Ik vind het verkopen van de kaartjes een prima actie. En dais het natuurlijk ook belangrijk dat je uitlegt waarom je dit precies doet. Maar ik zou dat niet op deze manier, lamgs deze weg doen. De tekst komt wel erg triomfantelijk 'zie je nou wel dat ik het durf' over. Had gewoon in een gesprek rond te keukentafel verteld wat de straf is en waarom en zet de kaartjes dan gewoon te koop. Dat had niet op deze manier gehoeven. En het beledigen van de vriendinnen EN hun moeders vind ik al helemaal not-done.
Je moet nooit, maar dan ook nooit, je eigen kinderen in het openbaar zo op hun nummer zetten. Wat ze ook gedaan hebben. He-le-maal fout dit.
Ja, NU geeft de moeder een grens aan! Had ze veel eerder al moeten doen, en dan graag zonder dat triomfantelijke toontje.
Dat ze die kaartjes afpakt vind ik wel een goeie! Alleen om het zo triomfantelijk op het internet te zetten gaat mij wat te ver.
OK, dus als je altijd een gezin hebt gehad met open communicatie, waar alles verteld kon worden zonder dat er gelijk over en weer beschuldigd werd, en je dochter komt in de puberteit... Dan zou dat ineens moeten veranderen? Dan denkt je dochter ineens: "Laat ik mijn ouders voorliegen over mijn complete doen en laten"? Seriously? Mijn moeder en ik hebben ook een periode gehad waarin de communicatie tussen ons helemaal spaak liep, maar ik zou haar nooit zo hebben voorgelogen, en zij zou me zoiets nooit geflikt hebben. De moeder in het artikel eist 'respect' van haar kind, maar toont haar dochter zelf helemaal geen respect. Sterker nog, ze maakt haar uit voor een sl*t! Respect moet van 2 kanten komen, en je kunt het niet dwingen.
Briljante actie om de kaartjes te verkopen. Alleen tja ik zou de reden er niet bij zetten denk dat de dochter ht al erg genoeg vind dat de kaartjes verkocht worden, en dan geeft haar moeder haar en haar vriendinnen een flinke trap na.
Wie zegt dat moeder niet eerder grenzen heeft getrokken? Wie weet waren die grenzen wel niet duidelijk genoeg en zag moeder dit nog als de enige optie om haar dochter terug te fluiten. Echt een kind zijn leven word heus niet verpest omdat ze niet naar het concert mag. Tja dat het dan zo openbaar moet is een ander verhaal, is niet mijn ding. En communicatie in een gezin garandeert niks, kan uit eigen ervaring spreken. Wij konden over alles met mijn ouders praten, maar kan je vertellen dat er twee uit ons gezin aardig van het padje zijn geweest. Communicatie is goed, maar dit wel gecombineerd met consequenties waar uiteraard over gepraat word waarin beide partijen het woord mogen hebben.
Kon jij op die leeftijd al consequenties overzien? Dat schijnt tot een bepaalde leeftijd heel normaal te zijn namelijk, de gevolgen niet overzien. Ik had in mn puberjaren ook aan alles lak, vooral de mening van mn ouders deed me vrij weinig/niks. Deed ik iets stiekem en werd ik betrapt+ straf, betekende voor mij alleen dat ik het de volgende keer NÓG stiekemer/slimmer moest aanpakken. En geloof me, mijn ouders waren geen slappe opvoeders Grappige actie van die moeder, maar ik schat in dat haar dochter nóg steeds geïnteresseerd is in rommelen met jongens. En aangezien het bijna niet erger kan (in de ogen van dit meisje) qua straf...
Ik bedoelde het eigenlijk zoals leeuwtje zegt: als moeder ALTIJD haar grenzen zo aangaf, had ze haarfijn aan kunnen voelen dat ze deze stunt duur zou komen te staan. Mijn straf zou het niet zijn (de kaartjes verkopen) en hoe ze haar dochter+vriendinnen+moeders van de vriendinnen te kakken zet op internet vind ik persoonlijk heel laag.... Als je wilt dat je dochter zich gedraagt, doe het dan zelf lekker ook..
En ik zou wel eens willen weten hoe oud deze dame in kwestie is...ik vind het nogal een verschil of het om een 13 jarige of een 17 jarige gaat.
Grappig hoe mensen hier hun eigen ervaring (die zó specifiek is) zien als hoe het algemeen ook gaat.. Het is níet normaal als een concert je hele leven is, het is niet gemiddeld als je een lieve en enorm meegaande puber bent geweest. Gemiddeld is een puber brutaler en egoistischer dan daarvoor, het hele leven draait om henzelf. Daarbij zoeken ze de grenzen (net als kleine kinderen) op, en wij als ouders zijn er om die grenzen aan te geven om hen te begeleiden naar goede redzame volwassenen. De straf van die vrouw vind ik dan ook niet meer dan normaal, tsja, de manier waarop zou voor mij niet hoeven, maar zo hebben wij weer iets om over te kletsen en te lachen
Als het goed is bestaan in ELK gezin bepaalde grenzen die aan tieners duidelijk worden gemaakt. En hoe goed de communicatie ook is, bestaat ook zoiets als hele sterke sociale druk van buitenaf die de betreffende tiener onder druk zet om JUIST over die grenzen heen te gaan. Ik kon werkelijk alles communiceren met mijn ouders. De grenzen die mijn ouders stelden (dingen die achteraf echt super logisch waren voor een kind van 14-15) werden heel goed uitgelegd van te voren en ik was er ook mee eens. Ik was vooraf ook een met de consequenties die mijn ouders gaven voor het overschrijden van deze grenzen. Dit alles werd gewoon besproken van te voren, en daarmee gaven ze mij daarna hun vertrouwen en veel vrijheid. Binnen gestelde grenzen. Allemaal zoals het zou moeten zijn. Totdat ik als tiener op het idee kwam om juist DIE grenzen te overschrijden. Ik wist echt wel waarom het niet verstandig was om te drinken om mijn 15de, ik was er vooraf helemaal eens met mijn ouders. En ik wist wat de consequenties waren. Maar toch deed ik het. En dus stiekem, want ik had helemaal geen zin in die gevolgen en op dat moment deed het me echt geen moer wat drank met mijn hersenen op lange termijn kon doen. (gelukkig bleef het heel erg binnen de perken, ben geen ontspoorde tiener geworden) Dus pedagogisch verantwoorde opvoeding en communicatie zijn echt geen garantie voor een altijd verstandige tiener. Tieners zoeken grenzen op en proberen vaak daar overheen te gaan. Soms verleggen de ouders hun grenzen, om de band met hun kinderen maar goed te houden. Ik ben achteraf heel blij dat mijn ouders dat niet deden destijds. Ze kozen voor mijn welzijn in plaats voor mijn tevredenheid als tiener op dat moment.
Oh oké, dan las ik het verkeerd Voor de rest ben ik het met je eens, alleen de kaarten verkopen zonder de informatie was "netter" geweest. Daarnaast denk ik dat op deze manier straffen alleen maar averechts werkt.
Hèhè... ik dacht al dat iedereen eroverheen had gelezen. Les 1 in kinderen opvoeden wat je bij elke deskundige zult horen is dit. Nooit maar dan ook nooit je kinderen publiekelijk voor schut zetten/de les lezen/aan de schandpaal nagelen.... wat ze ook gedaan hebben. Nooit. Maakt niet uit hoe oud ze zijn.
Zooo mee eens. Vind de tekst die de moeder erbij heeft gezet nog altijd te ver gaan, maar voor de rest..
Tuurlijk doen pubers stomme dingen, dat hoort bij het volwassen worden. Jouw ouders behandelden jou altijd als een verantwoordelijk persoon, iemand met wie ze konden communiceren, die ze respecteerden (tenminste, dat haal ik uit jouw post). Misschien heeft dat er ook aan bijgedragen dat je niet compleet ontspoord bent? Zouden jouw ouders jouw dat geintje geflikt hebben, om je in het openbaar te kakken te zetten?
Ook +1 van mij. Off-topic: ik vind jouw onderschrift echt geweldig, moet altijd lachen als ik het lees