Lieve dames, ik wil graag jullie mening. Mijn man en ik hebben nu al 3 jaar geen contact meer met zijn ouders en ook niet met zijn zus. Zijn zus heeft wel contact met zn ouders, ze wonen in dezelfde straat en zijn altijd bij elkaar over de vloer(ziekelijk veel) Mn man zijn zus is altijd het lievelingetje geweest en hij kon/kan nooit iets goed doen in de ogen van iedereen. In het begin zag hij dat niet eens, het viel mij op den duur wel op (we zijn nu 12 jaar samen). We zijn 8 jaar geleden met zn allen op vakantie gegaan en dat liep ook niet goed, we werden de laatste dagen genegeerd. Voordat het contact verbroken was gingen we met zn allen uit eten. Zijn ouders waren 35 jaar getrouwd en wilden ons weer mee vragen op vakantie. Zijn moeder vroeg dus tijdens het eten aan ons en aan zijn zus en haar man: We willen jullie graag weer mee op vakantie nemen, maar dan moet jij je wel beter gedragen als de laatste keer (ze keek mijn man aan). Ik vond dit zooo vernederend! dit zeg je toch niet tegen je zoon waar iedereen bij zit? Dit was voor mijn man de druppel die de emmer deed overlopen. Hij heeft nog geprobeerd te praten met zijn moeder thuis, mocht niet baten. Mn man verbrak het contact, maar zijn moeder weet dus niet waarom (zegt ze) ze speelt nu het slachtoffer rol. We hebben zijn ouders niet meer gehoord. 4 maanden erna heeft mijn man zelf contact op genomen met zijn moeder maar omdat ze niet wist wat ze fout had gedaan was het antwoord van mijn man: oke als je het zelf niet weet heeft praten geen zin, en einde contact. We hebben zijn ouders nooit meer gehoord of gezien. Nu 3 jaar later, we zijn inmiddels getrouwd en ik ben nu dus zwanger. Mijn man mist zijn ouders totaal niet. Hij heeft meer met mijn ouders dan de zijne. Dit klopt ook wel. Bij mijn ouders kan hij zichzelf zijn, bij zijn ouders heerst er altijd een soort 'strijd'. Hij heeft nu meer rust in zijn lijf als voor heen. Maar ja.... Moeten we nu ook geen geboorte kaartje sturen? Ik vind persoonlijk van wel, meer voor jezelf. Maar mijn man wil het dus echt niet hebben. Vind dit zo moeilijk!
Als je nu een geboortekaartje stuurt, geef je het idee dat je weer contact wil, terwijl dat niet je insteek is. Ik zou dus geen kaartje sturen.
Ik zou hierin naar je man luisteren. Het zijn zijn ouders en als hij het niet wil... Het kan dat ze na een geboortekaartje op kraamvisite willen komen en als het dan helemaal escaleert dan heb jij misschien wen rotgevoel terwijl je juist moet genieten in die tijd. Ik ben nu zwanger van de 2e en mijn man heeft het contact met zijn vader verbroken. Hij weet niet dat ik weer zwanger ben. Hij zal het vast nog wel horen aangezien we beide wel contact met mijn zwager hebben, maar hij hoeft t.z.t. geen kaartje te verwachten.
Oke hebben jullie er behoefte aan de kans te lopen dat je schoonouders weer bij jullie op bezoek komen ? Hebben jullie dat niet dan zou ik geen kaartje sturen. Hebben jullie wel behoefte aan een herstelde relatie met je schoonouders dan zou ik wel een kaartje sturen.
Mee eens! Wij hebben in dezelfde situatie gezeten bij onze jongste, ook al 3 jaar geen contact. Wij hebben het toen wel gedaan en er een mooi briefje bij gedaan. Dat we wel graag wilde laten weten dat ze opa en oma geworden waren. Verschil was wel dat wij eventueel open stonden weer in gesprek te gaan. We kregen een beetje vreemde brief terug met als laatste zin, jullie zijn altijd welkom. Nou toen was het klaar voor ons. Verder precies dezelfde situatie, schoonzusje op alles voorgetrokken. Toen onze oudste geboren werd begon de ellende echt. Wij zijn wel diverse keren naar hun gegaan om te praten. Hebben ook alles kunnen zeggen en daardoor wat af kunnen sluiten. Persoonlijk zou ik het niet af kunnen sluiten zonder dat over dit voorval gesproken is. Jouw schoonmoeder heeft er iets uitgeflapt en misschien echt wel vergeten. Het zou wel zo eerlijk zijn dat haar ook te vertellen maargoed, de keus van jouw man, daar zal je je bij neer moeten leggen.
Ja jullie hebben gelijk. We moeten het niet doen, hij wil het echt niet dus dan maar niet. Maar vind het zo definitief. Maar aan de andere kant: mijn man ziet zijn moeder iedere zaterdag in de sportschool en ze ontlopen elkaar gewoon. Bedankt dames, ik doe het niet
Ik denk ook dat het belangrijk is dat jullie doen wat je man wilt. Het zijn z'n ouders en hij wil geen contact. Een kaartje vind ik wel weer een uitnodiging.
Nou als je moeder je in de sportschool al elke week ontloopt kan ik me voorstellen dat hij nu zoiets heeft van Zak maar lekker in de stront. maar gaat hij de sportschool wel een kaartje sturen
Ja erg he? Allebei zo koppig als een ezel. Kaartje naar de sportschool ja hihi We sturen de hele fam wel een kaartje dus ze zal hem vast wel een keer onder ogen zien.
niet te geloven dat je als ouders je kinderen zo aan de kant schuift he... Stel je eens voor dat je dat bij je eigen kinderen gaat doen? Nu roept iedereen: dat zou ik noooooit doen maar waarschijnlijk hebben deze ouders dat ook altijd geroepen! Mijn advies: stuur een geboortekaartje als je het op prijs zou stellen als ze op bezoek zouden komen, zijn ze niet welkom stuur dan geen kaartje maar weet dan wel dat het ook in de toekomst niet meer goed gaat komen want een geboorte van een kleindkind waarvan ze geen deel uit mogen maken is wel heel definitief! suc6 met de keuze, zulke ruzies zijn altijd lastig!
Volgens mij ben ik de enige die er net iets anders over denkt Ik zou de eer nl aan mezelf houden en er dus wel 1 sturen, MET een briefje erin waarin staat: Ter kennisgeving. Dan hebben zij toch een kaartje, het is tenslotte ook hun kleinkind. Het minste wat je kunt doen is laten weten dat het geboren is en de naam laten weten. Met een ter kennisgeving is duidelijk dat ze verder niet welkom zijn. Al snap ik jullie wel en ben ik van mening dat als je man echt geen kaart wil sturen jullie dit gewoon niet moeten doen, het zijn tenslotte zijn ouders en het is zijn beslissing.
ik snap jouw gevoel en zou er denk ik ook zo over denken, maar ik vind dat dit een beslissing is die alleen jouw man kan nemen. Als die het pertinent niet wil, zou ik het niet doen.
Ik kan ruzie met mn ouders ook echt niet voorstellen!! Maar ik hoop wel dat mijn man inziet dat ie het wel anders dan zijn ouders moet doen. En wat jij zegt ben ik juist bang voor. Het is zo definitief idd.
Dit vind ik wel een goed idee eigenlijk. Zal eens een goed moment uitzoeken om dit met manlief te bespreken. Onderwerp ouders ligt zooooo gevoelig! Staat ie gelijk op zn achterste benen....
Ik snap het ook absoluut van je man hoor, echt, maar aan de andere kant denk ik toch ook wel: het zijn hoe dan ook de oma en opa van jullie kind. Wat ze ook misdaan hebben, het is gewoon niet netjes als zij via een ander zouden moeten horen dat je bevallen bent en de naam van het kindje moeten horen van een ander, zo hou je de eer aan jullie zelf en de kans dat ze op bezoek komen is klein, aangezien de boodschap duidelijk is.