Ja, weet je. Mijn man en ik heb ca. een half jaar geleden ook een kneiter van een huwelijkscrisis gehad. Ik stond echt op het punt van willen scheiden. Wij hebben er hard aan gewerkt en langzaamaan ging het weer steeds beter. Maar als we dan toch een keer onenigheid hadden was er gelijk een stemmetje in mijn hoofd dat zei "zie je nou, het gaat nooit meer iets worden". Wat ik bedoel te zeggen, is dat je partner ook weer vertrouwen moet krijgen in jullie relatie en dat dat vertrouwen weer moet groeien. Als je twee maanden geleden nog in relatietherapie was, is het natuurlijk niet zo vreemd dat je relatie nu nog niet weer helemaal koek en ei is. Ik zou zeggen, geef het wat tijd. Zet je zwangerschapswens voor nu even in de koelkast en richt je eerst eens volledig op jullie relatie.
Ik begrijp je kinderwens en ik begrijp dat het moeilijk is als je die hebt om opzij te zetten, maar neem van mij aan dat een kindje krijgen als je relatie zo is absoluut geen goed idee is. Hier ook een enorme relatiedip gehad en dat terwijl we echt een goede relatie hadden en door de zorgen om onze jongste dochter waren we nog dichter na elkaar toe gegroeid. Totdat ik onverwachts zwanger bleek te zijn van onze vijfde. Tijdens de zwangerschap waren er nog geen problemen maar dat hij er eenmaal was ging het hier echt niet goed. De kleine man lag heel veel druk op onze relatie en het leek ook echt even de verkeerde kant op te gaan, maar door vechten zijn we er uitgekomen. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ons jongste mannetje er toch gekomen is echt niet ben stapeldol op hem, maar nooit geweten dat een baby zo'n druk op je relatie kan leggen. Mijn advies is dus ook begin niet aan een baby als je relatie niet stabiel is. Sterkte ermee!!
Hoi, bedankt voor jullie reacties. Ik zou me nooit stiekem laten bezwangeren. En ik deel jullie mening dat je er samen achter moet staan en dat je relatie goed moet zitten. De manier waarop en de keuze maakt het gevoelsmatig heel lastig. Man heeft twijfels, en hij vergelijkt onze relatie met anderen. Vervolgens roept hij dat het overal wel iets is. Dan wil hij weer voor zichzelf kiezen. Dan weet hij weer niet of het allemaal kan, terwijl hij wel wil. Dan is hij weet gelukkig en vervolgens zit hij qua relatie weer bij de pakken neer. En ik blijf maar zeggen dat hij het voor mij is! Waarop hij zegt dat hij dat moeilijk kan geloven.
Wat er ook allemaal gebeurd is, jullie relatie is op dit moment niet sterk genoeg voor een tweede kind. Als jullie allebei heel graag met elkaar verder willen, dan moeten jullie daarvoor vechten. Wanneer jullie echt samen op 1 mijn zitten wat betreft de toekomst is er ruimte voor een tweede kind. Veel sterkte samen.
Jeetje. Mijn relatie lijkt wel een beetje op jouw relatie als ik dit zo lees. Waar ik aan moest denken toen ik dit las... heeft jouw man misschien borderline? Mijn man wel. Daardoor kan hij ook het ene moment zeggen heel gelukkig met me te zijn, en het volgende moment dat hij er al een jaar steeds tegenop kijkt om thuis te komen na zijn werk. Het ene moment ergens helemaal voor willen gaan, en het volgende moment datzelfde totaal niet meer zien zitten. Die twijfels en onzekerheden zijn voor mij redenen om nog niet voor een 2e te proberen. Ook al heb ik ook een sterke wens voor een 2e en hopen we echt wel oud met elkaar te worden. Dus ik zou jou adviseren om je wens toch nog even uit te stellen, tot jullie weer in een rustiger vaarwater zitten. Hoe moeilijk dat uitstellen ook is. Je wilt ook niet dat je straks zwanger bent en dat het helemaal mis is tussen jullie... Sterkte!
Wat jammer dat mijn reactie uit zijn verband wordt gehaald... Maar kennelijk was ie dan te kort. Eerst heb ik mijn zorgen geuit, omdat ik een relatie zie die enorm uit balans is. Dat lijkt mij voor niemand goed. Beide ouders niet, eerste kind niet en een eventuele baby niet. Ik hoop voor hen allemaal dat daar verandering in kan komen. Verder gebeurt het vaak dat een vrouw de eisprong test met ovulatietesten. En dat dan doorgeeft aan de partner, dan 'moet' er gevreeën worden. Als mijn interpretatie van deze relatie helemaal niet goed is, en er alleen maar koudwatervrees is bij ts' man, dan zorgt het niet meedelen van de eisprong voor minder druk en spanning. Al wat ik hoop is dat jullie er uit komen en met of zonder tweede kindje op een goede manier verder kunnen.
Ik zie niet dat jou citaat uit z'n verband werd gehaald, wat je adviseerde klopte gewoon niet en is hartstikke fout. Nu een beetje recht proberen te breien door te zeggen dat je dan alleen spanning weg zou nemen is nog krommer
Nou inderdaad, en dan nog.. welke spanning? Er is hier geen sprake van gezonde spanning maar van een man die twijfelt.. dus echt verkeerd als je het mij vraagt.
Een kind opdringen aan iemand door zonder overleg met de man zwanger te worden is erg.... maar bewust een kindje proberen te krijgen terwijl je relatie alles behalve stabiel is , is ook niet echt gezond te noemen
Ondanks dat je man hier overkomt als niet heel gezellig vind ik hem wel "verstandig". Ik zou eerst nog een beetje in relatietherapie gaan en iets langer aan een stabiele basis werken. Niet alleen voor een nieuwe baby, maar vooral voor jullie huidige kind. Als het goed gaat tussen jullie komt de wens en het vertrouwen vast weer terug.