Welke topic? Lees net dat de situatie heel anders in elkaar zit dan de openingspost. Blijkbaar komt hij net achter de 'twijfel' (want niks is nog zeker) en staat er in de titel dat hij jaren wat verzwijgt. Sowieso vind ik de situatie sneu, mocht het echt zo zijn.
Je man heeft erover gezwegen maar als ik het goed begrijp heeft de moeder hem destijds niet eens verteld dat ze zwanger was maar heeft hij dit via via gehoord. Dat is voor mij al een heel andere wending in het verhaal. Een vrouw kan ook haar verantwoording naar haar ongeboren kind nemen en de vader op de hoogte stellen. Een mededeling dat een kind op hem zou lijken zegt niet zo heel veel. Onze zoon leek bij de geboorte sprekend op mij en na een tijdje sprekend op mijn man. Ik snap je man wel beter dat hij als 18 jarige de mededeling hoort dat zijn ex zwanger is maar hier dus verder niks mee doet. Zijn ex heeft hem het tenslotte zelf niet verteld dus wie zegt dat het van hem is? 18 jaar is ‘volwassen’ maar ik ken weinig jongens van 18 die volwassen denken op die leeftijd. Wel vind ik het goed dat hij nu duidelijkheid wil krijgen nu hij hoort dat het kind op hem lijkt. Ik hoop dat dit snel lukt. Die persoon die hem onlangs verteld heeft dat het kind op hem lijkt weet wellicht waar de moeder woont?
Ts ik heb respect voor jou instelling tegen over jouw man en het kind. Eventueel navragen bij de laatst gesproken bekende, waardoor jou man is gaan twijfelen. Zij heeft waarschijnlijk meer informatie. Hoe oud zou het kindje nu zijn?
Eerlijk gezegd zou ik denk ik totaal niet boos zijn geworden. Wel teleurgesteld en het heel jammer vinden dat hij hier helaas nooit de ruimte voor heeft gevonden om het te vertellen. Op 18 jarige leeftijd kun je echt nog keuzes maken waarvan je de gevolgen op dat moment niet overziet. Niet bij iedereen, maar het kan zeker. En ook niet iedereen is dan hetzelfde aangeleerd vanuit thuis om dingen bespreekbaar te maken. Waar de een alles deelt heeft de ander eerder een gevoel van wegstoppen dan is t er niet meer. Zeker als de situatie ook nog zou kunnen zijn dat het verhaal niet klopt of dat er bijv. meerdere vaders zouden kunnen zijn, geen idee de situatie was toen en gebaseerd op dat moment met zijn gevoel en manier van omgaan met de situatie. Wellicht heeft hij het lang weggestopt. En hoe langer je iets niet benoemt hoe moeilijker het wordt om er alsnog over te beginnen. Er is nooit echt een goed moment om erover te beginnen. En dan is t wachten op het moment dat het boven water komt (nu door iemand die hem erop wees) waardoor hij niet meer anders kan omdat het hem nu wel raakt. Als je ouder wordt en bewust kinderen krijgt met je vrouw/vriendin besef je je ineens wat het inhoudt en krijgt het meer betekenis. Ik kan me dat zo voorstellen. Wat fijn dat hij het nu heeft verteld. Ik kan me ook echt wel voorstellen dat het je koud op je dak valt. Ik zou ook gaan zoeken. Hopelijk krijgen jullie oude bekende op t spoor of familieleden. Diegene die zei dat hij op hem lijkt heeft het kind dus nog wel ooit gezien? Weet die geen naam van haar of het kind. Namen van ouders van haar etc.
Dit lijkt me echt een koude douche, als je zoiets na jaren huwelijk over je partner te weten komt. Maar ik vind het wel heel positief dat hij het uiteindelijk zelf verteld heeft. Ook snap ik wel dat hij het in eerste instantie heeft proberen weg te stoppen. Niet dat ik het goed keur, maar hij heeft het kind nooit gezien, dat stopt een stuk makkelijker weg dan een kind wat je bewust in de steek laat. Je mag nu echt wel eventjes op adem komen, even alles op een rijtje krijgen, desnoods met professionele hulp. Het kind loopt niet weg, je kunt jezelf rustig de tijd geven dit te verwerken en daarna helpen zoeken. Jaren wachten zou ik niet aanraden, maar ik kan me helemaal voorstellen dat je tot volgend jaar hier de tijd voor neemt. Natuurlijk mag je man eerder op zoek, je hoeft hem alleen niet actief te helpen, denk nu eerst aan jezelf voordat je aan hem en zijn zoektocht denkt.
Ik snap dat je vriend zekerheid wilt, ik hoop alleen dat hij zich wel beseft dat dit heel rustig aangepakt dient te worden. Mocht het kind bv niets van zijn bestaan afweten en iemand anders als zijn vader beschouwen dan vind ik het nogal wat om zijn hele wereldje op zijn kop te zetten. Hopelijk wordt hier ook bij stil gestaan.
Wat heftig! Ik kan me voorstellen dat het als een klap komt, maar ik denk dat het voor jouw man nog veel zwaarder is. De twijfel of hij nog een kind heeft misschien frustratie dat die ex hem er nooit over verteld heeft, schaamte en jarenlang met een angst rondlopen om het te vertellen. Twijfel wat zijn eventuele kind van hem weet, is er ooit over hem gepraat of niet, en op wat voor manier dan? Mijn vriend heeft een halfbroer, zijn vader had al een kind bij een andere vrouw. De moeder van mijn vriend wist dit, maar hij en zijn broers niet en zijn er pas achter gekomen toen ze volwassen waren. Die halfbroer mocht van die moeder zijn vader niet zien en is opgegroeid met leugens over hem. Later alleen een keer langs geweest om te kijken of er ziektes in de familie speelden en nooit meer wat van zich laten horen, terwijl hij zelfs met open armen ontvangen werd door mijn schoonmoeder. Ik denk dat jouw man jouw steun goed kan gebruiken. Als je boos op hem wordt krijgt hij misschien spijt dat hij het verteld heeft. Ik wens jullie veel sterkte!
Het kind zou nu 14 a 15jaar zijn. Hij heeft het geweten Mar niet met zekerheid.. tuurlijk snap ik dat het iets heftigs is om te vertellen maar hij vermoedde het al die jaren al.. Het kind is .Inderdaad gezien bij zijn .moeder in een winkelcentrum..
Waarschijnlijk heeft hij al die tijd gedacht: het is vast niet van mij. En nu heeft iemand die overtuiging omgezet naar hele sterke twijfel. Ik kan me eigenlijk goed voorstellen dat hij het niet verteld heeft. In zijn hoofd was dit kind er niet echt, de moeder heeft hem er nooit over verteld, alleen suggesties van buitenstaanders. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat jij je kapot bent geschrokken. Dat zou ik ook zijn. Maar laat het niet tussen jullie komen, dat zou echt zonde zijn en vind ik niet in verhouding staan tot zijn zwijgen. Maar het uitspreken van jouw angst en pijn lijkt me niet meer dan logisch. Hij zal waarschijnlijk grotendeels dezelfde angst hebben.
Wat heftig zeg, mijn eerste reactie zou denk ik ook boos zijn. Heel dubbel eigenlijk, voor hem zal het ook best een schok zijn ookal heeft hij waarschijnlijk altijd in zijn achterhoofd gedacht dat er misschien nog een kind van hem rondloopt.
Even advocaat van de duivel spelen..... 18 is nog best jong en de ene 18 jarige is de andere natuurlijk ook niet. Ik kan mij best voorstellen dat hij zich kapot schaamde en vervolgens aan struisvogelpolitiek heeft gedaan. En misschien heeft hij zich ook wel afgevraagd of het kindje wel van hem was, aangezien hij via via hoorde dat ze zwanger was. De meeste vrouwen lichten toch ook de vader in als ze zwanger zijn.... Dat hij niets gezegd heeft is natuurlijk niet goed te praten, maar ik vind het toch dapper dat hij het uiteindelijk toch gedaan heeft. Hij moet zich gerealiseerd hebben dat het jullie wereld op zijn kop zou zetten..... Ik zou hem nu niet “straffen” voor iets wat jaren geleden voor jou tijd gebeurd is. Probeer eerst uit te vinden of het kind daadwerkelijk van hem is.
Precies dit dacht ik ook, je moet echt heel voorzichtig zijn met dit soort dingen, je kunt de wereld van zo'n kind echt op z'n kop zetten.
Oei, wat ik me afvraag is waarom heeft de moeder niet verteld dat ze zwanger was ? Hoe leeft de moeder nu? Want misschien heeft het kindje al een vader (biologisch of niet) en hoe betrouwbaar is die kennis? Want we kennen allemaal wel iemand die graag roddeld en waarom zou die kennis dat tegen je man zeggen...? Verder begrijp ik dat je als 18 jarige denkt als ze niks zegt is het ook niet van mij... ik zou het even laten bezinken en het erover hebben met man want hoe wil hij er achter komen of het kind van hem is? Ik bedoel als moeder niet meewerkt wil hij dan via de rechtbank een DNA test gaan aanvragen ? Wat als de moeder heeft gedacht ik ga dit gewoon alleen doen of als het kind zelf niet met man te maken wilt hebben... ik vind het zo vaag dat er al 15 jaar niks over gezegd is mij lijkt dat er in die 15 jaar toch wel meerdere mensen op je af moeten zijn gekomen mocht je een kind hebben waar je niks van weet of in ieder geval de ouders van dat meisje naar zijn ouders. Iniedergeval heel veel succes en wijsheid toegewenst
Natuurlijk houden we rekening met het kind zelf... We willen graag de zekerheid of dit kind daadwerkelijk van mijn man is...is dit zo is de keuze aan het kind maar dan weten we het wel en zal de deur open staan.... Zij heeft niks verteld tegen mijn man vermoedelijk omdat ze niet echt vriendelijk uit elkaar gegaan Zijn mocht dit echt waar zijn. Daarnaast wil ik er natuurlijk graag voor mijn man zijn.ik hou immers van hem. Waar de schoen bij mij blijft wringen is waarom hij zelf niets gedaan heeft om dat kind te vinden... Hij vermoedde het immers al die jaren al. De persoon die het verteld heeft kunnen we ook niet vinden al zijn hier ook verschillende lijntjes uitgezet. Natuurlijk gaan we proberen niet een leven op z'n kop te zetten... Alleen willen we wel duidelijkheid Ikzelf zal tijd nodig hebben om dit te verwerken en een plek te geven tot die tijd zal ik luisteren naar mijn man en proberen er rustig over te praten..
Ik vindt dat je er echt rustig en op een goede manier mee omgaat. Het lijkt me niet makkelijk en snap je gevoel. Heel knap dat je er evengoed voor je man kan zijn nu. Hopelijk krijgen jullie snel duidelijkheid over de situatie.
We maken allemaal fouten. Hij was nog jong. En het wordt steeds moeilijker het te vertellen hoe langer je het verzwijgt. Eerst denk je: dat vertel ik later want ik vind haar super leuk en straks knapt ze op me af. En dan komt steeds dat juiste moment maar niet. Tot je het niet meer kan vertellen omdat je al veel te lang je mond hebt gehouden. Knap dat hij het nu wel zegt. Maar ja, voor mij is het makkelijk praten. Gevoelsmatig is het natuurlijk een heel ander verhaal. Een kind waar je niks van wist, met een ex die in jullie leven komt enzo... ik vind het super dat je helpt zoeken. Jullie hebben dan wel een goede relatie!