Ik ben een tijdje geleden gevraagd door mijn hele goede vriendin of ik bij haar bevalling aanwezig wou zijn om het te filmen en steun te geven . Wat was ik vereerd zeg ! en tuurlijk wou ik dit Gister was het dan zover En jeetje wat is dat een mooie gebeurtenis zeg ....wauw ben van haar bevalling nog steeds helemaal ondersteboven . Maar nu komt het Mijn vriendin heeft niet de makkelijkste bevalling gehad Ze is erg lang bezig geweest en is af en toe de persweeen kwijt geweest en daarbovenop zakte de hartslag van de baby en is het dus gehaald uiteindelijk met de pomp Tijdens de hele bevalling is mijn vriendin heel erg in zichzelf gekeerd geweest , ik persoonlijk vind daar niks raars aan Zij was degene die het kind eruit moest krijgen en als injezelf keren werkt voor jou dan is dat toch helemaal prima ? Ieder doet een bevalling op haar eigen manier Alleen haar man trok zich dit heel erg aan Hij mocht haar niet aanraken en hij werd af en toe uitgescholden (als je me dit nog een keer aandoet dan doe ik jou wat bv ) Ik vond er niks raars aan En daarbij hadden wij samen al doorgesproken dat ik me totaal niks moest aantrekken van haar tijdens een bevalling en het is ook geen moment in mij opgekomen om dit te doen , zij is aan het werk en zij moest zich vooral niet inhouden dacht ik Haar man stond er wat dat betreft ook maar wat bij dus heb ik hem geprobeert wat te steunen want hij voelde zich natuurlijk ook wat nutteloos en hulpeloos Alleen heeft dit volgens mij niet echt geholpen Hij is kwaad geworden toen hij niet aan haar mocht komen En heeft tegen haar gezegd zoek het maar uit en is weggelopen hij is wel weer teruggekomen na een half uur maar is toen met een lang gezicht in een stoel gaan zitten en heeft alleen maar met zijn ogen lopen draaien en zuchten als mijn vriendin riep dat ze het niet meer kon Toen ze hem uiteindelijk heeft geroepen dat ze het echt niet meer kon heeft hij gezegd : o en nu mag ik wel aan je komen hij is wel bij haar gaan zitten hoor maar met een lang gezicht de baby is uiteindelijk na wat moeilijkheden geboren en papa was natuurlijk wel hardstikke blij en emotioneel uiteindelijk het is een wolk van een meid geworden die het na wat opstart problemen hardstikke goed doet maar nu vroeg ik mij af omdat ik toch wel wat geschrokken ben is het normaal dat je partner kwaad word dat hij tijdens de bevalling niet aan je mag zitten ? ook na de bevalling was papa nog wat aan het mopperen toen zij helemaal verliefd hem een zoen wou geven ( en nu mag ik je wel aanraken ? ) ik denk wel dat het goedkomt en voor papa was het emotioneel natuurlijk heel erg zwaar maar ik schrok hier toch echt van ik heb thuis ook gelijk mijn vriend bij de kladden gepakt of hij dat niet gaat doen maar zijn antwoord was al roep je dat je me wil vermoorden dat maakt mij toch niet uit , als het kind er maar uit komt en trouwens als jij bevalt van mijn kind kan ik toch nooit kwaad op je worden en zo denk ik er ook over Ps sorry voor het eventuele warrige verhaal maar ben nog emotioneel ervan
Ik denk niet dat het veel voorkomt dat een man boos wordt op zijn vrouw door wat zij zegt of doet tegen hem. Mijn man weet volgens mij wel dat het mogelijk is dat ik hem helemaal verrot scheld en ik hou er sowieso niet van als iemand aan me zit als ik pijn heb. Maar nu ik dit lees, zal ik het nog wel ff goed met hem doorspreken.
Ik heb geen persoonlijke ervaring. Maar kan me wel voorstellen als vader zijn, dat je je vreselijk zorgen maakt over je vrouw. Ze ligt daar pijn te hebben, en je kunt en mag helemaal niks doen. Dan wordt je toch wel wanhopig misschien? Als je dan een iets explosief karakter heb, kan ik me zo'n reactie ook indenken. Leuk is anders
ik vind dit persoonlijk niet normaal, haar man heeft vooral aan zichzelf gedacht en zich alles persoonlijk aangetrokken, natuurlijk is dit heel emotioneel voor hem maar zijn vrouw moet ergens de kracht vandaan halen en als ze dan gaat schelden (wat vaker voorkomt) dan moet hij dat voor lief nemen, hij had zich ook best kunnen inleven in zijn vrouw en kunnen inschatten dat ze het niet meende, nee, ik vind het erg kinderachtig en ik hoop dat ze hem het na die tijd ook goed heeft gezegd!
Wat de reden van zijn reactie ook is, ik vind het niet kunnen. Je hebt je man/ vriend hard nodig (ook al is het om alleen maar even te kunnen schelden op iets of iemand! 8) ) Tijdens of net na de bevalling!
Mijn man stond ook machteloos te kijken, dat is wel normaal. Ik kan me voorstellen dat hij ook machteloos was, maar om nou boos te worden en weg te gaan.... Als het mijn vent was geweest, had hij zijn borst nat kunnen maken! Had hem de wind van voren gegeven!
Ik vind het ook te ver gaan dat hij zich zo heeft laten kennen, getuigt m.i. meer van wat onzekerheid en niet echt voorbereid volgens mij. Maar misschien had je vriendin dat ook een beetje verwacht en is dat de reden waarom ze jou er ook graag bij wilde hebben?! Brengt me overigens wel op het idee om mijn man nog even toe te spreken voordat het zover is
Beetje jammer, maar ik denk het resultaat van te weinig voorbereiding vooraf. In de meeste boeken staat met grote letters dat je het gedrag van de barende je niet moet aantrekken, en de meest lieve dingen kunnen volledig verkeerd vallen. Misschien had hij dit vooraf even moeten weten? Neemt niet weg dat ik zijn reactie behooooorlijk kinderachtig vind. Ik wil hem wel eens zien als er een niersteen uitmoet, of hij dan op haar zit te wachten....
nou dan heeft ze nu 2 babies (ik vind het echt een kinderachtige reactie zeg!) en egoistisch vooral, ja meneertje het draait een keer niet om jou SO WHAT? blegh ik ben blij dat ik zo'n vent niet heb zeg...
Vind het ook een beetje een rare reactie van die man. Is het misschien ook omdat er nog iemand bij was (jij in dit geval) dat hij zich geen houding wist te geven? Dat hij zich voor aap voelde staan door die afwijzing en het gescheld. Maar dan nog is het niet echt een reactie die ik van een steunende partner verwacht. Mijn kereltje was erg lief en denk dat hij dat nu weer is hoor.
en ik vind trouwens het uitschelden/toesnauwen van je partner ook een beetje onnodig hoor. Maar goed, dat is mijn mening. Ik heb dat bij mijn kerel ook niet gedaan terwijl het goed zeer deed. Maar misschien dat het deze keer wel gebeurd hoor, ik kan me er alleen niets bij voorstellen
Aan de ene kant denk ik "ach, zoals zij haar emoties niet onder controle had, zal hij die ook niet onder controle hebben gehad", maar het verhaal nog eens lezend... Weggelopen? Zuchtend en steunend en met ogen draaiend in een stoel zitten? Pardon? Ik zou nog harder tegen hem zijn gaan schelden. Eigenlijk zou ze eens een flinke klem op zijn ballen moeten zetten en dan lief vragen of ze zijn handje vast moet houden. Eens kijken wat hij dan wil, als hij ondraaglijke pijnen doorstaat....pfff.... Emoties heb je niet in de hand, maar dit is echt tever hoor, boos worden op je vrouw die de moeilijkste actie uit haar leven aan het verrichten is!
ik kan heel goed begrijpen dat hij zich geen houding wist te geven hoor en dat is mijns inziens ook helemaal niet erg ook het schelden van mijn vriendin viel mee (als je me dit nog eens aandoet doe ik jou wat bv) maar de houding die hij erbij had vond ik zo raar ook toen de baby geboren was en het uiteindelijk goed bleek te gaan met haar en mijn vriendin haar man een zoen wou geven was hij nog aan het pruilen o nu mag ik je wel aanraken tja ik weet niet ... ik ben heel erg geschrokken daarvan in ieder geval en blij te lezen dat het dus niet zo hoeft en dit terwijl ze het wel hebben doorgesproken maar wat ik zei ik denk dat het wel goed komt tussen hun (wel heb ik gelijk die van mij bij de kladden gepakt , als het zover is bij ons dat hij dat niet moet doen )
Sjonge, wat een kinderachtig egoistisch mannetje. Ik denk dat ik de mijne er tijdelijk uit geschopt had na zo'n reactie. Lijkt me echt niet normaal hoor.
nou precies! als die van mij dat flikt dan neem ik tussen de weeen door nog even de tijd om hem flink de waarheid te zeggen .
Ik vind het schandalig zoals hij heeft gereageerd! Een flinke trap onder zijn hol moet hij hebben, wat een egoistische/kinderachtige manier van je gedragen naar de vrouw die even jullie kind eruit ligt te werken!
Wat Manuela zegt! Dat het niet leuk is voor hem snap ik wel. Dat het erg is als je vrouw zo 'lelijk' doet terwijl je je machteloos voelt omdat je niets kan doen ook. Maar damn... wat een loser als je daarna als een kleuter gaat reageren zeg... Hij had het vast heel moeilijk... RUILEN? Nee? Nou dan.
hhhheeeeel jammer dat zo'n mooi moment hierdoor verpest kan worden. De mama die zo hard haar best deed om een kindje van hem op de wereld te zetten zal deze acties van hem waarschijnlijk niet al te gauw vergeten. Geeft toch een ander staartje aan de bevalling, altans, zou bij mij wel het geval zijn!