man boos na/tijdens bevalling , is dat normaal ?

ik vertelde dit gisteren aan mijn man en eerst maakte hij een geintje van maar daarna zei hij ook dat hij snel volwassen moet worden en dat ie het wel erg ego vond.. hij zei dat is vast ook zo iemand dat als de baby "teveel" aandacht naar zijn zin krijgt ook met een pruillip gaat zitten.. zielig hoor vond hij..

 

Wat een zak van een vent!

Snap best dat je ondersteboven bent van de bevalling...heel speciaal!
Ik was er zelf ook een week van in de wolken

Maar wat een naare vent zeg heel jammer dat ie dat moment zo verpest ook omdat je het nooooooit meer kan overdoen.

Mijn man was heel meegaand ik vond ons zelfs gezellig....en aangezien me dochter een sterrenkijkertje was en het ff duurde voordat ik haar eruit geperst had...konden we tussen het persen door gewoon een gesprek voeren...dat kon met de ontsluitings ween echt niet....en hij zag steeds meer haartje hij werd helemaal hyper..en ik ging daar weer harder van persen

 

Ik vind het niet helemaal eerlijk om alleen maar op hem af te geven.
Waarschijnlijk heeft hij het zich ook allemaal veel anders voorgesteld en wilde hij haar ontzettend graag bij staan!
Door moeder natuur wordt daar dan dan roet door in het eten gegooid.
Ik denk voor hem een grote teleurstelling.
Natuurlijk had hij achteraf iets subtieler moeten/kunnen reageren, maar ik denk dat het voor beide heel anders was dan voorgesteld.

Denk dat het voor beide gezond is om het er nog eens over te hebben...

 

Kennelijk heeft haar man zich niet echt voorbereid op hetgeen wat komen ging. Of hij heeft het zich veel mooier en romantischer voorgesteld.....

Ik ben mijn man al aan het voorbereiden dat zoiets best kan gebeuren. Ik ben ook erg in mezelf gekeerd als ik pijn heb en ben dan soms best wel kattig (schaam)

Het ergste is dat als mijn man zoiets zou doen (weglopen, zuchten, steunen, ogen draaien) dat ik me erg onzeker zou gaan voelen. Het lijkt me dan ook voor je vriendin de meest nare ervaring....

 

Ja helemaal gelijk maar na 40 uur weeen (geen slaap) zat ik er zoooooo doorheen...ik heb niet geroepen dat ik hem wat aan dee hoor....maar had wel het idee dat ik het niet nog 2x ging doen (inmiddels heel erg bijgetrokken)

Mensen doen soms raare dingen als ze pijn hebben

 

ja okay maar om dan op de stoel gaan zitten pruilen en met je ogen draaien en na de bevalling tussen je trots en vreugde door nog even op de zere plek te duwen door de zeggen, oh, nu mag ik je wel aanraken? kom op zeg, die man moet gauw volwassen worden, anders voorgesteld of niet, een beetje inlevingsvermogen in de vrouw die je kind baart en veel pijn heeft mag best!

 

Ik kan me de reactie van hem wel voorstellen hoor. Het zal voor hem ook wel de spanning zijn geweest. Hij ligt dan weliswaar niet zelf te baren, maar hij is ook al die tijd in touw geweest en voor hem is het ook spannend. Het is natuurlijk niet leuk, maar ik zou het achteraf met een korreltje zout nemen, dat soort dingen gebeuren nou eenmaal.

Ik ben zelf ook niet al te vriendelijk geweest tegen mijn inmiddels ex bij mijn bevalling en ik heb mijn nieuwe partner al helemaal gewaarschuwd over mijn gedrag destijds dus hij weet wat hem misschien te wachten staat...

 

Tot aan het even weglopen kan ik er misschien wel inkomen, het lijkt me best moeilijk aan de zijlijn. Neem even de tijd maar wees dan een vent als je terugkomt! Ik ben bang dat hij inderdaad ook verongelijkt zal zijn als de baby aandacht nodig heeft. Volgens mij heb ik ook zo'n vent gehad die terwijl mijn moeder net dood was zelf ineens aandacht tekort kwam, die worden niet volwassen. Ik wens je vriendin veel sterkte, dat ze zichzelf en de kleine maar op de eerste plaats zet!

 

Ja, voor dat weglopen uit machteloosheid kan ik me wat voorstellen, maar dat kinderachtige gedoe erna, snap ik echt niet. Hij verpest echt dat eerste moment met je kindje op dat moment.

 

Ik kan me zijn reactie totaal niet voorstellen. Natuurlijk heeft hij zich ontzettend machteloos gevoeld en dat hij op een gegegeven moment even weg is gelopen, soit.. Maar om dan nog te gaan lopen pruilen als de kleine er is en zo'n k*topmerking naar zijn vrouwtje te maken die er net een kindje uit heeft geperst?! Een excuus zou beter op zijn plaats zijn geweest.
Wat moet die gast een enorm ego hebben om dat op dit unieke moment zelfs niet even opzij te kunnen zetten. Ik vind dat echt zielig voor de moeder. Bleeghw ben blij dat het mijn vent niet is (ga hem van te voren wel even voorbereiden, just in case hahaha )

 

mijn hemel, wat een kleuter van een vent zeg!
kon hij zijn eigen egootje niet éééventjes opzij gezet krijgen? triest hoor...

mijn mening: als mijn vent zo zou doen (weglopen en mij dus laten stikken, triest zitten mokken, en het moment na de bevalling óók nog zo debiel doen), nou, dan waren de rapen góed gaar geweest! wat denkt hij wel, zeg....
denk dat als mijn vent serieus wegloopt omdat hij boos is tijdens de bevalling, hij niet meer terug hoeft te komen. dat DOE je namelijk gewoon niet.

kan me dus levendig voorstellen dat je er erg van geschrokken bent. rot voor jou dus ook.
is het normaal ook zo'n enorme l*l, die vent van je vriendin?
en wat vond zij er zelf van?

 

dat hij even is weggelopen is tot daar aan toe, het zal voor hem ook heel heftig zijn geweest en moeilijk dat hij zijn vrouw/ vriendin niet kon helpen.

maar daarna... wat een egoistische kleuter, laat het hem de volgende keer zelf doen dan, door zijn pielemans heen, dan piept ie wel anders!

 

Ja niet een heel leuke reactie van die man, maar misschien had hij het zich allemaal wat romantischer voorgesteld dan het was, had hij zich verheugd op het bijstaan en 'samen' beleven ofzo.
Ik zeg maar wat, in de hoop dat het niet gewoon een lampelul is

 

tja, wat ik kan opmerken uit je verhaal is dat de man ook emotioneel was tijdens de bevalling. hij wilde graag dat het goed kwam met zijn kindje en wist niet goed hoe hij moest reageren.
en waarom zou de vrouw wel emotioneel mogen reageren en de man niet. Leuk is anders natuurlijk, en je verwacht dat de man heel erg meelevend is.
Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom die vrouwen hun man gaan uitschelden. tijdens mijn bevalling heb ik niemand uitgescholden, maar helaas was mijn man niet bij de bevalling, hij was onderweg naar mij toe.
Tijdens het autorijden scheld ik wel iedereen uit, maar tijdens het bevallen was ik met de bevalling bezig en niet met schelden.

 

Ik ben tijdens de bevalling ook niet erg vriendelijk geweest tegen mijn vriend. Was ook super heftig, beetje het verhaal van de vriendin van ts. Gezegd dat ik niet meer van hem hield. Dat het allemaal zijn schuld was. Dat hij toch nergens geen verstand van had e.d. Maar hij is echt niet kwaad geworden hoor. Achteraf maken we altijd grapjes dat hij van mij niet mocht gaan eten en dat hij zo'n vreselijke honger had. Maar dat hij heeft zitten mokken oid nee absoluut niet.

 

Hmmmm, dat hij is weggelopen kan ik best begrijpen, als je een emotioneel persoon bent kan ik me voorstellend at je sommige uitspraken even van je af moet schudden, vind ook gewoon dat dat mag. Begrijp absoluut niet waarom je je man uit moet schelden als je gata bevallen.

dat hij niet aan je moet zitten kan ik helemaal inkomen, maar rare uitspraken als zeggen dat je niet meer van hem houd enzo en dat het zijn schuld is...uhhh.......snap daar helemaal niets van en ben ook al 2x bevallen, maar goed

maar dat gepruil daarna van hem, pffffff, dat vind ik stom, tuurlijk mag hij zeggen dat het hem meer deed dan hij gedacht had en er eventueel verdrietig of boos om zijn, maar hij moet het in het licht van het moment zien lijkt m, ze deed dat ook niet expres en pruilen is wel heeeeeel erg onvolwassen

 

Nou, ik sta echt versteld! Wat een zak. Sorry hoor, maar ik vind dit dus echt niet kunnen! Zeker niet als je vrouw in zo'n breekbare positie zit/ligt.
Deze man heeft duidelijk heel weinig inlevingsvermogen en empathisch is hij al helemaal niet. Op een moment van bevallen moet de man zijn emoties gewoon even opzij zetten en er ZIJN voor haar vrouwtje, ongeacht wat ze zegt.
Mijn vriend mocht ook niet aan me komen, nou prima, maar hij is wel bij me gebleven en heeft waar hij kon me er doorheen geholpen. Ik kon echt op hem bouwen op het moment dat ik dat wilde.
Ik vind het een erg egoistische houding die deze meneer heeft aangenomen en vind het heel erg voor je vriendin. dat ze naast de pijn die ze had van de bevalling ook nog rekening moest gaan houden met zo'n iemand naast haar bed, belachelijk.

Dit is mijn mening... kan me voorstellen dat jij er zelf ook emotioneel van bent. Goed dat je het nog even gecheckt hebt bij je eigen vent! Toch prettig dat je weet dat hij in ieder geval niet zo gaat reageren!

 

tsja, ik denk dat sommige mannen zich gewoon erg machteloos voelen en op zo'n moment dingen persoonlijk nemen.

Ik snap het wél dat er vrouwen zijn die hun man uitschelden. ik werd gek van de pijn en hield het niet vol. ik was helemaal in paniek en hysterisch (ik heb angststoornissen en dwangmatigheid) en heb mijn man in z'n buik gemept toen hij voor de 10de keer rustig zei:'door je neus in ademen en rustig door je mond uit ademen'. 'doe het zélf!' haha

hij heeft me niks kwalijk genomen, vond het alleen maar vreselijk dat niemand mijn angststoornissen begreep, ook al hadden we dat doorgesproken. we kunnen er nu hartelijk om lachen, zelfs om de mep.

hebben ze er na die tijd nog wel over gesproken? wie weet hebben ze het al lang goed gemaakt joh