mijn haren gaan er van overreind staan, je hoort je vrouw te steunen en niet te demotiveren dan heeft hij zich toch neit goed genoeg laten informeren wat je karakter ook mag zijn. en zeker niet na de bevalling zo doen dan verpest je een heel mooi moment ik had hem ook nog ff tussen de weeen door gezegd wat voor eikel die is en naderhand was die de mijne grrr.. snap best dat het voor een man emotioneel heel zwaar is en het is niet alleen de vrouw die het meot doormaken maar zo doen help je niemand mee. ooka voel je je machteloos en heb je je als man 9 maanden voorgehoduen dat je er wou zijn voor je vrouw tijdens de bevalling en als dat dan anders uitloopt omdat zij dat neit kan hebben ja jammer dan..
ik zou me niet kunnen voorstellen dat mijn man zo zou reageren ik zou dat niet op prijs stellen denk ik ik denk dat als ik dat op dat moment had moeten meemaken dat mn hart gebroken was ik snap wel dat ie zich machteloos voelt maar hij is geen slachtoffer en moet zich ook niet zo gedragen bij mn eerste kindje heeft mijn man me helemaal tot het einde begeleid met alles komt ook niet altijd voor waaren in het ziekenhuis met de verlokundige en verder alleen mn man dus hij heeft met alles geholpen zijn juist nog dichter naar elkaar toe gegroeid
Ik kan me echt wel voorstellen dat een man zich machteloos voelt tijdens een bevalling. Ik denk dat dat vaak tijdens de hele zwangerschap zo is...en vooral op dit moment. Hij ziet wel dat ik groei maar kan nog niets voelen. Maar dat je je als man zó laat kennen, vind ik echt niet kunnen. Ook kan ik me wel voorstellen dat een vrouw niet al te vriendelijk is: je ligt daar met enorm veel pijn en dan staat er iemand naast je (die het enorm goed bedoelt)en die jou vertelt hoe je het beter kunt doen Ik zou het echt een enorme domper vinden als mijn man zo zou reageren!
Deze man zal zich erg gekwetst gevoeld hebben door zijn vrouw en niet betrokken bij de bevalling. Ook zijn emoties hebben een rol gespeeld. Kennelijk is hij erg gevoelig voor afwijzing. Dit forum maakt zich druk, terwijl het stel waarschijnlijk al lang weer samen geniet van hun kleine uk.
dat weet ik zeker dat het stelletje het al lang heeft uitgepraat ik ben vanaaf even nog een keer op kraambezoek geweest (ff oftopic) wat is dat kleine meiske toch ontzettend mooi en ze doet het nu ook echt prima papa en mama hebben met elkaar gesproken en er is helemaal niets meer aan de hand vriendin begrijpt dat haar man een beetje in de war was , hij wou zo graag helpen en dat werd afgewezen en dat was allemaal teveel voor hem na alle stress zij heeft haar excuus voor het lelijk doen aangeboden maar dat vond man niet nodig en hij heeft excuses gemaakt voor zijn gedrag en dat vond zij niet nodig want ze begreep het allemaal wel en heeft zich sowieso op dat moment niet aangetrokken nu ben ik ook wel wat gerust want moet wel zeggen ik vond het ook vrij heftig allemaal (de bevalling dan ) en ik zat hier toch wel wat mee in mijn maag maar het is voor hun geen issue en ze grapten er vanaaf al over dus dat komt echt helemaal goed jessica en martijn nogmaals gefeliciteerd met jullie prachrige kleine meid (we hebben dezelfde naam haha)
Dat bedoel ik dus... Bevallen is een hele intieme ervaring, en brengt krachten en gevoelens in ons naar boven, die je zelf vaak niet begrijpt. Wij vrouwen lopen 9 maanden met een kindje rond en bouwen een band op, papa heeft die kans niet. Op het moment dat ze dan eindelijk iets kunnen doen, worden ze afgewezen... Begrijpelijk dat je het dan zelf ook even niet meer trekt. Ik zelf ben ook tijden ongenietbaar geweest en toen slikte papa dat ook, als papa er dan ook eens door heen zit, dan moet daar ook begrip voor zijn.
Ik vind het persoonlijk ook niet normaal. Tijdens mijn weeen kon ik mijn man ook niet in mijn buurt hebben. maar daar had hij alle begrip voor. Vind ook niet dat hij het recht heeft om boos te zijn. Net wat je zegt. zij moet bevallen en als in haar zelf keren goed werkt voor haar is het prima. Vind het heel raar... ow zie nu dat het uitgepraat is..mooi
Ik had bij mijn ex ook zoiets... En daar voelde ik me heel erg gekwetst door. Het begon al met de weeën, ik werd er wakker van en zei dus, hey joh wakker worden, het is begonnen we moeten naar het ziekenhuis. Dat vond hij al erg, midden in de nacht wakker gemaakt worden tja.... Toen onze oudste werd geboren en op mijn buik werd gelegd draaide hij zich plots om (draaikrukje) ik vroeg waarom hij dat deed, het was een meid zei hij en hij had een jongen verwacht. Ik weet het nog als de dag van gister! Ik vergeet het nooit meer, nu ook niet nu ik een heel lieve man heb getroffen en de ouste inmiddels al 11 is.
wat een *** wees blij dat het je ex is! dat vergeet je inderdaad nooit meer, het had het mooiste moment van jullie leven moeten zijn, en hij laat even doorschemeren dat hij zwaar geirriteerd is dat je 's nachts bevalt en dat het ook nog een meid is, wat heeft die zich vreselijk laten kennen zeg, ik zit me hier boos te maken (hormonen ) dat lijkt me vreselijk, gelukkig heb je nu een hele lieve man .
Gelukkig wel Mymiracle! Maak je maar niet boos hoor meid, heb ik al gedaan toendertijd, mijn huidige man vond het verschrikkelijk voor me en heeft me jaren later flink getroost! Je verteld het namelijk niet zomaar even aan jan en alleman...
nee inderdaad dat vertel je niet zomaar even nee, ben blij dat je nu de goeie hebt getroffen! nog een paar weekjes hooguit en dan hebben jullie je wondertje in je armen .
ik vind het raar dat hij zo gereageerd heeft! ik was ook helemaal in mezelf gekeerd maar mijn man vond dat echt niet raar.
ik heb het er naar aanleiding van dit topic nog even met mijn man over gehad, zijn antwoord: tijdens je bevalling mag je heel even alles roepen van me (ik mag hem zelfs een knal verkopen, zou ik nooit doen hoor), daarna graag weer normaal doen
Hahaha, mannen zijn ook mensen hoor! Niet iedereen is hetzelfde... Gelukkig heb ik niet zo'n man! Ik heb me man geknepen en wie weet nog meer! Hij gaf me een koude washandje, omdat ik het echt warm had..Hahaha en ik gooide washandje weg..en zei; je kan het beter in je ... stoppen..5 min later was hij weer met washandje Hij mocht zijn koffie ook niet roeren...Aan het einde mocht ie van mij niks meer zeggen.. Maar hij bleef me steunen... Ik kan me voorstellen dat er mannen zijn die het niet zou pikken! Vooral als andere mensen erbij zijn...Hun Ego....Mannen pfff...En ze kunnen zich niet voorstellen hoe jij je op dat moment voelt...De man van een vriendin van mij zei gewoon tijdens haar bevalling; meid stel je niet zo aan..
Wow nou als mijn vent gaat zeggen dat ikme niet aan moet stellen knikker ik hem zo de kamer uit we of geen wee. Heb ik hem ook duidelijk al verteld trouwens want dat zal ik nooit accepteren van hem. Denk trouwens dat mijn vent het zich ook niet persoonlijk aan zal trekken. Ik denk dat hij juist bewordering zal hebben na de bevalling. Oke voor mannen is dit weer een punt waar ze niets kunnen doen terwijl jij pijn heb. De zwangerschap en bevalling draaid allemaal om de vrouw en dat kan wel eens verkeerd vallen. Oh enne hij is zeker wel blij met zijn dochter op komst hahaha
wat kinderachtig.. die van mij heb ik van te voren gewaarschuwd.. dat ik ZOU kunnen uitvallen maar t is totaal niet gebeurd. maar heb t m wel uitgelegd dat vrouwen zo kunnen doen tijdens de bevalling.. plus meesten weten dat toch wel inmiddels..
ik begrijp echt wel dat ie zich machteloos voelde maar jemig hoe moet jou vriendin zich wel niet hebben gevoeld zeg! naja hopelijk leven ze nu op een roze wolk en genieten ze volop!
Uitschelden van je man vind ik ook belachelijk maargoed, heb ik nooit gedaan en dat zal ik ook nooit in mn hoofd halen. Maar van die man een erg trieste en kinderachtige reactie.