Je hebt geen inspraak in wat je man doet en wilt, je hebt wel inspraak in wat er met jullie kinderen gebeurd. Het zijn namelijk ook jou kinderen. Als jij het niet vertrouwd en niet wilt zal hij hier respect voor moeten hebben. Als hij het zo zielig vind voor zn kids en zn moeder zal hij dus de tijd moeten nemen om mee te gaan. punt!
Ik zou het echt niet willen. Ze trekken iedereen voor behalve hun eigen zoon. En dan wel vertrouwen dat ze dt niet doen met je kind. Wie weet gaan zo ook lekker stoken nee ik zou het niet doen. Pas als ze een eigen mening heeft en duidelijk laat weten dat ze het naar haar zin heeft
helemaal herkenbaar. Hier een vergelijkbare situatie maar dan met de oma van mijn vriend waar ik nu ook helemaal klaar ben, nadat ze me verrot gescholden heeft. Ik hoef haar ook niet meer te zien en dat weet mijn vriend. Ik zal hem nooit voor de keus stellen want het is zijn oma maar hij weet hoe ze is dus hij begrijpt me wel. Wat onze dochter betreft ben ik heel duidelijk; ik vertrouw haar niet aangezien ze al vaker tegen mijn dochter slecht over mij heeft gepraat (waar mijn vriend bij stond en die zei dus niets want 'het is wel zijn oma') dus als ze elkaar zien dan moet ik erbij zijn. En aangezien ik niet de behoefte voel haar te zien is dit niet vaak. Straks als ze groter is en buiten gaat spelen dan weet ik al dat de oma gauw eraan komt rennen aangezien we de tuin delen. Maar dan zorg ik dat ik erbij ben en dat ze snel weer weggaat (anders gaan we zelf weg). Dat is natuurlijk niet leuk dat het zo moet maar het heeft redenen (omdat het op een andere manier niet werkt) en het voorkomt problemen in je eigen gezin. Wij hebben nu door zijn oma ook al zo vaak ruzie gehad dat als dit zo door zou gaan we op den duur uit elkaar zouden gaan door de stress en ruzie. Kijk nu begrijpt mijn dochter nog niets van wat ze zegt, maar als ze straks wel dingen gaat begrijpen en haar overgrootoma loopt haar moeder en vader een beetje zwart te maken dan gaat mijn dochter eronder lijden en dat sta ik niet toe. Ik zou haar ook het liefst uit ons leven bannen maarja dat is nu eenmaal geen optie dus proberen we het zo maar op te lossen. Als het werkt des te beter, werkt het niet dan twijfel ik niet om elk contact met haar en dus ook met mijn dochter te beeindigen. En ik vind dat je in jouw geval ook best ervoor mag kiezen of jouw dochter wel of niet zijn ouders ziet. Familiebanden zijn niet heilig en als er iets gebeurt wat daartoe leidt dan zij het zo (tenzij je natuurlijk geen problemen hebt met dat je dochter daar over de vloer komt). Wat je man betreft tja dat kun je beter zijn beloop laten denk ik. Op den duur wordt hij weer gekwetst en dan ben jij er om hem op te vangen. En dan ziet hij het hopelijk zelf ook in dat het geen zin heeft contact met deze mensen te houden.
Hoi hoi. Herken het deels,alleen was het bij ons andersom. Ik had het contact met mijn ouders verbroken en na 2 jaar heb ik weer contact met ze opgezocht. Mijn man had toen ging behoefte om na hun toe te gaan. Nu moet ik eerlijk zeggen dat onze situatie niet zo heftig was als bij,en mijn man uiteindelijk ook weer gewoon contact met hun heeft. Maar wij hadden toen afgesproken dat ik de eerste paar keer alleen zou gaan en hij daarna wel zou kijken of hij toch weer een keertje mee zou gaan. Ook liet hij mij weten dat wat er ook zou gebeuren tussen mij en mijn ouders hij altijd achter mij zou staan. De enige tip die ik je dus kan geven is houdt afstand (als dat het beste voor je voelt) en laat je man weten dat wat dan ook je er altijd voor hem zou zijn. Meer kun je helaas niet doen. Heel veel sterkte iig.
t gesprek van gisteravond is in de soep gelopen doordat ons dochtertje verdrietig was en niet slapen kon (tandjes en verkouden...) wel heb ik kunnen afspreken dat als hij naar zn ouders gaat, de regel is, waar C. is ben jij ook, hij heeft toegestemt, maar ik had niet t idee dat hij t echt snapte, en heb ook t idee dat hij zich opgelaten voelt, dit duidelijk te maken aan zn ouders. ik heb gezegd dat hij kan melden dat dat een vereiste van mij is, als er vragen daarover zijn, kunnen ze me bellen. helaas hebben we gister weer fikse ruzie gehad over t feit dat ik m niet vertrouw. ik wil wel, maar weet dat hij makkelijk te beinvloeden is, en zij dat ook heel handig kunnen. dus hopelijk krijgen we vanavond de kans dat uit te praten. t was gewoon een beetje vervelend, ik probeerde iets uit te leggen dat ik dacht dat.... of t gevoel had dat.... waarop hij steeds weer reageerde dat wat ik dacht of voelde een beetje onzin was, waardoor ik me dus niet serieus genomen voelde en hij liet me ook niet uitpraten, maar haakte er meteen op in. pfff, t is dat deze relatie te kostbaar is, ik van mn man hou en t kleine meisje er is, anders had ik echt even afstand genomen... in ieder geval fijn te lezen dat er meer dames zijn die met zulke dingen te maken hebben of hebben gehad.... ik ga ook echt t advies van afstand houden proberen op te volgen.