Maar waarom zeg je daar dan niks van ik heb door overstimulatie meer dan 3 weken niks kunnen doen. En Mn vriend heeft echt alles overgenomen, koken wassen etc naast zn fulltime baan. Als ik dit zo lees dan besef ik echt wat dat betreft wat een mazzel ik dan zou hebben. Maar andersom zou ik het ook doen. We hebben eigenlijk ook nooit ruzie erover en mijn vriend mocht vroeger thuis nooit wat doen tot aan dat zijn kleren klaar gelegd werden door zijn moeder. Hij was ook altijd heel onzeker dacht dat hij niet kon koken wassen etc. En nu ziet hij dat hij dat kan en beleeft er vaak ook plezier aan. En dat ik lees dat anderen het normaal vinden als ze dan wel wat doen en dan ook vinden dat er niet bedankt moet worden want dat hoort gewoon zo. Je vindt het toch zelf ook fijn als je te horen krijgt fijn dat je dat hebt gedaan etc. Iedereen houdt van complimentjes en vaak doe je het daarna juist weer omdat je je gewaardeerd voelt toch?
Ik heb een oproepje gedaan via FB en dan op zo koopjeshoek. Binnen No time heb je veel reacties. Daarvan kies je er 1. Die past qua budget en werktijden. Die laat je komen en je merk snel genoeg of ze bevalt of niet. Wij hebben er al meerdere gehad. Sommige waren heel goed, sommige absoluut een ramp. Van de rampen neem ik direct afscheid.
Klopt. Maar dat is het punt wat vaak ontbreekt in deze situaties. Als de man het doet is het superfantastisch en als de vrouw exact hetzelfde doet is het net zo vanzelfsprekend en normaal als poepen. En door die houding wordt er gezorgd dat er geen complimenten gegeven willen worden. Al vind ik een "knap van je" best kinderachtig "fijn dat je dat gedaan heb" is geen compliment maar uitspreken van waardering.
Ik vind het ook wel knap dat je er zo naar kunt kijken. Ik zou echt wel boos zijn als mijn man niet 1 avond een fatsoenlijke maaltijd op tafel had gezet.
Heb hier een tijdje terug een berichtje geplaatst dat we alles zo goed verdeeld hadden. Mn man heeft vast meegelezen, sindsdien zet hij alle vaat op het aanrecht boven de vaatwasser ipv erin
Daar had ik op dat moment geen kracht voor. Als ik in bed had gelegen met een gebroken been en er met mijn hoofd bij was geweest had ik ook zeker boos geworden. Gelukkig kan ik goed tegen mijn moeder aanklagen in dit soort situaties, weet zij me rustig te krijgen door de spot ermee te drijven en kan ik er uiteindelijk om lachen. Ik heb het wel met mijn man nog besproken wat hij had gedaan als ik bijv. 2 weken in het ziekenhuis had gelegen? Hij zegt dat het allemaal wel meeviel want bij de thai en surinamer hadden ze veel groente besteld. En als het langer dan die 5 dagen had geduurt had hij bij de slager of groenteman verse kant en klaar maaltijden gehaald. Doordat hij eens in de paar maanden een paar van deze dagen heeft beseft hij gelukkig wel hoeveel ik doe en heeft hij niet het beeld dat een huisvrouw de hele dag soap series kijkt. Hij heeft er echt respect voor dat ik ondanks mijn chronische klachten thuis altijd alle ballen weet hoog te houden, altijd op tijd een lekkere maaltijd op tafel zet, er altijd schone gestreken kleding in de kast hangt en het huis altijd schoon en netjes is.
Kijk en dat is wat je wil, het besef dat het niet vanzelfsprekend is! (al kan ik me niet verbazen dan je er helemaal niets over gezegd hebt hahahaha)
Maar als jij thuis komt van je werk dan ziet het huis er niet zo uit zoals het er bij mij uit ziet. Ja ik heb de hele dag de tijd om schoon te maken als tbm zijnde maar in mijn huis word er de hele dag geleefd en bij jou niet. Dus een extreem '' rommelig '' huis zal je in jouw geval dus niet hebben als je thuis komt, bij mij is het af en toe '' dweilen met de kraan open '' denk dat veel werkende ouders daar zich dan ook in vergissen.
Dat hangt er toch ook maar vanaf? Als je alleen schoolgaande kinderen hebt, dan wordt er ook niet de hele dag rommel gemaakt. En werkende ouders hebben natuurlijk ook vakantie, waarin ze volledige dagen thuis zijn met de kinderen. Dus we onderschatten dat niet noodzakelijk... Ik weet best hoe mijn huis eruit ziet met kinderen de hele dag thuis. Neemt niet weg dat het in die vakantieperiode tonnen makkelijker is om mijn huishouden rond te krijgen, zelfs mét die extra rommel, dan in gewone werkende weken.
Ik heb schoolgaande kinderen maar tussen de middag heb ik hier overblijf kinderen, dus ja als ik in de ochtend schoonmaak dan heb ik in de middag weer troep. En ik begrijp dat dat niet overal het zelfde is maar toch. Word altijd een beetje kriegel van die mensen die dan net doen alsof ze het zoooooooveel zwaarder hebben omdat ze ook nog eens werken. Trouwens ook vanaf de andere kant hoor Iedereen doet het gewoon op zijn/haar eigen manier maar vind niet dat een werkende moeder het zwaarder heeft dan een tbm en andersom ook niet.
Eens. Ik krijg het huishouden zo veel makkelijker gedaan nu ik maar 1 dag werk. Moet wel zeggen dat ik speelgoed overdag niet als rommel zie, pas tegen de tijd dat de kleine naar bed gaat. Als ze slaapt dan trek ik alles even recht maar dan hoef ik niet meer te stoffen etc omdat ik dat al overdag heb gedaan (ondanks de nodige "hulp" tussendoor).
Ik heb de griep van mijn zoontje lekker overgenomen en merk dat vriend ondanks zijn werkzaamheden buiten (tuin wordt aangepakt, dat is zijn ding!) Toch ook nu de koffiekopjes naar de keuken brengt en de vuilniszak in de container gooit. Zal hem vandaag dan ook echt mijn waardering uitspreken Zo, en nu weer tollend op mijn benen een wasje ophangen. Gelukkig komt mijn moeder zometeen om wat mee te helpen.
Off topic... Hihi, soms lijkt het op zp een statussymbool als je het 't zwaarst hebt en de meeste ballen in de lucht houdt. De meeste mannen die ik ken scheppen juist op over hoe relaxed en gemakkelijk ze het zichzelf (én hun gezin) hebben gemaakt . Eigenlijk is dat toch fijner en logischer! On topic.. Betreffende huishouden en andere (gezins)taken lijkt het mij het beste streven om afspraken te maken waar je je beide in kunt vinden, op aan kunt spreken bij versloffen én beide waardering uitspreekt voor de taken die de ander uitvoert. Hoe gewoon ook, een complimentje is fijn en stimuleert 'goed gedrag'.
Daar ben ik het dus echt niet mee eens. Door mijn burn out ben ik twee maanden thuis geweest en nu werk ik 10 uur ipv 36. Wat een wereld van verschil zeg!! De 2 maanden dat ik thuis was, gingen de kinderen niet naar de BSO. Ik was dus echt even thuisblijf moeder. Ondanks dat ik er flink doorheen zat vond ik zoveel makkelijker dan met werken erbij. Mijn hulp is al die tijd niet geweest omdat ik zat tijd had om alles zelf te doen. Dus het maakt echt een heleboel uit.
Niet alleen op zp hoor, ik word altijd doodmoe als mensen vinden dat ze het zwaarder hebben als een ander. Ik leerde al op jonge leeftijd een hele belangrijke les! Mijn beste vriendin destijds had het ontzettend moeilijk met de scheiding van haar ouders, maar haar ouders waren nog steeds beste vrienden, gingen met zijn alle uiteten, hij kwam 1 keer per week daar in huis eten en kerst en oud en nieuw vierde ze ondanks de nieuwe relaties altijd samen met de kinderen. Ik werd er nogal pissig om, waarom zou ze het toch zo zwaar hebben als haar vader en moeder het nog zo goed met elkaar konden vinden? Ik had mijn vader niet meer gezien sinds dat ik 4 was... En toen kwam het besef opeens (op mijn 14e,) mijn beste vriendin miste net als ik elke dag een vader in huis. Niks valt te vergelijken met elkaar en je eigen pijn is voor jezelf altijd de ergste pijn. Pijn heeft natuurlijk niks met het huishouden te maken, maar ik vind het wel vergelijkbaar omdat dit soort situaties niet met elkaar te vergelijken vallen. (vind ik)
Het is toch belachelijk dat jij een burn out krijgt omdat je man te verdomd is om zn handjes te laten wapperen... Wat een loser En jij pikt dat nog ook
Vergeet het maar... Als hij je al niet eens kan helpen terwijl je psychisch en lichamelijk zoveel te verwerken heb gehad dan gaat hij nooit veranderen... 0,0 respect voor jou....
Sommige dingen worden gewoon niet gezien door het tegenover gestelde geslacht, dat heb ik nu wel geaccepteerd. Hij heeft net van mij een dikke kus gekregen toen hij me een kop thee bracht kan wel zorgzaam zijn hoor! Alleen soms is het ook even fijn om te spuien over die kleine rotdingetjes waar ik me op dat moment dan weer aan erger. De laatste paar dagen gaat t hier best ok wat betreft behulpzaamheid. Maar sommige dingen zal hij nooit uit zichzelf doen. Voor mij weer eens het duwtje in de rug om meer m'n mond open te trekken als ik iets gedaan wil krijgen