Kleine kanttekening.... tbm hebben ook niet de hele dag de tijd om dat te doen, zoals jij insinueerd...
Nee maar als je de hele dag thuis bent dan heb je genoeg tijd om tussendoor al die taken te doen die ik noemde. Werkende moeders proppen dit in een paar uurtjes ná hun baan of doen dit op hun welverdiende vrije dagen. Zij kunnen moeilijk tussendoor (als ze bijvoorbeeld op kantoor zitten, ik noem maar wat) even een wasje gaan draaien thuis of een bed verschonen. Als jij tbm bent en je hebt kleine kinderen, dan slapen die en heb je zeeën van tijd tussendoor om huishoudklusjes te doen. Zo ook met schoolgaande kinderen.
Bedden afhalen of opmaken met een peuter aan je been? Was proberen in de machine te stoppen en ogen in je achterhoofd moeten hebben anders ligt er speelgoed tussen. Was ophangen terwijl er in de woonkamer iets omver gaat, snel weer even checken of het echt maar de duplotoren was of toch die vaas? Poging twee was ophangen en ineens de wc horen doorspoelen... Crap... Poging drie, daar staat de kleine meid de was aan de andere kant van het wasrek weer af te halen... Tenslotte jezelf maar even een paar minuten op de wc opsluiten voor welverdiende rust, wordt er als een dolle op de deur gebonkt door een huilend meisje dat "ook moest plassen" Om 12:00 Broodjes smeren, het keukentrapje wordt erbij gesleept. De hagelslag wordt omgekiept terwijl jij even je omdraait om de boter uit de koelkast te pakken. Of de ranja gaat nog even over het aanrecht inclusief je ladekastjes. Dat wordt weer soppen! Stofzuigen dan maar, resulteert in een krijsende peuter. Ok doen we later. uiteindelijk maar proberen of ze wil slapen maar na een uur steeds naar boven lopen omdat mevrouw uit bed klimt en broers slaapkamer overhoop haalt (speelgoed daar is veel leuker) haar maar weer naar beneden halen en de tv op Disney junior, voor de 100e keer de leeuwenwacht of de speelgoeddokter... Rond 14:00 ben ik t al beu hoor. En dan halen we de oudste uit school, komt er een vriendje spelen, die drukte van bekertjes ranja en wat fruit of waar ze ook om vragen, ruzies sussen en oplossingen aandragen voor conflicten etc. Om 16:00 ben ik blij als er weer 1 naar huis gaat. Probeer dan maar eens eten te gaan koken met een oververmoeide peuter die niet meer wil slapen overdag. Rond 17:00 is het knallende ruzie tussen de twee kindjes over wie mag bepalen wat op Netflix gekeken wordt waarop ik Disney maar weer aan zet en twee mopperende kindjes heb, die hyper worden als papa om 18:00 thuis komt. Snel snel eten voor elkaar maken nu ik even m'n handen vrij heb. Maar man man wat ben ik blij als ik om 20:00 op de bank kan ploffen. Oh verdorie die hagelslag....
Zo'n rare opmerking vind ik het niet. Er zit wel een kern van waarheid in, althans voor mij wel toen ik nog thuis zat. Met een schoolgaand kind en een baby had ik meer dan genoeg tijd om mijn huishouden op orde te houden. Nee niet elke dag want ik had ook mijn afspraken zo nu en dan maar vaak had ik mijn huishouden toch wel al vrij vroeg in de ochtend op orde en hoefde ik tussendoor alleen wat kleine prul op te ruimen. Nu ik weer aan het werk ben heb ik niet meer zoveel tijd als toen en moet ik het idd allemaal in een paar uurtjes proppen na werk. Strijken, bergen was wegwerken, grote schoonmaak zijn allemaal dingen die nu moeten wachten. Voorheen kon ik dat allemaal doordeweeks doen zodat ik met mijn gezin in het weekend lekker op pad kon. Nu zijn de weekenden een stuk drukker geworden. Gelukkig wel een man die heel veel met mij samen doet dus dat scheelt. Ik (en ik spreek voor mezelf) had al tbm veel en veel meer tijd en een opgeruimder huis dan nu als werkende moeder. Maar als werkende moeder ben ik wel gelukkiger.
Daar ben ik het niet mee eens. Mijn man doet heel veel in het huishouden en de zorg voor onze kinderen. Hij doet altijd de boodschappen, kookt, ruimt op uit zichzelf, gooit er regelmatig een was in. Voor de grote klussen hebben we een schoonmaakster dus de badkamer doen we allebei niet. Maar op een of andere manier neemt hij nooit, nooit iets mee naar boven wat op de trap ligt tenzij ik het vraag...
Tjonge hoeveel steken onderwater kun je geven? er klinkt tussen de regels behoorlijk wat frustratie door.
Ik snap jouw man wel. Uit eerdere topics herinner ik me dat jij echt een extreme neat freak bent, no offence! Ik kan het ook allemaal prima de boel de boel laten en dat moet ook wel als je samen 72 uur werkt. Neemt natuurlijk niet weg dat hij best zijn handen kan laten wapperen als jij ziek bent.
Ik lees dat niet, hoor... Waarom is gebruik willen maken van je opleiding een steek onder water? Of niet thuis willen zitten? Kan me er wel in vinden.
Ik ben ook tbm, met een chronische ziekte en daardoor beperkingen, ik hen een peuter van bijna 2 en een schoolgaand kind maar ik vind echt dat ik genoeg tijd heb (onder schooltijd van de oudste) boodschappen te doen om het huis schoon te houden (en elke dag 1 groot ding te doen, badkamer soppen, keuken soppen, ramen lappen, bedden verschonen enz) de was te doen, te koken en te spelen met mijn peuter die thuis is. Als mijn zoon thuis komt om 3 uur ben ik zo goed als klaar en heb ik tijd voor hem. Tuurlijk ben ik na het eten helemaal uitgeput en ben ik blij als ik op de bank neer kan ploffen als de kinderen slapen. Maar het lijkt me een stuk zwaarder dit allemaal te moeten doen als ik daarvoor ook nog een werkdag van 8 uur erop had zitten. en nav een reactie hierboven, als ik mijn peuter beneden laat als ik de was doe dan breekt ze ook de boel af, ik neem haar dus mee en ze helpt me met alles. Vouw ik de was krijgt zij een stapel sokken om in en uit de wasmand te doen. Ga ik de keuken soppen krijgt zei een droge spons. Het duurt allemaal iets langer maar zij vind het leuk en ik krijg mijn huis schoon.
Ik ben tbm en zet gewoon tussendoor de wasmachine aan etc, zonder dat peuter de boel afbreekt - en ook toen ze jonger waren ging dat gewoon. Ik snap niet goed waarom mensen zo hard moeten bewijzen dat ze het echt niet makkelijk hebben? Ik heb het toch best makkelijk, lekker de hele dag in de weer met de kinderen, tussendoor huishouden, super fijn.
Oh wauw. Knap dat je dat zo kan zien. Ik zou uit mijn plaat gaan denk ik. Nu snap ik het hele schoonmaken voor een verjaardag sowieso niet echt. Kijk, ik doe de toiletten even, stofzuigen en dweilen ivm kleine kinderen over de vloer, maar daar houd het wel mee op. Ik maak de keuken weer toonbaar als ik klaar ben met het maken van de hapjes, maar ik ga voor die tijd echt niet poetsen.
Dank je wel dat jij dat even zeg. '' k koos ervoor om te werken en gebruik te maken van mijn opleiding.' Het is dat ik nog geen boterham op heb anders was het er weer uit gekomen.
Klopt hoor en ik heb me er inmiddels bij neergelegt dat het spik en span willen hebben een ding van mij is (waarschijnlijk omdat ik de hele dag er tegen aan kijk en thuis ben) en niet van hem. Hij vind andere dingen belangrijk die ik weer onbelangrijk vind. Daarom maak ik er ook geen drama meer van.
Ik ben tbm met een eigen zaak vanuit huis. 1 dag in de week doe ik alle administratie en 1 dag in de week maak ik alle voorbereiden. De opdrachten maken doe ik tussendoor of s avonds. Verder heb ik ‘alle’ tijd. Mijn man is er momenteel 1 weekend in de 2 weken, dus ik moet zelf alles regelen met school, sporten en speelafspraakjes en dan dus mijn eigen bedrijf. De jongste is in principe altijd thuis, dus het huishouden schiet er echt weleens bij in. Het is wel altijd schoon, maar niet altijd netjes opgeruimd. Toen ik parttime voor een baas werkte maakte ik de grote dingen schoon op mijn vrije dagen en de kleine dingen als ze op bed lagen. Dan schoot het lekker op, zonder gezeur van de kinderen tussendoor. Was ook prima te doen. Ik vind het nu zwaarder, omdat de jongste 2 is. En ik vind dat echt geen leuke leeftijd. Dingen die ik nu schoonmaak, zien er s avonds als niet meer uit, omdat hier altijd kinderen over de vloer zijn. Zijn het mijn eigen kinderen niet, zijn het wel vriendjes en vriendinnetjes. En wat boeit het eigenlijk? Iedereen maakt er het beste van, of je nu tbm bent of werkt. We doen allemaal ons best, dus een beetje minder oordelen over een ander kan ook geen kwaad.
" Ik heb geen man die genoeg verdiend om ons hele gezin draaiende te houden plus de luxe die we ons nog extra willen permitteren. Gelukkig maar, want zelfs al zou dat het geval zijn dan nog zou ik werken. " Ik citeer haar ook nog even maar dit is pure afgunst... Hoezo gelukkig maar want als hij dat wel zou verdienen had ze nog steeds de keuze te blijven werken