En soms... zou ik die pluim in mn reet wel eens willen voelen kietelen... als ik de boel glimmend schoon heb en meneer komt binnen, dat hij dan eens zegt "oh heb je de vloer gedaan?" of alleen maar zo'n soort bevestiging, maar echt die man van mij ziet het echt niet. bevestiging, erkenning, respect, waardering.... ontbreekt hier nogal idd. (en ik ben verdorie een feminist in hart en nieren dus dit is erg frustrerend)
Wat zou tegen een ander zeggen als ze een soortgelijke ervaring met je deelde? Zonder het op jezelf te betrekken?
Nou ik ben 100% lichamelijk oké en mijn man werkt veel meer dan ik doe maar toch ben ik echt niet de enige die alle huishoudelijke taken doe. Adios! Wel het meeste uiteraard, maar zaken als de vaatwasser even doen, vuil wegbrengen, kinderzooi opruimen of keuken opruimen doet mijn vriend gewoon uit zichzelf mee. Toen we nog samenwoonden heb ik hem al redelijk opgevoed. Ik waste niets wat niet normaal in de wasmand gedaan werd. Moest hij eens in een zwemshort onder zijn pak naar kantoor. Gelijk genezen!
Maar door dan te zeggen dat je geen feministe bent, help je dat beeld natuurlijk zelf ook niet de wereld uit. Jammer.
Ik zou aan iemand anders die hetzelfde verhaal voorlegt zeggen dit bespreekbaar te maken met de wederhelft, haar gevoelens duidelijk te verwoorden (desnoods eerst op papier te zetten) en te vertellen wat het met haar doet om op deze manier behandeld te worden. Hoe het afbreuk doet aan haar eigenwaarde als vrouw zijnde, en dat dit de grootste trigger is voor relatieproblemen op de langere termijn als het niet bespreekbaar gemaakt wordt. En ja, ik weet dat ik dit zelf ook aan hem duidelijk zal moeten maken maar op de een of andere manier is die drempel te hoog, het sluimert al te lang en ik weet met wat voor weerwoord en argumenten om mijn argumenten tegen te spreken mijn vriend zal komen. *schrijft zich in voor assertiviteitstraining*
Ik zie aan je onderschrift dat jullie al heel veel te verduren hebben gehad de afgelopen jaren. Kan het zijn dat de veranderingen in zijn gedrag hier ook mee te maken hebben?
Maar je beseft toch ook dat hoe hij later zijn partner behandelt, mee voortvloeit uit het voorbeeld dat hij in jullie gezin te zien krijgt?
Dat zeker! En ik ben ook niet te verlegen om dat (keihard) tegen mijn man te zeggen, tot zijn grote ergernis, want hij weet dat ik gelijk heb. Als ik kijk naar hoe ik opgevoed ben, en ik zie hoe mijn broers gezin functioneert, dan ben ik daar jaloers op. Hij doet 50% van het huishouden en de kinderen. Zo hoort een gezin te draaien, op basis van gelijkheid en respect. Mijn vader was de kostwinner en mijn moeder was altijd thuis en deed het huishouden, maar ze ondersteunden elkaar altijd onvoorwaardelijk. Wanneer mijn moeder ziek was (regelmatig!) nam mijn vader alles maar dan ook alles over ondanks dat hij moest werken. Ik weet niet beter dan dat man en vrouw elkaar ondersteunen op elk gebied en kan het dan ook niet verkroppen dat de verhoudingen bij ons thuis zo scheef zijn. Nogmaals, ik vind het niet erg om het huishouden te doen als ik toch thuisblijfmama ben, maar daar waar ik hulp nodig heb verwacht ik wel dat hij voor me klaar staat en niet met lamme smoesjes komt waarom ik het zelf moet doen (terwijl ik bepaalde dingen echt niet kan).
Maar waarom zou je hem daar niet enthousiast voor bedanken dan? Je wil toch dat hij hierin veranderd? de positieve benadering werkt doorgaans beter dan de negatieve. Was dat nu het geschikte moment om een statement te maken, ik vraag me het af.
Ik heb ook wel enthousiast "mooi!" geroepen of iets in de trend van "fijn!" maar blijkbaar had ik uitgebreid dankjewel moeten zeggen. en aangezien ik dat nog nooit van mijn leven heb gehoord van hem.... ben ik daar dan een beetje dwars in. hij hoeft ook niet voor die ene keer dat hij in 15 jaar wat in het huishouden gedaan heeft zo bedankt te worden dat hij naast zijn schoenen gaat lopen. Ik kan ook wel sarcastisch uit de hoek komen hoor, zo heb ik hem wel eens een aai over zijn hoofd gegeven en op erg overdreven toontje gezegd "wat superknap van je!" waardoor de boodschap ook wel over komt. (ging over was naar beneden brengen) Ik vind niet dat er voor vanzelfsprekende dingen bedankt moet worden (zijn papadag betekent niet alleen tv aanzetten voor de kinderen en zelf gamen, maar ook dingen in het huishouden aanpakken wat ik op thuisblijfdagen ook doe), maar ik geef het ook wel toe wanneer er waardering verdiend is, dat spreek ik zeker wel uit.
Over feminisme: zoals mijn man altijd zegt, als iedere man feminist zou zijn, zou de wereld er een stuk mooier uit zien. Dus ja. Wij zijn feministen. En toch worden er ook grappen gemaakt over mijn man en zijn 'harem' (we hebben drie dochters). En dat mag ook.
Nou als hij het uit zichzelf zou doen zou ik laten merken dat ik het fijn vind dat het gedaan is. Maar overdreven bedanken na een vraag voor iets als de was waar ook zijn spullen bij zitten.... nee dank je. Als ik het doe is het normaal en als hij het doet een superprestatie? Zo laten mannen het toch vaak overkomen vind ik. Terwijl dat hoort bij "samen een gezin hebben". Ongeacht de taakverdeling
Ik ben het in principe helemaal met je eens, bij ons thuis gaat het ook zo, gelukkig. Maar in het geval van @Eva2011 kennelijk niet. En gedragsverandering bereik je vaak sneller op een positieve manier dan op een negatieve manier. En zoals ik het opmaak uit de berichtgeving was dit een uitzonderlijk moment. Dus waarom inderdaad niet een veer in z'n reet zodat hij het volgende keer met plezier weer doet voor haar. Ook al voelt het als overdreven en niet terecht. Wil je een statement maken of wil je hem veranderd zien? Maar goed ik ben geen psycholoog hoor Ik opper maar wat
Ik zie dan meteen mijn 7jarige voor me als je het hebt over kinderachtig gedrag. Als hij iets voor me doet roept hij altijd "dat heb ik goed gedaan he mama?" waarop ik hem uiteraard de hemel in prijs. Maar om dat nou bij een bijna 40 plusser te doen??
Ik ben donderdag geopereerd en man is vrijdag tm dinsdag thuis geweest om te helpen met de kinderen. En daar is alles ook mee gezegt. In die 5 dagen heeft hij geen stofzuiger of dweil aangeraakt, geen was gedaan, elke avond eten laten bezorgen of afgehaald. Zondag middag is hij vergeten onze dochter brood en groente te laten eten dus om 18.00 uur heeft ze maar een punt pizza met hem gegeten. En nog durfde hij gisteren avond te vertellen dat hij wel blij was dat hij weer kon werken want huisvader zijn is best zwaar en vermoeiend. Ik ben er niet op in gegaan, was blij toen mijn moeder vanmorgen voor de deur stond om schoon te maken hier en heb met haar samen heel hard gelachen om hem, veranderen kan ik hem toch niet dus dan maar erom lachen om het leuk te houden.
Haha ik ben een beeld denker en nu zie ik iemand voor me met een pak aan en daaronder een zwemshort. Zal vast niet lekker hebben gezeten.
Kan je broer niet eens van man tot man met jouw man praten. Om te laten zien dat het echt wel oke is als je die taken als man doet. En om te kijken waar het hem in zit bij je man. Wat vervelend dat jij moest stoppen met je baan oa omdat hij niks deed. Dat is toch raar. Denk dat geen man dit omgekeerd ook zou doen.
Maar waarom die complimenten niet geven en aangeven dat het fijn zou zijn als jij die ook van jem kreeg. Je kunt ook zelf elke dag als hij thuiskomt vol trots opsommen wat je die dag allemaal hebt gedaan. En dan eindigen met ‘“goed he!?” Hoe dit eens een week iedere dag vol. Kijken of dat effect heeft. Dan doe je eens wat anders dan in zijn ogen hem aan zijn hoofd zuren over wat hij fout doet.