Inderdaad, wees voorzichtig met wat je post. Ik zou op basis van wat je schrijft ook achter mijn man blijven staan.
Zonder twijfel zou ik achter mijn man staan. Ik zou er ook absoluut niet bang voor zijn om die persoon op andere gelegenheden tegen te komen, gewoon negeren die balgehakt.
Ik zie nu dat mijn post gelezen zou kunnen worden als dat ik dacht dat jouw man iemand had uitgescholden, maar dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde echt dat ik geen mensen in mijn ongeving tolereer die zich asociaal gedragen, en dat die anderen die jouw man hebben zwartgemaakt en dingen hebben gezegd dus voor mij hoe dan ook niet meer zouden hoeven. Los van of ze mijn man uit hadden gescholden of zo, maar puur vanwege hun gedrag.
Ik vind het een beetje een vraag voorbeeld.. Zelf sta ik niet blind achter mijn man, ik weet namelijk dat hij nogal koppig kan zijn en dat maakt hem soms ook onredelijk. Als het iemand uit de naaste omgeving is denk ik aan een broer/zus en dan zou ik al helemaal niet meteen besluiten om niet meer met diegene te spreken, familie is mij heen veel waard.
Ik durf mijn man er gerust op aan te spreken als hij een conflict met iemand heeft waarin hij zelf (ook) onredelijk is. Dat doe ik dan trouwens wel onder vier ogen. Nu moet ik zeggen dat mijn man eigenlijk nooit echt ruzie heeft. Wel heeft hij op zijn werk wel eens onenigheid / zakelijker conflictjes. Met die mensen hebben ik verder niks te maken. Maar mocht ik ze tegen komen, zou ik gewoon normaal tegen ze doen. Overigens doet mijn man dat dan zelf ook hoor, dat je het met een collega een keer (of vaker ) oneens bent op het gebied van werk, betekent niet dat je niet vriendelijk of minimaal beleefd tegen elkaar kunt doen als je elkaar buiten het werk tegen komt. Maar als mijn man echt onterecht door een ander benadeeld wordt, sta ik natuurlijk achter hem. Kom niet aan de mensen die belangrijk voor me zijn.
Al is familie voor mij ook veel waard, Familie of niet, als iemand oordelen gaat vellen over je man zonder bewijzen en ook nog eens deze verhalen gaat rondbazuinen tegen iedereen en hem zwart loopt te maken dan zou ik ook klaar zijn met diegene tot diegene zijn excuses aanbiedt aan je man.
Als ik jou verhaal zo lees, dan zou ik dus helemaal klaar zijn met zo'n persoon, wat een achterbaks gedoe. Zelfs als diegene zijn/haar excuses aanbied, zou ik het niet zomaar vergeten/vergeven hoor.
Ik denk dat je gewoon je verhaal kwijt wilt? Je kunt dit misschien ook prive naar sommige doen? In dit geval zou ik achter mijn man staan. Iemand (vals) beschuldigen doe je gewoon niet! Alleen als je 110% zeker weet dat diegene het gedaan heeft, je dus bewijzen hebt!, en dan nog ga je naar betreffende persoon zelf! Althans dat vind ik.. Zelf sta ik niet blind achter mijn man, ik wil altijd 2 kanten horen en daaruit kies ik zelf! Zo heeft mijn man een keer ruzie gehad met mijn beste vriendin. Prima maar daar ga ik niet tussen kiezen. ( waren beide onredelijk en koppig)
In zo'n geval zou ik voor volle 100% achter mijn man staan. En als jullie elkaar tegenkomen zou ik diegene gewoon ontwijken.
Bemoei ik me niet mee, wat mijn man met andere heeft moet hij weten, ik ga dan echt niet opeens mensen niet meer begroeten ofzo.
Ik sta achter mijn partner. Ookal heeft hij ongelijk of doet hij onredelijk. Ik spreek hem erover aan onder 4 ogen en zorg ervoor dat hij het weer recht zet. Ligt het niet aan hem en zit die ander verkeerd dan sta ik driedubbel achter hem. Loyaliteit staat bij mij in een hoog vaandel.
Ik ga me in niemand zijn ruzies mengen, dus ook niet in die van mijn man. Heb zelf nooit ruzie en totaal geen behoefte om er 'by proxy' toch in verwikkeld te raken. Daarnaast vind ik het 'kiezen van een kant' altijd een beetje basisschool-ig overkomen - we zijn toch volwassenen en kunnen zelf besluiten wat we denken en doen en welke relaties we willen aanhalen en welke we willen laten verwateren. Gelukkig heeft mijn man ook nooit ruzie, dus doet dit zich nooit voor
Ik lees vaker dat mensen zeggen dat hun man nooit ruzie heeft... In alle jaren dat ik samen ben met mijn man heeft hij nooit ruzie gehad.. Hij is echt een allemans vriend... Deze ruzie is buiten zijn schuld om! En aangezien ik dit dus nooit eerder heb meegemaakt vraag ik hier wat jullie zouden doen. Maar de meeste antwoorden komen over een met wat ik had besloten dus dat geeft toch een goed gevoel! Ik blijf achter mijn man staan.
Er is hier in geen goed of fout, welke keuze je ook maakt als het voor jou goed voelt, is het dat ook. Omdat ik heb gezegd dat ik me er niet mee bemoei wil overigens niet zeggen dat ik niet achter mij man sta, dat doe ik altijd, alleen bemoei ik me er niet mee zolang het niet uit de hand loopt natuurlijk.
Bij een 'gewone' ruzie, trek ik geen partij. Wil ik beide aanhoren. M'n vent is ook geen heilige, maar als het zover komt, dat er daadwerkelijk ruzie is, moet er al aardig wat gebeurt zijn. Bij zwartmakerij zonder bewijs, sta ik achter m'n vent en is hij onschuldig tot ik bewijs gezien heb. Kom je daar niet mee op de proppen, ben ik nog in staat aangifte te doen ook tegen je. Maar dat is wat ik zou doen.