Myo, wat rot voor je. Klinkt ook alsof je je alleen voelt en je man niet meer zo goed herkent. Vraagje: voelt hij zich op zn gemak als hij zich uit bij jou? Het klassieke patroon is helaas vaak dat een man zich terugtrekt en zijn gevoelens niet uit (wat de communicatie natuurlijk niet ten goede komt). Hij moet zich kunnen uiten zonder dat daar ''nare consequenties'' aan zitten. Hoe zit het bij jullie?
Ik herken het ook. Mannen moeten veel voorgekauwd krijgen! Ze denken simpelweg gewoon niet over die dingen na....probeer hem uit te leggen waarin je teleurgesteld bent en waar je meer hulp verwacht. Wie weet wordt je nog verrast!
Nou sorry mannen zijn idd rare wezens en snappen heel veel dingen niet. Maar moederdag vergeten?! Ik zou daar echt flink van over de zeik van zijn ja! Ze geeft aan veel met hem gepraat te hebben, brieven geschreven enz maar hij begrijpt het niet. Of wil hij het niet begrijpen ? Zou vanaf nu gewoon duidelijk zeggen wat je wil. Net zo als ze hier ook zeggen. ( kan jij onze dochter even verzorgen, voel me even niet lekker) hier zit mn vriend ook vaak met zn telefoon maar ik zeg er wel wat van. Kan je ook tegen je man zeggen als hij achter de laptop zit.
Ja volgens mij heeft het te maken met het feit dat het een man is hier gaat dat met momenten ook zo dn dan herinner ik hem eraan dat ik zijn vrouw ben en niet alleen maar mama, poetsvrouw en kokkin... En dan na een goed gesprek doet hij weer een aantal weekjes zijn best.tripjes naar de sauna regelen enzo en daar geniet ik te harte van... Endan soms vergeet ie het weer hahaha maar ik maak me er niet druk om
ik geloof niet dat mannen rare wezens zijn die niets begrijpen, ik denk wel dat er een ingewikkeld iets ontstaat tussen man en vrouw waarbij de vrouw veel meer wil praten om het op te lossen en de man zich eerder terugtrekt. Wil niets zeggen over in hoeverre ze beide dingen voelen of begrijpen. Maar dit even off topic, wil het even voor ''de'' man opnemen, want er wordt hier soms ZO kleinerend over mannen gepraat. Wat TS betreft, er is echt wel iets gaande en er wordt niet effectief over gepraat. Daar zit de kern. (en dus niet in het verstand) Zij doet allerlei pogingen, hij reageert niet. Kortom, ik zou zeggen: hij is niet open over zijn gevoelens.
Dat meen je toch zeker niet ?? Ik denk niet dat mannen rare wezens zijn, denk dat wij vrouwen eerder te veeleisend zijn en vaak alles naar onze hand willen zetten.
dat er op zich wat verbeterpunten zijn (dat is in elke relatie wel) zeker het eerste jaar van je baby veranderd er heel erg veel en komt er wat spanning op je relatie te staan, ik denk dat je het wat te romantisch voor ogen had, wat het vaak niet is, want ja kotsend je eigen kind verzorgen gebeurd nu eenmaal soms en als we dat niet duidelijk communiceren bij de mannen snappen ze dat niet altijd, heel vaak zien ze dat soort dingen uit zichzelf gewoon niet en is een beetje sturing gewenst. Dus gewoon goed praten maar ook wat geduld met elkaar hebben, ik snap persoonlijk nooit zo goed als je relatie al even niet zo lekker loopt (dit is niet in 1 keer zo'n probleem lijkt mij het valt nu alleen wat meer op doordat je zelf niet zo lekker bent) dat je dat dan niet communiceert maar wel gaat voor een tweede kindje, dat had ik dan eerst even de wereld uit geholpen (of geaccepteerd en dan ook niet zo "zeuren" )
Mijn ex was ook zo, alles kwam ook van mijn kant. Na 10 jaar was ik dat zo beu, werd er niet gelukkig van. In een relatie is communicatie het belangrijkst, als dat er niet is, gaat het niet lang goed, is mijn ervaring. Elkaar verassingen geven, hoeft het geen gelegenheid voor te zijn. Dat kan op elke moment van de dag/week/maand etc. Mn nieuwe partner is totaal het omgekeerde van mijn ex, dus het ligt wel aan het karakter van de man. Tuurlijk zijn mannen rare wezens, maar tussen raar en egoisme zit een verschil. Ik zou zeggen, praat met je man wat je dwars zit. Daar begint het mee. Succes!
@myp: kunnen jullie niet eens lekker een dagje (of nachtje) samen weg.. Tijd voor julliezelf ipv continu voor de kinderen... Hier mopperde manlief op een gegeven moment dat alles om onze dochter draait. En dat klopt natuurlijk ook. Maar met enige regelmaat gaan wij met z'n 2tjes op pad. Dochter bij oma.. En wij hebben even me-time. Saunaatje, lekker eten of gewoon eens uitgebreid winkelen zoals we dat vroeger elk weekend deden. Dat maakt bij ons een hoop verschil. Nu klinkt het alsof jij permanent zorgt voor jullie dochter en hij voornamelijk werkt. Dant klinkt alsof jullie allebei je eigen leven hebben in hetzelfde huis. Niet ontevreden met je leven op zich.. Maar dat leuke, gezellige, spannende, spontane van voor jullie dochter is ook ver te zoeken.
Waar is hij dan afgeleid door?? je hebt alles geprobeerd maar het komt bij hem niet binnen... Sterkte!
Dat is een goed punt. Hij klapt inderdaad dicht. Hij zegt dat hij niet weet wat hij moet zeggen. En natuurlijk ben ik weleens mijn geduld verloren en dan snap ik zo'n reactie. Maar ik heb in de meerderheid rustige gesprekken gehouden op momenten wanneer ik niet zo emotioneel erover was. En als je dan nog niet veel zegt behalve ontkenning en ik weet niet wat ik moet zeggen....ja dan weet ik het ook niet meer. En ik probeer juist andersom wel "het goede voorbeeld" te geven. Ik knuffel hem dan maar, spreek mijn liefde regelmatig voor hem uit, organiseer leuke dingen enz.
Je doet heel erg je best. Misschien kun je hem vragen wat het voor HEM makkelijker maakt om zich wat meer te uiten. Soms denken we het te weten maar is het niet wat de ander nodig heeft.
Zoals ik al zei; het was deels verbeterd en ik had het deels geaccepteerd. Maar idd, doordat ik mij nu zelf niet goed voel (understatement) laaien de emoties bij mij weer op. En een tweede kindje was er gewoon gekomen, al zou ik het helemaal in mijn eentje moeten doen. Hij is mijn man, de vader van mijn kind(eren) en hoe dan ook gaan we hier samen uit komen. Maar zie dit nog als een laatste poging om te kijken of ik echt alles heb gedaan om het te verbeteren. Voor mijzelf dan hè, want hij is perfect tevreden, zegt hij zelf. Uiteindelijk zal ik een manier moeten vinden om het helemaal te accepteren en mijn emoties een plekje te geven.
Maar dat is het probleem. Voor hem hoeft dat allemaal niet (meer). Hij vindt het prima zo. Ik ben degene die zich eenzaam voelt omdat we idd 2 levens los van elkaar leven. Ik reik naar hem maar hij reikt niet terug.
Je krijgt een +100 van mijn vriendlief elke situatie is anders natuurlijk. Maar hier hebben we ook vaak last van het verschil tussen man en vrouw. Duidelijk op een nette manier aangeven wat je wil werkt gewoon het beste en hopen dat jou vriendlief af en toe op de rem trapt of andersom natuurlijk.