Weet niet... Mannen en vrouwen zijn anders inderdaad...en mannen en vrouwen kunnen soms slecht communiceren Maar...mannen zijn toch geen apen? Beetje fatsoen of empathie vind ik vrij normaal...voor iedereen ( man of vrouw) Wat jou man doet is zich ontrekken aan zijn verantwoordelijkheden. Vind het erg geven en nemen.
Nee hoor daarvoor krijg je meer punten, iedereen is appart dat maakt ons weer normaal.Als je samen door een deur kan is of de deur groot of iemand moet een stapje achteruit. PS dit was zijn reactie
In het eerste deel van je verhaal dacht ik nog: ach ja, je kunt niet altijd alleen maar bezig zijn met elkaar verwennen met kado's en verassingen. Knuffeln: tja ik ben ook niet een erge klefkont. Knuffelen oke, maar de hele tijd kleffen is ook niet mijn ding. Misschien heeft je man dat ook? Maar dat hij niet de behoefte voelt om jullie dochter eruit te halen of samen iets te ondernemen is wel vreemd. Ik zou ook zeker met hem gaan praten. Geen hints of vage reacties, maar duidelijken recht voor de raap zeggen wat je denkt en vind. Niet aanvallend, mar erover praten. Vragen naar wat hij ervan vind en hoe hij denkt dat et zo is gelopen. Misschien kunnen jullie beiden uitspreken wat jullie graag andrs zien? Succes!
Dat is heel fijn voor hem, maar hij mag er ook in meedenken hoe jij weer wat meer tevreden kunt worden.
dit is altijd moeilijk want je weet nooit precies hoe iemand zich voelt.. dus je kan ook niet echt voor hem spreken hoe je dnekt dat hij zich voelt.. maar als je iets mist in een relatie,en het verliefde is er vanaf,moet die eerste stap dan altijd bij een man liggen om iets leuks te gaan doen? je kan zelf miss ook eens iets leuks bedenken en hem meenemen,even samen zonder kindjes,of met kindjes heerlijk genieten van de dierentuin ofzo...even eruit.. is het weer heel gezellig,zeg dan,volgende keer mag jij iets leuks kiezen om te doen.. miss komt het romantische weer terug.. maar soms ben je het kwijt aan dagelijkse sleur en drukte met kindjes enzo.. miss ook een ideetje.. als je iets dwars zit.. zeg het dan gelijk en niet een half verhaal en later het weer naar boven brengen,maar in 1 keer even alles eruit.. dan ben jij het kwijt.. is hij niet de draad van je verhaal weer vergeten zodat ook dat weer irritaties opwekt.. en ga ook even een keertje weg met een vriendin,even koffie drinken ergens, en laat hem voor je kindje zorgen in die tijd. miss waardeert hij dan ook steeds meer hoeveel je eigelijk doet in huis en met de kleine.. succes meid!
Wat mij opviel in je eerste bericht: je man is veranderd sinds je eerste zw-verlof/bevalling. Hij trekt zich een beetje terug en neemt afstand van je. Het kan ook zijn dat hij onbewust voelt dat ie 'vervangen' is. Tot jouw bevalling was hij jouw nr 1, jullie waren een verliefd, romantisch koppel. Toen werd alles anders: jullie werden ouders. Jij bent niet meer alleen zijn geweldige sexy vrouw, jij bent nu een moeder. Jullie kind heeft nu de allereerste plek in jouw hart en in je aandacht. Dat is heel logisch en normaal, maar onbewust voelen veel mannen zich aan de kant geschoven. En dan nemen ze afstand. Ik zou dit ook met hem bespreken. Vragen wat er voor hem veranderd is, en of hij vindt dat jij veranderd bent. (En dat ben je!)
heeft hij teveel hooi op zijn vork.... burn-out.... dan kom je ook moeilijk bij je emoties en ben je vooral met je zelf bezig.....
Je zegt dat hij afgeleidt wordt door werk enzo, misschien zijn er problemen? Ik vind het klinken alsof hij veel aan zijn hoofd heeft, en de meeste mannen willen problemen graag zelf oplossen...
Ik denk niet dat het probleem zit in het verschil tussen man en vrouwen, hij kon het nl wel....ook niet in de communicatie van TS, zoals ik het van haar hoor en ga er van uit dat dat zo is.... Ik denk dat hij te perfectionistich is..... perfectionisme duidt vaak ook op angsten....controle dwang...... misschien beangstigt hem het teveel? Dit kan hij niet helemaal controleren? ook vind ik Adi's opmerkingen heel scherp en goed.... ook teveel hooi opzijn vork zou goed kunnen........
Daar heb ik het ook regelmatig met hem over. Hij heeft geen problemen op zijn werk (tenminste niet wat hij mij erover verteld), maar hij voelt zich wel altijd geroepen om van alles aan te nemen, te verbeteren enz. Ook al is dat zijn taak helemaal niet. Dat is natuurlijk prijzenswaardig zo'n inzet, maar niet als het ten koste gaat van andere belangrijke dingen. Hij vindt het heel moeilijk om daar grenzen in te stellen. Ik hoef ook niet continu zijn aandacht, maar als hij dan wel tijd heeft, dan wil hij liever fietsen dan bv met ons weg. Het gaat letterlijk zo; staat 's ochtends in het weekend op, zegt goedemorgen (geen kus/knuffel), gaat naar beneden, zet laptop aan, ontbijt half achter laptop, we lunchen samen, en daarna zegt hij terwijl hij zijn racefietsoutfit al aan heeft; vind je het goed dat ik een stukje ga fietsen? Komt 1,5 à 2 uur later terug, gaat eten, douchen, laptop en dan is het alweer tijd voor het avondeten. 's avonds zit hij meestal met zijn laptop op de bank. Behalve wanneer we een film opzetten. Nogmaals, hij is met deze gang van zaken helemaal tevreden. Als ik iets anders voorstel, krijg ik een teleurgestelde blik en is hij snel aan het uitrekenen of hij dan nog wel ergens tijd over heeft om te gaan fietsen. Graag of niet hoor! Dat doet gewoon het meeste zeer; hij lijkt er gewoon geen behoefte aan te hebben.
Maar Adi, dat klopt toch niet. Ik ben juist degene die moeite doet om romantisch te zijn, hem te laten voelen dat ik van hem hou, ik vraag juist om zijn aandacht! Dan kan hij zich toch niet opzij gezet voelen. Ik heb hem helemaal niet vervangen, ik heb hem juist hard nodig.
Ik ben ook perfectionistisch..... maar als ik denk het niet aan te kunnen.... het niet te kunnen zoals het eigenlijk van me moet.... neem ik afstand loop ik weg..... vertaal dit eens naar je man.... zou het kunnen zijn dat hij dat ook doet?
Adi bedoelt dat je verandert op het moment dat je moeder wordt.... dat is onvermijdelijk......en zijn beeld over jou verandert
Inderdaad. Duidelijk aangeven wat je wil. Toen we met z'n tweeen was de romantische liefde gemakkelijk. Met kinderen moet je er tijd voor vrij maken. Communicatie is het sleutelwoord voor onderling begrip.