ik merkte dat er iets was maar kon mijn vinger er niet op leggen. ik vertrouwde het niet want mijn man deed steeds geheimzinniger met zijn mobiel en computer en hij moest steeds langer werken. nu heb ik hem betrapt, ik heb in zijn computer kunnen kijken en ik zag berichten naar een andere vrouw met daarin ik hou van jou lekker ding etc etc etc. om te kotsen. maar wat nu? mijn gevoel zegt we vergeten het en we gaan door met ons gezin maar mijn verstand zegt wegwezen, ik verdien beter. ik kan hem nooit meer vertrouwen. hij is gewoon in staat om mij zo vreselijk veel pijn te doen. mijn dochter van 5 is er kapot van. iemand die mij advies kan geven over ouderschapsplan, co ouderschap en dingen waar ik recht op heb. mijn leven is ingestort, ik moet weer opnieuw beginnen.
Je do hier is er kapot van? Hoelang is dit al aan de gang? Dat je dit weet dan he? En Tsja... vergeven en vergeten.. zo werkt het in mijn ogen niet... En zonder vertrouwen is er geen relatie
Zoek eerst eens uit wat je hier mee wil, voor je begint over ouderschapsplannen en co-ouderschap. En hoe weet je dochter dit? Ze is 5. Lijkt me niet iets waar je haar mee lastig moet vallen.
Waarom weet jouw dochter dit? Ik zou in alle emotie niet direct alles beslissen. Noch de ene kant, noch de andere kant. Wel kan ik me goed voorstellen dat je ruimte neemt, bijvoorbeeld dat hij een tijd in het logeerbed of op de bank slaapt. Of een tijd bij ouders of dergelijke. Dan kun je wat rust krijgen om alles te overdenken en te bespreken. Succes en sterkte!
Ik vraag me eigenlijk ook af hoe je dochter dit weet? En is het alleen bij berichtjes gebleven of is er meer gebeurd?
Heb je je man hier al over gesproken? Want dat zou ik eerst doen. Gewoon om te horen wat hij erover zegt en wat je gevoel erbij is. Opgeven zou ik niet meteen doen. En dat is moeilijk, dat weet ik. Maar ik denk dat je nu geen overhaaste beslissingen moet nemen. Je weet niet wat er gebeurd is. Is het gebleven bij berichtjes of is er fysiek contact geweest? Hoe is het uberhaupt mogelijk dat je dochter hiervan weet? Of hebben jullie samen al besloten om uit elkaar te gaan? Helaas heb ik in hetzelfde schuitje gezeten, maar wij zijn er heel goed uitgekomen. Hoewel het heel lang heeft geduurd voor ik hem weer kon vertrouwen, kan ik prima een avond alleen thuis zijn als hij bij een vriend van hem is. Dus het is niet gelijk gezegd dat het vertrouwen nooit meer terug kan komen. Het kan alleen wel heel lang duren.
ik val hier mijn dochter niet zomaar mee lastig. hij wilde drie weken geleden rust want het gevoel was weg voor mij. ik ben naar mijn ouders gegaan in het weekend en mijn man doordeweeks naar zijn ouders zodat mijn dochter in haar veilige omgeving kon blijven. we hebben tegen haar gezegd dat papa even rust nodig had. verder niks. nu ben ik er drie dagen geleden achter gekomen dat hij al een tijdje een relatie heeft met een ander. hij gaat er wekelijks heen om zijn ding te doen en ik maar denken dat hij moest overnachten in een hotel voor zijn werk. ik kan hem niet meer vertrouwen en heb tegen mijn dochter gezegd dat papa en mama uit elkaar gaan. ik kan moeilijk niks zeggen en ineens met haar vertrekken. duidelijkheid tegenover een 5 jarige lijkt mij beter. dat vind ze vreselijk want papa en mama gaan uit elkaar. dus ik vraag tips en advies.
Wat ontzettend erg voor jullie. Lijkt me verschrikkelijk om er op die manier achter te komen. Wel goed dat je eerlijk bent tegen je dochter. Zolang jullie elkaar niet zwartmaken in haar bijzijn is openheid goed denk ik. Ik kan je helaas geen tips geven, maar wil je veel sterkte wensen met het nemen van je beslissingen!
Mijn tip: hoe je deze man op dit moment ook totaal niet kan hebben...Beslissingen die invloed hebben op het leven van je kind, vertel je ook samen aan je kind. Eerlijk zijn,prima,tot op zekere hoogte. Maar blijf altijd minimaal neutraal over hem,als je met je dochter praat.De echte reden dat papa en mama uit elkaar gaan,doet er niet toe, daar kan je kinderen niet mee belasten. Hier hebben we verteld dat papa en mama niet meer in 1 huis willen wonen. En uiteraard dat het niets met hun te maken heeft,dat papa en mama heel veel van ze houden.
Dit.. samen, ook al is het nu een **zak voor jou, jullie blijven samen de papa en mama van jullie dochter. Blijven communiceren met elkaar, schakel een mediator in en stel een ouderschapsplan op. Sterkte met de situatie..
@ zoe123: dat is ook precies wat wij hebben gezegd tegen onze dochter en ook dat er voor haar niks veranderd qua school en vriendinnetjes. Het enige dat er veranderd is dat papa en mama niet meer in 1 huis wonen en dat het natuurlijk niet aan haar ligt. hoe gaan de kindjes ermee om? en hoe hebben jullie het geregeld als ik vragen mag?
Ik vind het trouwens wel heel snel dat je het gesprek met je dochter al bent aan gegaan 3 dagen nadat je het zelf te weten bent gekomen met alle emoties die daar dan bij komen kijken, maar verder nog niet hebt gekeken naar hoe het in te vullen straks. Nu heb je beloofd dat je dochter op deze school kan blijven, maar lukt dat ook financieel (qua huis etc), maar ook qua ouderschap (co ouderschap of een andere vorm?). Ik hoop natuurlijk dat jullie dat ook allemaal al hebben besproken en bekeken, maar het lijkt me sterk in 3 dagen tijd..
Waarom heb je dit je dochter verteld terwijl je zelf nog niet weet wat je er mee wil? Begrijp me niet verkeerd maar kochten jullie in therapie gaan en er samen voor willen vechten oid heb je haar nu belast met iets wat nog niet bij haar terecht had moeten komen. Zelf ben ik twee jaar terug bij mijn man weggegaan. We hebben co ouderschap over onze 3 kinderen. Als je hier vragen over hebt mag je me altijd een pb sturen.
Op dit moment zijn we druk bezig met het overzetten van de hypotheek op mijn naam. Mijn ouders zijn hier bij betrokken , omdat ik het op papier net niet red. Het duurt lang allemaal... Mijn ex huurt een gemeubileerde studio, als alles is geregeld gaat hij zelf iets kopen. Tot dat rond is, doen we aan birdnesting. Als ik weg ben voor mijn werk (ik ben stewardess ), komt hij hier in huis bij de kinderen. Af en toe logeren ze bij hem (1 kind per keer,meer past niet). Als hij zijn eigen huis heeft, gaan we voor co-ouderschap, 60-40. Omdat de kinderen dus nog niet een nieuw leven met pappa hebben opgebouwd, gaat het op zich best goed met ze. Deze volgende stap zal denk ik best heftig voor ze zijn..we zullen zien Hier ook een vreemdganger trouwens:x