Hier een refluxkindje. Nou, dan weet je pas wat huilen is Huilen en ondertussen ook melk en/of gal kotsen op mama (of papa), joepie En daarna natuurlijk nog harder huilen, vanwege de pijn. Nee maar even serieus, niet iedereen kan goed tegen het gehuil van een baby. En ik vind dat je man dat gewoon aan moet kunnen geven. Het is juist goed dat hij het zegt! Ook al zou hij het iets tactischer kunnen brengen
Ik ben helemaal verliefd op mijn jongste. Maar waar ik bij de oudste gelijk het gevoel had dat ik hem wilde troosten en dat papa het niet mocht doen omdat ik mij niet kon bedwingen om de zielige toon wil ik vluchten bij het huiltje van mijn jongste. Die gaat bij mij door merg en been. Ik weet niet helemaal hoe ik het t beste kan omschrijven.
Heel herkenbaar, ik heb t zelfde gevoel als wanneer hier t brandalarm afgaat tijdens t koken en dat je dan op de meest onmogelijke wijze (lees halsbrekende toeren) als de sodemieter dat ding probeert uit te krijgen omdat t op je zenuwen werk. De iets (scheelt niet veel) subtielere versie daarvan is t geschreeuw van mn dochter en die had er een handje van om dat 6 uur achter elkaar vol te houden in de nacht met korte pauzes ertussen van een minuut of 13-18. Het allerergste van die periode is dat wij geen gehoor kregen van cb en huisartsen, er was wat mis ze gilt niet voor niks. Onze ouders dachten zelfs dat wij ons aanstelden (kregen later t filmpje en overzicht te zien, en schrokken zich rot). Wij stonden alleen met onze handen op ons rug want wat we ook deden niets hielp en zij verging van de pijn en lag te knokken in dr wiegje. Ik zocht me de tandjes en uiteindelijk hier gevonden wat er volgens mij nou was: verborgen reflux én heftige krampen. Tips van @Averlhach bestudeerd en waar mogelijk gelijk al toegepast, CB hadden we later die week en die kwam weer met de dooddoener "alle kindjes geven een mondje terug en huilen". Kind gefilmd tijdens zo'n blersessie, huiloverzichtje gemaakt en gewapend daarmee weer naar de huisarts, toen kregen we een huisarts in opleiding die al wat jaartjes op de kinderafdeling had gelopen. Hehe na 6 weken EINDELIJK iemand die t snapte, tekst en uitleg geeft, t een en ander in context plaatst en ff wat dingen meegeeft waar we wat mee kunnen. Wel nog ff t beeldmateriaal en overzicht laten zien aan m en dat herkende hij ook, inderdaad verborgen reflux en de krampen was niet vreemd gezien de hoeveelheid lucht die ze had in dr darmen. Het bleef nog ff pittig daarna maar we hadden mentaal rust, we konden haar helpen en zij veranderde gaandeweg weer steeds meer in t kleine ondernemende ondeugende draakje waar we toen alleen maar glimpen van zagen. Kan die man wel zoenen!
Ik snap je man wel. Als ik een baby hoor huilen gaan mijn nekharen overeind staan en kan ik volledig blokkeren, hoewel dat wel is na mijn ervaring met onze oudste. Een huilbaby. Probeer je man handvaten te geven om er mee om te gaan. Laat hem, op de momenten dat het kan, bijvoorbeeld in een andere ruimte zitten of met oordopjes in. Met of zonder muziek. Als het geluid gedempt is zal hij er mogelijk beter mee om gaan. Voor je zoontje. Huilt hij echt elke avond 3 uur lang of is het meer dat hij in die 3 uur wat meer huilt. Dus is het normaal huilen of te veel huilen? Als het namelijk te veel huilen is zou het heel goed kunnen dat hij bijv overprikkeld raakt door de dag heen en dit savonds eruit gooit. Je kan hem dan helpen door prikkels te verminderen, waardoor het huilen ook verminderd.
Ik heb wel eens onderzoek gelezen dat babygehuil het meest indringende geluid is voor mensen, het geluid wat het menselijke brein het minst goed kan negeren en iets doet met je 'binnenste'. Vanuit biologisch oogpunt heel logisch: dat weerloze volledig afhankelijke hummeltje kan maar op 1 manier ongenoegen (honger, pijn, kou etc.) uiten. Zou toch wat zijn als we dat zouden kunnen negeren en kindje niet kreeg wat het nodig heeft om te overleven (ik denk dan vooral aan de holbewoner-situatie ). We zijn dus eigenlijk geprogrammeerd om het afschuwelijk te vinden. En als je dan niet bij machte bent om het 'op te lossen' kan ik me goed voorstellen dat je er letterlijk knettergek van wordt en je frustratie uit... Kan me ook voorstellen dat mannen daar anders in staan dan vrouwen, omdat meestal de mannen 'minder bij machte' zijn dan vrouwen als het om baby's, troosten e.d. gaat. Veel sterkte! Hopelijk wordt het huilen snel wat beter.