moet het echt ff kwijt, ik heb ben getrouwd met een man die al uit een eerder huwelijk 2 kinderen heeft, van jongen 5 en meisje 3 jaar oud. de omgang met ze ex vind ik vrij normaal, maar soms belt ze om iets te vragen en vind ik dat ze aandacht trekt, en heb net knallende ruzie gehad met me man, hij denkt dat ik jaloers ben en zij, je gaat maar helemaal niet meer mee als ik de kinderen breng naar me ex, want je vertrouwd me niet, maar zij wil hem graag terug, echt een trut:x ze laat haar kinderen bellen met allerlei smoesjes dat hij even langs komt, wat moet ik doen? hoe meer ik er tegen inga hoe meer mij man afstand van mij neemt,hij zegt steeds je moet me vertrouwen, maar ik kan het gewoon niet hebben als ze belt over onzin. hoe doen jullie dat, of hebben jullie adviezen?
poeh meid, wat een situatie.. snap dat je er flink de balen in hebt (even netjes uitgedrukt) Ik denk dat het verstandig is om een gesprek aan te gaan met je man.. Zonder verwijten, zonder boos worden (ja kweet het , makkelijk gezegd vanaf hier).. meer kan ik niet bedenken.. Wil je wel sterkte wensen, want het lijkt me moeilijke situatie..
Doet me denken aan ATWT, Carly doet dat nu geloof ik ook weer met sage.... Communicatie lijkt mij in jullie situatie het beste. Blijf praten...
Ow gossie vind het een hele vervelende situatie! Ik zit tot zover in de zelfde situatie dat ik ook met een man ben met 2 kinderen uit een eerdere relatie maar het geluk heb dat zij hem niet terug wil en hij haar ook helemaal niet. Wel doet ze er alles aan om ons leven de verknallen:x Ik snap je frustratie erg goed, Mischien proberen je man uit te leggen waarom je je zo voelt en het niks te maken heeft met hem niet vertrouwen, Julie zijn volwassen er zou normaal over gepraat moeten/kunnen worden. Het zal ook wel zo machteloos voelen! Praten,praten en praten is het enige wat je kunt doen of haar goed duidelijk maken dat er niks meer te halen valt, maar dat zou je man eerder moeten doen vind ik. Ik hoop dat je er wel snel uitkomt want dit is erg vervelend en kan erg slopend worden, Ik voel erg met je mee! Liefs
ff een vraagje he? zijn jullie dan ook een beetje jaloers op de kids of? zomaar een vraag hoor dat ie misschien meer aandacht geeft ofzo of weet ik veel wat.. ik zit niet in zo een situatie maar als kind vond ik dit behoorlijk irritant. dus vraag me eigen af hoe jullie ermee omgaan.. oo en ik zou gewoon steeds meegaan jij hoort toch bij hem? Nou je wilt niet weten wat er zou gebeuren als ik niet mee mocht 8)
He meid, heb hier ongeveer 7 jaar in dezelfde situatie gezeten, pas nadat mijn man eens is gaan praten met een psycholoog heeft zij ook op dat front zijn ogen geopend. Sindsdien leid ik het contact met zijn ex, makkelijker omdat ik de agenda beheer en het halen en brengen wordt beperkt tot de deur. Als ze belt krijgt ze mij te spreken en overleg ik het met mijn man en stuur haar een mail of bel ik terug. Dit gaat al 3 jaar nu zo en ik voel me er heel erg goed bij en mijn man ook. De kinderen zijn inmiddels ook 10 jaar ouders dus ook 10 jaar wijzer het poppenkastje hoeft niet meer opgevoerd te worden. Ik weet hoe je je voelt, de hartkloppingen en frustratie dat hij het niet inziet... gun jezelf wel die frustratie. Bij mij hielp het weleens als we een exvriendje van mij tegenkwamen en man helemaal in de put was omdat ik daar dan het bed mee had gedeeld, door te zeggen, wauw en dan heb ik er niet eens 2 kinderen en een huwelijk mee gehad. Sterkte en je mag me altijd PB-en. Groetjes, Rosanna
Wat een lastige situatie. Ik zit wel in een zelfde soort situatie, maar dan andersom. Ik heb een kindje met mijn ex en heb weer een nieuwe relatie. Hij vindt het ook best moeilijk dat ik nog contact heb met mijn ex, vooral als hij weer eens belt voor dingen die ook kunnen wachten tot de 'overdracht' van ons kindje. We hebben hier ook veel ruzie om gehad, ook omdat ik het niet begreep waarom hij elke keer zo boos was. Uiteindelijk heeft hij mij wel verteld dat hij het moeilijk vindt dat ik nog best goed contact met hem heb. Ik ben daar juist blij om, je moet toch je kind als het ware nog samen opvoeden. Maar ik ben met ook eens gaan verplaatsen in hem... wat als het andersom was geweest en hij elke keer gebeld wordt door zijn ex en dat ze bij elkaar over de vloer komen zonder dat ik er bij ben enz. Dat zou ik ook best moeilijk vinden. Daarbij is het ook zo, ik weet dat ik niets meer voor mijn ex voel, maar mijn vriend kan niet in mijn gedachten kijken, dus kan me goed voorstellen dat het iemand maakt als er nog (goed) contact is met een ex. Gelukkig gaan mijn vriend en ex nu best goed met elkaar om en ik heb mijn ex gevraagd om niet meer te bellen/smsen als het niet nodig is (of dit overdag te doen als mijn vriend aan het werk is, dit heeft mijn vriend zelf aangegeven dat ie dit prettiger vind) en dit gaat nu gelukkig heel goed. Misschien kun je je man vragen hoe hij het zou vinden als het andersom was geweest, dan weet hij misschien hoe jij je nu voelt en kan hij er rekening mee houden. Heel veel sterkte met de situatie!
Slim! Echt slim! Zo heb je zelf de touwtjes in handen en heeft die ex ook geen schijn van kans om meer contact te zoeken. ts -> Maar ik vind het eerlijk gezegd ook wel een beetje vervelend dat je man zo reageert.. Ik bedoel, dat zou hij toch moeten begrijpen? Dat je hem wel vertrouwd, maar haar niet? En blijkbaar laat hij zich dus best door zijn ex 'gebruiken', zeker als hij vanwege haar ruzie met jou gaat maken. Misschien moet je het eens op dezelfde manier proberen als Rosanna, anders wordt die ex straks nog ECHT de reden dat jullie uit elkaar gaan...
en wat nog het ergste is, zij is niet echt een mooie vrouw, mijn man ziet er stukken beter uit! ze kan ook niet beter krijgen als hem.... Ik ga het gewoon een keer anders aanpakken, hem wat vrijer er inlaten en gewoon, net doen als het me een worst interesseert, gewoon kijken hoe dat loopt... en hem gewoon uitlachen en zeggen hoe heb je ooit met zo een persoon kunnen leven,gewoon de rollen omdraaien, dus dat ik niet meer achter zijn kont loop, maar dat ik doe als ik medelijden met hem heb,dat hij met zo een type om kon gaan. Hoewel ik hem wel vertrouw, maar ik wil gewoon niet dat hij of zij elkaar bellen voor iets anders als de kinderen. Voorbeeld: ze dochter is naar de kapper geweest en laat haar bellen als pappa even wil komen kijken....dit is toch niet normaal, ik zech het komt van haar en niet van je dochter, hij kan ze dochter niet weigeren. Ik ben zo boos, misschien ook omdat ik zwanger ben, dat me hormonen de vrije loop nemen, wil nu ook niet scheiden, en het zomaar opgeven, het is voor de rest een hele lieve man, alleen als ik de baas over hem ga speen werkt het niet, of als ik zeg hoe hij de dingen moet aanpakken, ik moet het op een rustige subtiele manier zeggen en dat luistert hij wel, maar dat is soms hel erg moeilijk. ik kan haar wel schieten, dan denk ik zoek een leven, zoek een man ga daten, ze heeft ook totaal geen trots.zo moeilijk gewoon!!!
gaat hij nooit doen op die manier. eerlijk ik voel me nu zo dat ik er gewoon geen zin meer in heb, ik voel me gewoon vernederd door hem, maar dan denk ik misschien zijn het de hormonen, het liefst wil ik me spullen pakken en gewoon weg, en iemand anders zoeken, maar dan speelt er in me achter hoofd ben zwanger, is moeilijk alleen met een kind en kan je door dit uitelkaar gaan? een tijdje ging het ook wel goed, allen omdat we nu zo een erge ruzie hebben gekregen, is het een groot punt gewoorden
dat ex vriendje is een hele goeie! was laatst versiert door een best knappe jongen, aan me man verteld en erg jaloers en liep gelijk achter me kont aan, vandaar dat ik de rollen ga proberen om te draaien:x
vraag me af als ze anders reageerd als ze hoort dat ik zwanger ben,kan het pas vertellen met 3 maanden, hoop dat dat goed verloopt
ik denk persoonlijk dat je jaloers bent. als je een man met kinderen trouwt en zeker met zulke kleine dan krijg je met de ex te maken. jij wilt die het het liefst helemaal niet horen of zien denk ik en dat is fout. ik heb uit een eerder huwelijk 2 pubers en ik ga nog op een normale manier met mijn ex om.( inmiddels zijn we 13 jaar gescheiden) in de relatie met mijn huidige vriend ben ik vanaf dag 1 duidelijk geweest. je neem mijn ex erbij hij komt hier gewoon voer de vloer. we hebben samen kinderen en die kinderen hebben niet om een scheiding gevraagd. kun je dat niet is het nu einde verhaal. inmiddels zijn ze gewoon bevriend met elkaar en we lopen bij elkaar in en uit als het zo uitkomt. en we helpen elkaar als het zo uitkomt. samen zorgen we voor 3 kinderen. ik zou niet moeten hebben dat er een vriendin of vriend van 1 van ons 2 tussen zit te stoken. ( wat jij dus nu aan het doen bent) het zijn hun kinderen en dat wist je van de voren. ik zou me er maar een beetje tegen wapenen. en je erbij neerleggen. hij zegt nual dat je niet meer mee mag als er kinderen gehaald of gebracht moeten worden. blijkbaar heb je dat al verpest voor hun en voor jezelf. je snijdt hiermee jezelf in je vingers op de lange duur ben ik bang. ik bedoel dit niet aanvallend maar als een eyeopener. jij bent nu in het verhaal de stiefmoeder die moeilijk doet. een niet al te florisante rol vrees ik. en daaraan kun je alleen zelf verandering brengen door niet meer zo op de huid van je man en zijn kinderen en zijn ex ( de moeder van die kinderen ) te zitten en een beetje volwassen met de situatie om te gaan. vind je echt dat ze overdrijft dan kun je met je man én zijn ex een keer ene gesprek aan proberen gaan eventueel.
me bepaalde dingen heb je gelijk, misschien ben ik te jaloers, maar dat komt omdat zij ook achter hem aan loopt, en kom zelf van gescheiden ouders, en die zijn nooit zo met elkaar omgegaan, ik zie het helemaal niet als een aanval van je, ik wil juist iemand die met ervaring komt, en door de meningen van andere die er niet emotioneel betrokken bij zijn, die hebben vaak een helderdere kijk, op de situatie, heb alleen een vraag aan jou, vond jou vriend het nooit moeilijk? had je nooi gevoelns voor je ex ?
Ja de enige gebeten hond ben jij dadelijk. Doet hij wat jij wilt, raakt hij wellicht zijn kinderen kwijt en zal hij jou dit kwalijk nemen! Doet hij niet wat jij wilt en raak jij nog geirriteerder, begint hij zich nog meer aan jou te ergeren en gaat hij misschien zijn ex nog wel als beter mens zien ook! Niet naar bedoelt, ik kom ook van gescheiden ouders, maar die kinderen merken dat. Ik had een hekel aan een stiefmoeder die nare dingen over mijn moeder zei (of het nu tegen mij of mijn vader was) en ging dan juist stoken (als kind zijnde, dus wellicht belde dat meisje uit haar eigen (ik was toen ook pas 5/6 jaar), als kind wil je toch het liefste dat je ouders bij elkaar komen). Uiteindelijk was de leukste stiefmoeder (en ja ik heb er een heleboel gehad...) diegene die gewoon leuk tegen mij deed en mij ook belde en zelfs een keer (omdat ik dat graag wou) bij mijn moeder is komen eten!!!! Niet de ex overal de schuld van gaan geven, jij komt er uiteindelijk het slechtste uit!
Ik persoonlijk denk dat je heel trots mag zijn op je man. Hij kijkt tenminste naar zijn kinderen om. Mijn zusje zit in een gelijkende situatie maar daar wordt er door de nieuwe liefde van haar ex alleen maar aan de centen gedacht. Een telefoontje met de vraag hoe het met de meiden gaat kan er niet af maar wel een brief van de advokaat dat hij zijn alimentatie wil verlagen omdat hun een baby hebben gekregen. De meiden kunnen er niets aan doen dat hun een baby krijgen maar nu krijgen ze wel elke maand minder :x Wat ik bedoel te zeggen is dat jou man het belang van zijn kinderen voorop steld dat is het belangrijkste wat er is.