Mijn man heeft een depressie en slikt sinds twee maanden Citalopram hiervoor. Hij voelt zich duidelijk beter maar heeft wel last van een behoorlijk vervelende bijwerking: het klaarkomen lukt totaal niet meer. Dit geeft zowel bij mij problemen als bij hem: ik raak helemaal geirriteerd vanbinnen omdat het zo lang duurt bij hem, en hij raakt enorm gefrustreerd omdat hij wel opgewonden is maar het niet kan afwerken. Met het oog op een zwangerschap is dit natuurlijk ook niet zo fijn. Hij geeft ook aan dat het voor hem erg onaangenaam is om te voelen dat hij 'vol' zit (sorry voor de uitdrukking), maar niet kan klaarkomen, dus ik heb wel met hem te doen. Volgens onze huisarts hebben andere merken ook dit probleem en is er dus geen oplossing voor, buiten afwachten. Heeft iemand een gelijkaardige ervaring?
Ik heb een aantal jaar paroxetine geslikt. De eerste paar maanden had ik hetzelfde probleem. Nu was het voor mij niet zo erg. Maar kan me voorstellen dat dit voor je man anders is. Ik zou zelf het zwanger worden uitstellen. Dit lijkt me niet de juiste tijd, en zo kan je man rustig aan wennen aan de medicatie zonder gestress.
Dat was initieel ook het plan, maar omwille van allerlei andere factoren is dit niet echt een goed idee op dit moment. Dus we zoeken toch eerst een oplossing voor we het zwanger worden echt van tafel vegen.
Mijn man is ook in oktober begonnen met antidepressiva en had hetzelfde probleem. Gelukkig werd dit na een paar weken minder en is er nu niets meer aan de hand. Moet wel zeggen dat het bij hem af en toe wel lukte, maar dan gewoon ontzettend lang duurde. Daar had ik op zich geen probleem mee, omdat je in die tijd weer leuke nieuwe dingen kunt proberen die er door het zwanger willen worden niet meer zo toe deden (t werd bij ons een beetje een moetje en dat veranderde zo wel). Maargoed, sinds deze maand werkt alles weer als voorheen, dus misschien is het bij jullie ook een kwestie van afwachten. Onze huisarts zei wel dat als het echt lang zou duren, hij iets anders zou krijgen.
Neen, helaas. Dit soort reacties heb ik ook al van vriendinnen gehad. Of ook opmerking als "nou leuk toch als het wat langer duurt bij een man". Neen dus. De ochtend nadien heb ik gewoon spierpijn aan mijn bovenbenen en pijn bij het plassen. Geloof me, prettig is anders.
Inderdaad. Ik zou dat ook niet zo erg vinden, maar bij een man moet er toch wat 'uit'. Lijkt me behoorlijk frustrerend.
Ik heb natuurlijk geen idee wat die andere factoren zijn, maar ik heb wel ervaring met een man met een depressie en met moeilijkheden om zwanger te worden. En dat lijkt me toch echt geen goede combinatie. Ben je zeker dat uitstel niet meer rust voor jullie allebei, maar minstens al voor hem, zou bieden?
Antidepressiva onderdrukken vaak de ejaculatiereflex. Mannen raken dus wel opgewonden, maar dat allerlaatste stapje - het uitstoten van het zaad - lukt net niet. Het sperma wordt dan gewoon uitgeplast achteraf. Ik heb ooit een filmpje gezien - jaren geleden - waarbij die urine werd gefilterd en het sperma er uit gehaald. Maar ik weet niet meer in welk kader wat precies was. Misschien niet de ideale combinatie, daar ben ik het mee eens, maar ook zonder het zwanger willen worden blijft haar man natuurlijk met het probleem zitten.
Natuurlijk. Maar willen zwanger worden levert stress op. Niet kunnen klaarkomen levert stress op. Alles regelen voor een geboorte levert stress op. Een baby levert stress op, én weinig slaap en rust...
Ik begrijp wat jullie bedoelen hoor, maar in ons geval levert het uitstellen van het zwanger worden ook stress op. En klaarkomen lukt sowieso niet, of het nu is om zwanger te worden of niet. Ik wou gewoon even checken of er dames waren die ook deze ervaring hadden.
Ja ik dacht al zoiets. Mijn man raakt namelijk wel (meer dan voldoende) opgewonden, maar net het randje niet over. Het zit klaar zeg maar, maar wil er niet uit. Ik ga even googelen of ik er wat over terug kan vinden.
Dus als ik het goed begrijp heeft je man al twee maanden niet meer geejaculeerd... zal ie niet van sterven maar ik kan me ook wel voorstellen dat dat na verloop van tijd pijn gaat doen?
Linksom of rechtsom blijft dit natuurlijk water naar de zee dragen of dweilen met de kraan open. Ik weet dat je vraagt om ervaringen maar ik denk toch echt dat de kern van het probleem eerst ‘opgelost’ moet worden. Er ligt nu echt zoveel druk op volgens mij (zelfs letterlijk) dat je man hier echt niet van spontaan gaat klaarkomen. Het is bekend dat klaarkomen lastig is icm antidepressiva. Waarom levert het uitstellen van zwanger raken ook stress op als ik vragen mag?
Ik slik al 2 jaar brintellix, een relatief nieuw antidepressivum zonder de bekende bijwerkingen. Mijn psychiater kwam ermee en het bleek een gouden zet. Zou daar eens naar vragen, al is er wel een kans dat je huisarts het niet kent.
Weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik ken een stel dat dit probleem ook had en die man kwam wel klaar als hij het met z'n handen deed (weet natuurlijk niet of dat bij jouw man ook het geval is). Ze vingen zijn sperma op en zijn door zelfinseminatie zwanger geraakt.
Hoi! Mijn man slikt al ruim 10 jaar antidepressiva, waaronder citalopram. Hij heeft precies hetzelfde probleem als jouw man. Echter, net als hier boven gezegd wordt, met de hand lukt het hem wel. Lukt dat bij jouw man ook? Hij was al een paar jaar stabiel aan de antidepressiva toen wij zwanger wilden worden. Bij beide zwangerschappen hield ik via temperaturen en ovulatietesten mijn cyclus in de gaten. Omdat ik vrij regelmatig was, konden we goed inschatten wanneer mijn eisprong zou zijn. Mijn man is bij beide zwangerschappen een paar dagen voor de verwachte eisprong gestopt met zijn medicatie om zo toch klaar te kunnen komen. Wel hebben we geluk gehad dat het snel raak was (1e ronde en 3e ronde), want de psychiater vond het niet zo'n goed plan . Zodra mijn eisprong geweest was begon hij weer met zijn medicatie. Meestal was hij wel een paar dagen van slag, maar dat had ie er voor over. Daarna zat hij snel weer stabiel op zijn medicijnen. De psychiater had trouwens wel iets aan hem voorgeschreven wat de bijwerking ejaculatiestoornis zou kunnen opheffen. Hebben we uiteindelijk geen gebruik van gemaakt en weet helaas ook niet meer hoe het heet. Maar er bestaat dus wel iets, mocht het nodig zijn dan zou je zijn behandelaar kunnen vragen dat uit te zoeken. En onze huisarts had ook zelfinseminatie voorgesteld voor als het niet zou lukken. Van de week is het hem trouwens voor het eerst in al die jaren gelukt om met medicatie tijdens sex klaar te komen! En hele overwinning, maar daar moesten we ook wel heel uitgebreid de tijd voor nemen . Laat maar weten of je nog vragen voor me hebt!