Ik vind de opmerkingen ‘accepteren’ en ‘ik doe het wel’ gewoon echt niet meer passend in deze tijd waarin je (hopelijk) beiden voor kinderen hebt gekozen. Kom op zeg. Chaggie of niet; allebei voor de kinderen zorgen. Zowel overdag als in de nacht. Het is geen ziekte zeg. Ik denk dat we allemaal lekker door zouden willen slapen of ‘s ochtends geen humeur hebben, maar je hebt nou eenmaal kinderen en dan zet je naar mijn mening je eigen gevoel even opzij. Mannen die alleen maar aan zichzelf denken ivm hun humeur of chagrijnig zijn komen wat mij betreft vrij infantiel over. De mijne zorgt gewoon voor zijn kinderen. Dag of nacht. Ongeacht zijn gemoedstoestand. Ik accepteer ook niet anders. Met mij hoef je niet te praten hoor als het zo zou zijn, maar voor je kinderen ben je er en geen gesnauw mijn kant op. Zou lekker worden zeg. Kinderen heb je samen. We leven niet meer in de jaren 50. En als je tijd voor jezelf nodig hebt dan plan je dat, mits mogelijk en altijd in overleg! Overigens geldt bovenstaande wmb alleen als je ontevreden bent dat je alles zelf moet doen. Vind jij het prima. Ok dan. Maar dan niet gaan lopen klagen hè.
Hahaha ik zie je nu serieus zitten met die plantenspuit gericht op je man Helaas geen tips voor je...die van mij is ook altijd van t hele langzame wakker worden ‘s ochtends en vooral niet storen....maaar als er ‘s nachts iets is met dochter (en straks ook met zn zoon) dan gaat hij er ook geregeld uit hoor. En dat chagrijnige.....vaak laat ik t maar langs me heen gaan want geen zin in gesnauw heen en weer, maar soms pik ik t niet en krijgt ie een sneer terug dat ie ff normaal moet doen. Ik denk dat je er vooral niet op dat moment zelf iets mee moet doen, maar ik vind wel dat ze zich ervan bewust mogen zijn hoe ze zich gedragen en dat ze daar ook wel even 3x over nadenken. En misschien helpt t toch om hem te laten overschakelen naar wat meer normaal te doen ipv meteen in de ruzie stand. Écht veranderen lukt denk ik niet...
Ik ben in de ochtend ook in een grafstemming. Midden in de nacht ook.... Maar bij zoontje werkt dat toch anders, daar zal ik het nooit op botvieren. Ik ga er dus ook gewoon uit, want die kleine wurm is afhankelijk van ons. Mijn man daarentegen kan beter niks tegen me zeggen en me al helemaal niet aanraken voor ik bijgetrokken ben. Die is niet afhankelijk van mij, dus die kan zichzelf wel redden.
TS jullie hebben al 1 kindje, hoe gaat dat in de nachten en ochtenden? Ochtend, tja of veranderen of echt een uur eerder uit bed komen. Voordat de rest vh gezin wakker wordt. Dutjes op de bank: of normaal doen of naar bed en kom pas naar beneden als je humeur weg is. Maar maak afspraken met elkaar.
Ja als er smacht echt iets met zoon is of met mij doet ie wel normaal hoor. Ik vind het vooral heel irritant
Echt geen dutjes op de bank en daarna klagen dat je niet kunt slapen. Slapen doe je in je bed. Alleen bij hoge uitzondering (bijv ziekte) even op de bank. Daar hebben wij wel duidelijke afspraken over. Wij hebben beiden soms ochtend humeur om te schieten, maar we doen samen de kinderen (ook snachts) en als we snauwen wijzen we elkaar op dat gedrag. Kort en bondig, ( 'nu kappen' en dan weten we genoeg) . Dat je er zelf last van hebt is 1, maar dat hoef je niet te botvieren op een ander. En nee dat is dan niet leuk om te horen. Maar de wederhelft heeft wel gelijk. Humeur kun je niet veranderen en expres de confrontatie aangaan helpt dan niet. Het gedrag eromheen is wel te sturen door iemand met een ochtend humeur. En duidelijke afspraak dat er niet geslapen wordt op de bank en als hij gaat liggen. Vragen of hij wil gaan zitten of dat hij naar bed wil en daar gaat slapen.
Cola ‘s ochtends??? Foei! Nee grapje. Ik doe dat dus ook altijd als ik beneden kom. Maar als ik dat zeg kijken mensen me altijd vreemd aan. Alsof ik heroïne spuit
Ik drink in de ochtend altijd mijn blikje Red Bull en mijn man walgt bij het idee van prik 's ochtends dus die vind het elke keer weer bijzonder dat ik dat al kan drinken dan. Maar het gekke is een colaatje krijg ik dan weer niet weg!
Red Bull krijg ik nooit weg. Ik ben een keer zo verschrikkelijk over m’n nek gegaan van wodka red bull dat ik de geur tegenwoordig al zum kotsen vind Maar red bull ‘s ochtends... Jij gaat echt hardcore hè
Yep! elke ochtend keihard...haha! Nee ik kan niet zonder mijn blikje Red Bull op een dag dus ja die gooi ik in de ochtend al naar binnen. Liefst drink ik het nog meer hoor maar heb mezelf voorgenomen dat ik het beperk tot 1 blikje per dag want het is niet zo goed voor je.
Hem negeren zou ik ook geen probleem vinden. Maar wel als ts voor het ritueel alleen op moet draaien s ochtends omdat hij niet normaal kan doen. Dat kun je niet maken vind ik. Als je samen voor kinderen kiest moet je er samen voor zijn,s avonds laat, midden in de nacht en s ochtends vroeg.
Het rothumeut vind ik iets dat je moet accepteren en laten gaan. Mijn vriend moet het eerste uur ook echt met rust gelaten worden. En als hij in de avond op de bank in slaap valt, moet ik hem echt niet wakker maken hahaha! Als er iets dringends is, kan het wel. Iedereen heeft zo zijn nukken en dat is het zijne. Maar ik vind wel dat je samen de zorg voor je kinderen draagt. En niet alleen jij omdat jij toevallig beter gehumeurd bent op dat moment. Kan je daar afspraken over maken samen? Hij zal zich er toch overheen moeten zetten , het zijn tenslotte ook zijn kinderen!
Is ie ook zo op zijn werk dan ? Tja met kinderen slaap je minder, moet je er snachts uit etc dat weet je en daar zal ie mee moeten leren leven... ochtendhumeur of niet we hebben allemaal wel wat
Dit ben ik ten voeten uit.. Kan het ook niet uitstaan als mijn man me 's ochtends wil knuffelen. Tyf toch een eind op man, laat me met rust! Kom vanavond maar terug. En houdt alsjeblieft je klep dicht tot ik koffie gehad heb. De kinderen krijgen echter 100.000 knuffels voor ze naar school gaan en tegen hen praat ik ook gewoon. Maar ook voor hun zijn er ochtenden dat er geen ontsnappen is aan dat oh zo stralende humeur van mij.
Ehm let it go? Hier wil mijn man ook het liefste stilte in de ochtend tot hij zijn eten op heeft en even tv heeft gekeken. Geeft toch niets? Ik vraag niet veel en zet gewoon koffie voor hem neer. Hij begint vanzelf weer te praten. In de nacht heb ik er nog een grotere pest aan om wakket te worden dan hij. Hij heeft heel veel uren doorgebracht net de oudste zijn eerste 2 jaar. Daarintegen heb ik de jongste 14 maanden gevoed incl meerdere voedingen per nacht elke nacht. Als hij al zo was voor de kinderen kwamen, waarom heb je het toen al niet eens gevraagd hoe hij die nachten voor zich ziet?
To, hebben we dezelfde man? Heel herkenbaar dus. Inmiddels heb ik het redelijk geaccepteerd, voorheen was ik de hele ochtend bezig met hem uit bed krijgen, 10x roepen en kreeg scheldpartijen aan toe. Nu sta ik met de kinderen op, maak ze klaar voor school en hij is er 8 uur uit om ze naar school te brengen. En ik heb een rustige gezellige ochtend met de kids. Bloedirritant is het wel, hij is snachts ook niet te genieten en weet daar dan sochtends niets meer van.
Mijn man staat een half uur eerder op dan wij; heeft hij tijd voor een rustig kopje koffie, knorren tegen de muren, en als wij dan op staan is hij een stuk vrolijker! Als hij tegelijk met ons op staat, moppert hij op alles en hebben we niks aan hem.