Een woord je mannen.. En voor jou nu net uitgerekend nu je meisje ziek eerste keer dat maakt moeders onredelijk. Denk alles bij elkaar. Spanning etc en toch. Heb je ook wel gelijk. Gerust app of even tel. Maakt wereld van verschil maar mijn eerste antwoord mannen!!! Zegt wel genoeg toch?
Ja, Joyce, misschien ben ik net zo 'streng' als jij! Ik was inderdaad met een kort appje 'goh schat, wat vervelend, bel je vanavond' al blij geweest. En dan weet ik ook dat hij op een congres is waar hij voornamelijk naar presentaties van anderen aan het luisteren is tussen alle sociale (netwerk-) borrels en etentjes door. Dus zou je zeggen dat in de toiletpauze een appje of belletje tussendoor wel even moet kunnen. En ja, het is van mij ook wel een reactie op de zoveelste keer dat manlief aan het werk is en ik er alleen voor sta, zelfs tijdens mijn bevalling en kraamtijd. Zijn werk en alles eromheen staat zeer hoog op zijn prioriteitenlijstje en dat heb ik voor mijzelf altijd prima gevonden (we zijn 7 jaar samen) maar nu we een kind hebben vind ik dat hij zo nu en dan zijn prioriteiten wel wat mag bijstellen.
Wauw ik ben echt verbaast om de reacties van Joycey. Als mijn moeder op mijn zoontje past en zegt dat zenaar de huisarts moet met mijn kind dan kan ik echt niet zomaar in de auto springen om die kant op te komen hoor? Mijn bazin ziet mij aankomen zeg.. Het wordt natuurlijk een ander verhaal als het een ziekenhuisbezoek wordt. Maar zodra hij er met een huisarts bezoek afkomt zal hij toch echt moeten wachten tot ik klaar ben met werken. TS ik snap dat je geïrriteerd was, het is nooit leuk om je kind ziek te zien. Al helemaal niet wanneer het de eerste keer is. Ik snap echter de reactie van je partner ook wel. Het blijft een man en hij dacht waarschijnlijk "ach ik kan nu toch niks doen, dus ik bel straks even als ik klaar ben". Gelukkig hebben jullie het uit kunnen praten!
Ons zoontje van 6 maanden heeft al 5 keer longontsteking gehad dus ik heb regelmatig met hem op de huisartsenpost gezeten met benauwdheid en ziekenhuis opname, maar ik kan echt mijn man niet bellen dat hij NU maar gewoon moet komen, hij is wondverpleegkundige, doet terminale zorg en verzorgt wonden infusen en katheters hij is bij mensen thuis, dan kun je niet zeggen sorry ik moet even mijn vrouw bellen, ook begeleid hij familie van degene die terminaal is, helpt hun met over gevoelens te praten legt uit wat er bij komt kijken en wat ze kunnen verwachten en helpt met dingen regelen. wanneer de familie bij 1 komt met mijn man wat soms zon2/3 uur kan duren kan hij niet tegen hun zeggen dat hij even zijn vrouw moet bellen, dat getuigt niet van respect naar familie toe die hun dierbare kwijt raakt, ik bel alleen als het dus echt dringend is. Eenmaal weg bij die mensen kan hij best even bellen wanneer hij naar zijn volgende client moet maar hij kan echt niet thuis komen hoor, hij heeft zijn cliënten waar hij gewoon heen moet en om een collega op zijn of haar vrije dag aan te spreken om de dienst verder over te nemen omdat ik naar het ziekenhuis moet met onze Zoon is ook zo wat ! Daarbij werkt hij in een omtrek van 40 km om onze woonplaats heen en kan het dus zo 3 kwartier duren voor hij überhaupt thuis is, Ik vraag mijn moeder of schoonmoeder of ze op de Andere kinderen willen passen tot man thuis komt zodat ik in het ziekenhuis kan blijven. En als dat niet kan neem ik alle kinderen mee, ik ga daar dan wel met ze in de speelkamer spelen baby kan ook Met infuus gewoon in de draagzak en dan wacht ik tot man in het ziekenhuis komt.
Mijn man is deze week ook de hele week weg en volgende week ook een paar dagen en wij zijn ook ziek (dochter en ik) dus ik kan je de hand schudden. En ik heb ook over de app lopen zeuren tegen mijn man. Dat het zo ellendig is om zelf ziek te zijn en een ziek kind te verzorgen en nog een peuter zonder remmen erbij. Daarbij moest ik morgen gewoon werken terwijl ik nog steeds niet lekker ben, maar met een combi van paracetamol en ibuprofen zou ik het er maar op gokken. Maar, oma's beiden niet in staat om voor zieke dochter te zorgen en zo kan ze ook niet naar school. Dus dan heb ik daar weer zorgen over, sta ik met mijn rug tegen de muur. Maar uiteindelijk komt een collega morgen voor me werken, heel lief. Maar op het moment dat het hoog zit stuur ik hem ook appjes, hoor. Zeg ik er wel bij dat ik hem niks verwijt, maar dat ik het ook ergens moet ventileren, en misschien kan hij nog meedenken in een oplossing. En ik kan hem dan juist niet bellen. Appjes reageert hij vanzelf wel een keer op als hij tijd heeft. Ik weet dat hij het niet leuk vind om (alleen maar) negatieve berichtjes te krijgen, maar soms is het gewoon zo. Hij krijgt ook vaak genoeg positieve appjes. Als ik een weekend moet werken stuurt hij me ook een foto van een huilende peuter die hij niet stil krijgt en zegt hij dat hij aan het 'overleven' is. Overigens stuur ik hem dan geen 100-en appjes. Ik verwacht verder ook niet dat als ik er gewoon ben, hij per direct komt omdat we naar de huisarts moeten. Dat is ook niet reëel. Hij moet gewoon werken en kan echt niet zomaar weggaan. Ook totaal onnodig als er iemand is die voor je kind kan zorgen. Hij vind het wel fijn om op de hoogte gehouden te worden (via app) wat het oordeel van de huisarts dan was.
Sorry hoor, je bent toch volwassen? Je kindje is ziek. Tja, das heel naar. Die van mij waren afgelopen week alle 3 ziek. Hoge koorts, oorontsteking, kotsen. Mijn man is vrachtwagenchauffeur en altijd om 6.00 de deur uit en pas om 20.00 terug, dus ziet de kids amper tot niet. Ik ga hem ook niet steeds lastigvallen met nieuwtjes over de koorts. Hij hoort 's avonds wel met wie ik naar de ha ben geweest en met wie niet. En als ik advies wil, bel ik m'n mams. Ik begrijp echt niet waarom je ze kwaad bent. Hij is op zakenreis, niet op vakantie.
Mijn man is sous-chef in een luxe restaurant. Hij gaat 's ochtends om 9 uur met zoonlief de deur uit en komt tussen half 1 en 2 uur 's nachts thuis. Overdag staat hij in een open keuken, ik kan hem appen maar geen idee wanneer hij reageert. En toen onze zoon van de trap viel en een nacht ter observatie werd opgenomen kon hij ook niet weg. Baal ik daarvan op dat moment? Ja. Maar ik val hem er niet mee lastig. Ts wat had je dan verwacht? Hij kan op afstand niets doen. En het was niet dusdanig dat je naar de hap moest of dat je familie hebt ingeschakeld.. Vervelend maar geen acute paniek. Ik vind je reactie dan ook overtrokken.
Tsja ik snap je man wel hoor. Ik kan altijd mijn vriend bellen maar als die niet opneemt tsja so be it. Hij weet dat als ik bel dat het 9 van de 10 x belangrijk is dus meestal belt ie wel gelijk terug. Overigens app ik em geen 30x hoe het met dochter gaat als ze ziek is. Ik App em 1x en hoe de dag is verlopen hoort ie savonds wel. Ik lees ook over naar huis komen. Over een tijdje zit mijn vriend op de vrachtwagen, ik zie mezelf al zeggen dat ie zijn hele hebben en houwe om moet keren om per direct naar zijn zieke kind te komen. Hou toch op zeg. Je bent toch volwassen? Hij hoeft je handje toch niet vast te houden? Ze zal nog wel vaker ziek zijn. Dat hoort er nou eenmaal bij. Uiteraard is het wel vervelend als je kind ziek is.
Een bericht terug moet op zich wel lukken lijkt me, ik werk niet meer maar neem aan dat je nog steeds naar de wc mag en dat er pauzes zijn Je partner sommeren om thuis te komen of om mee te gaan naar een huisarts gaat me te ver en snap ook dat bazen daar niet in meegaan. M'n man is vrachtwagenchauffeur en vanaf week 37.5 van m'n zwangerschap liet z'n baas 'm in de buurt rijden en nu zijn moeder slecht ligt ook en dat vind ik heel netjes. Heb ook wel momenten dat ik baal dat ik er min of meer alleen voor sta, pas bijvoorbeeld nog toen zoontje en ik samen ziek waren, maar ben eigenlijk ook wel trots op mezelf dat ik het ondanks m'n gestel doe en niet om elk wissewassie man app of bel. Hoop dat je dochtertje inmiddels beter is ts.
Ik snap je wel maar je man ook. Een appje had idd fijn geweest maar als je werkt is het ook lastig te schakelen als je druk bent. Hier nu een zieke dochter En ik Ben ook ziek voor het eerst sinds jaren behoorlijke koorts...ff pittig want manlief zit in het buitenland. Maar ik ga hem er niet mee belasten, hij kan toch niks doen nu. Ik ga gewoon Naar bed als dl ook Naar bed gaat en slaap overdag mee.
Hier wordt er ook niet gebeld als man op zakenreis is. Voor koorts stuur ik een appje, maar meer dan dat ook niet. Maar goed, ik kan mij jouw gevoel ook wel voorstellen als dit je eerste kindje is en je man voor het eerst op zakenreis is. Hier 3 kids, van de koorts kijk je niet meer op op een gegeven moment en mijn man is elke maand wel een week of paar dagen weg, vaak elke week wel, dus dan weet je niet beter meer.
Dan lijkt het me handig om daar afspraken over te maken. Als jullie niet anders gewend zijn zo, dan is het voor hem misschien helemaal niet duidelijk dat je nu iets anders wilt.
Ik snap je wel hoor... Mijn man is om de week een paar dagen in het buitenland. En ik vind het eerlijk gezegd heel erg pittig. Ik mis dan echt de ruggesteun. Wij hebben overigens altijd wel een keertje contact via FaceTime. Voor mij leuk, maar ook voor de kids om papa even te zien. Ik zou ook pissig zijn, als ik niets zou horen of pas heel laat. Ik ben altijd weer extra blij als hij weer terug is.
Ik stuur mijn man een appje als 1 van hun ziek is. Kan best zijn dat hij het wel leest, maar pas een dag later een antwoord stuurt. Maar ik ben altijd alleen doordeweeks dus ik weet ook niet beter. Ik zie het probleem dus niet zo. Hij zit toch niet in de buurt en een ziek kind is vervelend, maar ik zou daar dus geen groot drama van maken.
Ik weet niet hoe het inmiddels gaat, maar ik begrijp je heel goed. Onze dochter was met 9/10 maanden voor het eerst ziek en ik werd er echt verdrietig van. Ik vond de koorts eng, en ze krijste zo hard ik wist niet wat ze had... En ze heeft wel vaker enorme krijsbuien waarvan ik niet begrijp waar ze vandaan komen. Ondanks dat mijn vriend dan op zijn werk zit, belt ie gewoon hoor. Of hij stuurt veel appjes om samen te overleggen wat te doen, kijkt of ie wat eerder naar huis kan of regelt een familielid. Hij is wel een stuk rustiger dan ik, en nuchter, maar net zo goed bezorgd en betrokken. Ik zou zo'n reactie dus ook niet fijn vinden maar waarschijnlijk begrijpt hij oprecht jouw gevoel niet. Het blijft een man
Whahaha zo herkenbaar. Hier ook een man de hele week weg, en ik thuis met 2 zieke kinderen. Vanavond zit het erop en komt hij weer thuis. Ik hou 'm ook op de hoogte met appjes en zie dat hij ze leest. Bellen doe ik ook alleen als het ECHT belangrijk is en dan verwacht ik wel dat hij opneemt of in ieder geval zo snel mogelijk terugbelt. Maar dat was gelukkig niet nodig. Volgende week is hij 2 dagen vrij en dan neem ik het er lekker van. Dat heb ik wel verdiend, toch??!! Sterkte met je kindje, zo klein en zo ziek is heel spannend. Maar je went eraan.... Oh en dat laatste, dat mannen tijdens hun werk niet met hun hoofd bij het gezin zijn klopt in ons geval ook wel. Hij denkt inderdaad: "Oh mijn kinderen zijn ziek, nou gelukkig is mama er.... en die geeft ze de beste zorg die ze kunnen krijgen momenteel...." #trots
Ik denk niet dat dit een mannending is hoor... Tenzij ik een man ben In Nederland hebben we een nogal andere arbeidsethos dan in andere landen. Hier is het heel normaal dat je 8 uur op een dag werkt, maar ga eens kijken in VK / US / SA... Daar is het heel normaal dat je aan 12-16 uur op een dag maakt. Bij een zakenreis wordt ook een sociaal element verwacht. Samen lunchen / dineren / drankje drinken. Dan zit je zo aan een werkdag van 16 - 18 uur. Je bent daar voor je werkgever. Als je niet beschikbaar wil zijn (noodgevallen daargelaten) had je niet moeten gaan. TS ik denk dat je een keer met je man mee moet gaan om te kijken hoe het is, of in elk geval erover praten. Het lijkt mij namelijk niet dat hij tijd heeft om met jou gezinszaken te bespreken. Mijn man is ook regelmatig in het buitenland en ik kan een telefoontje altijd erg waarderen, maar ik reken er niet op. Ons zoontje is helaas om de haverklap ziek (niets ernstigs), dus ik zit ook vaak te balen. Ik begrijp echt dat het super irritant is dat net op zo'n moment je kind ziek wordt. Je zal je alleen wel moeten realiseren dat je man tijdens een zakenreis ten dienste van zijn werkgever staat. Tijdens een gezinsvakantie vind je het toch ook niet relaxt als collega's elke dag een paar keer appen, of als je man iedere dag 'eventjes' gaat telefoneren met zijn leidinggevende?