Jullie zijn er nog lang niet, maar het klinkt al positiever. Fijn voor hem dat jullie zijn kamer zo versierd hebben met foto's enzo van de meiden. Denk dat hij daar erg blij mee is en positief door word.
Pfff, wat heftig!!! Dit klinkt echt als hel en in een achtbaan van emoties!!! Tjeee zeg! Hopen dat hij nu idd stabiel blijft en dat het daarna alleen maar vooruit gaat! Ik wil jullie heel veel sterkte en liefde toewensen voor de komende periode! En hopelijk een voorspoedig herstel... Dikke knuffel van hier!
Jeetje Senais, ik lees nu pas je verhaal! Wat een nachtmerrie! Ik hoop dat hij snel opknapt en weer de oude wordt! Liefs wapa
Lieve Senais, Fijn om te horen dat ze hem in ieder geval nu 'stabiel' noemen. Ik hoop dat hij snel verder herstel laat zien. Red je het een beetje met je meiden? Liefs, Josien
Fijn te lezen dat je man dde operatie goed door is gekomen en lief dat je ons wat laat weten!! Blijf positief he!! Ik denk aan jullie!!
Pff heb het hele topic doorgelezen, wat een spannende tijd voor jullie en gelukkig dat het hij nu redelijk stabiel is. Ik hoop dat je man gauw weer zijn verloren terug krijg, veel sterkte en beterschap gewenst!! Zoiets verwacht je toch niet!
oooh meid wat heftig !! veel sterkte de komende tijd hoop dat alles goed komt ! ik brand alvast een kaarsje voor jullie ! xxxx
Ik lees je topic nu pas, en wil je heel erg veel sterkte wensen! Wat een moeilijke en onzekere tijd zo voor jullie! Ik steek ook een kaarsje aan voor jullie en duim ook mee voor een goed herstel!
Lieve Senais, Ik zei in t andere topic wel 'sterkte' maar had toen dit nog helemaal niet gelezen! Wat een absurde tijd moet jij nu meemaken, kan me er niets bij voorstellen en ik zit hier met tranen in mn ogen. Ik wens julie heel veel kracht en gezondheid! Liefs
Na de eerdere berichten ben ik heel erg blij om te lezen dat je man weer stabiel is! pfff wat een opluchting zal het zijn, al is het een mega zware tijd. Hij is nog bij jullie. Ben zo blij dit te lezen voor je. Nogmaals een knuffel en veel sterkte voor de komende tijd.
Hallo lieve meiden! Weer bedankt voor alle superlieve reacties! Ben nu thuis. Heb net nog even gebeld hoe het met hem gaat. Hij is nog steeds stabiel in deze situatie. Maar ze zeggen dat alles wat hij nu krijgt, het speciale gas via de beademing, alle medicijnen etc om zijn rechter hartkamer werkende houden, écht heel hard nodig heeft. En nu blijft hij dus stabiel, hetzelfde, daardoor. Maar dat is dus niet genoeg. Hij MOET nu vooruit gaan. Tenminste, zijn rechter hartkamer moet dus nu vooruit gaan en dat gebeurt niet. Morgen maken ze weer een echo om te kijken hoe zijn rechter hartkamer het doet. Als dat niet verbetert zal hij wéér een operatie krijgen om ook aan de rechterkant een steunhart te krijgen. Dus dat wordt morgen weer even spannend. Hij blijft voorlopig nog in slaap, hij mag pas wakker worden als hij het beter gaat doen. Dat is dus zo dubbelop aan dat woordje stabiel. Ja, hij is nu stabiel en daar zijn we ontzettend blij om. Maar eigenlijk is het dus niet genoeg om beter te worden want daarvoor moet ie niet alleen stabiel zijn, maar ook vooruit gaan en dat is dus helaas nog niet aan de orde. Morgen zien we weer verder. Hier gaat het met de meiden redelijk. A. heeft het er wel heel erg moeilijk mee, zij snapt er niets meer van. Ik ben veel weg, papa komt maar niet terug en er gebeurt gewoon enorm veel en er is natuurlijk ook verdriet. S. wil niks meer van me weten...alleen oma is nog goed. Ook wel logisch natuurlijk, dat is de persoon die nu de constante factor is. Dat komt allemaal wel weer goed. Ik neem ze toch a.s. zondag mee naar het ziekenhuis. Ik heb vandaag foto's gemaakt van hun papa. Die laat ik ze eerst zien. Als ze daar gewoon goed op reageren neem ik ze ook mee naar hem. Volgens de verpleging kunnen kinderen hier juist vaak heel goed en luchtig mee omgaan. Zij zien een slapende papa met allemaal dingetjes aan zijn bed, wij zien de risico's. Dat is het verschil. Ik ga nu maar weer proberen te slapen...dit moment vind ik vaak het moeilijkst op een dag. Alles herinnert me hier aan hem, hij moet gewoon naast me in bed liggen, zn werkkleding ligt nog op het nachtkastje en dan komen de tranen.... Maar ik MOET rusten zodat ik er morgen weer voor hem en de meiden kan zijn. Daar probeer ik maar zoveel mogelijk aan te denken. Ik weet niet meer wie het zei, maar ik ga zo mijn PB even lezen...bedankt!
o meid. ik leef zo mee. Zo een heftige situatie en zo verdrietig voor je inderdaad. Hij MOET gewoon beter worden. Kom op man van Senais!!!!Vecht!!!
Oh meid, wat een hel. Ik leef ontzettend met jullie mee. Ik kan me zo voorstellen dat die werkkleding er voor zorgt dat de tranen komen... zit gewoon mee te huilen!! Heel veel sterkte!
Toen mijn vader met kanker in het ziekenhuis lag is mijn nichtje van drie ook regelmatig naar hem toe geweest, ook al lag hij aan slangen en zo, ze vond het totaal niet eng, alleen geinteressseert en mijn vader was er zo blij mee. Ik hoop dat je man snel vooruitgang laat zien. Dikke knuf