Hallo allemaal, Wat lief dat jullie er nu nog aan denken. Het gaat redelijk. Hij gaat lichamelijk langzaam vooruit. Donderdag gaat hij met een 16 weekse revalidatie beginnen. En thuis...het is zwaar. Het is druk en het is emotioneel. Hij (we) is er nog lang niet en moet veel dingen nog een plekje geven. Hij is vaak bang, bang voor wat er geweest is en bang dat de S-ICD af zal gaan. Ook vertrouwt hij zijn lichaam niet meer. Bij elk pukkeltje of pijntje of plekje is hij bang dat het iets ernstigs is. Dat vertrouwen moet groeien. Ik ben hier bijna niet meer te vinden omdat ik er gewoonweg de tijd bijna niet meer voor heb. Dit zal hopelijk in de toekomst weer anders worden... Bedankt voor jullie reacties
Heftig wat voor impact zoiets op een ( jullie ) leven kan hebben zeg! Logisch natuurlijk, maar wel apart om ook eens het verhaal na die tijd te horen. Heel veel sterkte en succes met de revalidatie. En een dikke knuffel!
vroeg me laatst ook al af hoe het nu met jullie ging allemaal.. kan me voorstellen dat het zwaar is allemaal! hij heeft nog een tijd te gaan lees ik, maar hij is al een eind opweg. hoe doen de kinderen het?
Sjeetje.. heftig zeg! Hij heeft nog een lange weg te gaan, maar hij is goed op weg. Heel veel sterkte met de revalidatie. Liefs Ikheid
Dankjewel allen! De kinderen doen het op zich prima. A is heel voorzichtig met hem. S snapt nog niet goed dat hij niet alles kan, zoals haar even optillen enzo. Ze moet op dit moment even niks van papa hebben. Wel sneu voor Mich want hij wil graag met haar knuffelen enzo. Maar dat zal wel een fase zijn hoop ik. A gaat regelmatig even bij hem liggen als hij boven op bed aan het rusten is. Liggen ze gezellig samen in het "grote bed" tv te kijken en daar geniet hij enorm van. Dus dat loopt wel. Nu moet ik alleen weer een beetje rust zien te vinden. Vind het wel heel zwaar allemaal. Ook met mijn werk erbij. Ik sta voor de klas dus je bent niet om 17 uur "klaar". Vaak nog ander werk voorbereiden, sintcomissie, oudergesprekken, klassenuitjes regelen, taakkaarten voorbereiden etc. Nakijkwerk gaat vaak mee naar huis enzo. Dat is wel erg druk. Maar goed, we gaan door! En ik wil niet zoveel klagen dus het komt allemaal wel goed. Over een paar maanden is hij hopelijk zover dat hij A gewoon naar school kan brengen en haar weer kan halen (ze gaat over 3,5 maand naar school). En dan kan hij ook weer wat meer in het huis doen. Belangrijkste is nu dat hij zich steeds beter gaat voelen en vooral dat hij er gewoon nog ís! Morgen starten met de revalidatie, ik ben benieuwd!
Gaat hij vanuit huis revalideren, of klinisch? In ieder geval heel erg veel succes, voor hem, voor jou en voor de kinderen!!! *knuf*