Hebben jullie ooit een open gesprek gehad over de opvoeding van je kindje? Over hoe je hem liefdevol opvoedt tot een zelfverzekerd en respectvol persoon? Hoe je hem straks gaat straffen en hoe je je grenzen stelt? Maar ook vooral hoe je daarbij zelf het juiste voorbeeld geeft? Is je man iemand met wie je in alle rust hierover kunt praten? Iemand die überhaupt in kan zien dat dit niet kan? Is hij wel een liefdevolle man, of krijgen we een vertekent beeld van je situatie? Praat met elkaar, in alle rust. Maak afspraken, stel consequenties als het niet lukt (hulp zoeken, desnoods uit elkaar). Meid, mijn inziens zit je met een heel ernstige situatie. En alleen jij kunt daar iets aan doen. Veel sterkte.
Dat je in zo'n respectloze situatie met elkaar voor een kindje bent gegaan... (ik ga dr maar even van uit dat het niet per ongeluk was....) Dacht je misschien dat het dan wel beter zou worden?? Ik lees heel wat harde en ook wel kwetsende reacties, waar ik het eigenlijk wel mee eens ben om eerlijk te zijn... Je man heeft sowieso een anger management training nodig, of op zn minst hulp bij zijn frustraties.... Je hebt het al veel te lang getolereerd..... oooohhhooo die man zou ZO aan de beurt zijn bij mij, ik had hem echt alle hoeken van het huis laten zien bij het eerste best K woord wat hij me naar het hoofd zou slingeren, en dan zo danig dat hij het absoluut never meer in zn hoofd zou halen om in wat voor context dan ook nog die K woorden te gebruiken, is hij nou helemaal van de pot gerukt om zo'n klein mensje te verwijten dat hij plast??? Geloof me, als je er niks aan doet zul je na verloop van jaren terugkijken en denken, dat was nog niks, toen onze zoon nog klein was........ Als jij dit blijft tolereren ben je zelf medeschuldig aan de mentale mishandeling die op dit moment plaatsvind in jouw huishouden. Besef je HEEL goed dat JIJ verantwoordelijk bent voor JOUW zoons welzijn!!!!
Jeetje, ik vind sommige reacties hier wel erg overtrokken. Ik zou zeker het gesprek aangaan met je man, hem duidelijk maken dat je verandering van hem verwacht. Het schelden en het kapotslaan van spullen valt onder huiselijk geweld.(ook als hij jou of je kindje niet slaat!) Dit moet je serieus nemen. Voor jezelf, en voor je kindje, maar ook voor je man. Huiselijk geweld stopt namelijk niet zomaar, maar wordt vaak alleen maar erger(grenzen vervagen steeds meer), tenzij hier wat aan gedaan wordt. Het zou goed zijn om hierover met iemand te gaan praten, je huisarts, een vertrouwenspersoon.. Vaak vinden mensen die in zon situatie zitten dit overdreven, omdat zij zelf het neerwaardse spiraal waar ze in zitten niet kunnen overzien. Maar nu kun je nog voor je gezin opkomen, als je dit te lang laat sudderen loopt het uit de hand.. Ik ben heel benieuwd hoe je man hierin staat. Is hij aanspreekbaar op zijn gedrag? Baalt hij zelf van zijn uitbarstingen? Zou hij eraan willen werken? En hoe gaat het buiten de uitbarstingen? Ik hoop dat je het serieus oppakt en dat je man mee wilt werken aan verbetering. Heel veel succes!
Jeetje, ook ik schrik hiervan! Hij heeft blijkbaar altijd al zo tegen je gedaan, mag ik vragen waarom jullie dan een kindje hebben genomen? Dit is echt niet normaal, zoek dringend hulp!!! Weigert hij dit, kies dan aub voor je kindje! Nu blijft het bij schelden maar wat als dat verder gaat?
Pittig hoor. Is het gedrag sinds de baby erg veranderd? Want een baby zorgt voor veel verandering. Maar je moet het zeker bespreken en als het niet op korte termijn verandert, moet je zeker hulp zoeken. Weggaan is niet het eerste waar ik aan zou denken, je kan er best met elkaar uitkomen. Maar je moet wel opkomen voor jezelf en de baby hoor! Sterkte!
Nou sorry hoor maar die man van je heeft DRINGEND hulp nodig. Zo praat je tegen helemaal niemand. Vind je het zelf acceptabel dat hij jou voor khoer e.d uitmaakt?? Geen een man is het waard om je zo door te laten vernederen. Die kon bij mij toch echt zijn koffer pakken hoor. Laat staan als die zulke dingen tegen mijn kind zou zeggen... Heb er even geen woorden voor..
Als mijn vriend zoiets deed, ging ik gelijk weg. Als een ouder zo reageert op een baby wil ik niey weten wat zo iemand nog meer toe in staat is.
Wow, hier ben ik ook even stil van... Ik kan me niet voorstellen dat ik die grote muil niet meteen dicht zou laten houden als iemand zo tegenover mij, of nog erger: Mijn baby zou hebben. Daarentegen zit ik niet in die situatie, dus heb ik geen recht van oordelen. In ieder geval moet hij NU, als in NU METEEN stoppen met die agressieve houding tegenover jou en je kindje, desnoods met hulp. Verweer je jezelf wel tegen hem? Wat deed je toen hij zo tegenover je kindje stond? Hoe reageerde hij? Had hij zelf niet het idee dat hij nu te ver was gegaan? -Heeft hij dat wel eens vaker zo gedaan tegen jullie kindje? Zo ja, misschien eventjes een eye-opener voor je: Misschien plaste je kindje wel uit PURE ANGST voor je man omdat hij zijn voorkomen aan eerdere enge momenten koppelde! Wil jij je onschuldig, weerloos babietje daar aan blootstellen? Wat als hij hem de volgende keer een klap geeft? Ik hoop je niet voor het hoofd te stoten, en ik ben er niet op uit om wreed te zijn, maar denk alsjeblieft aan jezelf en je kindje. Hij kan zich nog niet verdedigen. Dit moet veranderen, en wel nu! En als je wil, mag je me ten alle tijden een p'b'tje sturen. Dan kan ik je eventjes goed uit eigen ervaring vertellen hoe het is om als heel klein kindje in een gewelddadig huishouden op te groeien en hoe de angst van toen, me nu nog als een volwassen persoon in mijn dagelijks leven beïnvloed.
Meen je dit? Reacties overtrokken? De relatie bestaat vanaf het begin uit ts uitschelden. Dat is niet slim van TS om dan toch een kindje te nemen met deze man, maargoed. Maar je baby verrot schelden omdat hij over de commode plast? Sorry hoor maar als ik de naam van TS zou weten zou ik zeker naar het AMK bellen. Vind het ook apart dat er geen mensen in de omgeving zijn die dit doen aangezien het begint met het uitschelden van een baby die helemaal niet snapt wat hij doet en straks krijgt hij een klap als hij iets doet. Lekkere ouders. TS, neem in godsnaam je verantwoordelijkheid voor je kind. Hij kan er niks aan doen dat hij zo'n vader heeft, JIJ wel! Jij moet je verantwoordelijkheid nemen ten opzichte van je kind. En dat houdt in deze situatie in: WEG gaan bij die achterlijke gek die jouw kindje nu al geestelijk mishandeld!
Ik ben best even onder de indruk van je post. Ik hoop dat TS inziet dat er, zelfs nu, al een grote impact op haar baby is door zijn "vader". Jeetje. Hopelijk hoeft dat kindje niet mee te maken wat jij hebt meegemaakt (en nog dagelijks beleeft). Heel heftig om te lezen, maar misschien is dit wel de eye-opener die ze nodig heeft. Wat ontzettend knap van je om dit hier te posten.
Ik las dat je ook problemen hebt met de voedingen en krampjes enz Ga daarvoor ook aub naar de ha en vraag gelijk wat je met je man moet. Want ik vrees voor het leven van je kindje ,1goede klap kan voor zo,n kleintje het eimde zijn of door elkaar schudden oid!
Ik schik hier ook van. En zoals ik hier al las vrees ik ook voor het leven van je kindje, boos worden op zo'n onschuldig jongetje omdat ie plast...alsof hij het expres doet om je vriend te pesten, lekker volwassen is hij zeg. Mijn jongetje plast soms wel meerdere keren per dag als ik hem verschoon, altijd als ik zijn luiertje los maak, nou ja schone kleertjes dan maar he. Mijn vriend maakt dit ook mee, maar zal hem nooit uitschelden. En heeft mij nooit, en zal mij nooit uitschelden ook. Wat als jouw kindje jouw ook voor rotte vis gaat uitmaken omdat hij denkt dat dit normaal is? Papa doet dat immers ook! Ik zou heel serieus gaan nadenken over dit alles, en sowieso hulp gaan inschakelen!
Ik mag het werkelijk hopen, en dank je wel. Ik heb er best wel over getwijfeld om het hier neer te zetten, maar ik werd eventjes echt zo verdrietig bij de gedachte aan zo'n lief ukkepukje die zo vreselijk uitgescholden werd. Harley heeft me gisteren nog zelfs helemaal ondergepoept, moet er toch niet aan denken om lelijk te doen, zeg... TS, laat je alsjeblieft nog iets weten? Ik hoop zo dat jullie inmiddels met elkaar gepraat hebben en dat er echt serieus hulp gezocht wordt.
Zoek AUB hulp en laat je kind niet met zo'n vader opgroeien. Mijn moeder hart breekt als ik dit lees. Als jij geen hulp inschakelt, dan vindt ik je net zo erg sorry. Ik begrijp gewoon niet dat je dit al jaren pikt, laat staan dat je een onschuldig kindje in deze situatie brengt. Je wilt toch niet dat je kind met angst voor zijn eigen ouders opgroeid? Want het is niet alleen je vriend hoor, als hij wat ouder is en ziet dat jij er niets aan doet om hem te beschermen, zal tussen jou en je kind ook geen gezonde band ontstaan. Meid, dat jij je zo laat behandelen is al niet gezond. Maar doe je kind dit AUB niet aan!
Ik hoop dat je nog een reactie gaat geven TS en begrijpt dat alle reacties bedoeld zijn om je wakker te schudden. Je opent niet voor niets een topic. Ik hoop dat je sommige adviezen ten harte wil nemen en opkomt voor je kleine mannetje. Dat ben je aan hem verplicht. Hoop dat je je verantwoordelijkheid neemt en je zoontje beschermd tegen dit (verbale/psychische ) geweld! Sterkte!