Mijn man werkt verder weg en maakt lange dagen. Door de reisafstand komt hij nog wel eens later vanwege oponthoud onderweg. Dat snap ik en daar kan hij niks aan doen. Doordat de kinderen nog jong zijn en hun slaap hard nodig hebben komt het erop neer dat ik vaak alleen met ze eet s avonds zodat ze op tijd naar bed kunnen. We hebben laatst afgesproken dat mijn man zou proberen wat vaker op tijd thuis te zijn en dan eventueel s avonds nog wat te werken. Mijn punt is nu dat hij vaak en laat thuis komt en dan ook nog s avonds gaat werken. Morgenavond heb ik een cursus en vroeg ik hem dus op tijd (= normale tijd zoals we hebben afgesproken) thuis te zijn voor de kinderen zodat ik de cursus kan volgen. Prima, zou hij regelen. Nu zei ik net dat er een kans is dat de cursus niet doorgaat. Zegt hij: ok, dan zou ik dus later thuis kunnen komen. Blijkbaar vindt hij het niet zo'n punt om later te komen als ik toch beschikbaar ben voor de kinderen. Is het gek dat ik ook een stuk verantwoordelijkheid van hem hierin vraag en het niet ok vind dat hij altijd maar later is?
Ik zou daar idd ook van balen. Man heeft een enkele reistijd van 1uur15min tot 1uur30min. Wij hebben besloten dat hij vroeg weggaat en daardoor op tijd (= rond 18uur thuis is). Betekent dat ik 's morgens alles doe, maar vind het belangrijk dat we zo vaak mogelijk met z'n allen aan tafel zitten. Kan hij ook niet eerder beginnen? En dan ook echt op tijd weggaan? En gaat dit altijd zo of is het gewoon even een periode? Wij hebben nu ook net weer een aantal weken met veel overuren, beide laat thuis, even een snelle hap, 's avonds weer aan het werk, erop zitten. Ik heb er dan ook wel even de pest in dat het zo'n gevlieg is en weinig tijd voor elkaar, maar weet dat dit ook weer overgaat.
Ik ben hier misschien beetje eh “over een kam scheerderig” in. Maar vinden de meeste mannen het niet gewoon héérlijk om ‘s avonds laat thuis te zijn? Als ik thuiskom (17:30), zit ik midden in de zooi, geschreeuw, man gestrest aan het koken, kinderen honger, huis ontploft, eten koken bad stress, enz enz. Ik sla het liever ook over. Daarom hebben mannen voor zichzelf werktijden ingericht die ervoor zorgen dat ze om 19:00 uur zoiets thuis zijn. Niet iedereen is zo, ook mijn man niet Maar ik ken er genoeg...
Hoe laat is hij 's avonds thuis? Is dit een periode of structureel? Als hij wel eerder naar huis komt, blijft er dan werk liggen wat hij een andere keer in moet halen? Dan snap ik wel dat hij door zou werken als jouw cursus toch niet doorgaat. Mijn man werkt ook veel. Hij gaat meestal rond 6.00 uur de deur uit en is rond 19.00 uur thuis. Maar dat laatste varieert. Soms om 18.00 uur, andere keer in 22.00 uur. Of hij is 'vroeg' thuis en werkt 's avonds nog door. Ook werkt hij soms een dag in het weekend, die andere weekenddag moet hij dan wel thuis zijn (ook geen sport hebben) Voor ons een bewuste keuze. Hij heeft een goede baan, hierdoor werk ik 3 dagen en hebben we meer als voldoende geld om te besteden en te sparen. Ik zorg meest van de tijd voor de kinderen en het huishouden. Als ik een keer iets heb of we hebben opvang voor de kinderen nodig kan hij direct vrij nemen (dan is hij thuis bereikbaar). Helaas betekent dat wel dat zijn werk op kantoor die dag blijft liggen en hij dat die week wel moet inhalen (en dus nog later thuis is) Ik zou in ieder geval eens met je man om de tafel gaan en hier duidelijke afspraken over maken.
Mijn man is 's morgens vaak al op tijd weg en 's avonds rond 19 uur thuis. Ik heb dus de ochtend en avondspits alleen. Ik heb het 'zwaar' gevonden, maar nu ben ik van 't padje af als hij thuis is. Loopt ie mijn routine in de weg, hoe durft ie! Maar hij loopt er niet voor weg. Als het moet doet hij het ook alleen.
Mannen denken niet na, totdat ze het zelf allemaal alleen moeten doen. Mijn man werkt ook vaak laat (kan hij niet zelf bepalen) en om de week op zaterdag. Dus ik sta er vaak alleen voor helaas. Ik noem me voor de grap weleens een vissersvrouw, omdat die ook alles alleen doen. Maar ik ben het ook zo zat. Mijn man werkte 2 jaar geleden in de zomervakantie ook extra dagen, omdat let op: het extra geld nodig was zei hij. Dus ik 6 dagen in de week ploeteren met een kleuter en pasgeboren baby. Koopt hij na de vakantie een PlayStation. Weet je wat hij zei? Die heb ik wel verdiend, want ik heb zo hard gewerkt in de vakantie. Toen brak mijn klomp!!!!! Ik voelde me toch in de steek gelaten. Heb ik hem ook verteld. Maar hij snapt nog steeds niet hoe het voelt om bijna alles maar alleen te dragen.
Ik zou hem gewoon nog eens heel duidelijk zeggen dat je het vervelend vindt en dat je verwacht dat hij zich aan de gemaakte afspraak houdt (mbt vaker op tijd thuis zijn, niet mbt de cursus). En ik zou het niet op vaker proberen houden, maar gewoon op vaker op tijd thuis zijn of eventueel een aantal dagen afspraken waarop hij wat eerder thuis is (proberen laat veel ruimte over ).
Als ik ergens heen moet, is mijn man zeker op tijd thuis zodat ik kan gaan, maar als mijn afspraak niet doorgaat werkt het voor hem op zijn werk vele malen fijner dan thuis - dat vind ik dus niet zo gek. En mja, hier moet hij gewoon z’n werk doen, eerder thuis komen kán wel, maar betekent daarna op een minder handige plek (niet alles bij de hand, kinderen die ‘m storen soms) z’n werk alsnog afmaken.
Dit inderdaad haha. Mijn man is van een baan op 10 min rijden naar een baan op 60 min rijden gegaan. Ik doe nu de ochtenden alleen en als hij 's ochtends wel thuis is loopt mn hele routine in.de war en ben ik veel later de deur uit de avonden doen we gelukkig wel samen.
Hier precies zo om 7 uur de deur uit een met een beetje geluk om 19 uur thuis. Maar ook wel om 22 uur en heel soms om 18.30. We maken vaak de afspraak dat hij iig 2-3 dagen thuis is voor het eten. Dit gaan meestal 1 week goed.. Ik ben er een beetje klaar mee er steeds afspraken over te maken die toch niet nagekomen worden. Onze dochter begint nu af en toe opmerkingen te maken, papa.. waar ben je nou, ik heb je al 2 dagen niet gezien. Dat raakt hem dan duidelijk meer. Dan doet hij de dag erna veel meer zijn best.. Tja zijn werk is zijn hobby en thuis gaat nergens heen. Ik zou er zelf niet aan moeten denken.
Ik herken het wel een beetje, getrouwd met een ondernemer. Hij is vanaf morgen tot en met zaterdag weer in het buitenland en we hebben 3 kinderen van 4,2 en 4 maanden. Ik zou zeggen zorg voor hulp, dat heeft mijn man me ook echt op moeten dringen. Neem een schoonmaakster, oppas meisje dat je helpt. Plan dingen voor jezelf. Ga een avond weg, laat hem koken en alles regelen. Mannen merken het heel snel als je dingen niet volledig aan ze over durft te laten en profiteren daarvan. Je cursus gaat niet door, dan ga je lekker naar de pedicure of iets dergelijks.
Ik denk eerder dat hij bedoelt; Ik ga eerder weg want dan ben ik zeker op tijd thuis en dan kan jij rustig weg. Dat is alleen voor deze keer. Ik zou ook als de curcus niet door zou gaan, lekker weggaan, doei! Daarna zou ik het gesprek aangaan dat je fijn vindt dat hij werkt voor het gezin en dat hij er op die manier voor je is en of hij dat een beetje om een andere manier zou kunnen invullen, dus eerder beginnen en op tijd thuis zijn. Hier ondernemers maar de afspraak was vroeger 17.30 thuis en dan na 20.00 uur nog een uurtje werken. Tussen 17.30-20.00 tijd voor de kinderen, dat gaat altijd voor alles! Wellicht een handige afspraak.
Lastige situatie hoor. Ik ben getrouwd met een vrouw en wij hebben alles gelijk verdeeld, juist om dit soort situaties te voorkomen. Dus we werken beide 32 uur en hebben gelijke taken thuis. Ik denk dat praten weinig verschil gaat maken, maar dat hij het echt moet ervaren. Pas als je er zelf ook alleen voor staat, merk je wat de ander doet. Dus als er een mogelijkheid is, zou ik regelen dat hij een aantal avonden/ dagen alleen doet. Wellicht is er dan meer begrip en kun je beter praten hierover.
Hoewel ik een zéér betrokken man heb, is dit voor mij ook heel herkenbaar. Zijn werktijden zijn redelijk flexibel, maar toch komt hij elke keer precíes thuis als ik al naar boven ben met onze jongste (en tevens moeilijkste) om hem op bed te leggen. Kan hij lekker in zijn eentje eten, tablet erbij... Op de dagen dat ik werk, probeer ik juist op tijd naar huis te gaan zodat we samen kunnen eten en als dan om 20.30 uur alle kids op bed liggen, moet ik dan nog achterstallige uren inhalen. Hij kan het gewoon makkelijker van zich af laten glijden dat hij de kids niet gezien heeft dan ik.
Mijn man werkt nooit ‘s avonds gelukkig, maar is wel altijd van 7:00 tot 18:00 uur weg. En vaak heb ik dan al met ze gegeten. En eerlijk gezegd vind ik dit best prima zo! Mijn man en kinderen zijn namelijk altijd erg moe en hongerig aan het einde van de dag. Gevolg is dat ze tijdens het eten allemaal chagrijnig tegen elkaar doen, echt níet gezellig. Dus als ik eerder eet met de kinderen dan staan ze onder de douche als hij thuiskomt en kan hij rustig eten. Tegen de tijd dat iedereen beneden is hebben ze allemaal de buikjes vol en zijn ze veel leuker tegen elkaar en gaan we samen een spelletje doen of even stoeien. Echt dit zorgt voor zoveel rust in het gezin dan toen we ons verplicht voelden om samen te eten! De avondmaaltijden in de weekenden zijn trouwens altijd veel drukker en ongezelliger dan doordeweeks .
Mijn man is er nooit tijdens het avondeten doordeweeks. Ik vind dat geen enkel probleem. We eten vroeg omdat onze jongste ook op tijd in bed moet liggen, dus met zijn allen samen eten komt wel weer als hij wat groter is. Dat was met mijn meiden ook zo. En mijn man ontbijt juist wel weer altijd met de kinderen. In het weekend eten we wel samen, tenzij er iemand andere plannen heeft. Moet ook allemaal kunnen. Persoonlijk hou ik van doen wat praktisch is en bij ons past en dan brengen we als gezin echt wel genoeg tijd met elkaar door. Dat hoeft van mij niet per se bij de doordeweekse avondmaaltijden. Maar als het voor jou wel een probleem is, dan moet je om de tafel gaan zitten en kijken hoe je het samen op kan lossen.
Zo doen wij dat nu ook. Ik heb lang vastgehouden aan het samen aan het tafel zitten, maar nu ik dat heb losgelaten is zo het veel relaxter. Kinderen sporten 5 dagen in de week, we eten soms samen, maar meestal is er wel 1 die een bordje in de magnetron schuift. Op zaterdag en zondag eten we altijd samen.
Iedereen vindt iets anders acceptabel en zolang je het samen eens bent is het goed. Jij vindt duidelijk dat hij te vaak laat thuis is en dat is je goed recht. Ik zou hier heel duidelijk in zijn. Voor zover hij er controle over heeft, kan hij er dan meer rekening meehouden. Mijn man is ook vaak laat, maar ik vind het prima. Ben gewend aan het veel alleen zijn en dit werkt al ruim 12 jaar zo voor ons. Maar ik ken genoeg mensen, die onze situatie vreselijk zouden vinden. Het helpt denk ik dat ik behoorlijk introvert ben en graag alleen . Punt is, ieder z'n ding en als hij het graag anders ziet en het redelijk is (wat het is!) dan kunnen jullie een voor beiden acceptable compromis opzoeken.
Mijn man heeft jaren bij een multi national gewerkt, waar iedereen heel lange dagen maakt. Onze oudste twee waren toen nog klein en ook ik zat regelmatig alleen met de kinderen rond om het avond eten en naar bed brengen. Erg zwaar inderdaad! Ook ik moest veel tegen gas blijven geven, helaas, wat hier al eerder werd gezegd, lijkt dat toch bij mannen dan meer nodig, zeker als hun werk omgeving veel van ze vraagt (en dat begrijp ik op zich wel een beetje). Ik heb vaak met mijn man afgesproken dat hij minimaal twee doordeweekse dagen thuis mee at, en dan bleef hij op andere dagen maar wat langer van huis om het in te halen (dus niet vijf dagen in de week thuis om 7:30 uur, als de kinderen net op bed liggen. Nee twee dagen om bijvoorbeeld zes uur en dan de andere drie dagen om 8:30 uur). Mij maakt het namelijk niet zoveel uit als hij er nog niet is als de kinderen slapen Vaak heeft ‘zo’n‘ man zelf voor die functie gekozen en is dat niet echt in overleg gegaan. Prima als je dan hard wil werken, maar dat doe je dan maar deels in je eigen (lees als de kinderen slapen) tijd