de vraag die ik vrijwel altijd krijg als ik een (online) reading geef. Als je niet geloofd in wie ik ben en wat ik kan.. Dat is prima maar reageer dan aub niet op mijn topic... ik heb dit topic geopent om mensen te kunnen helpen met eventuele vragen maar ook om mijn ervaringen in op te schrijven. Laat ik me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Sorien ik ben 23 jaar en woon in Zuid-Holland. Ik heb een vriend en na 3 jaar eindelijk in blije verwachting van een meisje! Ik ben zoals ieder ander mens niets meer niets minder. Toch kwam ik er als kind al snel achter dat ik misschien toch wel een beetje anders was. Ik zag mensen die andere mensen niet zagen. Er wilde altijd andere kindjes met mij spelen terwijl alleen ik die zag. Bij mijn ouder´s thuis ben ik nooit serieus genomen. Daarin tegen kreeg ik regelmatig een pak slaag van mijn ouder´s De gevolgen waren niet te overzien mishandeling verkrachting dagen opgesloten in een donkere kelder zonder eten en drinken. Als mensen wilde weten wat er was gebeurd dan wilde ik alleen maar door de grond zakken. Soms heel soms verlangde ik zelfs naar de dood. Dan was ik vrij en voelde ik geen ellende en pijn meer. Dan was ik bij mijn engelen vriendjes en vriendinnetjes. Na een aantal jaar kwam er ineens een einde aan heel de verdriet en pijn. Ik kwam bij mijn peter en meter terecht. Wat een sterke mensen waren dat toch ik mocht zelfs onder de douche! en ineens kreeg ik elke dag schone kleren aan en ik mocht eten wanneer ik dat wilde. ze hebben heel lang en heel veel geduld met mij gehad. Ik hoefde mijn mond niet vol te proppen met eten want dat was van mij. Ik hoefde niet meer bang te zijn onder de douche dat ik misbruikt zou worden. Ik kan me nog precies voorstellen hoe dat het voelde de warme douchestraal op mijn lichaam. Daarna werd ik heerlijk ingestopt in mijn veilige bedje en ik mocht gewoon onder een warm dekbed slapen! (dit was een ´korte´samenvatting van mij wie ik ben) Mijn hele verhaal opschrijven is niet nodig want dan ben ik nog wel een paar dagen bezig met schrijven Zoals je misschien hierboven kunt lezen heb ik een aardige rugzak om dagelijks mee te dragen. Hoewel ik nu zover ben dat ik het niet meer als bagage zie maar als ´ervaringen´ in het leven die mij alleen maar sterker hebben gemaakt. Ik heb al aardig wat (online) readings gegeven aan mensen. ik heb hier nog nooit geld voor gevraagd en zal dit ook nooit gaan doen. Ieder met een eigen verhaal en eigen vragen. Soms kon ik daar een heel duidelijk antwoord op geven en soms ook niet. Nogmaals ik ben zoals ieder mens hier op aarde en ieder mens is uniek! regelmatig krijg ik een aantal ´standaard´ vragen omdat mensen niet altijd direct durven te zijn met de vragen die ze hebben. 9 van de 10 keer gaat het om mensen die overleden zijn. natuurlijk is elke vraag die een persoon aan mij stelt even belangrijk voor die persoon. Alleen de mensen die mij het meeste raken met hun vragen zijn de vragen van ouder´s met een of meerdere vlinderkindjes. Soms al in de buik overleden maar soms ook door een lang ziekenbed op aarde of ineens onverwachts. Of je nu je vader/moeder/oom/tante enz. verliest het is en blijft altijd moeilijk om afscheid te nemen van elkaar. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat als je taak hier op aarde is volbracht en het is de tijd om te gaan dan zul je iedereen weer terug zien. om even terug te komen op de ouder´s van vlinderkindjes. misschien komt het voor de een niet eerlijk over dat die vragen bij mij meestal voorrang krijgen. Maar voor mij is het logisch kijk naar de tekst hierboven van mij in het kort wie ik ben. Niks is mooiers als de liefde en kracht die ouder´s hun kindjes willen geven. En dan ineens wordt het meest kostbare bezit van ze afgenomen. De liefde en kracht die er voor het (overleden)kindje was heeft plaats gemaakt voor ellende en verdriet. Een kind hoor voor je gevoel niet eerder te hemelen als de ouder´s wat in mijn ogen ook niet klopt. Maar helaas niemand heeft daar iets over te zeggen. Wat ik wel wil mee geven een de ouder´s van vlinderkindjes. Ja je bent je kindje kwijt en die zul je misschien pas over heel wat jaren gaan zien. Maar ooit dan komt er een tijd dat jullie alsnog samen zijn. Ik kan niet altijd antwoorden geven op de vraag van ´waarom is het uitgerekent ons kindje die moest overlijden´ wat ik wel veel merk is dat het kindje zelf wel heel graag wil maar op de een of andere manier er nog niet aan toe is om hier op aarde te leven. Een kind kiest soms weleens de eigen ouder´s uit op gevoel van liefde en kracht die de ouder´s met zich meedragen. En ook al heb je misschien nog geen kennis kunnen maken met je overleden kindje. Een kind beseft maar al te goed dat jullie zijn/haar ouder´s zijn. Vandaar ook dat een overleden kindje vaak helemaal nog niet naar de hemel toe wilt. Want die merkt dat er bij de papa en mama op aarde heel veel liefde voor haar/hem is. wat ook vaak herkenbaar is... als er dan uiteindelijk een broertje of zusje voor het vlinderkindje komt. Dat de baby dit maar al te goed merkt soms door ergens heel lang op een punt te kijken of door ineens heel hard te beginnen met huilen. Want zelfs tussen overleden kindjes en kindjes hier op aarde kan er een hele bijzondere band ontstaan. Maar ook oudere kinderen in huis kunnen merken dat er ´iets´ of ´iemand´ in huis is. Vaak willen ze ineens met een nachtlampje aan slapen of praten ze over een denkbeeldig vriendje of vriendinnetje. Iets wat nog dagelijks niet serieus genomen wordt door ouder´s zelf heb ik uit ervaring opgemerkt dat dit heel belemmerend voelt bij een kind. Als zelfs papa en mama hem/haar niet geloofd. Dus even als tip ook al geloof JIJ er niet in probeer het dan op zijn minst te begrijpen voor je kind. voor mijn gevoel heb ik nu even genoeg geschreven. onthoudt een ding goed ouder´s zijn god in de ogen van een kind sorien ps: heb je echt een vraag die absoluut niet kan wachten dan mag je een pm sturen. ik kan niet garenderen dat ik je gelijk kan helpen.
Jeetje meid, wat heb jij veel meegemaakt. Voor de rest weet ik niet wat te zeggen. Ben wel ontroerd door wat je schrijft! Knuf.
Wauw, wat een bijzonder en mooi verhaal... Als je weer begint met readings, dan hoor/lees ik het graag!
Ik heb veel bewondering voor wat je doet. Je kunt er in geloven of niet, maar het feit dat jij mensen wilt helpen en hen een beter gevoel geven over een vreselijk iets uit hun leven, zorgt ervoor dat mijn bewondering stijgt. Ik hoop dat ik zelf ook eens een reading van je mag krijgen. Heb zelf veel vragen waar ik nog geen antwoord op heb kunnen vinden. Ga alsjeblieft zo door, want anderen ook zeggen. Zolang je het met de allerbeste bedoelingen doet, zal niemand er iets van kunnen/moeten zeggen En een hele dikke knuffel voor jou en voor hetgeen je allemaal hebt meegemaakt. Knap dat je zoiets omzet in een positief iets als dit Ik weet wat voor kracht daarbij komt kijken.
Wat heb jij veel meegemaakt zeg! Maar ook mooi om te horen dat je uiteindelijk zo goed opgevangen bent. Ik ben altijd sceptisch op het gebied van paranormale zaken. Maar aan de andere kant, waarom zou het niet kunnen. Er zijn zoveel dingen waar we geen weet van hebben en wat we niet kunnen begrijpen. Dus als we het niet kunnen begrijpen, dan is het er niet? Dat zou wel kort door de bocht zijn. Ik geloof sowieso dat jij mensen ziet/hoort die anderen niet zien. En wellicht zijn dat wel overledenen. Wat je zegt over vlinderkindjes... Toen mijn dochter nog een baby was (nu 2,5), zat ze vaak te staren naar een bepaalde plek en soms begon ze dan ook te lachen. Ik zei altijd dat ze naar een geest aan het staren was (en mijn man zei dat ik normaal moest doen haha. Hoewel zijn zus vroeger ook zoiets heeft meegemaakt en dat gelooft ie dan wel. Typisch...). Maar ik dacht ook dat hier geen geest kon zijn, omdat wij de eerste bewoners van het huis zijn. Maar voor mijn dochter werd geboren, heb ik wel 2 miskramen gehad. Wie weet zag ze wel een van die kindjes. Heb ik nooit zo bij stil gestaan, maar nu jij het zegt... Zou wel leuk zijn. Ik geloof ook wel dat kinderen meer dingen zien en er automatisch voor open staan. Maar vaak worden dat soort dingen weggewuifd door ouders, waardoor het uiteindelijk verdwijnt.
Wow, wat een kippenvel-verhaal zeg. Wat ontzettend mooi dat je jouw ervaringen om kan zetten tot iets moois en positiefs!
Wauw wat een indrukwekkend verhaal. En wat erg dat je dit mee hebt moeten maken.. Ik geloof wel in het paranormale maar houd er toch altijd een beetje afstand van omdat ik het soms wat eng vind. Mocht je ooit weer readings gaan doen, dan wil ik daar graag een keertje aan mee doen.
Het doet me zeer te lezen over jouw jeugd en hoe jouw eigen ouders met je zijn omgegaan... Knap dat je je gave wilt gebruiken om andere mensen te helpen, zonder er aan te willen verdienen. Ik zeg het niet helemaal zoals ik het wil zeggen maar je snapt wel wat ik bedoel
Ondanks alles geloof je in jezelf en wil je er andere mensen mee helpen, respect meid! Ik heb nooit echt geweten wat ik moest geloven, ook doordat ik zelf geen dingen meemaakte. Maar als je jezelf open stelt gebeuren er bijzondere dingen heb ik gemerkt. Heb je dan ook een pb gestuurd hierover.
Ik heb vier weken geleden ons eerste kindje verloren met 23 week zwangerschap en het waarom blijft moeilijk. Jouw visie hierop is heel mooi en geeft me moed en kracht. Ik weet niet wat ik geloof. Ik geloof niet in een god, of een hemel hoewel ik wel gelovig ben opgevoed. Ik geloof wel dat er meer is als dat wat wij kunnen zien. De gedachte dat vooral kinderen erg ontvankelijk zijn voor tekenen van buitenaf neem ik mee voor de toekomst. Toen mijn opa overleed was ik een klein meisje van 4 jaar oud. Hoewel mijn ouders mij niet vertelden dat opa overleden was werd ik een paar ochtenden achter elkaar wakker met het verhaal dat opa snachts bij me was geweest. Hij had op mijn bedrand gezeten en met me gekletst. Mijn ouders geloofden me maar hebben er nooit ophef over gemaakt. Jaren later kregen we het over opa en verbaasde mijn moeder zich over hoeveel ik over hem wist en vertelde ze me dit verhaal. Fijn om daar op dit moment nog even aan terug te denken. Bedankt voor het delen van je verhaal.
Bah wat een narigheid heb jij moeten doormaken Ik heb zelf ook wel het idee paranormaler te zijn, en ik heb wel wat vragen, ik hoor het wel als ik je mag pben? Lieve groeten Dani
Meid, wat heb je veel meegemaakt in je leven zeg. Wat een vreselijke dingen. Gelukkig heb je alles om kunnen keren en kan je nu zelfs andere mensen helpen met je gave. Ik bewonder je hier echt om. In je verhaal lees ik herkenbare dingen. Onze dochter wilde inderdaad ineens met een nachtlampje aan slapen toen ons tweede kleintje afscheid van ons nam. Dat is echt rond die tijd geweest. Ook ik zou graag als je een keer tijd hebt een reading van je krijgen over onze twee kleine kanjers die jammer genoeg nooit geboren zijn. Zeker nu ons kleine meisje er bijna is.
Jeejtje meid wat heb jij veel in moeten leveren en veel tegenslagen moeten hebben gehad. Maar je hebt ook iets dat niet veel mensen hebben en dat is wel heel speciaal. Moet zeggen was echt wel even heel stil. En ik hoop zo wat jij zegt dat er geen pijn is (dit is wat ik heel graag wil geloven). En dat ik mijn kindje(s) terug zie
Ongelofelijk om te lezen wat jij in je nog relatief korte leven hebt moeten doormaken. Dat mag geen enkel mens doormaken, wat er met jou gebeurd is. En mijn hemel, wat een respect heb ik voor je om tussen de regels door te lezen hoe sterk je bent geworden hierdoor. Ik wens je een heel fijn en gelukkig leven toe...
Dankjewel voor je verhaal, doet goed om te lezen als mama van een engeltje. Al doet het zeer te bedenken dat het nog zo lang duurt voordat ik haar weer mag zien. Ik hoop in de tussentijd op de één of andere manier toch contact met haar te kunnen en mogen maken. Succes met je eigen laatste loodjes en veel geluk met je kindje.