Even advocaat van de duivel. Hij is/was verliefd op haar. Hij heeft nu het contact verbroken, maar ziet haar nog wel op het werk. Waarschijnlijk heeft die momenteel wel wat liefdesverdriet. Dit is ook niet makkelijk voor hem. Als ik jou was zou ik samen in therapie gaan, dit hoeft niet het einde te zijn
mmm ik dacht dat ik de enige was. Jullie kunnen toch voor elkaar vechten! Jullie hebben verdorie een kind van 10 maand! Die is vast niet ontstaan in een periode dat jullie niet van elkaar hielden. Doe in ieder geval een poging om naar een therapeut te gaan was het niet voor jullie eigen belang dan wel voor de kinderen. Een scheiding heeft een enorme impact op kinderen en tekent ze voor hun hele leven.
Ik snap dat dat verschrikkelijk is, maar ik sluit me bij Ellenore aan: juist dit zou je aan kunnen pakken met relatietherapie. Hij kan wel leren praten, en als hij dat wil is dat zeker de moeite waard. Ik weet uit mijn omgeving (en dat waren soms echt hopeloze situaties - zo van buiten bekeken) dat therapie je relatie kan redden. Besluit niet op een ochtend op basis van 1 teleurstellende reactie dat het over is. Kinderen krijgen zet je relatie in een heel ander daglicht. Mannen doen dan gekke dingen, vrouwen nemen misschien wat emotionelere beslissingen. Laat dat niet je relatie verpesten. Steven Pont (de psycholoog) zegt altijd: zet bij de geboorte een fles champagne in de koelkast, en haal hem er 1000 dagen later pas uit. In de tussentijd mag je onder geen beding uit elkaar. Als je de fles op kan drinken, heb je de grootste proef in je relatie doorstaan.
Dat denk ik niet hoor , een kind kan beter komen uit een gebroken gezin dan leven in een gebroken gezin . Als ts en haar man er toch voor kiezen niet samen verder te gaan hoeft een kind daar niet onder te leiden . Het gebeurd helaas te vaak maar het kan voorkomen worden . Ookal is het niet ideaal natuurlijk .
Dan is het trekken aan een dood paard. Bij jezelf blijven is het belangrijkste wat je voor jezelf en je kinderen kan doen. Je klinkt niet als een vrouw die haar oren naar een ander laat hangen. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Vanochtend was ik er helemaal klaar mee, had voor mezelf de knoop wel doorgehakt dacht ik, gaf ook wel een soort rust, inmiddels begin ik weer net zo hard te twijfelen. Ik wil er alles aan doen om te zorgen dat mijn kinderenniet opgroeien met gescheiden ouders, maar ik weet het inmiddels echt niet meer. Straks komt mijn man thuis, ik denk dat ik hem nu aan het woord laat, ik vraag hem niks meer, hij moet nu zeggen wat hij wil en de knoop door hakken.
Tuurlijk wil je dat je kinderen niet opgroeien zonder ouders, maar wil je dan dat je kinderen opgroeien met het gevoel dat hun ouders niet van elkaar houden? Scheiden is niet leuk en je raakt je partner kwijt, maar kijk hoe je gezinssituatie eruit kan komen te zien als hij alleen bij je blijft om de kinderen en niet om jou. Ik denk dat dát evenveel pijn doet dat gevoel, net als het gevoel dat je graag wilt dat je kinderen opgroeien met beide ouders nog bij elkaar. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met keuze te maken, samen met je partner voor zowel de kinderen als voor jezelf Dikke knuff
Sterkte. Het enige wat ik kan zeggen is: Succes met de relatietherapie. Als jullie er beide voor gaan, dan kunnen jullie hier wel overheen komen.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat relatietherapie iets voor jullie kan doen. Je hoeft niet vandaag te beslissen wat je verder wilt. Denk er goed en rustig over na, het is een moeilijk besluit wat je moet nemen.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat relatietherapie iets voor jullie kan doen. Je hoeft niet vandaag te beslissen wat je verder wilt. Denk er goed en rustig over na, het is een moeilijk besluit wat je moet nemen. Wij kunnen allemaal makkelijk roepen ga bij hem weg, maar we kennen jullie niet en kunnen feitelijk alleen oordelen op basis van het verhaal dat je hier neerzet.
De beslissing was niet meer aan mij, meneer wil niet eens meer relatie therapie proberen. Hij heeft in ieder geval eindelijk het fatsoen gehad om het recht in mijn gezicht te zeggen, nu dus druk alles op papier krijgen wat er geregeld moet worden....
Exact een jaar geleden is mijn partner er vandoor gegaan met mijn beste vriendin(!) Op dat moment had ik enorm de hoop dat hij weer terug zou komen, maar nu, een jaar later, zeg ik je; geef je kinderen het voorbeeld dat er met mama niet wordt gesold! Als mama laat zien dat zij haar acties met eer en geweten doet, zich niet laat belazeren, dan leren zij daar ook van. Hoe verdrietig het ook is dat papa en mama uit elkaar zijn, je hebt in ieder geval je eigenwaarde! Persoonlijk geloof ik niet dat volwassenen het bij alleen een beetje zoenen houden, maar dat is voor jou nu ook niet belangrijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen en weet dat jouw wereld er straks, na heel veel verdriet, beter uit zal zien!