Wauw, echt een PRACHTIGE buik inderdaad!! Ik kan alleen maar hopen dat de mijne net zo mooi wordt!! logisch dat je er trots op bent!! Misschien moet je dit je partner extra VAAK laten weten Succes met de zwangerschap verder!!
Wel goed dat je er zelf trouwens wel op en top kan genieten van je buik (had kunnen zijn dat je zelf dat onzeker was geworden) maar dat idee heb ik helemaal niet bij je. het blijft vreemd maar goed het blijven mannen he Wat leuk dat je het op de radio hebt gehoord!! we hebben het ook opgenomen
reactie van mijn vriend: met seks vindt hij het ook eng, maar zo om aan te raken of te knuffelen vindt hij nog net zo fijn als anders. misschien nog wel fijner. ik vind het zelf ook wel apart.. en vervelend voor je. het is juist zo fijn om geknuffeld te worden, zeker in je zwangerschap.
Hier ook een man die eigenlijk alles aan de zwangerschap zo'n beetje niet leuk vind. Maar dat is meer mijn eigen fout haha.. Ik ben iets TE obsessief over de hele zwangerschap (vanaf het begin geweest en ja, heeel extreem) dat ik hem daardoor wegjaag als het ware. Dus TS ik kan je wel heel goed begrijpen (al is het hier mijn eigen fout) dat het zeker niet leuk is! Sterkte ermee en geniet zelf lekker van je mooie buik!
Meow jij hebt echt een prachtige buik, niet te geloven dat jou man dat niet ziet. Mijn man vindt mijn buik helemaal geweldig. Hij is er trots op.
Hoewel je een hele mooie buik hebt vind ik de reactie van je man niet zo raar!! Eigenlijk vind ik de reactie van forummers raarder: het zou betekenen dat deze man maar raar is omdat hij zijn gevoel uitspreekt. Als ik een man zou zijn zou dat voor mij een belemmering zijn om mijn gevoel voortaan uit te spreken. Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat ik het klasse vind dat jij zo'n man hebt die erover durft te praten met je! Blijkbaar voelt hij zich veilig genoeg om dit met je te delen. Daarnaast vind ik het helemaal niet gek: ineens moet hij jouw lichaam delen met een kleintje, die er in mannelijke ogen ook nog eens voor zorgt dat mama bijna ontploft Wij vrouwen vinden zwangeren prachtig, en ik kan me voorstellen dat mannen dat niet hebben. Mijn man vind het leuk om aan mijn buik te zitten omdat hij dan zijn kleine meid voelt maar hij is naar eigen zeggen ook blij als hij straks weer een slanke vrouw heeft zonder buik. En ik begrijp dat.
En dat betekent echt niet dat hij er geen respect voor heeft dat ik deze 'zware' mooie 'last' met me meedraag!
Mijn man vindt mijn giga-buik geweldig! Bij het wakker worden meteen strelen en contact maken met de baby waarbij hij zegt: meid, wat heb je toch een mooie buik! Dit gaat door totdat we gaan slapen, maar het verveelt niet hoor, haha!
Meow, je hebt een prachtige buik! En nee, er is niks engs aan en nee, zwangere vrouwen zijn niet onaantrekkelijk. MAAR voor een man is het toch iets heel abstracts, het is een buik. Hij ziet het kindje niet, hij voelt het kindje niet en in zijn beleving is het dus 'gewoon' een buik. Een dikke buik, hoe mooi die ook is. Als hij dan bedenkt dat er een KIND in zit, kan dat voor hem zo'n vreemde gewaarwording zijn, dat hij er alien-achtige gedachten bij krijgt. Kan ik me best iets bij indenken. Iedere vrouw wil wel een man die lekker tegen die buik loopt te praten, die het insmeert, die steeds even moet voelen als die kleine beweegt. Jij bent immers al moeder, want je zorgt voor het kindje en de vader wordt pas geboren als dat kindje uit die buik is. Betrokkenheid tijdens de zwangerschap is voor de vrouw een bepaalde bevestiging dat de vader zich daadwerkelijk vader voelt en dat hij er straks, als het kindje er is, ook zorgzaam voor is. Maar zo werkt het in de realiteit maar zelden! Dat abstracte van die dikke buik (hoe mooi die ook is!) is voor een man niet veelzeggend en het zegt ook NIKS over hoe hij is zodra de kleine er is! Vrouwen willen de zwangerschap graag delen, dat hij ook kan meegenieten. Tegenwoordig zijn we immers 'samen zwanger', toch? Maar hij doet dat op zijn manier. En als dat is door smeren, voelen en praten, heb je gewoon mazzel! De reactie van de man van meow is eigenlijk vrij normaal.................. Mijn man is er ook zo eentje. Ik moest hem echt een hand op mijn buik leggen, anders voelde hij nooit wat. Smeren? Het zou niet in hem opkomen. Praten?! Hahahaha hij praatte toch ook zeker niet tegen bomen, waarom dan wel tegen een buik?! Hij stond er gewoon niet bij stil dat zijn kind hem dan wel degelijk kon horen, en dat het dus niet 'raar' was. Zodra de kinderen er waren sloeg hij om hoor, en was hij een superpapa, maar ik miste ook die betrokkenheid in de maanden dat ik al wel MOEDER was, en hij nog vader moest WORDEN.. Na de geboorte van Naeyyssa viel het kwartje pas bij hem. Hoe weinig hij eigenlijk had meegekregen van de eerste negen maanden van het LEVEN van zijn kinderen. Hij was er gewoon verdrietig van. En deze keer is het toch anders! Geen complete ommezwaai met smeren en verhaaltjes voorlezen, maar wel dat hij af en toe eens uit zichzelf aan mijn buik voelt. Als ik lig te draaien omdat zoonlief weer eens in een zeer oncomfortabel standje tegen mijn ribben aan ligt, geeft hij hem even een 'zetje' en ZEGT hij tegen zijn zoon: "Joh, ga eens goed liggen, dit vindt mama niet fijn!" Ook heeft hij deze keer actief meegezocht naar de naam (waar ik het de vorige keren eigenlijk zelf heb gedaan, hij hoorde alleen maar mijn suggesties aan totdat we DE naam hadden) en zoekt hij mee naar een leuk geboortekaartje. Hij staat er volledig achter dat ik borstvoeding wil gaan geven (is weer een verhaal op zich) en is oprecht in geinteresseerd in het hoe en wat. Betreft de bevalling weet hij precies hoe ik het hebben wil en hij ziet er op toe dat dat ook zo gebeurt en last but not least; hij wil bij de bevalling zijn eigen zoon op de wereld helpen! Heeft hij bij Naeyyssa ook gedaan, maar dat was meer omdat ik dat zo mooi vond. Hij vond dat alleen maar eng. Maar deze keer zei hij zelf al; "Mag ik hem aanpakken als hij eruit komt?" Wat ik al zei; geen complete ommezwaai. Maar het is goed zo! Niet teveel zorgen maken meiden, ook mannen die niet of weinig betrokken zijn bij een zwangerschap doen het uiteindelijk prima! :-D
He??? Iets abstracts, "gewoon" een buik??? En vooral die enalaatste zin stuit me erg tegen de borst! Mannen worden hier weer lekker over 1 kam gescheerd! Weggezet als ongevoelige wezens. Mijn man vindt JUIST mijn buik zo mooi en prachtig en geweldig omdat ONS KINDJE erin zit! En hoezo niet voelen? Mijn man maakt iedere dag contact met zijn kind! Zelfs als de baby slaapt en mijn man legt zijn handen op mijn buik en begint te praten, dan komt de baby naar zijn handen toe. Laatst was mijn man een paar dagen in het buitenland en toen hij thuis kwam en de baby zijn stem hoorde, sprong hij echt tegen de buikwand aan. Je hoeft het niet te geloven hoor, maar als een vriendin of mijn moeder haar handen op mijn buik legt en de baby slaapt, dan gebeurt er niks. Kijk, als de baby toch al schopt of hikt, kan iedereen mijn baby voelen. Het is gewoon het mooiste wat er is; het gevoel dat er een levend wezentje -ontstaan uit jou en je man- in je buik groeit. En mijn man ervaart dat PRECIES net zo als ik! Niet alle mannen komen van Mars hoor! Mijn man was eerder vader dan ik moeder was! Iedere man (of vrouw) die bij "dat kind in die buik" alien-achtige gedachten krijgt, moet zich serieus laten nakijken!
dus als jij niet meer slank zou zijn zou hij je niet meer aantrekkelijk vinden? stel nu dat je je buik niet meer zo kwijtraakt als dat je nu zelf plant of je komt in een rolstoel door een ongeluk en word hierdoor dik of je raakt een arm of been kwijt, beetje oppervlakkig om "aantrekkelijk vinden" aan je uiterlijk alleen te koppelen (naar mijn mening) Tuurlijk is het goed dat ie erover praat ben ik met je eens maar om een buik eng te vinden vind ik persoonlijk wel raar, als je dat al eng vind hoe moet het dan in godsnaam verder als er ECHT iets gebeurd ooit...?
dat dacht ik ook, er zijn ook vrouwen die na een zwangerschap nooit meer een strakke slanke buik terugkrijgen. je bedoelt het waarschijnlijk niet zo, maar zoals je het beschrijft zou je man daar dan toch een probleem mee hebben...
Ik heb al aan mijn man gevraagd hoe hij het zou vinden als ik een "muffin-top" zou overhouden aan deze zwangerschap (die kans is aanwezig, want ik heb echt een mega-buik). Hij zei dat hem dat niks kon schelen en er altijd bij zou denken dat ik zijn kindje daarin groot heb gebracht....gossssss! En ach, hij was altijd al meer een borsten- en billenman dan dat ie opgewonden werd van mijn buik hoor, haha! Die hoeft ie ook niet aantrekkelijk of sexy te vinden!
Ik snap ook niet hoe je man 'alienachtige' ideeen kan krijgen bij een zwangere buik.. Mijn vriend is ook echt niet zo dat hij mijn buik insmeert (dat doe ik zelf niet eens) en tegen mijn buik zit te praten. Wel legt hij af en toe zijn hand op mijn buik als hij tegen me aan ligt. Maar echt iets eng vinden en er alienachtige ideeen bij krijgen? Hij gaat toch mee naar echo's e.d? Ik weet niet hoe het met jullie kerels zit, maar die van mij is dus wel geinteresseerd in wat er allemaal gaande is. Wat hij notabene verwekt is. Ik heb wel vaker gehoord dat sommige mannen erg afstandelijk zijn tijdens een zwangerschap o.i.d. Maar zoiets kan ik eerlijk gezegd echt niet begrijpen..
Even iets beter lezen, ik zeg dat dit voor de MEESTE mannen geldt. En 'alien-achtige' gedachten, het is maar een uitspraak! Jeetje, last van de hormonen?! Jouw laatste zin stuit MIJ dan weer tegen de borst, want hierin suggereer je dat mijn man zich moet laten nakijken. 'Alien-achtige' gedachten, die uitspraak komt namelijk van hem. Laat je nakijken!
Ik weet niet of het zozeer met "interesse" of het gebrek daaraan te maken heeft, maar je kan er niet omheen dat het heel anders is/voelt voor degene die het kindje IN zich draagt dan voor degene die er van buitenaf naar kijkt en er zich in heel verschillende gradaties een voorstelling bij kan maken. Sommige partners kunnen dat heel goed, die kunnen zich daar goed in inleven. En anderen, zoals de man van Meow, hebben daar misschien wat meer moeite mee. En anderen hebben juist weer te veel inlevingsvermogem want die denken dat ze het kindje pijn doen als ze bv. sex hebben om maar wat te noemen. Ik vind het zelf al moeilijk om me een voorstelling te maken dat het echt ons kindje is daar in die groeiende buik van mij! En wat buik insmeren enzo betreft: alsjeblieft niet, dat doe ik zelf wel, aan mijn lijf geen gefrut. En zo is iedereen weer anders!
[quote="DaYa] Even iets beter lezen, ik zeg dat dit voor de MEESTE mannen geldt. En 'alien-achtige' gedachten, het is maar een uitspraak! Jeetje, last van de hormonen?! Jouw laatste zin stuit MIJ dan weer tegen de borst, want hierin suggereer je dat mijn man zich moet laten nakijken. 'Alien-achtige' gedachten, die uitspraak komt namelijk van hem. Laat je nakijken! [/quote] Ik vond het eigenlijk wel een grappige uitspraak, JUIST om de abstractheid aan te geven die voor sommige (veel?) mannen echt wel speelt... Wat inderdaad niet zegt dat het zo is bij iedere man, maar toch.... Dan zie je als man de buik van je vrouw ineens bewegen ofzo, dat is toch een gekke gewaarwording?
Mijn man heeft het ook een beetje hoor Hij is hardstikke lief en betrokken bij de zwangerschap, maar juist dat stuk van mijn buik aanraken mis ik ook best wel. Als we knuffelen in bed legt ie zijn hand ergens anders en expres niet op mijn buik voor mijn gevoel... Heb ook het idee dat het een stukje angst of onwetendheid is. Soms pak ik zelf zijn hand en laat hem de hik bij de kleine voelen, of als het druk aan het bewegen is. Dan vind ie het ook wel leuk, maar uit zichzelf doen, ho maar... Hij vind me ook absoluut nog aantrekkelijk, niks mis met ons sexleven, maar hij heeft gewoon niet de band met mijn buik die ik heb. Ik vraag me dan ook af hoe het kan dat hij daar geen behoefte aan heeft, misschien toch is recht op de man af vragen. Maar ben jaloers op de meiden die een buik knuffelende/kussende/pratende man hebben