Nou ik kan me ook in je man vinden hoor.. Veel zwangere denken dat als ze zwanger zijn ze een vrijbrief hebben om niks meer te hoeven doen.. (zeg helemaal niet dat jij er eentje van bent) En veel mannen worden echt als slaafjes gebruikt hoor door hun vrouwen, en begrijp dat hij bang is dat hij misschien ook gebruikt wordt. Uiteraard altijd naar je lichaam luisteren, maar misschien ook een keertje als je er eigenlijk echt geen zin in hebt of moe bent je er toch maar even overheen zetten... Je man zal ook werken en moe zijn en daarna thuis ook nog van alles moeten doen... Nogmaals heb totaal begrip voor je, heb zelf ook zwangerschapsvergiftiging gehad, en bekkeninstabiliteit... En ik heb juist een man die weinig doet, hij klaagt overigens niet over me, want ik doe alles voor hem... Ook toen ik zwanger was, maar ik heb er echt een hekel aan als ik betutteld word of wanneer er voor me gezorgd wordt... Doe liever alles zelf...
Maar hoezo moet hij bang zijn gebruikt te worden als TO pijn heeft? Ik neem aan dat ze elkaar lang genoeg kennen voor hem om te weten wanneer ze zich aanstelt of niet. En dan kan je dat altijd nog aangeven, dat je bang bent gebruikt te worden, in plaats van zeggen dat je je vrouw (!) lui vindt. Sorry, maar dan heb je voor mij al je credits verspeeld.
Hier valt mijn pet vanaf.... Als ik het goed begrijp werkt de TS zelf ook elke dag, ze moet op de fiets een eind fietsen, elke dag heen en weer. Ze is zwanger, Ze heeft BI, en een hoge bloeddruk. En dan moet ze zich er maar overheen zetten....??? Ze geeft toch al aan dat ze zoveel mogelijk doet? Volgens mij gaat het hier niet over "geen zin hebben" zoals jij dat zegt....
Je mag toch aannemen dat haar partner haar lang genoeg kent om te zien dat ze zich niet aanstelt?! Uit jouw bericht lijkt het alsof jij juist je grenzen over bent gegaan en dat is ook niet bepaald goed. Het gaat niet om 'geen zin hebben'. Het gaat om 'niet kunnen'. Voor jezelf én je kind.
Nog ff, dan gaat de TO denken dat haar man gelijk heeft... Juist met BI is het belangrijk dat je NIET over je grenzen gaat.
Hoi iedereen! Dank voor alle reacties en sorry voor mijn late reactie. Om allereerst iets recht te zetten: hij doet echt heel veel. En ook zonder te klagen over het algemeen. Hij heeft een drukke baan als leidinggevende. Tijdens de verhuizing heeft hij natuurlijk veel meer gedaan en hij doet 75% in het huishouden. Hij heeft dus wel degelijk begrip voor de situatie en wil ook dat ik rustig aan doe. Het punt is, dat hij zoals sommige van jullie ook zeggen zelf gewoon kapot is en hij soms ook ff niet meer kan. Hij verwacht dan dat ik op zon moment bijspring en afhankelijk van hoe goed mijn dag is kan dat wel of niet. Ik probeer heel duidelijk aan te geven wat ik voel en uit te leggen dat ik gewoon bijna niet kan bewegen vanwege de druk op mijn schaambot. Zeker na 6 km fietsen en de hond uitlaten meteen erna. Dat hij niet begrijpt helemaal hoe t is begrijp ik ook. Maar zeggen dat ik lui ben op zon moment en eigenlijk afgeven op het feit dat hij veel meer doet is heel kwetsend. Zeker als hij aanvult met dat ie bang is hoe dat na de geboorte gaat. Dat heeft me veel verdriet gedaan.. Ik heb ook aangeven dat ik gewoon niet op een roze wolk zit en dat begrijpt hij wel zegt ie. Mijn geest wil alles, alleen mijn lichaam zit op slot.. Punt is idd dat ik me schuldig ga voelen als ik niks doe. En dat voelt klote.. Ben ook gewoon bang voor zw vergiftiging.. Dus dat helpt ook niet mee! Maar.. Allemaal over voor dit kleine wondertje. Zo bijzonder
Helemaal met jou eens. TO heeft al met hem gepraat en uitleg gegeven. Bij bekkeninstabiliteit en hoge bloeddruk de boel forceren, dat zou pas dom zijn. Als hij bang is dat hij gebruikt wordt dan heeft hij een gebrek aan vertrouwen in TO. Als je een normaal gesprek over dit soort klachten hebt met je partner en ik mag aannemen dat hij ook weleens meegaat naar de verloskundige en hij dus wéét dat de klachten niet gespeeld zijn, dan heeft hij enig begrip te tonen lijkt mij. Op mij komt hij over als een hork. Als hij zelf oververmoeid is dan zou hij dit als een volwassen man aan kunnen geven en zelf even een stapje terugdoen.
JFelice, het lijkt wel alsof je het gedrag van je man een beetje goed probeert te praten. Hij heeft jou niet lui te noemen gezien de klachten die je hebt. Kan het me goed voorstellen dat hij erg moe is, maar dan kan hij met jou in gesprek om samen op zoek te gaan naar oplossingen. Bijvoorbeeld jij gaat op zoek naar snelle recepten zodat hij in een kwartier klaar is met koken. Er wordt een keer minder gestofzuigd. Ramen zemen wat minder vaak staat misschien wat minder gezellig maar is nog niemand aan dood gegaan. Administratie doe jij al zittende op de bank. Kijken wat écht gestreken moet worden, de rest vouw je op en hop de kast in. Of je huurt tijdelijk een huishoudster voor een paar uurtjes per week. Ook kan hij misschien eens een vakantiedag opnemen om bij te tanken en dus niet te besteden aan huishouden en klussen. Ik noem maar wat dingen op hoor.
ja, idd, gewoon overheen zetten!! geeft toch niks als je met je hoge bloeddruk uiteindeljk HELP kan krijgen? kun je mooi makkelijk een klein kindje op de wereld zetten! die mag dan ook nog de eerste weken in het ziekenhuis blijven in de couveuse, kun jij lekker klussen! geeft niks toch? en BI... gewoon doorzetten! daar hebben ze rolstoelen voor uitgevonden hoor als je je bekken kapotmaakt, hallo, ze hebben ze zelf met motortjes deze tijd! geen excuus! (........................)
Je bent het nu een beetje aan het goedraten he meid . Wat niet gaat dat gaat niet. Ook voor hem. Dus als jullie het beiden even niet kunnen om wat voor reden dan ook, dan is het even pech gehad.
Jammer dat je man zo reageert. Ik werk momenteel ook 40 uur en ik ben sinds een week druk bezig met verbouwen/verhuizen en poehhh, dat is zwaar! Mijn man weet dat ik doe wat ik kan. Hij vraagt meerdere keren per dag hoe ik me voel en dwingt me op tijd rust te nemen. Hij is juist trots dat ik aangeef wat ik wel en niet kan en daardoor krijg ik ook niet het gevoel dat ik moet! Het kan dus heel anders... en ik heb dan een zwangerschap die zonder klachten verloopt, laat staan als je ook nog eens BI hebt. Sterkte meid, ik hoop dat je voor jezelf en je beebje opkomt, laat je niet gek maken door je man
Ik praat niets goed hoor, ik vind het niet door de beugel kunnen dat hij me lui heeft genoemd.. en dat weet hij. Dat heb ik hem heeeeeeel goed duidelijk gemaakt. Verwacht ook niet dat hij het nog eens zegt Maar hij doet heel veel en helpt me waar het kan. Hij is erg koppig, maar kan gelukkig wel goed praten. Heeft ook toegegeven dat hij te ver ging. Ik heb aangegeven, dat hij nog niets te klagen heeft. Tuurlijk is het nu ook zwaar voor hem, maar hij kamt niet met pijn tijdens een zwangerschap, een bevalling en napijn. Hij heeft makkelijk praten. Hij is overigens naar elke vk controle, zh controle en pretecho mee geweest dus betrokken is hij zeker weten. Hij heeft zijn frustratie onterecht op mij afgereageerd en dat mag niet nog eens gebeuren.
Goed van je dat je hem dat duidelijk hebt gemaakt. Dat het hem teveel wordt kan gebeuren, maar er zijn natuurlijk andere manieren om dat te uiten dan zeggen dat je de ander lui vindt (zeker als die ander zwanger is met pijn en hormonen die haar onzeker maken)
En even praktisch: is er familie, of vrienden die kunnen bijspringen? Boodschappen doen, even helpen met schoonmaken etc?
Geef hem 2 zakken meel met in totaal zo'n 15 kilo en vraag hem dat 9 maanden lang met zich mee te dragen, dag en nacht.
Jij bent naast je werk een kind aan het maken en hij vindt jou lui? Zwangerschap is dan misschien geen ziekte maar ik kots ook echt van mensen die het baggeteliseren.