Pffff ik vind deze laatste loodjes zo ontzettend zwaar ineens! Ik ben bijna uitgerekend maar ik heb er ineens zo geen zin meer in. Vanaf het begin van de zwangerschap kon het me niet snel genoeg gaan en was ik dolgelukkig! Nu ben ik bang dat ik de negatieve kant op ga slaan... Ik word gek van iedereen die ineens dagelijks gaat bellen of het nog rustig is, terwijl ze normaal nooit belden. Ik heb een over enthousiaste schoonmoeder die met 37/38 weken al afspraken en verjaardagen afzegt omdat ze bang is niet op tijd te zijn. Terwijl ik dit gewoon samen met mijn mannetje wil doen. Ze lijkt het niet te begrijpen en ik krijg het er Spaans benauwd van! De afgelopen week heb ik enorm veel stress gehad van verschillende dingen. Ik heb het idee dat ik op dit moment geleefd wordt door mensen die er meer zin in hebben dan ik zelf. Opmerkingen als "het wordt tijd dat het geboren wordt want er moet niet veel gebeuren.." Nee ik heb liever niet dat het nu al komt! Alsof anderen voor jou bepalen hoe jij moet denken.. Het liefst sluit ik me de komende weken op samen met mijn mannetje en hoef ik even niemand over de vloer.. Ik denk dat dit deels ook door de hormonen komt maar ik begin echt een beetje bang van mezelf te worden.. Geen idee wat ik hiermee wil bereiken maar misschien zijn er lotgenoten?
Heel herkenbaar hoor. Het lijkt wel of iedereen ineens alles wil weten. En dat komt ook best opdringerig over. Ik krijg dan ook de de neiging om mij juist meer af te zonderen. Volgens mij is het juist heel normaal om je in de laatste weken terug te trekken. Ik heb aan mijn vriendinnen al duidelijk gemaakt dat ik geen zin en energie heb om af te spreken. Schoonfamilie is wat lastiger, maar ik heb het dan ook wel met mijn schoonmoeder te doen. Die is zo nerveus en zit volgens mij de hele dag naast de telefoon. Hoe ver ben je nu?
Vervelend dat je je zo voelt. Ik zou je schoonmoeder aan je partner overlaten. Laat hem met haar praten dat jullie de bevalling echt samen door gaan maken en dat zodra jullie klaar zijn voor bezoek er een belletje wordt gegeven. Haal zelf de stress van het aangaan van een discussie niet op je nek. Verder zou je mensen om je heen op de hoogte kunnen brengen dat alle telefoontjes je wat teveel worden en je af en toe je telefoon uit zal zetten (of alleen het geluid mocht je bereikbaar willen blijven). Dat het niet aan hen ligt maar dat je momenteel merkt dat je het af en toe prettig vindt om je even terug te trekken. Dat waren de dingen die in mij opkwamen bij het lezen van je verhaal.
Thanks voor je reactie. Ik ben nu 39 weken.. Jij vandaag uitgerekend zie ik! Spannend! Ja hier precies hetzelfde idd! Zij is nerveuzer dan dat ik ben.. Maar ze draaft echt door in bepaalde opzichten en dat irriteert me mateloos..
Dankje voor de tips! Eigenlijk moet ik ook gewoon niet opnemen als ik geen zin heb.. Dat ga ik vanaf nu eens proberen.. Merk dat ik het moeilijk vind mensen teleur te stellen maar ik ga nu even voor.
Groot gelijk meid. Ik heb er ook veel last van. Elke ochtend staat m'n telefoon vol met berichtjes "en???" Ik snap die mensen echt niet. Als ik iets met ze wil delen dan neem ik heus wel zelf contact op! Ik moet me dan echt inhouden om niks lulligs terug te sturen. Het is uiteraard allemaal goed en meelevend bedoeld, maar voor sommigen is het ook gewoon sensatie en nieuwsgierigheid.
Oh dat vragen vond ik idd ook zoo vervelend.. heb een paar keer gewoon bot geantwoord in de trant van.: denk je nou echt dat ik het niet zou laten weten als de baby er is. Of ja we zitten nu met hem op schoot en we hebben lekker niks laten weten. ik werd ook erg onrustig van al die vragen (mensen waren nerveuzer als ik ) en heb ze dat ik wat kalmer was vriendelijk verzocht dit niet meer te doen Mijn schoonmoeder was ook zo vreselijk. Die wilde niet eens naar haar eigen dochter ( aan de andere kant van t land) die een zware operatie had gehad. Daar heeft mijn man dan wel wat van gezegd echt zeeeer overdreven.. Nu is ze echt lief en houd zich aan mijn regels en merk dat ik zelf ook wat makkelijker ben..
Ik kan het helemaal begrijpen. Hier is het een tikkie anders geweest maar net zo vervelend. Een schoonvader die ALLES beter weet. Ik lag in het zh en zou dinsdag's beginnen met inleiden(stond al vast maar heb espress niks gezegd) staat hij daar uitgebreid te vertellen dat ik nog niet ingeleid zou worden want er was geen reden blablabla.haha ik was bevallen op vrijdag. Zegt ie doodleuk ik wist het wel. Zelfs nu met mijn kleintje doet ie het nog tot vervelends aan toe. Gaat hij mij vertellen hoe mijn zoontje zich voelt.....zodra die pirpt heeft hij last van zn buik, yeah right. Hij overdrijft alles verschrikkelijk. Zoontje had luchtweg infectie door RS virus. Heeft ie tegen familie gezegd dat ie een zware longontsteking had....Aarrgghh Dit zijn maar een paar voorbeeldjes. Dus ik begrijp het heel goed.En natuurlijk spelen hormonen mee maar kan me je frustratie helemaal indenken.
Ik heb toen vanaf 36 weken continu m'n geluid uit gehad, ook tijdens de uiteindelijke bevalling. Vaak zag ik,wel dat er iemand belde/appte, maar nam ik bewust niet op of appte paar uur later terug. Ook de blauwe vinkjes uitgezet!! Kostte me twee dagen een gefrustreerde schoonmoeder en toen was dat drukke zenuwachtige gedoe,over. Heb ook gewoon gezegd dat ik het geluid uit zou zetten omdat ik wat meer wilde rusten, dat ik dat nodig had
Bedankt allemaal voor de fijne reacties! Doet goed om te lezen dat ik niet de enige ben die me zo voelt of voelde. Ergens kan ik het mijn schoonmoeder niet kwalijk nemen. Ze wordt voor de eerste keer oma maar ze is zo hevig in haar doen en laten dat ik het er benauwd van krijg. Opmerkingen als "ik zou het liefst bij jou de kraamweek komen doen", of "ik heb er recht op om te weten wanneer het begonnen is". Ik begrijp werkelijk niet dat zij niet begrijpt dat ze dat soort dingen beter niet kan zeggen want ze gooit haar eigen ruiten in. Het blijft ook lastig om er elke keer over te moeten beginnen tegen mijn mannetje want het is en blijft zijn moeder.. Maargoed, van je eigen ouders kan je nou eenmaal wat meer hebben en die zeg ik ook meteen als iets me niet aanstaat. Nu zijn het totaal geen moeilijke mensen die het ons ding laten zijn dus dat is hartstikke fijn. Ik weet alleen dat ik dalijk heel goed mijn grenzen aan moet gaan geven als het geboren is want ik denk dat ik me anders echt diep ongelukkig ga voelen.. Ik ga vanaf nu gewoon zelf opnemen / terug appen wanneer ik er zin in heb.
Ik krijg het alleen al benauwd van het lezen hiervan! Dus kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Ik zit daar ook niet op de wachten hoor (volgens mij niemand niet). Ben benieuwd hoe dat bij mij straks gaat. Ik heb nu al een ''vriendin'' (zie/spreek haar nooit) die nu opeens elke week appt hoe het gaat en of me buik al gegroeid is en dan zeg ik dat dat niet zo snel gaat en dan vraagt ze steeds om een foto...nahhhhhh get a life ofzo...
Ik herken me bij mijn zoontje heel erg in t verhaal met je schoonmoeder. Die van mij was ook zo erg.. dat begon al vanaf dat ze wist dat ik zwanger was. Met de 20 wekenecho hadden wij t net bekend gemaakt op fb alles goed en tis een zoob. 5 minuten later stond dat et bij haar ook al op. Ben je bij mij al.heel fout bezig Elke keer maar zeggen als je niet thuis mag bevallen mag je wel hier bevallen. Blijf heus wel beneden hoor... op zo'n overdreven toon.. (wij woonden in een flat zonder lift bovenste verdieping) ze had voor de maand dat ik uitgerekend was al op der wrrk gezegd geen nachtdiensten te willen draaien. Want als de baby er was wilde ze pr direct komen. En alles hints en wat ik gezegd heb erover van wil ik niet drong niet tot der door. Zoontje is 4 weken te vroeg geboren met ks (ks moest zowiezo vanwege placenta praevia totalis) ks werd pas s avonds uitgevoerd. Was ze kwaad dat ze niet mocht komen om 12 uur s nachts. Wat denk je zelf met de kind in de couveuse.. en maar opdringen en alles beter weten.. nu zwanger van de 2e en ze houdt zich gelukkig wat in.
Vreselijk! De rillingen lopen over m'n rug. Precies mijn schoonmoeder. Bedoelingen zijn allemaal hartstikke goed alleen erger ik me ook aan het feit dat het haar alleen om de baby gaat. Ik heb het de laatste weken hartstikke pittig gehad en ze zou nooit eens vragen of ze wat kan doen en of ze me ergens bij kan helpen. Maar dadelijk wel op de eerste rang staan! Eigenlijk ben ik geneigd pas een paar uur na de bevalling te bellen.. Grr :x
Haha blijft leuk hè. Eerst nooit wat van mensen horen en nu ineens moeten ze dagelijks horen hoe het gaat..
Heel herkenbaar vooral die schoonmoeder. Ik heb mijn voicemail opnieuw ingesproken. Sorry ik neem niet op, als de baby er is horen jullie het vanzelf. Ook als mensen appen staan alle blauwe vinkjes uit! Je hebt gelijk het is jou en je mans moment. Laat je niet gek maken hoor. Kies gewoon voor jezelf en je rust!