Ik was zelf bij dat gesprek met die coach. Zelf verslaafd geweest en nu daar werkend. Partner had er ook geen klik mee. Ik had er ook niks mee. Vond dat er veel te weinig hulp was. Coach heeft de gesprekken zelf stop gezet omdat hij het verder wel alleen aan kon. Is daarna nog een keer bij een psychiater geweest. Die moet ook gezegd hebben dat af en toe drinken geen kwaad kan. Maar of ik dat zelf geloof weet ik niet..
Dit vind ik wel een mooi antwoord, want zo is hoe ik het nu zelf grotendeels zie. Als ik het stuk verslaving eruit haal, blijft er denk ik een mooi stuk over. Een stuk wat ook niet altijd makkelijk is met zijn ADHD, Maar ja ik heb ook mijn dingen waar hij tegenaan loopt.
Maar besef wel dat de verslaving aanpakken heel lang kan duren. En ondertussen leef je wel samen met die man en deel je wellicht het bed met iemand die dat ook met een andere vrouw deed. Kan je dat? Naast alle ellende van verslaving aanpakken en adhd?
Ik vraag me af of je wel énige eigenwaarde hebt als je serieus denkt dat je een toekomst hebt met een vreemdgaande alcoholist. Waarom gun je jezelf niet een gelukkiger leven dan de zooi die je nu hebt?
Ah ok! Dan moet ik bekennen dat ik er zo mijn vermoedens bij heb als ik dit lees. En ik denk jij ook wel..
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik geloof zeker dat relaties kunnen herstellen na vreemdgaan met de juiste hulp, en zal niet snel roepen dat vreemdgaan spullen pakken is. Maar bij jullie speelt er veel meer, en met name het alcoholgebruik vind ik zorgwekkend. Het is goed dat hij hulp wilt zoeken, maar ik zou persoonlijk eerst voor jezelf gaan bepalen of je dat zelf nog ziet zitten om er nog meer in te investeren. Als ik jouw verhaal zo lees heb je dat al erg veel gedaan, maar het is me niet duidelijk waar jouw grens ligt. Ik denk dat je die eerst duidelijk moet krijgen voor jezelf, zolang jij die duidelijkheid niet kunt geven is er ook geen reden voor hem om niet alsnog over de schreef te gaan. Wat als je nu in therapie gaat, en het gaat weer fout, is het dan wel einde verhaal of gaan jullie dan gewoon weer terug in therapie? Laat je hem dan niet over je heen lopen? Of is je grens al bereikt? Liefde is iets moois, en zeker wanneer je al veel samen hebt mee gemaakt en er een groot verantwoordelijkheidsgevoel is vanwege de kinderen is het moeilijk om te zien wanneer je iemand beter kunt loslaten. Maar liefde kan ook destructief zijn wanneer er geen duidelijke grenzen zijn en deze steeds worden opgeschoven. Zolang jij je eigen grenzen niet respecteert, zal hij dat ook niet doen, omdat hij er toch wel 'mee weg komt'.. Ik zou dus ook hulp voor jezelf zoeken om duidelijk te krijgen hoe veel jij nog bereid bent om te geven en waar jouw grens ligt. Zodra je dat weet, weet je ook of therapie nog zin heeft of dat het beter is om los te laten. Veel sterkte!
ADHD Alcoholist Liegen Vreemdgaan Denk alsjeblieft aan je kinderen. Wat geef je ze in vredesnaam mee?! Ik begrijp dat je de ADHD hem niet mag verwijten. Maar kom op.....eens is het genoeg toch?! Mijn advies is; ga hulp zoeken voor jezelf. Probeer alles weer op de rit te krijgen. Jij zal hem nooit kunnen veranderen. Bijstaan heb je lang geprobeerd met als resultaat..... Sterkte!
Ik denk dat het voor mij ook een groot gedeelte met eigenwaarde te maken heeft. Hij heeft mij uit mijn schulp getrokken en veel voor me gedaan. Van mijn kant speelt er ook nog iets mee uit mijn verleden. Wat mede maakt dat onze relatie soms moeilijk verloopt. Daarbij heb ik zijn steun hard nodig omdat nog niet alles afgerond is. Ook daarom vind ik het lastig om hem los te laten. Mijn grenzen heb ik al vaak verlegd. Zeker met het drinken. Vandaar dus ook zeker zelf hulp van een mediator. Iemand die van buitenaf beide verhalen kan aanhoren. En die mij hopelijk ook met mijn eigen stuk kan helpen.
Wat een vreselijke situatie... Het eerste wat bij mij te binnen schiet is dat je hulp voor jezelf moet zoeken. Je leeft nu met een verslaafde die nog met excuses komt waarom hij best nog wel wat kan drinken. En alcoholist blijft altijd een alcoholist en kan nooit meer drinken. Je zegt zelf dat je moeite hebt met los te laten omdat er ook nog positieve dingen zijn, maar wegen die op tegen de negatieve? Door zelf met een professional te gaan praten kan je alles op rijtje zetten en erachter komen wat jij wil. En daarbij kan je leren dat je niet verantwoordelijk bent voor het welzijn of de verslaving van je man. Maar je bent wel verantwoordelijk voor je eigen welzijn en dat van je kinderen en daar heb je in deze situatie hulp bij nodig.
Sorry, maar je bent ontzettend naïef... Gewoon NOOIT meer alcohol, dat is wat een verslaafde nodig heeft.
Steun die hij je niet kan bieden. Want hoe wil je steun krijgen van iemand die niet alleen verslaafd is maar ook duidelijk met zichzelf in de knoop zit? Hij steunt jou niet maar sleurt je juist mee de goot in met zijn gedrag. Jij hebt hem niet nodig. Wat jij nodig hebt is lef om het alleen te gaan doen.
Vreselijk. Al 12 jaar heb je strijd en al 12 jaar problemen met je man. Er wordt beterschap belooft en toch gaat hij steeds over je grenzen. Is dit dan voor jou gelukkig zijn? Dat iemand totaal geen respect voor jou en je normen en waarden heeft. Zie jij nog wat veranderen in de toekomst? Is dit wat je vroeger dag wat geluk moet zijn? En wat moet er dan wel gebeuren voordat je denkt genoeg is genoeg? En voor de kinderen? Zou dit voor hun stabiel opgroeien zijn? Een voorbeeld hoe ze het zelf ook moeten doen later.....nee ik had hem de deur gewezen en na 12 jaar mijn geluk en die van de kinderen bovenaan gezet. Maar hey dat ben ik. Ik wens je veel sterkte!
Het gaat al een hele lange tijd niet goed tussen jullie. Ik zou er dus ook voor kiezen om te stoppen met de relatie
Van een relatie die 12 jaar duurt heb je al 7 jaar ellende. Je steunt hem al jaren en probeert van alles, maar volgens mij ben je aan een dood paard aan het trekken. Doe jezelf dit niet langer aan en probeer deze man los te laten, jij moet voor je eigen geluk zorgen en in deze situatie word jij niet gelukkig!
Ik vind dat je het naar je kinderen en jezelf toe eigenlijk verplicht bent om alleen verder te gaan. Een relatie met een alcoholist is vreselijk weet ik uit ervaring. En als ik je zo lees komt dit niet goed op korte termijn. Je stelt jezelf heel afhankelijk en naief op. Met die houding kom je niet verder. Ga professionele hulp zoeken voor jezelf (ik zou eerder denken aan een psycholoog) en zorg dat je niet meer afhankelijk bent van je man. Even een praktische vraag, heb je een soatest laten doen? Veel sterkte
Als je echt van hem houdt en hij van jou dan is het beste denk ik tijdelijk uit elkaar gaan wonen en eerst aan jullie zelf werken. Daarna kun je langzaam kijken of het dan nog werkt tussen jullie of niet en dan de definitieve keuze maken. Hier is jaren terug ook vreemd gaan in het spel geweest door veel omstandigheden maar wij zijn er veel sterker dan ooit uit gekomen! (Hier was het blijkbaar door de omstandigheden nodig maar is hoe dan ook nooit goed te praten!) Maar bij jou speelt er veel meer dan vreemdgaan alleen. En lees dat jezelf ook nog met onverwerkte dingen zit waardoor ik bovenstaand advies geef.
Hier ben ik het mee eens. En buiten dat vind ik het voor je kinderen ook niet goed om met een alcoholist op te groeien. Mijn vader was (is) alcoholist. En mijn ouders zijn al sinds mijn geboorte uit elkaar en ondanks dat ik wel en goede band heb met mijn vader, is het echt niet leuk om als kind te zien. Ik weet niet hoe oud jullie kinderen zijn, maar ook jonge kinderen hebben zoiets echt wel door. Ik zou dus voor mijn kinderen kiezen.
Afstand van elkaar hebben we nu ook. Hij zit bij zijn moeder in huis. Dat geeft even rust en tijd om na te denken. Al is dat best lastig als verder hier gewoon alles door moet gaan. Kinderen zijn 16 en 9. Oudste gaat veel zelf op pad met haar vriend. Jongste mist zijn vader en hoopt dat alles goed komt. Met elkaar hebben we zo al veel mee gemaakt. Kinderen hebben er echt wel dingen van mee gekregen, maar niet zo dat het thuis niet meer veilig of goed voor ze was. T blijft een lastig iets. Hebben gelukkig wel goed samen kunnen praten gisteren, waardoor van beide kanten er veel duidelijk werd. Nu eerst apart en samen van elkaar hulp zoeken. Dan zien we weer verder. Voor mijn eigen stukje heb ik al veel hulp gehad. Ook bij een psycholoog.