Vreemdgaan is exit. En al helemaal met alle bijkomende ellende zoals o.a. de alcoholverslaving. Zoek hulp om alleen verder te gaan als je dit moeilijk vindt.
Dit + het vreemdgaan. Er zijn dus TWEE grote problemen die spelen. Aan jou of dit te verantwoorden is naar je kinderen toe. Wil je je kinderen laten opgroeien met een alcoholist (die ook nog vreemd gaat, al was het volgens zijn zeggen eenmalig en zal hij het net als met de alcohol "nooit weer doen").......Vind je dit een goed voorbeeld voor je kinderen?
Ik vind dat je best veel voor hem goed praat. Ik denk dat je te goed bent voor hem. Zelf heb ik ervaring met vreemdgaan in een relatie en weet dat dit niet perse exit hoeft te betekenen. Maar bij jouw vriend/man speelt nog een extra groot probleem: alcoholverslaving. Denk goed na over wat je wil voor jezelf en voor je kinderen. Zet jullie op de eerste plaats en ga na wat JIJ wil. En wat op de lange termijn goed voelt en gaat.
Wat is de reden dat hij drinkt? Slikt hij medicatie voor zijn ADHD? ADHD'ers zijn inderdaad verslaving gevoelig. Dit komt mede doordat ze op zoek kunnen gaan naar een vorm van zelfmedicatie. Hij is alcoholist, dus mag gewoon geen druppel meer drinken. Hij kan geen maat houden. Ik weet niet wat ik zou doen in jouw geval. Bij iemand blijven uit medelijden zeker niet, maar wat wil je zelf? Wat zegt je eigen gevoel? Wil je met hem verder? Zo ja, zou ik eisen dat hij opnieuw hulp zoekt, zowel voor het drinken als het omgaan met zijn ADHD. Wellicht ook zelf hulp zoeken hoe je hem het beste kunt ondersteunen. Wil je dit niet, dan zou ik er een punt achter zetten. Niemand hier die dit voor jou kan bepalen. Veel sterkte.
Ja en daarom denk ik: het zoveelste topic van iemand die uiteindelijk zal besluiten om bij haar man te blijven. Ik vind het verschrikkelijk triest dat er vrouwen zijn die zo'n laag zelfbeeld hebben dat ze dit soort dingen (vreemdgaan, alcoholisme, in andere topics is het gescheld en dreigen om de kinderen te slaan, etc.) voor lief nemen en goedpraten.
Tjee, wat hebben jullie al veel meegemaakt en wat heb je al veel van hem geaccepteerd. Iedere keer verleg je zo jouw grenzen. En hij walst er vervolgens weer zo overheen. Waar is jouw gevoel van eigenwaarde? Meneer gaat vreemd, meneer liegt, meneer zegt dat een beetje alcohol geen kwaad kan, terwijl hij alcohollist is? Je praat het nog goed ook: "Hij heeft het onder controle." Hij heeft zijn alcoholisme onder controle?! Wie hou je nu voor de gek? (Bovendien: waarom verstopt hij de flessen als het toch geen kwaad kan?) Via een berichtje kreeg je te horen dat hij bij jou weg wilde gaan? Lees ik het nou goed....?! Een relatie van 12 jaar wil hij beeindigen via een BERICHTJE? Zo ga je toch niet met elkaar om? Of jouw huwelijk te redden is, kunnen wij niet voor jou bepalen. (Maar ik vermoed dat jij diep van binnen het antwoord op deze vraag al lang weet.) Wellicht kun je jezelf de vraag stellen waarom je toch iedere keer voor hem kiest, terwijl hij jou zo respectloos behandelt. Blijf je bij hem omdat jullie samen gelukkig zijn? Blijf je bij hem omdat je niet alleen durft/kunt/wilt zijn? Blijf je bij hem uit medelijden? In de loop van de jaren is jouw rol verandert van partner naar hulpverlener. Dit is geen gelijkwaardige relatie. Volgens mij heb je het al veel te ver laten komen...
Dit. Cijfer jezelf niet (meer) weg. Ook jij mag er zijn! Ook jij hebt het recht om gelukkig te zijn. Ben je dit überhaupt ooit wel geweest? En je vind het moeilijk om hem los te laten omdat hij je heeft geholpen... maar dat is niet dezelfde man die hij NU is. En waarschijnlijk zou hij dat nooit meer worden. Hij is verslaafd, verslaafde mensen zijn egoïstisch en kunnen je geen onvoorwaardelijke steun bieden. Je moet jezelf en de kinderen als prioriteit stellen. Heel goed dat jullie afstand hebben genomen en van elkaar apart steun zoeken. Je kinderen zijn ook al aan de leeftijd.. hebben die ook een mentor oid waar ze mee kunnen praten?
Hier sluit ik me volledig bij aan. Voor mij was het alcoholisme probleem al een no go geweest. ik zou mijn kinderen niet bloot willen stellen aan een alcoholist. Vreemdgaan is zowieso al einde relatie voor mij. Maar dat alcoholprobleem zou dat ook zijn. Ik zou zeggen: Inpakken en wegwezen. Jij en je kinderen verdienen beter dan dit.
Ik denk dat alles wel gezegd is. Je zit er zelf zo diep in, zit al zolang in de hulpverlenersrol, dat je niet meer helder kan zien wat voor hork hij is. Jij hebt heeeel veel voor hem gedaan en geaccepteerd. Veel te veel. Dit is geen goed voorbeeld voor je kinderen. Als dit zo door blijft gaan is de kans groot dat je kinderen later in een soortgelijke situatie terechtkomen ( egoistische partner waar zij voor gaan zorgen). Ga weg bij hem, hoe zwaar het voor nu ook is. En zoek hulp voor jezelf ( je verdient veel meer dan dit!) en voor je kinderen ( zij verdienen ook veel meer dan dit!). Uiteindelijk zal je leven zoveel fijner worden. Je kan je dan eindelijk 100% gaan richten op je gezin en jezelf. Nu gaat er veel te veel energie naar de ellende die je man aanricht, en wat nooooit zal verbeteren ( ok zeg nooit nooit maar de kans is zeer klein). Kom oo voor jezelf en je gezin! Veel sterkte.
Waarschijnlijk heb ik het niet goed gelezen. Maar de kinderen zijn niet van jullie samen? Ik lees 12 jaar een relatie en de oudste is nu 16
De oudste is biologisch niet van hem. Officieel wel. Hij heeft haar erkent. Dochter ziet hem ook echt als vader.
Vreemd gaan is bij mij gewoon een No Go en daar is geen enkel excuus voor mogelijk waardoor het minder erg zou zijn. Het zou voor mij in jouw geval gewoon einde verhaal zijn. En of je dan kinderen hebt of niet, dat maakt mij voor mij niets uit. Als jouw man zijn leuter ergens anders in kan hangen dan blijft hij daar maar hangen. Ook ik vind dat je heel veel van zijn nukken goed probeert te praten. Ik zou als ik jou was stoppen met deze relatie.
Ik zou samen hulp zoeken Als je van elkaar houd vecht je er samen ook voor Veel sterkte in deze moeilijke situatie
Ik zeg : kappen met die hap en hem eruit zetten. Maar als het mezelf overkwam zou ik het dus nooit kunnen..
Eigenlijk best oké. Voor mezelf is t een beetje rustiger. Vind de afstand tussen ons zo erg fijn. Heb ik ook echt nodig om zelf alles op een rijtje te krijgen. Tussendoor praten we wel heel veel. Alles wordt eindelijk open gegooid. En dat is heel fijn. Ik neem nu de tijd om te kijken wat ik zelf wil. Ga dingen voor mezelf doen. Morgen voor het eerst naar zumba. Even zoeken naar de dingen die ik eigenlijk gewoon wil doen. Zonder maar altijd dat zorgen voor een ander. Want dat is wat ik overal doe. Niet alleen bij hem. Gekukkig ook veel gesprekken met vriendinnen die me hier doorheen trekken.
Fijn om te horen, jij bepaald het tempo en de weg die je inslaat, niet hij. Probeer je leven de juiste invulling te geven en bekijk dan of en hoe je met hem verder kan/wil. Het zou zomaar zo kunnen zijn dat je straks jezelf langzaam zal terugvinden en je eigenwaarde terug krijgt waardoor je heel anders zal beslissen. Hij is nu aan zet en zal hulp moeten gaan zoeken om te bekijken of jullie relatie nog te redden valt. Maar meid echt waar, ik hoop dat je optijd inziet dat hij je niet waard is. Vecht voor je eigen geluk ipv afhankelijk van hem te zijn. Want mocht je kiezen te blijven, wanneer krijg je de volgende klap en ben je daar tegen bestand?
Als ik eerlijk ben schrik ik hier nogal van. Je kinderen hebben dus al heel lang in deze situatie geleefd, maar het lijkt alsof je het bagetaliseerd hoe dit voor hun is. Ik zou nu de knoop doorhakken en voor de komende jaren uit elkaar gaan. En dan veel steun van anderen om je heen verzamelen en in therapie gaan bij een psycholoog of psychotherapeut. Laat je kinderen zien dat je ook uit deze situatie kunt komen en laat ze voelen hoe het leven is als er niet steeds een alcoholistische vader in huis is. Laat ze zien dat je aan jezelf kunt werken en hoe het ook kan zijn. Heel veel sterkte!
Als adhd-er snap ik het hebben van een verslaving goed, want je kunt zo gestoord worden van alle chaos dat je wel moet dempen.. en dan maakt het niet uit waarmee, als het maar helpt. Dit geldt niet voor iedereen, ligt aan persoonlijkheid en omstandigheden natuurlijk. Maar goed, het is op zich niet raar. Dat praat het niet goed. Hij zal volledig moeten stoppen met alcohol. Om te voorkomen dat hij een alternatief zoekt (drugs, gokken etc) is intensieve behandeling en medicatie gewoon noodzaak. Plus dat hij zich voor 200% moet inzetten en OPRECHT wil beteren. Wil hij dat niet volledig, is het einde oefening en kun je misschien beter uit elkaar.
Waarom denk je dat de oudste 'veel zelf op pad gaat' .... Veel te vaak wordt maar aangenomen en ingevuld voor de kinderen dat ze 'niet alles meekrijgen' e.d. .... Echt.. gun jezelf en je kinderen meer en beter dan dit.. dat ben je ook verplicht aan je kinderen. (Aan je man heb je geen verplichtingen, die heeft alles al lang en breed verspild..)