Wat rot voor je. Ik denk dat sommige, waaronder ik, daarom fel hierop reageren. Omdat we niet willen dat ts gaat denken dat het aan haar ligt. De zaken die misschien niet goed liggen in een relatie verdienen aandacht en of tijd als mensen met elkaar verder willen gaan. Maar vreemdgaan blijft een keuze waarvan je de ander niet de schuld mag geven. Dat zit hem toch in het handelen
Als je hiervoor teveel begrip gaat opbrengen dan vergeet je dat het een keuze blijft. Dan kan je dingen gaan doen die je niet wil of waar je niet klaar voor bent in de hoop het te voorkomen. Vooral als vreemdgaan de manier is waarop je er aangekomen bent lijkt mij dat een punt van stress. Soms gebeuren er nare dingen of beland je in een lastige situatie waar je niet altijd met zijn tweeën samen doorheen kan gaan. En heb je ruimte voor jezelf nodig omdat dat op het moment al de max is die je aankan. Achteraf helpt begrip misschien met het terug opbouwen. Maar als je in de situatie zit is het van grote waarde dat die ander die veiligheid biedt.
Het is totaal niet mijn bedoeling om ts het idee te geven dat het oke is wat hij gedaan heeft. Maar irriteerde mij aan de reactie s hier. Ts als ik je gekwetst heb, spijt mij dat oprecht. Ik hoop dat jullie er op welke manier dan ook uitkomen.
Nee hoor, niet gekwetst, maar wel lastig om te lezen soms. Hij is niet alleen vreemd gegaan, maar heeft ook nog bewust seks met mij gehad (terwijl hij wist dat het mis was gegaan), me daarna nog een week met buikklachten laten lopen, voordat hij iets zei. Dus ja, ik vind het soms wel een enorme lul haha.
Nou toch echt dit: al die tussenstapjes maakt voor mij echt dat er ergens een moment moet zijn geweest dat je denkt: nee dit moet ik niet doen. het is niet zo dat ie er ineens “ plop! Inschiet”
Dat snapt iedereen. En daarvoor is hij ook zeker een lul. En na de boosheid komen er nog 1000 andere gevoels.
Precies wat jullie omschrijven heb ik ook heel erg. Hij heeft 100 kansen gehad om het toch niet te doen en elke stap toch doorgezet, dat maakt het voor mij ook veel lastiger dan dat het iemand in de kroeg was.
Sorry, late reactie. Het kan zowel een reden als een excuus zijn denk ik. Een reden kan een verklaring zijn van gedrag. :"ik ben vreemdgegaan (gedrag) want voelde me eenzaam (motivatie)" Een excuus wordt het wanneer je niet de verantwoordelijkheid neemt over de gevolgen van je gedrag. Ik had een heel verhaal getypt maar ik kwam er niet uit. Ik heb hem gewoon in google gegooid en daarmee kwam ik op Reddit waar iemand het perfect omschrijft; "Wanneer een reden verantwoordelijkheid ontslaat, is het een excuus"
Die gevoelens zijn er nu ook al. Best verwarrend. Eigenlijk gaat het nu beter als ervoor, we praten veel meer, maar soms is er dan zoveel boosheid en verdriet, dan voelt het weer als 3 stappen terug. Zo zal het nog wel blijven gaan, met vallen en opstaan
Goed verwoord, hier werd het bij mijn ex-man dus een excuus. Hij verzon dus ook redenen die er niet eens waren, dus ging mij bv verwijten dat ik nooit iets leuks voor ons tweetjes initieerde (terwijl toen we terug bladerden in bv onze agenda’s, duidelijk werd dat ik 99% van die dingen initieerde). Als iemand kan inzien dat hij/zij excuses verzint voor gedragingen waar verantwoordelijkheid voor genomen moet worden, denk ik ook echt dat je hier uit kan komen. Maar als dat inzicht er niet is, er ook niet komt, dan wordt het heel moeilijk…
Daar kom je dan niet uit idd. je kan iemand ook niet forceren verantwoordelijkheid te voelen. Dat zit in je (bepaald empatisch vermogen) of niet. Het zegt imo daarom heel veel over het karakter van een persoon en zou je je moeten afvragen of je überhaupt nog wel je leven wil delen met zo'n persoonlijkheid. (met iemand die geen volledige verantwoordelijkheid op zich neemt) Mja, beetje de koe in de kont kijken ook wel. Ik denk dat het onderaan de streep goed is dat je van hem af bent hoor. Je kan niets met zo'n figuur en je verdient als trouw persoon echt 100x beter. Ik denk dat je dat ook echt wel tegen jezelf kan zeggen hoor dat jij er niets mee te maken hebt door echt die scheiding te maken tussen jouw verantwoordelijkheid en die van hem, en tussen reden en excuus. 'Dat wat binnen het huwelijk is gebeurd heb ik waarschijnlijk deels aandeel in (verantwoordelijkheid in) over de details kunnen we mopperen (hij deed nooit de afwas uit zichzelf, ik opperde altijd dagjes uit, enz) Maar dat wat hij ( : in zijn eentje, zonder jouw medeweten, zonder jouw aandeel) buiten het huwelijk heeft gedaan is niet jouw aandeel.' <3
Ik snap dat wel. Maar is het voor jou inmiddels duidelijk dat het een eenmalig iets is of dat hij echt een affaire heeft gehad langere tijd? voor mij zou daar nl nog wel verschil inzitten denk ik. Wat ik wel begrijpen kan is het feit dat hij gecharmeerd was dat iemand hem nog leuk vind. De aandacht, de aantrekkingskracht, het feit dat hij, terwijl hij al zolang getrouwd is, toch nog in trek was. dat alles heeft niks met jou of jullie relatie an sich te maken. Meer om het eigen ego. misschien heb je wat aan dit inzicht en kun je het iets makkelijker naast je neerleggen
TS ik lees al een tijdje mee en wat moet jij je belazerd voelen. Er is nooit een goed moment, maar zo net voor de feestdagen, er achter komen niet omdat hij het vrijwillig heeft verteld, maar vanwege een soa; echt heel lelijk. Kan me alleen maar indenken hoe verdrietig jij en je kind(eren) zich moeten voelen. Wil je sterkte en wijsheid wensen! Off topic: misschien ben ik ouderwets, maar vreemdgaan is toch seksueel contact zonder toestemming van je partner? Het maakt voor mij dan geen reet uit of we in relatietherapie zijn (dat zou ik misschien nog wel erger vinden), of ik een kut wijf ben die de hele dag aan zijn hoofd zeikt of wat dan ook. Voor mij is het een kwestie van respect dat er geen twijfel over bestaat dat je partner, bijna ex-partner en alles daar tussen daarvan eerst op de hoogte wordt gebracht. Ik heb de impact van vreemdgaan ervaren en ondanks dat ik niet lijdend voorwerp was, heb ik me in mijn leven nog nooit zo verraden gevoeld. Het heeft tijd nodig gehad om wat milder te worden en in te zien dat ik uiteindelijk wel begreep dat de persoon in kwestie openstond voor liefde van een ander. Ik heb echter nooit begrip gehad voor het feit dat deze persoon hier naar heeft gehandeld zonder medeweten van. Dus iets voelen is nooit een excuus om zonder medeweten daar vervolgens naar te handelen. De personen waar ik aan refereer er zijn trouwens uitgekomen, maar dat was een pijnlijk en moeizaam proces.
Jawel, het was eenmalig en dat geloof ik opzich ook wel. Dat scheelt voor mij ook heel erg. Ik vind dit al heel moeilijk, laat staan een lange affaire met etentjes, lange gesprekken en andere dingen. Dat is gewoon een 2e leven ernaast, daar is bijna niet overheen te komen. Hij wilde gewoon anoniem seks, het had iedereen kunnen zijn, maat weet niet of dit het nou makkelijker maakt of juist niet. Ik denk zeker dat je een punt hebt wat betreft het in trek zijn. Hij is best onzeker, onnodig, want hij ziet er goed uit.
Ergens misschien wel. Als ze er samen uit wil komen heeft ze weinig aan reacties als: wat een egoïstische eikel, ik zou hem verlaten. Dan is de waarom vraag zeker wel relevant. En dat betekent zeker niet dat het acceptabel is wat hij gedaan heeft, maar wel dat je samen een weg probeert te vinden om eruit te komen.
Ik snap echt echt echt dat je dat moeilijk vind; maar: het is maar seks. Lust, niks meer en niks minder. er zit geen echte gevoelens bij, niet zoals hij bij jou heeft en heeft eigenlijk niks te betekenen. makkelijk gezegd hoor van mijn kant maar probeer dit wel te begrijpen en gooi niet weg wat je al die jaren hebt gehad Seks is “ maar” seks. Tien minuten plezier en klaar. Is het goed te praten? Nee zeker niet!! En het zal zeker tijd kosten om hem te vergeven. Toch denk ik dat dit de beste weg is.voor jullie
Helemaal mee eens. En ja: ts mag boos zijn, maar zolang samen zijn en een eenmalig iets is zeker de moeite waard om te kijken of je nog kunt redden waar je redden kan
Ik denk dat dat alleen aan ts (en man) is. Dit lijkt me niet iets wat je kunt zeggen op basis van dit topic. Seks is ook niet "maar" seks. Er komt een hele lading achterweg, waarbij hij met "maar" seks hele levens op de kop heeft gegooid. Niet alleen dat van hun zelf, maar dat van hun kinderen, hun ouders etc. Ik vind seks bovendien ook een heel intiem iets, voor mij zou het nooit alleen seks zijn, maar dat is heel persoonlijk. Wat zij ook besluit is aan haar, daarin is geen goed of fout en vooral, zij gooit niks weg, als zij besluit ermee te stoppen, dan komt dat omdat hij die dingen heeft weggegooid. Zij niet. Hij riskeerde alles voor die 10 minuten seks.
Heeft iemand hier ergens gezegd dat ts maar weg moet gaan dan? Ik denk dat er nagenoeg geen reacties waren in die trant.