Ok voor mij lijkt die stap alsnog erg groot moet ik eerlijk zeggen, maar ja, was er idd niet bij. Ik begrijp nog steeds niet zo goed waarom niet eerst die scheiding was aangevraagd, maar denk ook niet dat ik dat ooit zal begrijpen.
Niet eerst die scheiding om zo plompverloren weg te gaan. Eerst therapie en kijken hoe en of je eruit kan komen.
Ja dat snap ik, maar waarom dan niet wachten met een ander totdat je gescheiden bent? In therapie terwijl je al verliefd ben op een ander heeft ook weinig zin lijkt mij.
Ik merk dat je nooit in zo’n relatie hebt gezeten, vandaar je meningen, aannames en reacties op dit onderwerp. Het doet je veel dus blijkbaar trigger iets in je privé anders zou je nooit zo ingaan op iemand die je random ‘kent’ op een forum Zoals je kunt lezen hebben wij niets gedaan zonder professionele hulp alvorens een beetje ‘ordinair’ het bed instappen Dat jij zo fel bent over dit onderwerp betekent voor mij: óf je weet echt niet hoe zulke dingen kunnen gaan (ook op een nette manier en niet zo plenair als jij het doet laten overkomen, óf je hebt het dichtbij (misschien zelfs wel bij jezelf maar zeg je nu ‘een ander’ omdat je je eigen stukje niet bloot wil leggen. Ken je ‘Loesje’? Tip om hiermee om te gaan als het je zo hoog zit
Ja dat klopt helemaal Suus. Ik kan er niets mooiers van maken. Het is alleen alsof je, als je verliefd bent terwijl je in een huwelijk zit, het een soort drugs wordt. Alles gaat uit proporties. En verliefd kun je worden maar dat hoeft niet altijd einde relatie te betekenen. Bij ons is het zo gevallen omdat er in het verleden al flink wat mis is gegaan. En therapie heeft ons geholpen om niet verder te gaan met de ander maar voor elkaar te kiezen.
Een officiële scheiding kan lang duren. Maar het is dan op zijn minst wel zo sympathiek om eerst duidelijk de relatie te beëindigen. Niet alleen in woorden, maar ook in algemeen handelen.
Nou ja dat snap ik dan ook wel dat je het te lang wachten vindt als daar zeg maar een jaar overeen gaat, maar op zijn minst dat je het duidelijk aan hebt gegeven en voor iedereen duidelijk is dat het voorbij is en niet meer goed gaat komen.
Ik denk dat pubers die zo een situatie meemaken het nog moeilijker maken. Allesinds veel sterkte gewenst.
Bedankt voor het invullen. Nee ik heb het gelukkig nooit zelf meegemaakt. Maar wel als kind zijnde. Jammer van je sarcastische ondertoon. Jij probeert het heel klein te maken dit onderwerp, terwijl je mensen heel erg kwetst in dit soort situaties. Ik kan er indd niet bij dat je dit iemand aan wil doen. Maar goed blijkbaar denk jij daar anders over. Het lijkt mij al heel lastig om dan in zo’n huwelijk als jou te zitten. Beide vreemd gegaan, denk je dan niet; mij kan hij dit ook flikken?
Waarnaast? Dat jouw ex en de ex van je man wel enig verantwoordelijkheid dragen? Dat jullie wel slachtoffers zijn? Dat jullie overspel niet een keuze is geweest? Waar zit ik compleet naast? Wat maakt het uit of er gesprekken geweest zijn (wat voor gesprekken trouwens, en met wie? tussen wie?) En wat doet therapie er toe? Telt vreemdgaan dan niet meer als vreemdgaan? Is het dan opeens iets anders dan overspel? .. vreemde redenering. Je praat recht wat krom is. 'hij heeft me geslagen' - ja maar er zijn gesprekken aan vooraf gegaan. en therapie. voordat ik je sloeg heb ik echt wel geprobeerd om je niet te slaan dusss, ik heb je eigenlijk niet echt geslagen. Niet zoals men 'slaan' ziet althans. Het was wel met mijn open hand en hard in je gezicht maar het is anders want eh.. nja, je weet alleen hoe anders het is als iemand daadwerkelijk op deze manier hebt geslagen. De term 'in bed duiken' is ordinair? Volgens mij is dat een nette omschrijving van seks hebben. Je maakt zelf trouwens constant seksgrappen hier op het forum, maar 'in bed duiken' is ordinair. Suuuure.. Weet je wat ordinair is trouwens? Seks hebben met een ander terwijl je getrouwd bent. (mag seks zeggen wel of is dat ook ordinair?) en dussss ..vreemdgaan is oke? En dat maakt dat zij aandeel heeft in zijn overspel ? Had zij wel A gedaan, dan had hij B niet gedaan? (of 'hoeven doen', om het nog maar iets slachtofferiger te maken voor je man. Hij had eigenlijk geen keuze meer. De arme ziel. Gaslightiiiiinnngggg). Wat is deze logica echt.. Je neemt je ex mee naar de psycholoog. Je ex snapt 'het' niet (ik neem aan de relatieproblemen tussen jullie?) en daarmee verkleint hij de stap voor jou om vreemd te gaan, en omdat je de stap hebt genomen is het uiteindelijk hem ook deels aan te rekenen omdat hij de stap heeft verkleint voor jou ... huh? Talk about gaslighting (again). Nee meid. Dat hij 'het' niet snapt rechtvaardigt jouw keuze om vreemd te gaan voor geen millimeter. Dat jouw ex het makkelijker* heeft gemaakt voor jou om hem te bedriegen betekent niet dat hij aandeel heeft. Dat zijn twee hele verschillende dingen. *makkelijker gemaakt door bijv gesloten te zijn / door je af te wijzen / door een lamlul te zijn / door koppig te zijn / door het niet te snappen / door 'noemeenreden', waardoor jij steeds minder affectie, respect, medeleven voor hem voelde Hoe kan je eruit komen als je: Dus kijk, zoals ik zei in mijn eerste bericht; ik snap dat affaires complex en gecompliceerd kunnen zijn. Maar dat is heel wat anders dan dat het een grijs gebied is waar andere factoren iets van verantwoordelijkheid dragen in jouw keuze om seks te hebben met een ander. Dat is het namelijk niet. Jij was verliefd, je relatie zat niet goed, jij maakte de keuze om vreemd te gaan. De houding van je ex en de houding van de ex van je huidige man maakte het makkelijker voor jullie om ze te bedriegen maar alleen jullie zijn verantwoordelijk voor jullie gemaakte keuze om ze daadwerkelijk te bedriegen. Als jouw man jou slaat tijdens een ruzie dan is dat niet jouw schuld ook al liepen jullie beide op elkaar te schelden. Al zitten jullie in therapie en hebben jullie gesproken over communicatie tussen jullie en hoe dat elke keer leidt tot ruzie omdat hij zich niet gehoord voelt door jou. Of vind je dat ook een grijs gebied? Zou jij het deels jezelf aanrekenen als hij je zou slaan onder deze omstandigheden?
Chapeau!! ik blijf er bij: je kunt verliefd worden op een ander, maar je maakt zelf de keuze Wat je daarmee doet en hoe je daarmee omgaat.
Klopt helemaal, verliefd worden op een ander is een duidelijk signaal voor jezelf om kritisch te gaan onderzoeken waarom je überhaupt verliefd wordt op een ander. Wat gaat er mis in je huidige relatie wat aandacht nodig heeft voordat je er vandoor gaat met die ander? Door te handelen naar je verliefdheid op de ander maak je zo ontzettend veel kapot in je huidige relatie, dat is onvoorstelbaar groot. Ja mijn ex heeft dit gedaan. Het is bizar wat voor schade hij daarmee heeft aangericht. Als het fundamentele vertrouwen in je partner zo wordt aangetast.... Bij mij is dit vertrouwen in mijn ex echt nooit meer hersteld en jaren later werkt dit nog steeds door. Mijn boosheid en verdriet heb ik allang achter mij gelaten, maar het vertrouwen is niet te herstellen.
Maar ookal zijn er gesprekken geweest, maakt dat vreemdgaan nog niet oke. Dan had je eerst ook een gesprek kunnen voeren over het feit dat je er klaar mee was.
Wil je hier nu mee zeggen dat je ex partner en zijn ex partner hier dus achter stonden en mee instemde? Want in dat geval maakt het het hele gebeuren natuurlijk wel een beetje anders.
Je gaat me toch niet vertellen dat zij hebben gezegd “Ja Iertje, onze relatie loopt momenteel echt klote. Zoek maar even uit hoe het is om bij je nieuwe vlam te zijn, je hebt toestemming. Maar ik wil onze relatie nog niet officieel verbreken.” Ik mag toch aannemen dat als er gesproken is over handelen naar de verliefdheid voor de nieuwe vlam, dat één van beiden dan een punt achter de relatie zet. En als ex-man dat (nog) niet wilde, dan had Iertje dat moeten doen uit goed fatsoen. En dan kan het natuurlijk zijn dat de relatie verbroken is maar dat de scheiding nog niet officieel geregeld is en je officieel nog wel getrouwd bent, in dat geval kan ik een volgende stap wel enigszins begrijpen. Maar dan is er in ieder geval gecommuniceerd en is het duidelijk dat de relatie voorbij is, en jullie, behalve het wettelijke papiertje, niet meer aan elkaar verbonden zijn.
Dit geldt ook voor jou. Je zegt dat je het niet goed wil praten en vervolgt met een poging om het goed te praten. En elke keer dat je reageert op vreemdgaan blijf je ook flink posten. In plaats van dat jij je erbij neerlegt dat het geen schoonheidsprijs verdient, dat gevoelens niet betekenen dat je het niet fatsoenlijk af kan sluiten van tevoren, doe je nog voor een deel aan victim blaming.
Ik kan er niet precies mijn vinger op leggen, maar je post triggert bij mij iets en ik ben het helemaal met je eens. Het voelt voor mij nog steeds alsof ik wel schuld heb aan zijn gedrag, maar dat heb ik gewoon niet. Ik ben na een relatie van 24 jaar behandeld alsof ik niet van belang ben, alsof ik geen respect verdien en alsof mijn gevoelens er niet toe doen. En dat is niet mijn schuld. Maar érg moeilijk om dat ook echt zo te ervaren. Ik blijf toch denken ‘wat als ik dit niet had gedaan? wat als ik dat wel had gedaan?’. Maar niets praat zijn gedrag goed.
Sterkte meis Ik kan me voorstellen dat je schuldgevoelens hebt maar deze gevoelens (terecht of niet, in beide gevallen kan je ze ervaren denk ik) horen op de correcte plek. Ze horen te liggen binnen de relatie tussen jullie. De interacties tussen jullie, de situaties tussen jullie. Dat hij (je ex) op een gegeven moment de keuze heeft gemaakt om buiten jullie relatie naar een oplossing te zoeken voor zichzelf heb jij absoluut geen schuld aan. Dat is juist het bedrog. Door naar een derde te gaan heeft hij per direct jullie relatie (jullie overeenkomst, partnerschap) verbroken. Dat heeft hij gedaan en dat heeft hij jouw aangedaan. En misschien was je een complete b*ch naar hem (weet ik niet hoor, ik bedoel het niet als aanname maar even ter voorbeeld) hoe dan ook was de partnerschap nog in overeenkomst. Het contract was nog geldig. Die kan hij of jij verbreken op meerdere manieren. Door te zeggen 'ik wil geen contract meer met jou' of bijv door alvast een contract met een ander aan te gaan. (hetzij freelance of lang termijn). In het eerste geval is de reden van het verbreken van het contract de relatie tussen jullie. In het tweede geval is de reden het verraad van één van de twee. Alles wat buiten het contract plaatsvind is niet aan te merken op degene binnen het contract. Dus ik vind het uitermate slinks en achterbaks en arrogant en meer van dat soort omschrijvingen van gedragingen dat iemand zijn/haar ex schuldgevoelens kan doen geloven omdat jijzelf hem/haar hebt verraden. Het is het laffe karakter van je ex, zijn egoïstische persoonlijkheid en onderontwikkelde probleemoplossing-skills waardoor niet alleen jullie huwelijk breekt maar ook iets in jou breekt. Vertrouwen dat is beschadigd, de manier waarop iemand naar de wereld kijkt verandert. En dat loopt door in relaties die komen nadat dit contract wettelijk is beëindigd. Als we het dan toch hebben over medeverantwoordelijkheid; ik ben van mening dat een overspel pleger verantwoordelijk is voor het psychisch leed van de (soon to be) ex partner. Ook als het 10 of 15 jaar later is. Dit soort 'acties' laten namelijk sporen na. Dat is geen 'therapie en get over it' het is een ervaring (een trauma) die je verandert als mens. Dus ipv 'nou, hij deed niets in therapie dus de stap maakte hij kleiner voor mij' zou je moeten zeggen 'holy fuck, ik was compleet egoïstisch, dacht alleen aan mijn noden en niet aan die van jou. Daar ondervindt jij nog steeds de effecten van, dat zie ik en dat spijt me tot op de dag van vandaag'. Maaaaaar.. kleine kans dat een cheater dat je zal zeggen denk ik want het organisme is egoïstisch. Zou het op medelevende en verantwoordelijkheid-op-zich-nemende manier redeneren dan had het hoogstwaarschijnlijk in eerste plaats al nooit een affaire begonnen. het enige wat ik kan zeggen is dat sommige mensen waardeloze partners zijn. Leuk totdat zij het niet meer leuk vinden en dan volgen ze hun lul of eierstokken naar een ander en dat is dan ergens ook nog eens jouw schuld. Had jij maar A B C of D gedaan, dan had hij niet zus en zo gedaan. Het is niet eerlijk, zo zit het namelijk niet, en dat is belangrijk om te weten <3 Knuffel meis! (ja ik ben erg eh.. passievol tegen vreemdgaan. Ik vind het 1 van de ergste dingen die je iemand aan kan doen en het zegt ook zoveel over de persoon die vreemdgaat. Het zegt voor mij genoeg over een persoon om te zeggen; nope! ik wil niets (meer) met jou te maken hebben. Als een vriendin tegen mij zou zeggen dat ze een affaire heeft dan is het voor mij einde vriendschap.. zo erg vind ik het. Niet alleen dus omdat de daad zo verschrikkelijk is, maar met name omdat wat het zegt over het karakter en persoonlijkheid van die vriendin. Ik ken haar dan niet, ze is niet de persoon dat ik dacht dat ze was en met een onbetrouwbaar persoon wil ik geen vertrouwensband hebben. (ik zie trouwens wel verschil tussen one night stand (bijv. dronken en het bed in gedoken met een ander (excuses voor het ordinaire taalgebruik)) , en een affaire. Voor de goede orde...)
Mensen lees het boek van Esther parel, liefde in verhouding, ik heb geen aandelen in, maar ben er wel fan van. er zitten zoveel facetten in vreemdgaan. Het is echt niet zo plat en rechtlijnig zoals er hier overgepraat word.