Ja volgens mij ook. Ik ben daarom wel benieuwd dan naar hoe dat niet of anders zou zijn @vlindermoeder . Kan je er iets over vertellen?
Maar dat wordt hier toch ook wel gezegd? Ik erken dat iig wel. Vreemdgaan kan compliceert liggen (men gaat om allerlei redenen vreemd. Verveling, verdriet, afkeer, wraak, tekortkoming, lust, verliefd worden, vluchten, noem maar op) maar de verantwoordelijkheid ligt niet bij degene die bedrogen wordt. Daar gaat het (mij) om. Toevoeging ; de verantwoordelijkheid dat iemand zich eenzaam voelt in een huwelijk is de verantwoordelijkheid van beide. Maar de keuze hoe daarmee om te gaan is niet van beide.
Ik ben op mijn werk dus reageerde even kort @Neuzeke . @KleineLai helemaal met jou eens. Ze legt het in het boek heel goed uit. En ik ben niet zo goed Dat ik het ook zo mooi kan uitleggen. Maar het heeft met zo veel aspecten te maken. En als het ontdekt word of uitkomt dan is er is eerst boosheid, verdriet en noem maar op. Maar als er liefde is en bereidheid om naar elkaar te luisteren kan het ook een nieuw begin zijn. Dus ik stoor mij aan de mensen die gelijk roepen dat vreemdgaan het einde is. En hij is een lul. Dat zijn reactie s uit een eerste gekwetste emotie. En in mijn ogen kort door de bocht. Je zult nooit weten hoe je op dat moment zou reageren, omdat je de situatie nog niet kan weten.
Nou denk dat ts ook wel even een paar keer heeft gedacht wat een lul om heel eerlijk te zijn. Reden/excuus of wat dan ook, het is nooit leuk om erachter te komen en je kunt mensen er voor de rest van hun leven mee schaden. Er zijn vast duizenden "redenen", maar ongeacht welke reden dat mag zijn, dan ben je toch wel even een dikke lul hoor. Geen andere woorden voor. Gelijk einde kan ik niet zeggen, dat ligt aan de situatie, maar het verandert je relatie wel voor altijd.
Tja, maar is het dan een reden of is het een excuus? Ja ik deed dat omdat ik mij zo alleen voelde bijvoorbeeld. Dat had je ook op tig andere manieren kunnen aanpakken natuurlijk. Ik vind het slappe excuses. Als je een probleem ervaart los je het op en dat doe je nagenoeg nooit door met een ander het bed in te duiken.
Als tiener heb ik ontdekt dat mijn moeder een affaire had. Mijn vader is er pas later zelf achter gekomen. Het vreemdgaan had natuurlijk niks met mij als dochter te maken, maar ik was er ook echt boos en verdrietig over met veel onbegrip naar mijn moeder. Nu als volwassene kan ik de situatie vanuit een ander perspectief bekijken. Het is allemaal niet zo zwart wit al voelt het misschien wel "veiliger" om het zo te bekijken. En daarmee zeg ik niet dat vreemdgaan prima is. Mijn ouders zijn er overigens samen uit gekomen en gelukkiger dan voor die periode.
Je zag ook toen bibi en waylon problemen hadden. Iedereen riep weg gaan bij die vent. Ik vind het knap dat ze er samen uit zijn gekomen
100 smoezen ja? Dat is meer dan ik verwachtte, maar eerlijk? Het blijven smoesjes want in mijn ogen is geen enkele goed genoeg. Vreemdgaan is en blijft een keuze
Ik snap wel dat er allerlei redenen en omstandigheden meespelen, maar ik vind die stap tot een ander opzoeken, contact (blijven) leggen, een verliefdheid voeden, samen bv op pad, uiteten, fysiek contact samen hebben, seks hebben (en daarvoor vooraf condooms regelen, bv een hotelkamer boeken etc - dus echt gepland) wel énorm. Dat zijn zoveel substapjes waarin al bedrog zit. In die zin vind ik dus bv een dronken onenightstand ook echt wel anders. Maar ook niet ok. En ik denk ook dat je hier uiteindelijk uit kan komen als je allebei aan jezelf kan werken én aan de relatie, maar niet als een van beiden er niet vol voor kan gaan.
Ik begrijp dat vreemdgaan niet zwart wit is, maar heel complex. Toch ben ik het eens dat het een keuze is. Gevoelens overkomen je, maar is wel echt een signaal dat er iets ontbreekt in je relatie/huwelijk. Maar het daadwerkelijk overgaan tot overspel zitten zoveel stappen tussen. Het denken, het contact leggen, het wellicht eerst zoenen, voor je werkelijk tot seks overgaat. Voor je daar naakt in bed ligt heb je al zóveel handelingen gedaan en zoveel kansen gehad het niet te doen. Om die reden vind ik het niet goed te praten. Een affaire is gewoon niet goed te praten. Het laat echt diepe diepe sporen na bij het slachtoffer. Ik vind er ook echt wat van dat er enig sympathie gevoeld word voor de dader. Sterkte lieve ts. Geef jezelf de tijd om uit te vinden wat je wil. Je hoeft niks nu te beslissen. Lief dat anderen in de familie meeleven, maar je eigen verdriet mag best even centraal staan.
Tja ten koste van wat? Was niet de 1e keer volgens mij dat hij haar slecht behandelde. In dat soort gevallen denk ik dat je op lange termijn toch echt beter alleen verder kunt.
Ik vind niet dat deze discussie in dit topic gevoerd hoeft te worden, denk dat ts hier niks aan heeft. Dus ik zou zeggen open en ander topic om het te hebben over of je vreemdgaan wel of niet acceptabel vindt. Sterkte ts
Dit is zo simpel en eenvoudig gedacht. Als je er nooit in verdiept hebt of het niet zelf hebt meegemaakt is het heel makkelijk om dit soort eenvoudige "borrelpraat" erin te gooien. De werkelijkheid van menselijke relaties is uitermate complex en kent zoveel verschillende kanten. Om dat echt te kunnen en willen begrijpen (bijvoorbeeld in het proces van herstel) is verdieping en therapie ook echt nodig. En daarbij is het boek een goede aanrader.
Ja eens. Been there en niks is zo kut als het gevoel dat het aan jou ligt. En dan gaat het hier al pagina’s lang over of dat wel/niet zo is