Ik snap je man wel. Maar ook dat het niet om die eerste momenten gaat, waarschijnlijk gaat het veder dan dat. Ik weet niet hoe de ouders van je man in beeld zijn? Maar mijn ouders zien mijn zoontje niet zo vaak als ze zouden willen omdat ze ver weg wonen. Mijn schoonouders wonen in dezelfde stad, en zien mijn zoontje wekelijks. Dat ze hem zo vaak zien steekt mij dan ook. Ik snap dat het raar klinkt en berijp dat het probleem bij mij ligt, maar het zorgt er wel voor dat ik niet wil dat mijn schoonouders bepaalde dingen doen met hem. Zo wil ik dat als hij gaat logeren voor het eerst, dat het bij mijn moeder is (die 2 uur hier vandaan woont, dus alles behalve praktische is als er iets is.) Dus dat jou man alles voor het eerst wil doen, zegt meer over je man dan over jouw ouders. Weet niet of het duidelijk is zo maar heb het geprobeerd zo duidelijk mogelijk te verwoorden.
Weet je ook waarom hij alle eerste dingen graag wil doen? In hoeverre zijn zijn ouders in beeld en hoevaak zijn zij jullie kindje? Probeer eerst eens te begrijpen wat en waarom. Dan kun je kijken naar een middenweg. Zijn er specifieke dingen die hij als eerste wil? Schrijf dat op en spreek af dat jullie het daarbij laten. Hij zal ook moeten beseffen dat niet alle eerste keren bij hem/door hem gedaan kunnen worden. Zeker straks met naar school gaan. En waarom is jullie kindje elke zaterdag bij opa en oma? Niet als verwijd, maar kan dat niet anders ingedeeld worden. Zoals straks een doordeweekse dag of iets. Ik vind het zelf ook vrij weinig klinken als je kindje straks maar 1 dag per week echt thuis is.
Elke zaterdag vind ik ook wel veel. Dat zou betekenen dat je dus maar een dag weekend als gezin hebt samen. Eens per week opa en oma zien is zeker normaal maar ik houd ook niet zo van die verplichtingen. Weekend is hier sowieso heilig, straks helemaal. Wel vind ik alles voor de eerste keer willen doen overdreven, natuurlijk zijn er dingen die je voor het eerst wil doen maar dat kan niet met alles. Een skelter kopen is toch super lief? Zit daar iets vanuit zijn eigen jeugd dat hij daar zo'n moeite mee heeft? Hoe vaak zien zijn ouders jullie kindje?
Ik heb niet alles gelezen maar is er eigenlijk niet iets anders aan de hand? Hoe is zijn band met jouw ouders? Mag hij ze graag? Zijn zijn ouders in beeld? Vind hij misschien dat zijn ouders jullie zoon ook eens per week moeten zien, of in ieder geval even vaak dan jouw ouders? Hoe staat hij tegenover structurele opvang door grootouders (misschien vind hij dit eigenlijk geen goede optie?) Ik weet niet hoe het bij jullie is maar bij mijn buren zie ik het gebeuren dat de ouders van haar er echt heel vaak zijn. En als ze er niet zijn wordt er gebeld. De buurman is inmiddels helemaal allergisch voor die claimerige schoonouders en kan dus niks meer hebben. Zelfs leuke initiatieven met de kinderen krijgen commentaar. Ik vind het niet te veel als grootouders hun kleinkind eens per week zien maar hang jij inderdaad zo aan je ouders als hij zegt? Dan heeft hij misschien ook een allergie en is hij bang dat jullie zoon ook zo aan je ouders gaat hangen. Gaat jullie zoon trouwens naar opa en oma omdat jullie op zaterdag werken? Dat zou ik wel logisch vinden omdat er dan maar weinig kinderdagverblijven open zijn.
Ik krijg ook het idee dat er veel meer achter zit dan slechts alles voor het eerst zelf willen doen. Ik krijg het ook een klein beetje benauwd als ik bedenk hoe het voor je man is, hoewel ik als buitenstaander denk: wat een toffe ouders heb je! Ik hoop dat jullie weer op één lijn komen. Dat jij trouwens straks eventueel minder moet gaan werken, mag hij ook weleens doen dan