Bezig zijn met je cyclus duur en het stoppen met anticonceptie kan je soms het gevoel geven dat je dichterbij het zwanger zijn bent omdat je er op die manier al een beetje mee bezig mag zijn. Dat kan voor vrouwen die een man hebben die niet weet wat hij wil of de stap niet durft te zetten al heel wat zijn. Dat betekend niet persee dat iemand dan stiekem zwanger probeert te raken.
Man is toch op de hoogte van de pil stop? Dus stiekem doet ze het niet EN ze gebruiken condooms. Hij is er altijd zelf nog bij, zij is er gewoon eerlijk over.
Net een heel gesprek gehad. In eerste instantie wilde man geen 2e meer. Vreselijk veel tranen gelaten. Tot de ware reden eruit kwam. Hij is bang om zijn vrijheid te verliezen. En wil nu nog niet. Ik laat het nu even, maar wel gevraagd om vooral met mij te blijven praten.
dat van die pendels vind ik ook raar. Het lijkt nu alsof je heel erg je zin probeert door te drukken en geen rekening houdt met de gevoelens van je man. Het is niet zomaar een huisdier wat je neemt. Je moet het toch allebei even graag willen en niet alleen omdat jij het wilt? Meid probeer jezelf gewoon echt even niet op dit soort sites te begeven en je bezig te houden met pendels enzo. Begin er over een half jaar weer over ofzo. Geniet van de tijd die je nog met zijn tweeen bent. Voor je het weet wil je man ook...
Wat een rare opmerking. Ik ben ook al eerder gestopt, vanwege mijn emotionele gesteldheid. Ik voelde me na het stoppen idd veel beter! Dat je jezelf alvast verdiept in je cyclus als jezelf degene bent die zwanger wilt raken vind ik normaal. Ze is er gewoon veel mee bezig, logisch toch? Dat gaat vanzelf. Alleen je moet inderdaad niet alles zo aan pendels op gaan hangen, dan wordt het meer dwangmatig. Je moet niet door gaan slaan hierin. Verder over die angsten... ik denk dat ik dat zelf ook altijd heb gehad. Ik wilde nooit kinderen, ook vanwege mijn vrijheid verliezen. En mijn lichaam dat zou veranderen. Ik denk dat ik door die reden altijd vaginistisch gereageerd heb, want sinds ik wel kinderen wil en bepaalde zaken los kan laten gaat het ineens wel. Maar bij angsten moet je nooit willen overhalen, maar hulp zoeken om je blokkades op te zoeken. Het is een groeiproces wat je doormaakt. @poohbeer: Angst om vrijheid te verliezen is erg reëel vind ik, maar als je al een kind hebt??? Je zou zeggen, dan weet hij wel hoe en wat.Maar aan de andere kant, misschien juist daarom wel.
Hoe moeilijk het ook is, je kunt je man niet overhalen. Jullie moeten er beiden aan toe zijn. It takes two to tango. Niet alleen om het te maken, maar ook om er helemaal klaar voor te zijn. Misschien niet wat je wil horen, ik snap je gevoelens heel goed, maar een kindje is zo belangrijk, zoiets waardevols, daar moet je echt samen helemaal klaar voor zijn. Ik zou zeker niet gaan pushen. Kans dat hij zich er dan tegenkeert is groter en groter. Hoe meer je pusht, hoe minder hij wil denk ik. Een andere vraag. Je zegt dat jullie onveilig gevreeën hebben. Gebruik je dan niet de pil ofzo?
Ik moest even teruglezen hoe het nou zat met dat onveilig sexen. Maar ik ga in deze helemaal met jou mee. Dit gevoel bekruipt mij ook heel sterk. Ik zou me als man behoorlijk in de zeik genomen voelen als blijkt dat ik toch vader wordt ondanks dat ik het nog niet wilde. Ja, hij zal er ongetwijfeld blij mee zijn, maar dit is niet de manier om een wondertje op de wereld te zetten. Maar dat is mijn mening.
Ikvind er niets mis mee. Voordat mijn man eraan toe was ben ik ook gestopt met de pil en zijn we condooms gaan gebruiken, omdat ik graag wilde weten of mijn lichaam het op eigen kracht kon. Mijn man wist dat dus wat is er fout aan?? Zolang er maar niks stiekem gebeurt.
hallo, ik moet zeggen dat ik ook een verlaagd libido had door anticonseptie. en daarbij vind ik het jammer dat je zo oordelend ben over het stoppen van van de antie conseptie. wanneer dit in overleg is gebeurd kan dit toch? zo als zij het beschrijft gaat ze niet achter zijn rug om. wij hebben er ook voor gekozen om mijn spriaal er vorig jaar uit te halen. mijn man wilde toen ook nog geen kind. en hebben in goed overleg hier afspraken over gemaakt.
Ik sluit me aan bij Jane en Cryptonism. Ik denk dat je nu moeilijker maakt voor jezelf door er zelf al zo actief mee bezig te zijn. De belangrijkste beslissing van jullie leven neem je samen, in overleg en wanneer je er beiden aan toe bent... Maar dat is mijn mening.
Wat een reacties ineens zeg! We hebben samen besloten om met de pil te stoppen, omdat het voor mijn man ook niet erg leuk was dat ik zo'n laag libido gehad. We gebruiken condoom ja, maar soms doen we het ook wel eens zonder, en dan ben ik ook eerlijk tegen mijn man over of er een grote kans is om zwanger te raken als we het doen. Meestal is dit dus in de week na de menstruatie en een week voor mijn menstruatie, dat we het wel eens (dus niet altijd) zonder condoom doen. En mijn man weet ook dat het geen garantie is om niet zwanger te worden. Ik voel niet altijd mijn eisprong, dus door mijn gemiddelde cyclus bij te houden bepaal ik die ongeveer. Nu was deze best ongeveer gelijk elke keer, maar de laatste maand had ik dus mijn eisprong ineens een week later en ook een veel langere cyclus (zie handtekening). Dit wist ik natuurlijk ook niet van te voren en hadden we dus al sex gehad zonder condoom toen mijn eisprong kwam. Dit heb ik ook aan mijn man verteld. Er was dus niets aan de hand. Dat ik heb laten pendelen staat er gewoon los van, ik was gewoon benieuwd wat er uit zou komen. Ik snap niet wat dat dan persee te maken heeft met mijn man. Die weet er niets van. En nog een keer ter verduidelijking, ik zeur echt niet om een kind bij mijn man! Ik wacht gewoon af tot hij er mee komt, maar misschien moeten we binnenkort nog eens een gesprek hebben over wat hem nu nog tegenhoud of hoe hij het voor zich ziet e.d. Hij maakt zelf ook vaak de opmerking van kom we gaan een kindje maken, en dan reageer ik ook altijd van dat wil je nog helemaal niet...
Jullie hebben samen gekozen om met de pil te stoppen zodat jouw libido weer omhoog zou gaan en jij zicht zou kunnen krijgen op je cyclus. Maar jullie hebben nog niet samen gekozen om NU al voor kinderen te gaan. Jij loopt met die wens rond, en je mannetje is er kennelijk nog niet helemaal klaar voor. Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten en ik denk dat jij jezelf de vraag moet stellen: Wil ik zwanger zijn terwijl mn mannetje er nog niet klaar voor is? Zou je zelf gelukkig en blij kunnen zijn met een positieve zwangerschapstest als je mannetje ervan in de stress zou kunnen schieten? Samen zwanger worden is zo bijzonder...daar moet je beiden van kunnen genieten. Sommige mannen blijven koudwatervrees hebben hoor...ook als je al zwanger bent De mijne zegt ook nog soms dat ie moet wennen aan het idee dat er straks een kleintje in het ledikantje ligt (ben ondertussen al 27 weken zwanger) maar op andere momenten zegt ie ook dat ie er enorm naar uitkijkt. Maar op het moment dat we besloten hebben om er echt voor te gaan, hebben we die keuze beide zelfstandig gemaakt. En niet op aandringen van één van ons beiden. Mijn man wist dat ik enorm graag kinderen wou, maar hij wou eerst nog wat andere dingetjes gedaan hebben. En daar heb ik op gewacht. We hebben er heel vaak over gepraat, en geloof me, ik heb ook vaak huilend aangegeven dat ik het er niet over wou/kon hebben als hij er nog niet klaar voor was. Maar wat ben ik blij dat ik op dat moment mijn wens niet heb doorgepusht. Ik geef toe dat je mannetje ook wat tegenstrijdige signalen afgeeft...aangeven dat hij er nog niet helemaal klaar voor is, maar wel zonder condoom vrijen of van die opmerkingen van 'kom we gaan een kindje maken'. Ik zou je adviseren om met je mannetje te praten over je wens en dat hij nogal 'onduidelijk/tegenstrijdig' is met zijn signalen. Geef aan dat het verwarrend is voor jou, en dat het ook best pijnlijk kan zijn. Je kan hem ook vragen wat hem nu net tegenhoudt of waar hij mee zit. Jullie moeten hier echt over praten... Maar tips om hem te "overhalen"... die zijn er misschien wel, maar ik denk niet dat je dan goed bezig bent. Je kan je mannetje niet overhalen...je mannetje moet zelf die beslissing nemen. Je praat hier tenslotte over het nemen van kinderen...niet over wat er vanavond gegeten wordt Dat is een hele grote beslissing in jullie leven. Ik weet zeker dat jullie er samen wel uitkomen. Maar misschien nog niet nu gelijk. Droom er nu nog lekker op los en denk na over hoe je het allemaal zou willen hebben. En af en toe een hint naar je mannetje van 'kijk nou wat een schattig kindje' of 'goh, ik zag me vandaag een leuk babypakje' moet heus wel kunnen Succes meid! Ik hoop dat je droom snel in vervulling mag gaan! Samen zwanger zijn is een prachtig en heerlijk gevoel...
Dank je wel voor je reactie ook Tina85. Ik bedoelde met overhalen ook niet letterlijk overhalen, maar misschien meer tips om het voor mijn man aantrekkelijker te maken. Vandaag hadden we het er heel eventjes kort over, hij begon er namelijk over dat ik nu zwanger zou zijn omdat we onveilig sex hadden gehad afgelopen dagen (zit nog niet rond vruchtbare periode dus kans is klein). Dus ik vroeg of hij het leuk zou vinden als het zo zou zijn. Toen zei hij ook Ja en Nee. Hij wil wel graag een kindje, maar hij wil eerst meer duidelijkheid hebben met wat hij nu precies wil gaan doen (qua studie). En hij wil meer richting het noorden van het land verhuizen en dus een huis op het oog hebben voor we een kindje krijgen. Nu heb ik al vaak aangegeven dat ik graag een kindje zou krijgen in het huis waar we nu wonen, omdat we hier dichter bij mijn familie wonen en ik het leuk zou vinden als ze het ook van dichtbij mee kunnen maken. En ik wil hem ook zeker de tijd geven om te ontdekken wat hij nu precies wil e.d. Maar het punt is, dat hij dat al 2 jaar probeert te ontdekken. En ik moedig hem vaak aan dat hij echt iets moet doen e.d. Ik wil er zeker ook echt samen voor gaan, ook omdat het in je eentje niet echt makkelijk is om een kindje te krijgen.