Fijn dat jullie nu in ieder geval praten! Dreigen weg te gaan, zoals eerder gezegd gaat echt niet werken om jou je kilo's kwijt te doen raken. Ik worstel zelf ook mijn hele leven al met overgewicht en geloof me afvallen kan ik als de beste! Het gewicht er af houden niet. Ik ben op dit moment in een traject bij een haptotherapeut. Zij leert mij dat ik overal een oordeel over heb en vooral over eten. Bij mij gaat het niet om eten lekker te vinden, ik stop er iets mee weg (blijkbaar... wat een openbaring!). Het zal voor mij nog een lange weg worden en eerlijk, mijn man gelooft mij ook lang niet altijd als ik zeg dat het me nu wel gaat lukken. Ik denk dat je met je man afspraken moet maken over zijn houding ten opzichte van jou en je eetgedrag. Het is niet nodig om je als een 5 jarige toe te spreken, zijn zorgen uiten mag (neem ik aan) gewoon. Voor mij is de grootste les dat ik zoveel dingen niet mag dat ik mij schuldig voel als ik het wel eet. Ik moet leren vertrouwen op de signalen die mijn lijf geeft en mij zelf afvragen "heb ik nu zin in een paasei of wil ik mij niet alleen voelen en probeer ik dat weg te eten?" Even een egostukje, maar misschien heb je er wat aan! Het systeem is het zelfde als met verslaving. Het enige verschil is dat je zonder heroine wel in leven blijft en zonder eten niet. We zullen dus altijd geconfronteerd worden met onze zwakheden! Succes in ieder geval, het is niet makkelijk! edit: Enne ik zou met jezelf een termijn afspreken van een jaar of vijf (en ook met hem), zodat je de tijd en ruimte krijgt om jezelf de kans te geven langzaam af te vallen. Dan is een "terugval" ook minder erg
duidelijke taal, in mijn ogen hoort een relatie ook zo te zijn. er hoe dan ook altijd voor elkaar zijn.
Lieve schat, ik heb het niet over ts maar over de meeste reacties hier. Zo heb ik onder andere voorbij zien komen dat iemand niet met zijn partner over straat wil als er wat kilo's méér aan zitten. Over walgelijk gesproken!
ietsiepietsie overdreven vind ik nog erg zachtjes uitgedrukt. de reacties dat dames ook bij hun partner weg zouden gaan als die zo zou aankomen of het licht uitdoen om het niet te hoeven zien vind ik walgelijk.
Ow sorry dat haalde ik niet uit je bericht....ik dacht dat het op ts was bedoeld. Die reactie over niet met partner over straat willen lopen is inderdaad walgelijk
Dankjewel! Dat is lief...wekelijkse therapie sessie online doen met alle dames hier scheelt me a trip naar de psycholoog
Wekelijks? Je hebt nieuw account, ben je oud forumlid die nieuw anonieme opent steeds? oke ik heb al een vermoeden wie je bent hihi
Zo moet je echt niet denken hoor.... Je hoeft helemaal geen jojo'er te zijn.... Ik denk dat een gesprek met een psycholoog helemaal geen kwaad kan. Als je wat lekkerder in je vel zit, wordt het emo-eten minder en zodra je lekker gaat afvallen krijg je vanzelf de slag te pakken.... Sterkte! Je kan het!
Walgelijk omdat ik liever het licht uit doe bij onze avondbijeenkomst. Walgelijk is het als iemand te dik word en dit niet in de hand heeft en zich schuilt achter smoesjes terwijl er voldoende hulp hiervoor is. Ik hoef die zwemband en die buik hangend over zijn klokkespel niet te zien hoor. Ik zal bij hem blijven mits hij er iets aan zal doen en zo denkt mijn vriend ook. Het is gewoon ontzettend ongezond bah.
Maar vaak speelt er ook wel wat meer, dan alleen jezelf volvreten omdat je dat leuk vind. Mensen die dit doen vinden dat namelijk helemaal niet leuk.
ik heb de 1e pagina's gelezen, maar de meeste reacties die ik las gingen toch wel over dat TS maar snel weg moest gaan bij zo'n vent. Eerlijk.... ik schrik daar best van. Waarom moeten wij als buitenstaanders iemand adviseren om maar snel weg te gaan bij haar partner? Tegenwoordig scheiden mensen om de stomste dingen, mensen zijn elkaar snel zat. EN als er ook nog een aantal mensen hun mening verkondigen dat als hun man dit of dat had gedaan dan... Ja wat dan? Is scheiden dan maar een optie? Ik zie uit de openingspost meer een schreeuw om hulp. Waarom kunnen we dan niet TS met zn allen te vragen om meer geduld te hebben, om te praten met haar man. We kennen hun huwelijk niet, en hoe haar man het heeft aangepakt is idd niet de juiste manier. Maar goed, niemand is perfect toch? En iedereen is anders op jullie eigen manier. Vergeet dat vooral niet! Sorry dames... het valt me gewoon op, mss val ik in herhaling als dit al eerder is benoemd. Ik ben ook niet perfect maar ik wil iedereen het advies geven niet gelijk (en vooral over een huwelijk) het slechte af te roepen. Ik hoop dat ik niemand hier mee heb gekwetst, ik bedoel het alleen maar goed.
Nee dat snap ik. Maar als je al jaren met dit probleem kampt dan zoek je toch juiste hulp? Dit is niet van laatste weken dat ts haar man er iets over zegt en ts heeft al vele diëten geprobeerd maar kan dit niet volhouden dus een psychisch iets.
Ik ben het hier helemaal mee eens! Mijn man en ik zijn bijna 6 jaar bij elkaar, en in die tijd ben ik ook enorm veel aangekomen. Tussen het moment dat wij elkaar ontmoetten en de dag dat ik ben bevallen van de tweede, zit een kilo of 50 verschil. Daar is inclusief 8 zwangerschapskilo's inmiddels 18kg van af, en heb dus nog een kilo of 30 te gaan voor ik weer op het gewicht zit van toen. En nee, mijn man heeft hier nooit moeilijk over gedaan, nooit opmerkingen gemaakt dat ik moest afvallen. Dat wordt hier voornamelijk gedaan door mijn moeder... En dat inmiddels al een jaar of 20.. Vorig jaar heb ik de stap gezet naar de huisarts, voor een doorverwijzing voor een maagverkleining. Vanuit het ziekenhuis doorgestuurd naar dietiste, later doorgestuurd naar een psycholoog. Dus ja, nu bij een dietiste én psycholoog onder behandeling, wat soms best irritant is, maar het lukt me nu wel een stuk makkelijker om weer een schop onder m'n eigen kont te geven en weer een gezond eetpatroon op te pakken. Al werkt man hier niet altijd in mee, als hij boodschappen doet koopt hij namelijk zomaar 4 zakken chips, terwijl hij weet dat ik heel veel moeite heb om die dan te laten liggen . Gewicht verliezen gaat nog steeds wel met ups en downs, maar lang niet zo erg als het eerder was toen ik echt allerlei dieten ging doen. Erg goed dat jullie nu weer met elkaar hebben gepraat, en dat je man nu ook inziet hoeveel pijn hij je doet met constant lopen zeuren over je gewicht. De enige die kan zorgen dat je blijvend gewicht verliest ben je zelf, de motivatie moet helemaal vanuit jezelf komen. En naast je hier op het forum ff uitlaten, zal ik zeker de stap zetten naar de huisarts voor professionele hulp hierbij! Is eerst eng, maar tis ook wel heel fijn om je bij een onbekend iemand even flink te laten gaan!