Nee hij is niet depressief, of niet bij mijn weten! Het is gewoon de situatie, er zijn bepaalde verschillen geweest ih verleden waar hij t heel moeilijk mee had en waar hij zich niet mee kon verzoenen maar hier altijd tegen gevochten heeft. En nu kan hij deze situatie niet meer de baas. Hij is dol op de kinderen, is echt een superlieve papa en kan niet zonder de kids! Het is loodzwaar voor hem zegt hij maar hij vind dat hij moet doorzetten ...
Hoop ik ook hoor 😪 ben helemaal kapot van verdriet! Hoe zit dat trouwens met relatietherapie? Je moet daar gaan zitten en je problemen vertellen?
Als hij zegt nog van je te houden dan vindt ik eigenlijk wel dat hij relatietherapie moet proberen. Wanneer je kleine kinderen hebt is het voor een relatie ook echt tropenjaren. Laat hem anders eerst eens met iemand alleen te praten. Hij gooit wel heel veel weg op deze manier.
Het gaat niet om weggaan alleen zijn of wat dan ook maar om de situatie! De kids maken het juist beter voor ons! Zonder de kinderen was hij misschien al veel eerder weg willen gaan. Het zijn de onoverkomelijke geschillen die hij beu is...
Ik zit me hier plaatsvervangend kwaad te maken zeg! Dus hij wil scheiden, en dan? Lekker makkelijk! Hij zal toch hoe of zo met jou door 1 deur moeten blijven gaan ivm de kinderen. Hij zegt dat "hij op is"? Maar wel van je houdt? Wat wil hij dan? Rust? Hoe erg ik dit ook voor je vind, probeer wel een beetje de regie te grijpen hoor. Probeer jezelf bij elkaar te rapen en laat je niet kapot maken door emoties. Laat hem maar eens zien wat hij laat zitten! Die emoties komen evt later wel. Natuurlijk ben je verdrietig, maar probeer te teren op je kinderen, en neem wat afstand van hem. Laat hem maar komen met oplossingen. Probeer ondertussen voor jezelf zovast op een rijtje te zetten, in welke situatie je bevind als je alleenstaande moeder wordt. Ik bedoel dan in praktische zin, werk, huis etc. Probeer een sterke vrouw te zijn...Heel veel sterkte meid!
Maar Mumija, je weet toch helemaal niet wat er aan de hand is? TS wil niks prijs geven over de situatie, haar prima recht hoor, maar ik lees tussen de regels wel dat er meer aan de hand is dan dat hij ineens wil scheiden.
Wist jij dit ook? Of komt het als donderslag bij heldere hemel? Want als dat zo is, dan is het wel ontzettend jammer dat ie het niet bij je heeft aangegeven zodat de relatie nog een eerlijke kans heeft gekregen. Maar heftig is het sowieso. Heel veel sterkte.
Nee daar heb je ook gelijk in maar ik lees wel dat het voor ts nogal onverwacht komt. Dan mag hij toch wel wat duidelijker zijn en als hij dan ook nog zegt dat ie van haar houdt...Daar maakt ie het toch niet makkelijker mee. En dan ondanks de grote geschillen 3 kleine kinderen..die toch ook hij op de wereld heeft gezet. Maar misschien is het verhaal idd toch te onduidelijk voor mij.
Meid, ondanks verdriet zou ik ook ontzettend kwaad zijn! Ik lees dat jullie drie jonge kids hebben, maar ook dat hij hier al jaren mee zit. En nu wil hij bij je weg en verwoest het leventje van jullie kindjes. Dan had hij toch beter niet die kindjes willen krijgen met jou? Wellicht is dit voor mij ook iets te weinig info. Ik wens je iig wel heel veel sterkte en kracht. En praat er met iemand over, nu! Vreet je zelf van binnen niet op.
Ja er zijn geschillen anders wilde hij niet scheiden! Maar dat dit de reden van de scheiding zou zijn komt keihard aan! Het is een beetje vanalles maar mijn inziens was het niets bedreigend!
Wat ontzettend vervelend zeg... Ik wil je ook veel sterkte toewensen en je een dikke knuffel geven! Hoop toch echt dat goed komt tussen jullie
Ik wist dat er bepaalde dingen waren die niet lekker zaten! Maar mijn inziens was het geen bedreigende factor om voor een scheiding te zorgen!
Dat zei hij ook! Sorry dat ik je leven verwoest je bent een goede en lieve mama en ik hou van jou maar ik kan niet verder in dit huwelijk! En ook dat t makkelijker was als er geen kids waren maar daar heeft hij geen spijt van
Maar dat bedoel ik! Als hij zegt dat hij van je houdt, blij is met jullie kids...maar dat hij niet verder kan in jullie huwelijk...Dan zou je toch zeggen dat juist therapie de oplossing zou moeten zijn? Of een psycholoog? Om wat zaken helder te krijgen en dat ie alles op een rijtje kan zetten? Zo zonde als ie na een evt scheiding erachter komt dat hij de verkeerde beslissing heeft gemaakt! En ik denk precies over een huwelijk net als jij. Maar bij mij is het wel; eruit, is nooit meer erin. Misschien moet je hem dat ook eens duidelijk maken (?)..
Pfff.. Die tijd heb ik ook meegemaakt! Ene kant wil je vechten en er alles aan doen. Maar ik geef je ook als tip mee, denk aan jezelf en je kinderen. Zorg dat je sterk blijft voor ze en laat je niet leiden. En alsjeblieft ga zo snel mogelijk met iemand praten. Je ouders, zus, vriendin.. Je kan dit niet alleen en je moet je onrust ook kwijt kunnen. Het licht op als iemand luisterd, je snapt etc... Het is een hele zware tijd, maar je kan er ook weer dingen Van leren!! Maar denk nu aan jezelf, wat jij nodig hebt!! Kus!