Eens. Wij doen dat ook weleens en daardoor hebben we dan tijd voor elkaar of voor onszelf. Even opladen
Ik begrijp je frustratie zeker wel. Jij staat 9 van de 10 keer eerder op, staat ook nog midden in de nacht op voor voedingen. En je man deelt nu mee dat hij even een dagje lekker gaat relaxen, zodat jij nòg eerder op mag staan en alles in je eentje regelt. Iemand riep hier dat het geen wedstrijdje is en dat is het ook niet. Maar als de balans zo oneerlijk verdeeld is, dan kan zoiets behoorlijk in het verkeerde keelgat schieten ipv dat je het de ander gunt bij een evenredige balans. Hij loopt totaal voorbij aan het feit dat zij ook weleens moe zou kunnen zijn (zeker met het letterlijk minder aantal uur slaap) en het mededelen ipv overleggen komt eerder over als een soort eis, dan dat hij er even doorheen zit en haar hulp vraagt. Groot verschil in hoe dat overkomt. Iemand zei hier ook, dat je meer en beter dingen moet gaan aangeven. En daar ben ik het ook absoluut mee eens. Je moet zelf gaan waken voor je grenzen en er niet van uit gaan dat de ander dat automatisch doet. Want dat gaat niet gebeuren. Duidelijke afspraken maken. Succes ermee! Helaas herken ik een hoop hierin.
Ik zou hem dat dagje lekker een keertje Laten uitslapen en afspreken dat jij de volgende keer aan de beurt bent
Nee hoor hier nog iemand. Wel verwachtend dat het andersom ook een keer gebeurd maar dat zit wel goed bij ons.
Het is toch geen wedstrijd... Ik sta vaker eerder op, ik doe meer... Je moet toch al vroeg op dan kan je toch net zo goed de kinderen even wegbrengen, het is voor jou een gewone dag verder. Je man is vrij en wil een dagje relaxen, waarom moet hij dan vroeg op staan om de kinderen weg te brengen Bij ons zou dit dus geen eens een onderwerp zijn om te bespreken.
Tuurlijk is het geen wedstrijd. Ze schrijft dat haar man tot middernacht nog voor de buis zit, terwijl zij om 21 uur haar nest al induikt, omdat ze keimoe is. Dat ze moe is, snap ik wel, ze heeft veel op haar bordje. Maar haar man kan ook eens een keer vroeg op bed gaan, dan hoeft ie niet uit te slapen. Vind haar man egoïstisch gedrag vertonen. Huishouden en kinderen dat moet je samen afstemmen. Samen met studie en werk, maakt zij een evenredig aantal werkende uren als haar man. Hij hoeft er 's nachts niet uit voor de nachtvoeding. Ik vind dat zij het ook verdient om eens lekker uit te kunnen slapen.
TS, als ik het zo lees gaat het jou niet echt om die ene ochtend, maar omdat je niet blij bent met naar jouw gevoel een oneerlijke balans. Geven en gunnen is liefdevol en fijn in een relatie, maar op het moment dat je het niet terug voelt komen, is het niet meer zo fijn. Ik zou hem inderdaad die ochtend gunnen (dat mag hij best beseffen dus laat weten dat je dat doet voor hem), en dan dit weekend serieus om de tafel over de verdeling. Geef aan wat jij voelt (niet 'jij doet dit, jij doet dat te weinig', maar praat vanuit jezelf), en hoe je het graag anders ziet. Laat weten dat je hem graag dingen gunt, maar nu ervaart dat hij jou wellicht niet hetzelfde teruggeeft.
Eens! Het is verleidelijk om in wedstrijd-termen te gaan praten, ook straks met jouw man TS. Probeer dat te vermijden. Het gaat om samen een oplossing zoeken in een druk leven met veel taken voor beide!
Ik zou ook mijn vriend laten liggen en zelf iets eerder op staan om mijn dochter naar de opvang te brengen. Echter zou ik het wel op prijs stellen als dit in overleg is gegaan. Zoals ik het lees heeft je man een dagje vrij genomen om uit te rusten en 'verplicht' hij jou om je kinderen naar de opvang te brengen. Dit zou mij eerder in het verkeerde keelgat schieten dan het feit dat ik eerder op moet staan en hij kan blijven liggen. Als het gewoon in overleg is gegaan dat hij een dagje vrij neemt om eens lekker uit te slapen, waardoor jij je kinderen wegbrengt en iets eerder op staat zou ik er geen probleem mee hebben. Lijkt me ook wel eens heerlijk een dagje lekker uitslapen in een stil huis Overigens hebben wij voor het weekend wel afspraken gemaakt wie er uit gaat en wie nog even mag blijven liggen. Op zaterdagochtend staat mijn vriend op voor mijn dochter, ik neem de zondagochtend voor mijn rekening. Als we dit niet afspreken draait het er op uit dat ik 9 van de 10 keer in de ochtend mijn bed uit kan.....
Als het enkel om die vrije dag zou gaan, zou ik de kinderen doen en ze wegbrengen: ik moet er toch uit. Ik denk dat je pijnpunt 'm veel meer in de weekenden zit. Daarover zou ik duidelijke afspraken gaan maken: de ene dag hij uitslapen, de andere dag jij. Daarin zit nu wel een heel scheve verhouding.
Voor alle "oh, maar ik gun mijn man dat uitslapen zo graag dames": Zou je datzelfde gevoel hebben als je al jaren het gevoel hebt meer op je te nemen, hem al meer te gunnen dan hij jou, om de gunsten terug moet vragen en al meer doet buiten gelijke werkdruk? Daar ligt toch het echte probleem! Niet bij een keertje gunnen? ((Voor de duidelijkheid: ik zou dat mijn man ook gunnen nu, maar een tijd terug was het tamelijk stressvol met onze ASS zoon met verstandelijke handicap. Te veel slaapgebrek en een zwaardere tijd met hem. En nee, toen gunden we elkaar te weinig want het was eigenlijk iets te zwaar. Ik vind het dus te simpel om zomaar over 'gunnen' te praten vanuit een eigen, prettige situatie))
Ik zeg ook niet dat TS het niet verdient.... Ik zeg dat ze toch vroeg op moet en haar man niet, dan kan ze toch net zo goed even de kinderen wegbrengen? TS haalt er nu vanalles bij... Hij dit, ik dat... Toch compleet niet relevant? Man slaapt donderdag uit, TS dan op zaterdag. Klaar.
Wat ik vooral lees is een onbalans; ik lees dat TS zelf ook moe is, maar geen tijd krijgt om bij te slapen. En dan deelt haar man mee dat hij een dag uit gaat slapen en zij dan maar eerder op moet staan om de kinderen weg te brengen, terwijl zij óók moe is. Als haar man had gezegd;'Schat, ik ben nu zo moe van drukte op het werk, ik moet echt even een dag niks, dus ik heb donderdag vrij. Zullen we het dan zo doen dat jij zaterdag lekker kan blijven liggen?' Dan was het al anders, maar zo lees ik het niet. Ik lees het als;'Ik neem donderdag vrij, jij brengt de kinderen weg.' Ik zou hem iig zeker uitleggen dat jij óók moe bent, dat jij ook eens een dag niks wil doen. Ik heb het idee dat je man dat niet door heeft - en dat kan hij ook niet ruiken! Als ik een gelijkwaardiger verhaal las, zou ik ook totaal geen probleem hebben met een keer een dag uitslapen en dan dus zelf eerder opstaan!
wat vinden er een hoop vrouwen dat die man vroeg moet opstaan hier gunnen we elkaar alles als het andersom was geweest had mijn man ook gezegd lekker uitslapen en wat voor jezelf doen
Wauw, frustratie? Waarom mogen "wij" het niet over gunnen hebben maar "hun" mogen wel zeggen dat het krom en oneerlijk is? Ik zou mijn man dat idd gunnen ja, ik moet er toch uit, dus als 1 van de 2 dan lekker kan blijven liggen, waarom niet?
Ik denk dat ze dat doet om de situatie uit te leggen en dat haar frustratie de onbalans in hun relatie is. Dat zij het gevoel heeft dat zij altijd alles moet doen en dat haar man haar ook nog meedeelt dat hij vrij is dus zij MOET de kinderen maar wegbrengen. Zo te lezen, zit het er voor TS niet in dat zij in weekend eens lekker kan uitslapen.
maar dat is mijn punt; ik lees in TS's verhaal dat haar man dat omgekeerd niet doet. Anders zou mijn mening ook anders zijn idd.