Dit klinkt mij ook bekend in de oren. Hij gaat zich laten steriliseren, maar moet mentaal nog even een drempel over voordat het ook daadwerkelijk zover is. Ik heb dus maar eerst weer de pil geregeld condoom erbij en dan zitten we vast veilig. Ik heb bijna de hele zwangerschap geprobeerd om hem zover te krijgen dat we toch even 'iets' deden, maar op den duur heb ik mijn pogingen gestaakt. Onder het mom: "Als je het niet meer probeert, word je ook niet afgewezen." Ik vermaak mezelf wel...
Wat lief allemaal.. ik heb het eigenlijk gewoon geaccepteerd en dacht dat het best normaal was. Tot ik dit topic dan weer zag en dan komt het wel binnen eigenlijk.
Ik ben het bijna helemaal met je eens (eng he?!) behalve je laatste stuk, ik heb namelijk geen enkele reactie gezien waarin iemand het gevoel heeft niet te mogen weigeren als ze echt niet wil.
Precies!! Ik probeer het ook niet meer omdat ik toch al weet wat het antwoord gaat zijn. Sterriliseren wil mijn man ook niet. De jouwe dus wel? En daarna durft hij het wel weer? Idd je moet wat! Dus zelf vermaak is een goede optie. Maar is toch anders
Tja, een beetje of topic, maar wisten jullie dat verkrachting binnen het huwelijk pas sinds 1991 strafbaar is in Nederland? https://www.advocaat-zedendelict.nl/zedendelicten/verkrachting-binnen-het-huwelijkrelatiehuishouden Quote van deze website: "Vóór 1991 gold dat partners binnen het huwelijk bepaalde echtelijke verplichtingen hadden. Eén daarvan was het hebben van seks. Ook indien een van de partners niet instemde met de voorgenomen geslachtsgemeenschap, was het geen verkrachting zoals dat nu strafbaar is gesteld. Het begrip verkrachting werd daarop na maatschappelijke en politieke druk opgerekt." En dan hebben we het dus over de Nederlandse, seculiere, wetgeving.
Wie behoort er tot dat “kliekje” dan? Volgens mij heeft @Whysteria namelijk een enorme groep fans....
Toen ik onverwacht zwanger bleek, ondanks mijn vermeende spiraal, hebben we besloten dat hij hierna aan de beurt was voor anticonceptie. Hij heeft zelf voorgesteld zich te laten steriliseren. Maar tot nu toe heeft hij bij iedere ingreep (van knieoperatie tot liesbreuk) waarbij er in hem gesneden werd, complicaties gekregen. Extreme zwellingen, ontsteking enz. Dus gezien de locatie van de ingreep, snap ik zijn terughoudendheid wel enigzins. Daarna zou hij het in theorie wel weer durven. Maar willen... dat is weer een ander verhaal.
Aah ik snap het! Dan is dat best spannend voor hem al is de sterrilisatie voor de man een kleine ingreep. Ik hoop wel voor jou dat je man daarna weer wilt. Anders zou er echt een andere reden moeten zijn waarom hij niet wilt
Ah kijk, je hebt er al één te pakken. Nu die andere nog. Voor mij: ik heb welgeteld één lid hier op PB omdat ik enorm respect voor haar heb, en we liggen qua persoonlijkheid op één lijn. Voor de rest moet ik mijn 'likes innen' on merit.
On topic, ts lijkt me heel lastig. Herken het wel van mijn vorige relatie. Bij mij lag het er wel aan of het tussen ons lekker ging of niet. Of in periodes dat een van ons erg moe was of druk in je hoofd. Dan deden we het niet vaak. Off topic. Wat voor religie je ook hebt. En met alle respect. Ik hoop dat gelovige meiden hier op zp zelf blijven bedenken wat ze belangrijk vinden. Niet omdat het in de Koran of de bijbel geschreven staat.
Dat snap ik helemaal. Misschien wil je het toch niet zien en dan zie je het als best normaal. Tot je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Ik hoop in ieder geval dat je er zelf niet aan onderdoor gaat. Want onzeker zou ik in jouw relatie ook worden en wat een naar gevoel is dat. Let goed op jezelf!
Ik vind vooral de toon niet zo respectvol. Een beetje 'heb je hem weer'. Lijkt me dat je dat dan ook naar je partner uitstraalt. En alleen al dat je zo ervaart is gewoon niet goed in een goed huwelijk. @TS Ik heb de indruk dat jullie er niet over praten. En dat jullie seksleven voor je verlies ook al niet zo denderend was. Kan dat zijn? En waarom praten jullie er niet over? Je kan toch gewoon zeggen dat je je gekwetst voelt omdat je het gevoel krijgt dat hij jouw rouw en verdriet niet ziet?
Het gaat over twee uitersten hier. Net als dat het moeilijk is voor iemand die te dun is en maar niet aan kan komen en voor iemand die te dik is en maar niet af kan vallen om elkaar te begrijpen. Ik ben degene met het lagere libido in onze relatie, maar dat is vooral de laatste tijd. Ik ben pro zin maken, maar doe niks tegen mijn zin. Ik spreek af met mijn man dat hij niet naar mij toe komt, omdat ik het rot vind om hem af te wijzen en hij om afgewezen te worden. Ik kom dus naar hem toe en dat werkt voor ons. Ik maak zin en neem de eerste stap. Misschien werkt dat voor jullie ook wel ts? Ik heb ook weleens aan de andere kant gestaan, misschien dat ik me daarom goed in kan leven in mijn man. Ik had er een heel verhaal over getypt, maar het enige zinnige dat ik erover kan zeggen is dat ik niet weet hoe je het op moet lossen en dat het echt vreselijk moeilijk is en ontzettend slecht voor je zelfvertrouwen. Ik hoop dat jullie er wel uit komen. Blijf van jezelf houden (o.a. @Niveah @kleinepien ). Sterkte.
Daar heb je gelijk in. Diep van binnen weet ik dat het niet normaal is en het irriteert me dagelijks, onbewust. Ik mis de liefde en intimiteit binnen mijn huwelijk maar ik weet ook dat ik het niet in mijn eentje kan doen. Scheiden kan en wil ik niet zomaar. We doen normaal tegen elkaar want ik wil de kinderen samen normaal opvoeden. Soms denk ik wel eens, wat als de kinderen groter zijn? En hun eigen weg gaan. Dan sta je er weer met zijn tweetjes alleen voor. Als hij dan nog zo is zoals hij nu is weet ik niet of ik verder met hem kan/wil. Lijkt niet binnen te komen bij hem.
Met alle respect naar elk geloof toe (ben zelf christen) Mijn beste vriendin met wie ik werkelijk alles deel is een moslima, en heb hier ooit eerlijk naar gevraagd, Dit is niet iets wat anno nu nog acceptabel is zij ze, mensen moeten wel met de tijd meegaan, vrouwen en mannen zijn gelijk, de islam ziet dat niet zo omdat de koran door Allah zelf gestuurd Is, heel lang geleden waar deze normen en waarden toen nog normaal waren. Maar het voorkomt onvrede?? Nee het creëert het! Goed met elkaar praten en naar elkaar luisteren voorkomt onvrede Mijn relatie is met mijn ex stuk gelopen omdat ik hoopte dat dit inderdaad waar was, Ik liet alles toe. Terwijl ik er niks voor voelde om seks te hebben. Ik was dood En dood ongelukkig en ben weggegaan! Omdat ik me verplicht voelde hem gelukkig te maken, daarvoor heb je een relatie Toch?. Nou voor mij werkt dit niet hoor, en zou het zeker niet aanraden. Tenzij je je zin in seks voor altijd kwijt wilt! Tot op de dag van vandaag ben ik het liever kwijt dan rijk. Heel soms maar dat ik het wil. En mijn vriend? Die respecteerd dit gelukkig, ben er nu gelijk vanaf het begin eerlijk over geweest. Seks heb je niet als je het niet wilt, dat hoort niet