Hoi! Als het allemaal goed blijft gaan dan krijgt onze dochter er in maart een broertje of zusje bij! Als wij een goede echo gehad hebben willen we het wel aan haar vertellen natuurlijk! Hoe hebben jullie dit gedaan? En snapte ze het een beetje?? Onze dochter is dan bijna 3 als we het gaan vertellen. En nog leuke tips voor boekjes hierover?? Thanx alvast!
Mijn zoontje is drie jaar en drie maanden en redelijk bijdehand. Wij hebben het gewoon verteld na de eerste echo, omdat we toen ook foto's hadden om te laten zien. Hij begrijpt het prima. Wat ook erg leuk is, is het boek Miracle of Life. Hierin staan allerlei foto's van embryo's en foetussen in diverse stadia van ontwikkeling. Wij kijken geregeld in dat boek hoe de baby er nu uit ziet. Hij weet dat de baby nu ongeveer zo groot is als zijn eigen voetje, dat hij in een zakje met water zit en eten krijgt uit een lange slang. Dat hij op zijn kop kan hangen, kan springen, schoppen, zwaaien, zwemmen. We hebben de laatste tijd ook redelijk was baby's in onze omgeving gekregen, dus hij weet wel dat er dikke buiken bij horen enzo (en wil dus steeds ook de mijne zien of die al dik wordt). Hij heeft het er erg vaak over, verheugt zich er ook al enorm op. Echt schattig. Toen de oudste grote broer werd, was hij net twee. Voor hem hadden we twee boekjes: eentje van Bobby en eentje van Nijntje. Die waren voor die leeftijd ook erg leuk.
Ik heb een aantal boekjes gekocht maar ook in de bibliotheek heb je genoeg boekjes voor die leeftijd die je kunt lenen. Erg jammer dat ik destijds nog geen lid was anders had ik dat zeker gedaan. Maar ik had voor Thijmen "Nu ben ik grote broer" en "Hoera, er komt een baby bij" Maar als je gewoon zegt dat er een baby in buik groeit vinden ze het al spannend genoeg. Echt bevatten doen ze het toch niet op die leeftijd. Thijmen had het pas echt in de gaten toen ik dikker werd en hij de trapjes kon voelen. De boekjes waren alleen een aanvulling erop. Succes!!
Wij hebben onze dochter (ruim 2) meegenomen naar de echo, we hebben haar die ochtend verteld dat we gingen kijken of er een baby in mama's buik groeide. Dat vond ze wel spannend, bij de echo heeft ze haar ogen uit gekeken. Echoscopiste had ook nog een extra foto voor haar uitgeprint, die liet ze toen we naar de opa's en oma's gingen vol trots zien, en zei ze kijk baby mama's buik. Of ze het verder goed bevat, geen idee, aangezien ze al een broertje heeft scheelt het wel, ach over een paar weken zien we wel of ze het allemaal begrijpt.
Hier hebben we gewacht tot ik 12 weken zwanger was. Vorige keer al gelijk verteld maar toen was ze nog geen 2,5 jaar en was ze er dus helemaal niet mee bezig, maar goed ook want dat werd een miskraam. Nu begrijpt ze het heel goed en is ze er soms ook wel wat meer mee bezig. We hebben gewoon verteld dat er een baby in mama's buik zit en dat die nog heel veel moet groeien en dat het dus nog wel een tijdje duurt voordat de baby geboren wordt. Ook heeft ze 2 boekjes uit de bieb. Wel probeer ik het er niet teveel over te hebben omdat het voor kinderen natuurlijk helemaal lang duurt allemaal.
Wij hebben het direct verteld, beide keren. Toen ik zwanger was van T, was M bijna 1,5 jaar oud. We hebben verteld dat er misschien een baby in mama's buik groeit maar dat we dat pas zeker weten als we een echo hebben gehad. Met S net zoiets, M was toen bijna 3,5.Als ik een miskraam had gehad, had ik dat gewoon uitgelegd als iets dat bij het leven hoort, wel in haar terminologie natuurlijk. Leuke boekjes: 'Een baby!' een kimio boekje van oa Elle van Lieshout. Verder ook Nijntje, Bobbie (voor T), gewoon in de boekhandel een beetje kijken wat leuk is en past bij jouw kindje.
ik heb het eigenlijk niet verteld maar ze pikte het gewoon op uit ons gepraat. Dus op een gegeven moment was het "mama baby in borsten" (omdat die enorm groeiden). En eigenlijk betrekken we haar er sindsdien ook gewoon in, dat ik erg misselijk was, dat ik in potje moest plassen (MvM) voor de baby in de buik, dat ik elke ochtend een vitaminepil neem moet zodat de baby ook kan eten volgens haar. Verder kijken we veel naar haar eigen geboorte/babyfoto's en dat vindt ze ontzettend interessant als ik zeg dat de baby er zo ook uit gaat zien. Ik heb een Angelsound en samen gaan we dan hartje luisteren (baby tsjoek tsjoek ) en inmiddels is ze druk bezig haar pop steeds een flesje te geven. Dat zal ze wel opgepikt hebben op het kdv. Dus het is er hier gewoon ingegroeid, heb nog geen boekjes o.i.d. met haar gelezen.
Wij hebben toen ik zwanger was van nr 2 ook boekjes uit de bieb gehaald om het duidelijk te maken wat er te gebeuren stond. Maar mijn zoontje had er geen oog voor. Ze schelen 20 maanden, misschien nog wat te jong, maar mijn neefje en nichtje schelen 19 mnd en mijn neefje had er maar druk mee. Ik ben nu zwanger van nr 3, nog 5 weken ongeveer en de oudste reageert er helemaal niet op. Ik had bedacht dat hij er dit keer meer van mee zou krijgen, maar gewoon echt helemaal niks. Hij lijkt de dikke buik helemaal niet te merken. Vreemd, want de jongste die nu 13 maanden is, begint al naar de buik te wijzen en erop te reageren.
Hier vanaf het begin verteld en ze ging mee naar de verloskundige. Op het laatst haar mee laten helpen met de laatste voorbereidingen en op het moment van de bevalling toen ze naar de gastouder ging, ook verteld dat de baby zou komen. Papa heeft haar 3 uurtjes na de bevalling opgehaald en het was gelijk helemaal goed. Baby vindt ze geweldig en ze heeft gelijk de omslag gemaakt dat de baby nu uit de buik bij ons is. Ze is hooguit iets van slag maar heel lief naar haar zusje toe.
ook wij willen het gaan vertellen als de goede echo geweest is EN je wat aan mijn lijf begint te zien. we douchen vaak samen, dus dat zal haar niet onopgemerkt blijven denk ik zo.
Wij hebben nog niets verteld en gaan hiermee wachten tot het echt zichtbaar is. 9 maanden is voor ons lang,laat staan voor een peuter van 3 jaar. Het is de bedoeling om haar dan bij alles zo goed mogelijk te betrekken. Ze zal wel niet aanwezig zijn bij de eerste echo. Ik heb een mk gehad en het lijkt me niet zo leuk om dan mama en papa verdrietig te zien.
Vorig jaar hebben we het onze zoon (toen 1,5 jaar) meteen verteld. Dat er een baby in mama's buik zat. Helaas werd het een miskraam. Daarom hebben we dit keer pas het nieuws gedeeld, toen we de 13 weken grens voorbij waren en alles nog goed was. We begonnen weer met "mama heeft een baby in de buik", maar ik denk niet dat hij het goed bevat. Hij is nu 2,5 jaar. Soms zegt hij dat hij óók een baby in de buik heeft Hij wil de laatste tijd alles wat wij ook hebben en doen We hebben ook een boekje gekocht, waarin staat war er met mama gebeurt en wat er straks gebeurt als de baby er is. We vertellen ook dat hij binnenkort een groot bed krijgt en dat de baby in het kleine bed mag slapen. We vertellen ook wat de baby straks gaat doen (slapen, huilen, eten en poepen ) en wat hij mag doen met de baby (aaien, kusjes geven, mama helpen, etc). En toch heeft ie het nog niet helemaal door. Kan denk ik ook nog niet...
Oja, hij denkt dat de baby eruit komt door de navel. Daar probeert ie door naar binnen te kijken. Soms zegt ie dat de baby eruit moet en dat de buik open moet, maar dan zeg ik dat de baby nog niet klaar is
Wij hebben het ook redelijk snel verteld. Dit mede omdat wij op de bovenverdieping wat dingen moesten aanpakken. Hij kreeg een nieuwe kamer met een groot bed. En zusje krijgt straks zijn kamer, met zijn oude bed. Ook gaan we regelmatig samen kijken op de babykamer, hij wijst dan alles aan en zegt zusje. Ook staat de box al op tijd in de kamer, zodat hij daaraan kan wennen. Hij gaat soms mee naar de gyn, maar krijgt daar nog weinig van mee. Ik gebruik het boek: Mama, wat zit er in je buik? Hierin staat de baby per paar weken op ware groote afgebeeld. Ik ben het wel eens met iemand die zei dat 9 maand inderdaad lang duurt, wij hebben het er ook echt niet elke dag of week over. Af en toe even aan herinneren dat er wel een zusje bijkomt straks. En dat ze ook bij ons blijft wonen .
Toen mijn buik redelijk zichtbaar werd (13-14 weken) hebben we opmerkingen gemaakt dat hij weer grote broer zou worden. Nu vragen we ook regelmatig 'waar is baby?' en dan wijst hij soms ook naar mijn buik (voorheen altijd naar de urn waar het as van mijn dochter* in zit). We hebben ook verteld dat deze baby straks wel huilt en geluid maakt. Verder doen we er niet zoveel aan. Misschien heeft hij ook wel zoiets van 'eerst zien dan geloven' geen idee. Hij kan nog niet praten vandaar (is 2,5 jr)