dat snap ik , wil hem ook niet pushen maar wil gewoon voor me zelf weten waar ik aan toe ben......... het hoeft ook niet gelijk , de pil in de la .... maar de ene keer is het ´´ach een 2de is wel leuk he ´´ en de andere x is het ´´maar je wou toch de box weg doen ´´ je krijgt er gewoon geen hoogte van... hij kan toch ook zeggen , tuurlijk lijkt me het leuk ,een 2de maar nu nog ff niet .........................snappie ......
Hier ook een beetje hoor. Al is het wel logsich (krap huis,financieel) Maar soms dan zeurt ie weken achter elkaar van ah leuk een tweede.. en 'laten we een kindje maken' . Maar ik was hele tijd tegen haha. Nou van de week zei ik heel lievelijk toen we op bed lagen van nou schatje, zal ik de pil maar laten liggen en zullen we gaan oefenen voor een tweede. Begint ie over nou misschien is wachten beter want het huis is te klein en bla bla .. Nou ja dat is pas verwarrend. Had ik na maanden twijfelen mezelf zover dat ik dacht laten we ervoor gaan gaat hij weer twijfelen. Zitten we vanmiddag ff op de bank te hangen en gezellig met kyan op schoot zegt hij weer: mooi he zo een jochie van ons tween. Naja veeg mij maar op!
We hadden het er hier nog gisteravond over. Ik weet het nog niet helemaal zeker, maar manlief vindt 1 kindje wel genoeg. Ook vanwege onze leeftijd, ik word eind feb. 37 en dan heb je geen garanties op een gezond kindje, dat percentage wordt steeds kleiner. Hij is bang voor een evt. gehandicapt kindje (als zhij er zou zijn zouden we met alle liefde van de wereld van houden) maar vooraf gezien ziet hij dat niet zitten. Dat snap ik ook wel, maar de gedachte nooit meer zwanger worden, nooit meer kindje in mijn buik, onze dochter blijft alleen, ik weet het niet. In principe hebben we ook wel meer vrijheid met 1 kind dan met 2. Ik zelf ben er niet zo uit, hij voorlopig wel. Of dat nog verandert? Ben bang van niet.
hier is manlief 42 en hij vindt zich eik te oud. Ik ben zelf 35. We hebben 7 jaar gedaan en 4 zwangerschappen (wv 3 mk)om nu een gezond kind thuis te hebben wandelen. Dus tja echt vanzelfsprekend dat het uberhaupt zou lukken, is het bij ons ook niet. Half jaar geleden wilde ik het wel heel graag, maar nu twijfel ik zelf ook. Tenslotte heb je meer vrijheid met 1, we hebben nu een prachtig ritme samen. Het huis moet dan helemaal gereorganissert worden want heb nu een kantoor en dat zou dan ergens anders heen moeten enz enz. Eigenlijk heb ik helemaal geen daarin... Dus hier neigt het toch ook naar geen 2e.
Ik ben op mijn 38ste bevallen van een gezonde baby hoor. Het is ook mijn eerste. Als alles goed wordt opgevolgd is er echt geen probleem. Zeker als je allebei zelf gezond bent. Ik zou de leeftijd geen parten laten spelen in je beslissing voor een 2de. Gewoon doen, zo heeft je dochter een speelkameraadje bij en dat maakt de dingen op een bepaald moment ook makkelijker, want zij zal dan van jullie minder aandacht nodig hebben. Terwijl ze alleen blijft ze jullie aandacht volledig zal opeisen... Is mijn mening hé. Hopelijk geraken jullier eraan uit. Veel succes!
Vriendlief wil wel voor een tweede maar.... nu nog niet. Hij houdt nu de boot nog steeds af voornamelijk vanwege zn heftige rugklachten. Hij wil eerst afwachten of die klachten verdwijnen. heeft vier weken geleden een zenuwblokkade gekregen en moet 8 maart weer voor controle naar de specialist. Mede daardoor is hij "bang" dat hij me niet kan helpen bij de verzorging van onze dochter, mocht ik dus een 'slechte' zwangerschap doormaken. Bij de eerste ben ik er fluitend doorheen gerold, dus ben er niet heel erg bang voor.... maar ja, iedere zwangerschap is anders. Gisteren de laatste pil uit de strip genomen.... dus toch nog maar eens polsen of ik volgende week nu wel of niet weer moet gaan beginnen.
ik ben op mijn 40e bevallen van mijn derde kindje en het is helemaal gezond. je kan ook een gehandicapt kind krijgen als je 25 bent. als je verder goed gezond bent en in de fam zitten geen gekke dingen dan moet het op je 37e nog te doen zijn hoor. als je nog een jaar of 4 twijfeld dan wordt het een stuk vervelender. maar nog steeds niet onmogelijk. alleen lopen dan de risico's wel behoorlijk op.
de risico's op een gehandicapt kindje zijn misschien groter als je ouder bent, maar het risico op een miskraam bij een 1e zwangerschap van 1 op 4 weerhoud je er toch ook niet van om voor het eerst zwanger te raken? de kans op een 'niet gezond' kindje zijn er altijd, ongeacht leeftijd en achtergrond... als je graag nog een kindje wilt, ga je er toch gewoon voor? ?(ongeacht leeftijd, achtergrond, het is jouw kindje...) luister naar je gevoel!!! (dit is overigens puur mijn mening, iedereen heeft zo zn eigen mening toch?)