A?ls ik een opleiding mag doen en mijn man zou overal problemen in zien zou ik me hevig gekwetst voelen. Pas in 2015 beginnen is uitstellen, dan had je 1/3e klaar kunnen hebben. Wat veranderd er in die tijd dat het dan ineens wel kaN
Niet iedereen vind dat het MOET kunnen, het is een kans die je misschien over een paar jaar niet weer krijgt. Dit zijn niet van die kansen die dagelijks voor het oprapen liggen. En je hebt inderdaad samen voor een gezin gekozen @chrystel73 maar op de manier hoe ik TS nu zie schrijven is zij de gene die een beetje dwars ligt en dus besluit om het niet te doen en uit te stellen, ik krijg het idee dat de man van TS alleen maar er in mee stemt omdat hij geen zin in gezeik heeft. Kan er helemaal naast zitten maar zo komt het over. Met kinderen erbij zal het altijd wikken en wegen zijn als je zulke kansen krijgt, uiteindelijk heeft iedereen in het gezin er meer baat bij. En ja kinderen hebben ook hun sporten, uitjes, en weet ik veel wat. Maar waar een wil is is een weg, ik heb de afgelopen jaren ook alles zelf moeten doen en heb er geen moment spijt van gehad dat mijn man zo'n kans heeft gegrepen. Natuurlijk waren er ook mindere dagen maar die wegen niet op tegen dat gene wat we nu kunnen doen en waar we van kunnen genieten. Mensen zeuren en klagen dus niet tegen haar maar proberen haar juist duidelijk te maken dat het zonde zou zijn als ze het niet zou doen.
Voor zover bekend hebben de kids van ts geen stoornissen en zij zelf ook niet dus wat is dan het probleem? Bibaboe jouw oudste heeft een heftige stoornis en dan snap ik dat t moeilijk en zwaar is. Ik denk ook vaak in problemen maar no way dat ik mn man zo iets zou ontzeggen! En hij mij ook niet trouwens...
Daarbij zijn er genoeg gezinnen waarvan de moeder de kinderen altijd alleen naar zwemles en clubjes brengt omdat de man dan aan t werk is. Ik doe ook door de week alles alleen met mn zoontje omdat mn vriend werkt. Vind ik niet altijd leuk maar goed dathoort er gewoon bij.
Precies. Ik vind het ook niet altijd even leuk om door weer en wind op mijn fietsje ( we hebben maar 1 auto en die heeft manlief altijd ) overal heen te fietsen maar goed, we hebben gelukkig wel de mogelijkheid om leuke dingen te blijven doen mede dankzij de kansen die mijn man gegrepen heeft. Wij hebben samen gekozen dat hij werkt en ik thuis blijf bij de kids omdat de kosten van de opvang te hoog zijn.
Ik werk 12uur in de week maar de rest ben ik dus thuis. Ik moet ook alles op de fiets doen (bezig met mn rijbewijs maar ook maar 1 auto) en nee dat vind ik ook niet leuk en altijd alles alleen doen ook niet... maar goed mn vriend werkt hard aan zijn carriere.
Ik werk 30 uur per week, man 45 uur. Hij doet niks in het huishouden doe ik allemaal zelf. Vind ik ook niet erg, juist omdat hij bezig is met zijn persoonlijke ontwikkeling. Mijn contract loopt af, en ik ga een studie volgen met werk erbij, 36 uur per week. Hier plukt mijn dochter later ook de vruchten van. Ze zijn samen een gezin ja, hebben samen kinderen. Ts werkt minder uren dan man, en ja ze doet het huishouden erbij, dat doen zoveel vrouwen. Dat het voor de een zwaarder is dan voor de andere ben ik het mee eens. Maar als ts het zo drukt heeft met 24 uur werken, 2 kinderen en een man wat niet veel thuis is, daar is weinig aan te doen. Dat is nu eenmaal zo. Het wordt ooit wat rustiger. Die HBO opleiding moet haar man doen, zij hoeft niet te studeren. Ja ze moet nog wat meer gaan doen maar daar plukt uiteindelijk iedereen de vruchten van. Dit is een luxeprobleem wat heel nederland zou aangrijpen. Er zijn vrouwen wat meer dan 50 uur per week werken om hun gezin eten te geven. Die zouden zo met haar ruilen. Die willen juist meer thuis doen. Sorry ts, maar ik begrijp het echt niet. Zonde om zo pessimistisch te zijn.
Idd, ik werk zelf 20 uur en ren me daarnaast rot tussen mijn werk, de school van de kids, zwemles, manege, voetbal en speeldates. Niet omdat mijn man een studie doet maar omdat hij gewoon veel werkt. Hij komt thuis als het eten klaar is of er flink laat na. Dit is dus voor altijd niet voor 3,5 jaar. Maargoed, je moet er beiden achter staan en dat doet ts niet. Dan heeft het geen zin om die studie te beginnen.
Natuurlijk is het een beslissing die je samen moet nemen, en waarbij alles moet worden meegewogen. Als er inderdaad kinderen met gedragsproblematiek of leerproblemen, of moeders met een buren-out-verleden in het spel zijn, moet dat zeker meewegen in de beslissing. Maar zover ik begrijp is dat bij ts niet aan de hand. Ik vind het ook nogal eenzijdig om te zeggen: je hebt samen voor kinderen gekozen, dus moet je er ook samen voor zorgen. Laten we wel wezen: dat betekent ook financieel, dat betekent ook dat je de voorwaarden schept voor een goede toekomst. Bij ts betekent dit dat haar man de kostwinner is en hoofdverantwoordelijk voor het inkomen. Dat is zijn part of the deal, zeg maar. Dit moet hij nog 35 jaar doen, en het lijkt mij van belang met een beetje plezier ook, en met carrièrekansen. Want je kunt nu eenmaal niet van je 16e tot je 67e op de heftruck zitten. Niet dat haar man dat doet, maar even ter illustratie. Je kunt ook niet tot je 67e in de bediening blijven lopen. Op een gegeven moment moet je hogerop. Waarom? Omdat je anders veel te duur wordt. Als ik een restaurant had liet ik geen ober rondlopen van 60, maar nam ik twee goede aan van 18 voor hetzelfde geld. In de toekomst wordt verwacht dat er steeds minder baanzekerheid is. Een vast contract wordt in veel sectoren een zeldzaamheid. Dit betekent dat je je altijd moet blijven ontwikkelen, omdat je altijd concurreert met goedkopere krachten. Daarnaast moet je ook een beetje lol hebben in je werk. Helemaal als het 40 uur van je week kost, en je het nog 35 jaar moet doen. Een opleiding lijkt me daarvoor een prima kans. Ik zie bij mijn vriend dat hij ervan opbloeit. Het is zwaar, maar ook erg inspirerend en blikverruimend. Tenslotte begrijp ik het uitstel ook niet, helemaal in het licht van de reorganisaties die al hebben plaatsgevonden in het bedrijf. De man van ts is er steeds goed vanaf gekomen, maar als hij dit afwijst, ligt hij er misschien als volgende uit. Ik heb in mijn omgeving meegemaakt dat de man wiens vrouw het meeste dwarslag, er als eerste uitlag...
Hier ook een man, die al een (universitaire) opleiding heeft gedaan naast het werken. Wij hebben nog geen kinderen (nu wel 1 op komst), en ik moet eerlijk zeggen, het is echt een superkans in deze tijd! En ja daar moet je wat dingen voor opgeven, je hebt veel meer aandacht voor elkaar, minder tijd samen, naar vrienden etc dat wordt een heel stuk minder. Was het het waard, absoluut! Hij heeft de mogelijkheid om meer uitdagend werk te gaan doen, wat beter bij hem past, en dat maakt hem weer gelukkig, dus ben ik daar ook gelukkig mee . Ts, zie het als een kans die je man kan pakken en laat de beslissing aan hem en zie niet achter de bergen ook de zo'n schijnen. Het is niet alleen negatief, absoluut niet zelf, het is alleen wel even bikkelen.
Hier zitten we in de zelfde situatie, het is enorm pittig maar absoluut waard. Nu 3jaar bikkelen maar straks hebben we ee profijt van. Opzich is het aantal werkuur/de werkdagen het zelfde gebleven alleen gaat hij 1dag pw naar school ipv werken. Ik vind het huiswerk wel heftig..vooral met momenten lijkt het eindeloos.. succes met jullie beslissing.
Yup, ik zie dit ook regelmatig! Ik zou er DIT JAAR al gewoon voor gaan samen met je man TS, zie het als een investering voor een betere toekomst voor je gezin. Ik weet zeker dat dit jou alleen maar sterker en zelfstandiger maakt dus dat is ook altijd mooi meegenomen natuurlijk.
Ja, dan heeft hij lekker een hbo diploma op zak. Zij heeft 3,5 jaar van haar leven weggegooid en opzij gezet en met een beetje pech en negatief denken gaat hij bij haar weg en heeft hij alles en zij niets. Het is niet alleen de man die zijn 'zin' moet krijgen in dingen hoe belangrijk ook.
Waarom je man gaan afremmen als hij zichzelf kan laten groeien ? Deze kans krijgt menig mens niet vaak dus ik zou 100% achter mijn man staan!
3,5 jaar van je leven vergooid? Zullen de kids leuk vinden om later te horen Wat een drama reactie zeg. Dan kan je net zo goed helemaal niets meer doen in je leven want het feit dat je uit elkaar kan gaan kan natuurlijk altijd gebeuren.
het zijn meer schemas waar kids heen, wie thuis, wanneer wat doen in huishouding etc (geeft mij wat meer rust) werkgever heeft al goedkeuring gegeven dat hij het studiejaar 2015-2016 mag starten nou hebben berekend wat terug van belastingdienst en voor 1 dag kdv en middag bso (geen vakantie erbij) betalen we zelf 200 euro netto per dag ja toekomst wordt alles duurder maar manlief krijgt er bruto/netto niks bij hoor nu hij de studie gaat doen wat is 4 jaar op een mensenleven, nou veel hij mist al best veel van de kids omdat hij veel van huis is en in omgeving veel meegemaakt dat jonge mensen overlijden/ziek worden dus we genieten heel erg van elkaar en nee man heeft het niet voor mij verschoven en meer voor zich zelf
Nou, ik hoop dat je beseft dat je man de studie wel voor jou heeft verschoven en niet voor zichzelf. Ik vind het jammer dat je zoveel beren op de weg ziet en dat je alleen maar aan de minder positieve kanten denkt.
nee denk niet alleen aan de minder positieve kanten heb ook nagedacht om een dag in de week minder te gaan werken maar dat kan niet dus heb wel meegedacht en we hebben samen dit besluit genomen en ik vind moeten er samen achter staan anders werkt het niet
doen! mijn man heeft al een hbo opleiding en gaat in september nog een hbo opleiding doen. man werkt 40 uur en ik ook 24. hij gaat dan op dinsdag van 14:00 tot 22:00 uur en is ook een uur rijden. zoon gaat dan naar de gastouder, de ochtend kan mijn man dan ook al gebruiken voor school. door zijn vooropleiding is dit voet mijn man "maar" een jaar. tsja zal even pittig zijn maar deze kans laten we echt niet lopen en er is geen probleem waar geen oplossing voor is.