Ja dat denk ik ook wel dat het je op dat moment niet boeit hihi. Ja wij bellen de fam wel als het zover is maar er hoeft niemand na zh te komen ze zien de kleine thuis wel. Tenminste ik neem aan dat je niet meteen zin hebt aan bezoek. De vk zei ook dat ze je zowiezo nog na moeten kijken en de kleine ook en dat je mss wilt douchen enzo als dat gaat. en daarna als alles goed is na huis mag
Wij hebben het er nooit over gehad of mijn man erbij is. Dat is voor ons vanzelfsprekend. Ik zou het persoonlijk niet normaal vinden als hij er niet bij wilde zijn! Hij heeft het er ook zelf ingestopt
Haha, inderdaad ja! Mijn man moet het niet wagen om te zeggen dat hij er niet bij wil zijn, vind dat zulke slappe hap. Desnoods blijft hij bij mn hoofdeinde zitten, hij hoeft niet die crime scene te aanschouwen. Maar hij hoort er gewoon bij. Punt.
Ja hier kan ik me zeker in vinden. Sterker nog, ik had het ook zo kunnen zeggen . Over visite, hier zijn, behalve mijn moeder en man dan , mijn schoonouders, mijn zus en nichtje, en de vriend van mijn moeder geweest. Maar niemand bleef echt lang, ik vond het zelf wel fijn hoor. Vertrouwde mensen in je omgeving. Maar dat moet je zelf weten natuurlijk!!
M'n man wilde het voor geen goud missen, al voelde hij zich machteloos om te zien hoeveel pijn ik had dan nog gaf ik aan dat zijn aanwezigheid me onwijs hielp. Hij was achteraf mega trots op me, hij had het echt niet willen missen. Ook hij kneep in het begin terug hoor haha zat dan te grappen met zn vrienden 'ja als zij gaat bevallen ga ik wel beneden op de playstation gamen' hahaha dus ik zei altijd al 'en mij laten creperen zeker??' Maar toen het moment daar was was hij super lief en deed alles voor me, emmer halen omdat ik moest spugen *was hij net op tijd mee hahaha*, koud washandje en vooral mn hand vast houden en op me in blijven praten dat ik het super deed. Bij deze wil ik weer mn man erbij en de vk en het gehele verlosteam in het ziekenhuis haha, wordt weer een bevalling met medische indicatie vanwege de vorige geboorte *waar een gezonde eigenwijze peuter uit is gekomen haha*
Mijn man heeft er nooit aan getwijfeld en was er gewoon bij in het ziekenhuis en in het begin thuis toen de weeen al even bezig waren (allereerste begin nog niet). Zat achter me, en masseerde mijn rug. was prettig. Heb het niet zo bewust meegemaakt zelf dat hij er was. Hij heeft alles gewoon gezien en direct na de geboorte zijn dochter lang kunnen vasthouden terwijl zij nog met mij bezig waren. Hij is niet flauwgevallen, gaan zweten of wat ook. Voor hem hielp het dat hij vantevoren bij zo'n cursus met mij is geweest, waar ze vertellen wat je kunt verwachten. Dat wil hij deze keer ook graag (van mij hoeft het niet, maar dat doe ik dan weer voor hem, he ) Ik vond het fijn dat hij er was, en zou er zelf niet aan moeten denken om mijn moeder (laat staan schoonmoeder) er bij te hebben. Als mijn man echt niet zou willen, dan zou ik mijn beste vriendin vragen. Ook al woont die ver weg, die zou dat ook doen voor mij en ik voor haar.
Dames, het is niet dat manlief er niet bij wil zijn hoor maar hij ziet er gewoon tegen op.... We hebben overlegd dat manlief gewoon bij mijn hoofd blijft staan. Tijdens 1e zwangerschap/bevalling heeft hij alles bewust mee gemaakt en dit vond hij allemaal niet prettig. Zo doende dat we nu hebben gezegd dat hij best wel bij mag staan; en als hij het niet trekt kan hij evt ook wel naar buiten kijken.
haha volgens mij denken bijna alle mannen met een bevalling aan horroverhalen en vinden ze alles vies spannend etc. maarja hij hoort er nou eenmaal bij. mijn man zegt allemaal tegen mij. niks zeggen hoe het gaat ik wil het niet weten. brr al die bloederige verhalen hihi.ik zie het dan wel. mijn man vind het doodeng en vies. maar hij is er gelukkig wel bij. en mijn moeder ook. ter ondersteuning voor mijn man. want die kan weleens onwel worden haha. dus is mijn moeder er om voor hem te zorgen. met mij zal het wel goedkomen denk ik. ik ben gelukkig nu nog niet bang
Mannen moeten niet zo zeuren en zaniken.... Als vrouw zijnde moet je van alles, menstruaties je halve leven, dikke buik hebben en alle ongemakken van het zwanger zijn en dan tenslotte nog even flink pijn lijden voor een bevalling. Het minste wat een man dan kan doen is je morele support geven tijdens de bevalling. En ze hoeven echt niet tussen de benen te zitten en details te zien... (liever niet zelfs..) maar gewoon lekker aan je bed blijven zitten en je hand vasthouden. (PS gelukkig hier wel een vent die er niet zo moeilijk over deed, sterker nog... wilde er geen seconde van missen )
VL kijkt er hier ook niet echt naar uit. Hij heeft met name moeite met het feit dat hij machteloos is als ik straks pijn heb... En hoewel wij het zwaarder gaan hebben, kan ik me de andere kant ook wel voorstellen. Ik kan me ook voorstellen dat ik zo'n man heb die straks gestrekt op de grond ligt vanwege de spanning, maar ach, we zijn dan al in het ziekenhuis, dus dat kan ook geen kwaad! Hij wil er gelukkig wel bij zijn. Ik heb hem wel gevraagd of hij na wil denken over het doorknippen van de navelstreng. Dat lijkt mij namelijk erg mooi symbolisch, maar hij ziet dat nog niet zo zitten... is bang dat hij iets fout doet dan...
Dat zei ik ook.... maar op t moment dat t begint, maakt t je niet uit, je wilt dat kind eruit,of er nu 1 of 20 man bij staan, dat boeit je echt niet. Tijdens de weeen in t ziekenhuis, vliezenprikken, en alles zijn mijn man, moeder en vriendin erbij geweest. Het moment dat Beer eruit kwam alleen mijn man, en 5 artsen. Hier zag mijn man er niet tegenop, maar was wel bang om flauw te vallen. Gelukkig voor hem keerde ik helemaal in mezelf, en wilde ik niks van andere aan mn lichaam hebben. T moment dat Beer eruit kwam, was mn man helemaal overdonderd door t geluk dat ie er helemaal niet bij stilstond.....
MWB ik denk dat mijn manlief daar ook tegen op ziet, juist dat hij me niet kan helpen aangezien ik straks pijn heb...... Hij praat er niet graag over....
Mijn man keek ook niet erg uit naar het bevallen op zich. Wel naar zijn zoon natuurlijk!! Ik heb hem echter nooit horen zeggen dag hij er niet bij zou willen zijn. Ik heb mijn mannetje 9 mnd gestaan, moest de bevalling doen dus mijn man vond erbij zijn en mijn bijstaan wel het minste wat hij kon doen. Wel heeft hij naast mijn hoofd gezeten/gelegen en gestaan. Geen moment down under gekeken zeg maar. (Ja toen zoonlief geboren werd en op mijn buik kwam). Dat vond ik ook fijner.. Hij heeft amper bloed gezien en omdat ik erg in mezelf was en rustig heeft hij het ook niet als vervelend ervaren. Mij tip: Vraag wat hem zo bang maakt! Flauwvallen gebeurd niet zomaar en zo wel dan rapen ze hem wel weer op! Maar de geboorte van je kind is iets dat je maar 1 malig kan meemaken per kindje.. Enne ik wilde alleen mijn man erbij, samen gewenst, samen gemaakt dus ook samen op de wereld zetten!
Ja het is ook niet dat hij er niet bij wil zijn, hij gaat wel mee.. Maar ziet er juist erg tegen op. Hij heeft gezegd dat hij het graag met zn twee wil doen, dus dit hebben we besloten. Geen ouders, zusjes of wat dan ook er bij! Tijdens 1e zwangerschap heeft manlief alles bewust meegemaakt omdat Vk zei dat hij voor mij moest staan... We hebben al overlegd dat hij gewoon bij mij blijft, bij mijn hoofd zodat hij bewust niets van onderen meemaakt. Dit hoeft van mij ook niet!
Die van mij zei "ik blijf bij je hoofd staan hoor... ik ga NIET tussen je benen kijken..." en ik vond het prima natuurlijk. Het belangrijkste is dat hij er bij is. (en er niet bij zijn is absoluut geen optie, kom nou!) Maar tijdens het persen zag ik toch, tussen de weeën door, hem regelmatig even down under spieken
Mijn man heeft tijdens mn eerste bevalling een trauma opgelopen. Ik kreeg een gigantische nabloeding en het liep bijna verkeerd af. Er gingen allemaal toeters en bellen af en het personeel rende om ons heen. Ik heb er zelf niet veel van meegekregen. Maar hij was helemaal in paniek. Tweede bevalling dipte de hartslag van dochter, dus werd er geknipt en ze was een beetje blauw toen ze eruit kwam. Toen viel man bijna flauw. Deze bevalling ziet ie dus niet echt naar uit en dat heeft ie ook gezegd. Maar voor mij is het geen optie dat hij er niet bij zou zijn. Hij was erbij toen het gemaakt werd, dus dit hoort er ook bij.