Mijn vader en man huilen zelden. Bij mijn man in 15 jaar tijd maar 1x gezien, toen zijn vader zelfmoord probeerde te plegen. Mijn vader heb ik ook 1x zien huilen, toen ik vertelde zwanger te zijn van de oudste, dus dat waren tranen van geluk. Ik vind het dus vaak wel heftiger als een man huilt. Zelf jank ik om alles helaas haha.
Dank je wel. Het is een bijzondere leefwijze. Natuurlijk weet je ongeveer wat het inhoud als je eraan begint. Alleen het is zoveel meer. Het is een hele eigen wereld. Met heel veel hoogte, maar ook dieptepunten. En ja na straks 7 maanden alles alleen gedaan te hebben, komt papa in ene thuis. Dat wordt schakelen voor heel het gezin. Nu heb ik direct aan aankomst een midweekje cp geboekt zodat we batchata kunnen dansen. Met mijn ouders erbij zodat die af en toe op de kinderen kunnen letten als zij slapen en wij quality time met elkaar hebben. Het is een gok, want zal niet de eerste keer zijn dat die een dag later aankomt, maar ja. Dat weekend is het dansweekend op cp haha. Hij heeft ooit laten weten dat hij dat graag wilde dus verrassing.. . Zullen ook wat waterlanders komen omdat ik dat geregeld heb. Eigenlijk is het een macho met een softe kant hihi
ik zit al met tranen in mijn ogen van jou post. Wat zullen jullie een vreugde tranen hebben volgende maand! ik ben super emo, ik huil echt werkelijk om alles. als kind al. maar nu sinds ik zelf kinderen heb is het nog erger. zielig hertje op tv en ik huil. mijn broer is net zo, die huilt werkelijk om alles, dus dat ben ik wel gewend. mijn vader echter heb ik nooit echt zien huilen, die verwerkt het op een andere manier waarschijnlijk. mijn man huilt weleens, maar dan bij overlijden van een dierbare, geboorte van onze kinderen, of heftige gebeurtenissen zoals ziektes. Maar dan jank ik ook, dus dan maar samen. Bij veel mannen komt het van diep heb ik het idee, en dan is het ook heel intens ofzo. dat raakt me dan ook wel heel erg.
Ik zie op mijn werk heel vaak mannen huilen. Het raakt mij altijd als mensen huilen. Voor mij geen verschil tussen mannen en vrouwen. Ik vind het altijd zo verdrietig dat mensen zich zo ellendig kunnen voelen. Daar houdt het wel op. Ik ga niet mee zitten huilen. Bij bekenden vind ik dat wel moeilijk.
Dat denk ik ook. Oud zeer aan de oppervlakte doet een hoop met een man. En ja dan kunnen ze wat breken openhalen of eraf zagen, dan kijken ze en zeggen ze dat is niet handig. Kijken ze een beetje moeilijk en proberen het een beetje bij elkaar te plakken haha. Bikkels met een soft randje
Ja die filmpjes dat kinderen hun papa na uitzending zien, die reacties... Die kan ik niet kijken dan breek ik. Maar zo dagelijks leven gaat het prima, nog 30 dagen te gaan van de 200. We zijn er bijna. Ik huil weinig, de laatste nacht samen heb ik wel gehuild, hij dan weer niet, hij breekt daar altijd. Als het besef komt hoelang het nog duurt. Het is ook ander want ik draai met een gat verder en hij reist een uitdaging tegemoet. Als ze daar in de 'dagelijkse sleur' komen, komt vaak ook het gemis als een mokerslag. Moet zeggen dat ik laatste jaren ook meer emo ben. De jongste meid met 33 weken geboren, vele mk/ma dat het mij softer heeft gemaakt. Veel hormoonschommelingen die me geen goed gedaan hebben denk ik. Maar straks dikke lach en tranen van geluk, als gezin lekker weg (gelukkig doen ze op school daar niet moeilijk om en mag ik haar een dag extra van school houden om een lang weekend weg te gaan).
Mijn man na zijn uitzending, kwam helemaal uit het niks na een filmpje over een eerbetoon aan kameraden.. daarna in de kraamweek een keer, werd hem allemaal teveel. En voor komend jaar weer een uitzending, zal weer huilen geblazen zijn voor ons allemaal ben ik bang. Hij huilt niet vaak maar als hij het doet, zit het diep.
Mijn man is in 2007 op uitzending geweest en heeft toen ook collega’s verloren. Ik verwachtte inderdaad zo half dat hij dat lastig zou vinden maar het lijkt juist alsof hij nadien al zijn emoties heeft uitgezet. Hij huilt echt nooit (1x dus zoals aangeven) Mooi dat jouw man zijn emoties wel kan tonen!
Mijn man doet het meestal stiekem. Hij is een beetje ouderwets daarin dat mannen niet huilen. Als ik het zie doet ie z'n best om de tranen te verbijten. Dat vind ik heel jammer, ik heb hem ook al vaak genoeg gezegd dat het niet erg is als hij huilt, ik heb hem dan ook nog nooit echt zien huilen, alleen de tranen in zijn ogen gezien.
Dikke knuf, ik vond de weg erheen zo slopend, nu richting het einde ben ik enorm bezig met zijn terugkomst .... Je wilt geen afscheid nemen, maar als het zover dan liever gelijk. Eerste maanden voor die weg gaat vliegen en dan lijken die laatste dagen zo lang te duren, slopend. Het is en blijft een tranen trekker. Hoevaak je ook afscheid neemt, het gevoel blijft. Voor alle partijen. Nu nog veel leuke dingen doen en genieten.
Heftig zeg, mijn man brak pas na een jaar of 5 emotieloos over de wereld gelopen te hebben. Toen in ene ging hij fase rood en kwam thuis te zitten, toen heeft hij alles vertelt, ook over z'n aandeel in het proces wat die allemaal gedaan en gezien heeft. Alle andere die gewond of omgekomen zijn. Alles kwam op tafel adhv foto's, videobeelden, alles kwam eruit.. Heb een man nog nooit zo intens zien huilen... Weer terug in z'n hyperstatus... Alles op scherp. Heel apart om te zien, hij herinnert zich daar ook niets meer van. Alleen dat hij zich daarna beter voelde. Maar nu gaat het gelukkig goed en kan die terug naar de zandbak waar het allemaal voorgevallen is. Dat was van alle uitzendingen tot op heden de meest heftige.
Heb mijn man wel vaker zien huilen maar het verdriet dat ie had toen zn vader overleed ging door merg en been. De wanhoop, de onmacht, het intense verdriet; hartverscheurend was het. Verdriet bij mannen maakt gewoon vaak meer indruk op anderen omdat mannen doorgaans niet van die emo’s zijn als vrouwen.
Ik vind het niet meer van deze tijd dat het "raar" is als mannen huilen. Lijkt me ook behoorlijk rot voor ze dat het nog steeds niet echt sociaal geaccepteerd is. Niet dat ze per se moeten huilen hoor hahaha. Maar ik zou er zelf niet aan moeten denken dat ik geen emotie zou mogen tonen en altijd maar sterk zou moeten overkomen