Als we het hebben over lichamelijke verzorging niet nee. Behalve me onder de douche zetten tijdens en na m'n bevalling haha. Wel eten koken, huishouden, drinken pakken, etc
Ik heb ook zo'n lieve zorgzame man. Hij zorgt goed voor zijn gezin, helpt me goed in het huishouden en is n kanjer ook voor onze lieve meiden. Als ik weer eens niet op of om kan van de pijn, zorgt hij voor het huishouden en daarnaast masseert hij mijn lijf. Tis gewoon een topper en dat zeg ik hem te weinig!
Nee mijn man is niet zo verzorgend. Ook niwt huishoudelijk of romantisch trouwens. Als hij wat doet is het omdat ik het vraag, maar uit zichzelf komt hij er niet mee. Hij staat er soms nog dom bij te kijken hoe ik stuntel met zware boodschappen. En ja ach ik ben het gewend, verwacht het ook niet van hem dus denk dat dat ook erg veel scheelt. Ik doe trouwens wel alles voor en bij hem. Van ontbijt maken tot teennagels knippen haha...Vind het ook niet erg hoewel ik heel heel soms ook wel een ontbijtje op bed zou willen.
Nee. Of telt een big Mac halen en mij wakker maken ook? Dat doet ie nog wel eens.. Omdat ie weet dat hij me daarvoor kan wakker maken. Das wel lief toch? Voor de rest is ie een hork. Maar wel een lieve hork..
De mijne kriebelt ook m'n rug Kookt vaak het avondeten ook al is hij later thuis Helpt mee met boodschappen uitladen en sjouwen Wast vaak af (ook veel samen) Ik zet vaak koffie als hij thuiskomt Ik doe zijn dekbed goed in de hoes (trapt vaak in z'n slaap) Dat huishouden doe ik zelf dan, vind ik niet erg.
Mijn man heeft mij super geholpen na mijn keizersnede. Ondanks hij echt niet tegen bloed kon en ik veel bloed verloor. Hij pufte ook mee tijdens de weeen en duwde op mijn rug tijdens de rugweeen. Hij ging geen sec weg bij mij. Ook na de keizersnede heeft hij mij 1 week lang continue gesleept in de rolstoel, helpen met naar de wc gaan,douchen, in en uit bed klimmen. En als ik ziek ben brengt hij altijd kopje thee naar bed. Nu ik zwanger ben van baby 2.0 brengt hij elke nacht iets te drinken voordat hij gaat werken. Dus als ik dan opsta voor werk staat er een glas drinken klaar. (Hij kan ook wel eens een echte man zijn hoor! Haha)
Boodschappen meenemen. Toen ik pas gehecht was na bevalling heel lief helpen met douche alles. Oowja hij kan goed op mij liggen zie het als soort verzorging seks haha
Nee mijn vriend verzorgt mij niet, puur omdat het nog nooit nodig is geweest. Hmm.. jawel bij nader inzien 1 keertje. toen stond ik onder de douche en voelde me heel slecht worden. Toen heeft hij me afgedroogd. Oja en een week na de bevalling kreeg ik zo een erge pijn onderin mijn buik dat ik niet meer kon lopen (urineweginfectie). Ik moest toen heel erg plassen en hij heeft me toen uit bed geholpen en naar het toilet en terug naar bed geholpen. En over kriebelen gesproken...brrrrrrrrr.....ik HAAT kriebelen. Ik kan niet tegen dat gefriemel en ik kan er al helemaal niet tegen als iemand aan mijn gezicht zit of aan mijn hoofd. Mijn vriend vind het juist heerlijk en kan er echt bij in slaap vallen. Zeker 20x per dag (nee ik overdrijf niet!) "schat, friemelen!" Zit ik op het werk, krijg ik appjes: "friemelen" "friem friem" "vanavond friemelbeurt".....zucht
Helpt mee in 't huishouden. Helpt mee met de boodschappen en draagt ze ook. Masseert me af en toe. Warmt me elke nacht op (ik slaap op zijn arm of schouder of kruip dicht tegen hem aan, want ik heb 't altijd koud). Ik hoef in 't weekend als hij thuis is maar te kikken en er staat ontbijt op bed. Of minimum een tas koffie of chocomel. Vergeet nooit mijn verjaardag en heeft altijd een cadeau. Wil op restaurant altijd betalen (daar ga ik geregeld wel tegenin). Heeft naar 't schijnt beslist dat ie wou trouwen met mij op 't moment dat ik de zoveelste zware epilepsie-aanval had. ('t Aanzoek heeft wel nog 4 jaar geduurd.) Bij zware / belangrijke onderzoeken in 't ziekenhuis voor mij neemt ie verlof en gaat mee. De tijd dat ik bij een psycholoog liep, ging hij ook geregeld mee. Ziet er geen probleem in om mij af en toe van mijn werk te komen ophalen of soms te brengen (hij werkt in shiften, dus ofwel start ie pas om 2 uur, ofwel begint ie om 6 uur en is ie om half 3 thuis). Heeft voor mij overigens al een boel afgereden op die 9 jaar dat we samen zijn (ik heb geen rijbewijs en mag het om medische redenen niet halen). Gelukkig rijdt hij graag. Na onze tweede date wou hij mij persé met de wagen tot vlak voor de deur van mijn ouders brengen (45 minuten enkel - ik ging normaal gezien de trein nemen). Op 't moment dat ik voor 3 weken de kliniek in draaide met een hersentrombose dacht ik "dit is 't einde van onze relatie" (we waren net een jaar en 1 maand samen en echt nog niet enorm close), maar hij stond elke dag dat ie kon naast mijn bed. En op dagen dat het niet kon belde hij 2 à 3 keer per dag. Heeft zich toen na een kijkoperatie ook uitgeroepen tot "mijn verloofde" omdat ie als gewone vriend niet binnen mocht op intensieve (waar ik een nacht moest blijven) . En heeft zich ook op mijn gewone kamer es voorbij de verpleging geluld terwijl ik geen bezoek mocht (maar het eigenlijk echt wel nodig had). Op 't moment dat ik toen uit 't ziekenhuis mocht - met nog nietjes in mijn hoofd en terwijl ik er niet uitzag - heeft ie mij onverwacht meegenomen naar zijn ouders en mij daar voorgesteld. De eerste vriendin die hij voorstelde aan zijn ouders (hij durfde nooit - zijn ouders wisten wel al een hele tijd dat er "een vriendin" was, maar niet wie). En is daarna die avond nog beginnen koken voor mij (scampi-spaghetti ). Is van job veranderd "voor mij". Heeft een univ-diploma gehaald, is 't onderwijs ingegaan, was dat beu na 5 jaar, maar moest dan wel elke maand de huur betalen. Is beginnen werken als ongeschoold arbeider in een magazijn. Deed dat op zich graag, was er goed in, maar opklimmen in dat bedrijf was mission impossible. En om een beetje een toekomst samen op te bouwen en te "zorgen voor ..." was dat opklimmen toch nodig. Is uiteindelijk op zoek gegaan naar zijn droomjob in de sector waar ie voor gestudeerd heeft, ook al omdat ik hem zo aanmoedigde dat hij het minstens moest proberen (had hij dan na een half jaar gezegd dat het hem echt niet lag ... ook goed). Met wat omwegen is hij uiteindelijk aan die vaste droomjob geraakt. Een half jaar nadat hij vertrokken is in dat magazijn is de boel daar overigens dichtgegaan. En stond er 50 man op straat in vestiging 1 en nog es 100 in vestiging 2. Kortom: Ik wil hem niet te gauw kwijt !
Hij verft mn haartjes ☺️ Wast me als het nodig is. Droogt me af. Ja hoor hij doet alles als het 'moet'. Ook als het niet moet haahahah ook als hij het zelf wilt xd
Mijn man verzorgt me nu lichamelijk niet omdat het niet nodig is. Maar ik weet wel dat als het wel moet, hij het zeker kan en doet. Scheelt ook misschien wel dat hij 12 jaar in de zorg gewerkt heeft, dus het zorgen zit er ook wel in.
Nee, maar ik ben ook superslecht in zorg accepteren. Was na mijn bevallingen en keizersnedes ook weer erg snel op de been gelukkig, wilde zelfs de kraamhulp dingen uit handen nemen. Vervelende eigenschap, heb nooit rust in mn kont.
Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen want ben erg zelfstandig en accepteer niet snel hulp, doe iets nog liever kruipend dan dat ik het iemand vraag Maar heb natuurlijk wel mijn lichamelijke beperkingen en als ik echt veel pijn heb dan masseert hij soms mijn rug wel en nu ik een dikke buik heb doet hij me ook soms mijn sokken aan omdat ik het soms echt niet klaar krijg!
Maar waarom accepteren jullie dan geen hulp? Ik kwam er achter toen ik met mijn been zat dat ik het heel lastig vond om de controle los te laten. Maar ik moest wel want ik kon niet anders.
In de zwangerschappen (3X) masseerde hij iedere avond mijn voeten die strak stonden van het vocht. Tijdens de kraamweek zorgde hij voor het eten. Als ik een stijve nek heb ivm verwaarloosde wiplash wil hij hem wel masseren. Hij kookt iedere zondag en haalt daar zelf de boodschappen voor in huis.Als er klusjes zijn die ik niet kan doen dan doet hij het direct mits de tijd hem gegund is. Hij maakt de doucheputjes schoon(vind ik een te smerige klus). Hij plakt mijn band als die lek is haha.
Helaas heb ik dit meegemaakt omdat ik vlak na mijn huwelijk heel ziek bleek te zijn... En soms nog steeds met periodes dat ik weinig kan. Heb een heel zorgzame man.
Toen ik afgelopen jaar in het ziekenhuis lag, kwam hij elke dag zelf gekookt eten brengen en lunch zodat ik geen ziekenhuis eten hoefde En sinds ik studeer doet hij voor mij de was en de strijk, gaat hij met de kinderen naar de sportclubs en helpt mij, mij volledig te laten concentreren op het studeren. Als ik heel moe ben, stuurt hij mij naar bed en neemt dan even alles van mij over. Het is een schat !
Toen ik laatst ziek was heeft hij goed voor ons gezorgd! Inclusief wassen gedraaid uit eigen beweging enzo. Normaal is hij elke dag weg dus hij doet dat nooit. Verder, toen ik zwanger was deed hij meer dan normaal voor me natuurlijk, knipte mn teennagels omdat ik er niet bij kon. Hij punt mn haren bij. Verder niks maar ik hou ook niet van gepruts aan mn lijf
Ja hoor, als ik ziek ben en ik moet overgeven houdt hij mijn haren vast,terwijl ik hem wel aan de kant wil slaan.. Ergens wil ik dan niet dat hij me zo ziet, maar wat geeft het ook eigenlijk! Kriebelt altijd lekker mijn rugje en ik heb een knieoperatie gehad waardoor ik even niet zo mobiel was en soms mijn sokken niet aankreeg dan deed hij het voor me, maar pas als ik zelf helemaal buiten adem was van het proberen