hoi meiden, ik zit nu in de 9e week van mijn zwangerschap, alleen heb het idee dat ik niet echt kan genieten. Ik voel me namelijk echt futloos en moe, heb nergens zin in en ook veel last van hoofdpijn. Baal er wel een beetje van want wil er wel van genieten! Sinds afgelopen weekend de eerste mensen verteld van onze zwangerschap en merk wel dat dat al wat scheelt omdat ik nu meer met omgeving kan delen. Wie herkent dit nog meer en vanaf wanneer kwam dit bij jullie?
ja hier erg herkenbaar. ik kreeg bij de eerste (deze baby is nog 'geheim') vaak de opmerking: niet zo zeuren hoor. je wilde het toch zelf houden (ongeplande zwschap. heb daar echt heel veel last van gehad omdat het erg zwaar was. we hadden geen huis, een rot zwangerschap met veel ziekenhuisuren, en uiteindelijk een spoedkeizersnede. ik zie er ook als een berg tegenop om over dit kleine wonder te vertellen. bang voor alle reacties. ik hoop wel dat we dit keer een fijne zwangerschap hebben! ik hoop ook echt dat ik me niet beroerder ga voelen dat dat ik nu doe.. nu klaag ik soms tegen mn lief, maar ik klaag liever niet naar andere mensen. ach. volgens mij heb je niks aan mijn verhaal.. maar ik ben het ff kwijt
Herkenbaar! De eerste weken was ik moe, had nergens zin in.. Lag gewoon hele dagen op de bank te niksen en als ik iets ging doen, was het nutteloos en meestal iets van tv kijken of op de laptop. Het begon bij mij met .. ik denk een week of 8. Toen ik ongeveer 14 weken was ging het wel beter. Bij sommigen hoort dat er de eerste weken bij. Ik weet dat je daar niks aan hebt, want het helpt je niet echt om je beter te voelen. Maar misschien wel een troost: er komen betere dagen en weken aan! Voor nu is er eigenlijk maar één medicijn: niet aan toegeven. Natuurlijk moet je wel naar je lijf luisteren, want zo'n klein wondertje laten groeien vraagt gewoon energie. Maar als je wat gaat doen, voel je je ook wat minder nutteloos en daar krijg je dan weer een beetje energie van. Hoop dat het je gaat lukken en dat je dan over een poosje weer je energie terugkrijgt en echt kan gaan genieten Succes!
Ik begin nu wat meer te genieten. Pas sinds een aantal dagen dat ik minder moe ben en de misselijkheid en het overgeven trekt ook meer en meer weg. Ik voelde me doodmoe en bijna hele dagen misselijk sinds de 6 weken. Ik accepteerde het ook dat het genieten er op dat moment niet was, dat scheelt ook. Dus leg het jezelf niet op dat je 'moet' genieten. Komt vanzelf dat er in ieder geval genietmomentjes zijn.
Heel herkenbaar hoor! Ik voelde me ook slecht en heb tot 3 maanden alleen maar boven de pot gehangen. Ik kreeg van iedereen eigenlijk wel lieve reacties toen ik het had verteld. Maar vanaf 3 maanden ging het ineens beter, voelde me goed en was trots op mn groeiende buik! Dus niet schuldig voelen hoor meid, hopelijk voel je je binnenkort beter!!
bedankt voor jullie reacties meiden, doet me goed! En het rotte is gewoon ook dat ik sinds 4 weken voor 3 dagen in de week even op een andere locatie werk tm eind mei. Is helemaal niet mn ding en vind het niet echt leuk.. en hier weten ze het ook niet dat ik zwanger ben.. vandaar dat ik ook gewoon baal en de weken weg zit te kijken. ook kan ik het hier nu met niemand delen. nog paar weekjes volhouden en ben ik daar in ieder geval van af
Heel herkenbaar. Bij mij begon de futloze periode ook vanaf week 8. In week 10 was dat op een piek, week 11 ging het beter, maar in het weekend van 11 op 12 hadden we het druk waardoor ik in week 12 weer een terugval had. Daarna ging het langzaam weer beter. Maar dus ook niks doen, savonds en sweekends veel op de bank liggen, huishouden laten liggen etc. Genieten is er dan inderdaad niet bij. Ook omdat je nog niets ziet of voelt van de kleine. Over een paar weken ga je je weer wat beter voelen.
Dat is niet zo gek hoor, je voelt je niet lekker en is er weinig concreets te zien. Je gaat straks over die 12 weken en als het goed is, zul je wat opknappen. Daarna krijgen de echo's meer vorm en voor je het weet is er al die 20 - weken echo. En dan begint het echt. Dan kun je gaan winkelen, meubeltjes kopen, de kinderkamer klaarmaken en krijg je die buik. Dan wordt je ineens aangesproken op straat hoe ver je bent en dan besef je ineens: anderen zien het ook! Toen voelde ik mij echt heel erg zwanger en begon het genieten vanzelf. Heel cliché, maar het wordt echt leuker!
Ik herken het volledig. Rond die tijd zei ik vaak dat mijn moeder loog wanneer ze zei dat haar zwangerschap zo schitterend was want ik voelde me erg moe, soms misselijk, niet lekker in mijn vel gewoon. Maar dat is over gegaan. En beetje bij beetje was ik minder moe en zo. Rond de 20 weken is wanneer ik echt ben gaan genieten van alles, had toen al een lekker buikje en vond dat geweldig. Ook de 20 weken echo achter de rug en zo dus dat hielp ook. EDIT: Hé wat gek, ik lees nu de reactie hierboven en we denken er dus precies hetzelfde over...
Ik begon pas met genieten na week 26 omdat ik toen weer kon lopen en iedereen die zich vanaf het begin af aan zwaar overbemoeide met mijn zwangerschap me toen EINDELIJK met rust liet...