Ik moet het toch echt even van me af schrijven hoor, dus ik neem hier even de kans hoor Hopelijk lucht het wat op.. Sorry voor het lange verhaal alvast, maar ik verplicht je ook niet om het te lezen Ik vind het echt zó onbegrijpelijk.. En ik wordt er zo kwaad om, terwijl ik het niet eens wil, ik wil het naast me kunnen leggen en zeggen; hun verlies. Maar het raakt me denk ik gewoon teveel. Niet heel erg lang geleden waren we bij m'n schoonouders (lees schoonvader + vriendin) Die hebben twee honden, waarvan één Jack Russel. Een hond met een, ik denk dat ik wel mag zeggen redelijk slechte opvoeding. Maar dan ook, ik ken twee Jack Russels en beide zijn héél ehm tsja hoe moet ik dat zeggen. Moeilijk zeg maar. Dus wellicht licht het ook wel aan het ras. Anyway, er zijn dus nooit echt problemen geweest ermee. Tot dus die dag dat we er waren, mijn zoontje die nou bezig is met leren lopen. Ik wil dus z'n handjes pakken zoals ik vaker doe en gaan stappen met hem. Bijt die hond dus ineens in de arm van m'n zoontje Hééél gelukkig mis waardoor het alleen z'n shirt was en vooral hééél gelukkig dat mijn zoontje het zelf niet echt door had. Kregen we dus reacties als dat hij dat al eens eerder heeft gedaan bij het buurmeisje (waarvan ik voor 97% zeker durf te zeggen (dus niet weet) dat haar moeder dat niet eens zou weten), dat dat komt omdat ik hem wou oppakken. En dingen als dat die hond nooit echt heeft mogen ruiken bij m'n kind en daarom dus niet weet wat hij ermee aan moet.. Kortom, allemaal dingetjes om het goed te praten. Hij moest misschien net een half minuutje als 'straf' in de bench en moest daarna maar even buiten in de tuin spelen. Tsja, hun keuze om het zo te straffen, maar voor mij voelt dat gewoon niet echt lekker. Die hond komt er dan gewoon mee weg Volgende keer dat we er waren, liep die hond weer los. Tsja, wederom weer hun keuze. Hun hond, dus daar heb ik niets over te zeggen. Maar waar ik wel wat over te zeggen heb, vind ik, is dat ik afstand mag creëren tussen die hond en mijn zoon. Dus ik heb zonder die hond aan te raken m'n voet tussen gezet toen die wou ruiken en heb gezegd: nee niet doen. Ik vertrouw die hond gewoon niet meer na vorige keer, wellicht dat dat ooit nog kon, maar niet zo snel. Dus ik wil haar gewoon niet in de buurt hebben omdat het zo in een seconde te laat kan zijn.. Kreeg ik enkele minuten later toch een hele uitval van m'n schoonvader. Dat ik zo ontzettend bot was tegen die hond en dat ik nou z'n vriendin pissig heb gemaakt (die was naar boven gegaan daarom). En dat ze die hond niet de hele dag maar in de bench kunnen zetten (we waren er net 10 minuten, blijven daar maar twee tot drie uurtjes ofzo, plus ze hebben een tuin, een bench, hij mag best even rondlopen, alleen niet in de buurt van mijn zoon punt.) Dus was heel veel onzin en uiteindelijk toen hij dus zei dat ze zóveel moeite moesten doen als we kwamen, hebben we de spullen gepakt en zijn gegaan. Ook zo onbegrijpelijk, hoe kan het nou zoveel moeite kosten om je kleinkind op visite te hebben? Sindsdien hebben we geen contact meer gehad (m'n vriend alleen nog maar via de telefoon vanwege z'n broertje en zusje, waarvan het er nu ook op lijkt dat die geen contact meer met ons mogen hebben, maar dat staat nog niet helemaal vast) Ik was zó ontzettend boos dat ze die hond gewoon zó verdedigen. Die hond heeft twee kinderen gebeten en nog grijpen ze niet in. Nouja, een week later ofzo horen we dus via via dat ze de familie zitten op te stoken, gelukkig hebben we daar niet veel last van. Maar toen hoorde ik dus dat ze zitten te verklaren dat ik mijn zoontje sla en tegen hem schreeuw Wederom ben ik weer zó ontzettend kwaad, hoe kunnen ze dit nou zeggen? Dat zeg je toch niet zomaar? (ik neem aan dat ik hier niet hoef te vertellen dat dit dus absoluut niet het geval is..) Ik bedoel, ik ben echt geen perfecte moeder, maar dit... Pfff, als ik eraan denk dan shake ik gewoon helemaal van verdriet, onbegrip en weet ik wat nog meer. En dan denk je dat dat allemaal al erg genoeg is.. Horen we toch ineens dat ze een kat in huis willen halen. Een kat!? Ik kan nou even zo'n lang stuk kwijt over waarom het niet handig is dat ze een kat in huis nemen. Maar dat zijn uiteindelijk mijn zaken niet, die keuze maken ze dan lekker zelf maar. Maar wat mij dan wel heel erg steekt aan dit verhaal; ik heb gehoord dat ze die Jack Russel dan een muilkorf om gaan doen zodat die de kat niet kan bijten, want die wordt helemaal wild als die katten in de tuin ziet. Als het verhaal echt waar is en ze het echt door gaan zetten (ik bedoel, er zijn al zo vaak 'dromen' besproken alsof ze werkelijk worden, dus zeker weten doe je nooit tot het echt zo is) Maar dan heb ik wel zoiets; waarom kan zoiets wel bij een kat maar niet bij een kind? Moet die hond dan eerst maar écht iets ernstigs doen bij een kind voor er dan wat aan veranderd? Dus je begrijpt, voorlopig zit er ook geen contact meer in, het lijkt er zo sterk op dat die hond (en ook andere dieren) gewoon voor het kind gaat. Want waarom wel ingrijpen bij een kat maar niet een kind? Ik vind dat echt zo onbegrijpelijk. Ik kan me echt niet voorstellen dat het wegens zo'n dingetje gelijk niet meer hoeft voor ze. Het is toch zo makkelijk om op te lossen? Hoe kan dat nou teveel moeite kosten? Zo.. Het heeft niet heel erg veel opgelucht, maar toch wel een klein beetje..
Fijn dat het een beetje oplucht . Lekker egoïstische lui zeg . Hoe moeilijk het ook is, zou ik ze gewoon lekker laten gaan en helemaal geen contact meer hebben (mede omdat ze jou vals beschuldigen. Dat zou mij nog het meeste steken. Een onvergefelijke en lage actie vind ik). Er is duidelijk iets mis in hun bovenkamer.. Probeer er boven te staan meid. En het stukje voor hun huisdier opkomen kan ik me wel een beetje indenken. Voor sommige mensen is zo'n beest nou net zoveel waard als een kind. Ik heb er soms ook wel eens last van als mensen mijn kat niet moeten... Maar als hij een kind zou krabben, zou ik toch zeker wel zorgen dat de kat niet in de buurt is zodra ik visite heb.
Het klinkt behoorlijk bizar. En het klinkt ook alsof ze geen enkel idee hebben hoe je met een hond om hoort te gaan en hoe je deze op hoort te voeden.
Jeetje wat erg! Het is idd hun verlies, ik begrijp niet dat jouw schoonvader zijn hond voor de veiligheid van zijn kleinkind zet. Lekker zo laten, hij zal straks vast spijt ervan krijgen...Enn arme kat
Tja, 't is duidelijk wie hij kiest. Ik hoop alleen dat ie er later geen spijt van krijgt dat ie nihil band heeft met zijn kleinkind(eren). En ik heb nu al medelijden met de kat.
We hebben 3 honden, redelijk opgevoed.. Superlief, maar als ze iets te eten heeft in d'r handje (ze is 1,5) is de oude labrador niet te vertrouwen. Die ziet enkel eten en denkt hap! Dus die gaat met eten op de gang.. En als er iemand langskomt die angstig is voor honden, gaan ze lekker naar buiten of op de gang. Lijkt me normaal..anders komen ze niet meer langs.. Ik denk dat je duidelijk moet zijn. Gewoon zeggen dat je het angstig vind en graag wilt dat de honden of naar buiten gaan of in de bench. En anders komen jullie niet meer langs. Hard, maar wel duidelijk..
Heel erg bedankt voor de reacties. Dat doet me toch goed om het te lezen. Ik denk sowieso dat huisdieren nooit voor de volle 100% te vertrouwen zijn, al denk je er zeker van te zijn dat ze niets doen. Maar als je al weet dat ze wat doen, kan ik me ook echt niet voorstellen dat het je zoveel moeite kost om er iets extra's voor te doen zonder er tegenaan te zuchten. Dadelijk hebben ze het op hun geweten dat er een hap uit het lichaam van een kind is omdat ze de eerdere signalen hebben genegeerd. Daar kom ik ook gewoon niet bij met mijn hoofd. Ik vind het niet alleen zielig voor de kat dan, toch ook zielig voor die hond. Ondanks wat ze gedaan heeft, want dat ligt toch ook niet volledig aan haar. Maar die zal dan ook continue onrustig zijn en constant op de loer en bezig met die kat. Als je hond je dan zo heilig is, doe je hem daar ook geen plezier mee. Dus dat zal dan heel erg lekker worden daar.. @eenkadootje, ja daar begon hij dus zelf al over, dat hij niet steeds die moeite wil doen en die honden niet de hele dat maar weg gestopt kunnen worden. Dus toen hadden we ook al gezegd dat hij het dan ook maar lekker zo moet laten, als hij de moeite er niet voor neemt dan toch niet.. Dus dat was ook al duidelijk. Dan maar zo.. Maar leuk is anders natuurlijk.
Als je toch nog een beetje contact wil (of je partner dat wil), is het dan geen optie om hen af en toe bij jullie thuis uit te nodigen? Maar dus wel zonder hond. Zo is het op jullie terrein en bepalen jullie de regels. Ik weet overigens hoe het 15-jarig Maltezer-hondje van mijn ouders op onze katten reageert. Of op die van mijn zus. Oud beestje dat geen vlieg kwaad doet en echt niet bijt. Maar dus wel de katten "op stang" jaagt en er gaat achter lopen als hij ze ziet. En dan komt dat Maltezertje van mijn ouders hier maximaal 1 à 2 keer per jaar over de vloer voor een uur of 3. Dus onze katten vluchten dan gewoon effe weg naar buiten / de kelder / boven. Daar waar de hond hen niet ziet (beestje is zo oud dat het echt geen trappen meer gaat rennen). Maar stel je voor dat je dat continu hebt, met dan nog een beest dat écht bijt of quasi bijt. Ik hoop dus eerlijk gezegd dat je schoonouders nog es duchtig nadenken voor ze een kat in huis halen. Onze katten lopen hier overigens ook "gewoon" rond, maar als er hier iemand op bezoek is die echt anti-katten is of allergisch is, probeer ik de katten toch zoveel mogelijk uit de living en 't salon te houden. Ik ga ze niet opsluiten, maar dan gaan de deuren hier gewoon effe dicht, dat ze niet in de living binnen kunnen. Hetzelfde als ik zou weten dat mijn huisdier serieus kan bijten en in 't verleden al pogingen heeft gedaan. Dan zou ik het zelf al nauwelijks vertrouwen, laat staan naar andere mensen toe.
Ik heb je verhaal met open mond gelezen! Wat zijn dat voor mensen?? Sorry maar als ik een hond zou hebben die al 1 keer het buurmeisje gebeten zou hebben en nu ineens mijn kleinkind, dan zou ik die gewoon elke keer even in de bench of tuin plaatsen als er kinderen in de buurt zouden zijn, zoveel moeite is dat echt niet! Het is maar wat je belangrijker is maar goed, zo belangrijk is die hond toch niet voor ze als ze ineens een kat erbij gaan zetten!!! Een kat en een Jack Russel die bijt is echt een top combinatie ja, pfff, dan ben je gewoon niet goed voor dieren want het is wachten op een incident en een hond ineens gaan muilkorven omdat er een kat in huis komt? Lekker kleinerend naar die hond toe!
Zo zou ik het ook doen. Hier een zus met hond die niet te vertrouwen is. Ben dus al 6 jaar niet meer bij hun langs geweest. Ze komt wel hier.
Ik zou niet weten waarom je NIET kan afspreken dat de hond gewoon in de bench gaat als jij komt met je zoontje. Dat is toch niet meer dan normaal? Mijn moeder heeft twee grote Duitse Herders die hartstikke lief zijn maar ook niet erg voorzichtig zijn en die gaan gewoon of in de bench of naar buiten als wij er zijn. Just to be sure.
Ik geef je groot gelijk. Ik zou er niet meer naartoe gaan. Laat ze anders bij jullie komen maar dan zonder hond. Als zij hun hond boven jullie en jullie kind verkiezen is het hun verlies. Je hebt nu eenmaal mensen die op een enge manier hun huisdier verheerlijken. Krijg er altijd de kriebels van. Schoonouders hebben ook een hondje.Niet vals maar wel heel druk en die gaat wanneer wij komen eerst even vast of in de bench zodat jongste dochter even kan wennen. Ik vind het niet meer dan normaal. wij hadden vroeger een rottweiler thuis en niet iedereen was daarvan gediend en die ging dan zonder pardon de tuin of bij slecht weer de garage in. Rare mensen!
Wij hebben een soortgelijk probleem gehad. Een van de honden van mijn so hapte ook naar mij en de kinderen. Ik heb toen gezegd dat we niet meer zouden komen voor het was opgelost. Nu zijn mijn so wel wat milder dan die van jou, dus ze hebben m eerst gemuilkorfd en daarna laten castreren. Dat hielp wel, maar nog steeds letten we goed op. Happen doet ie niet meer gelukkig.
Nouja dat ze hier komen is dus ook geen optie.. Sowieso zijn we nu allemaal te boos op elkaar en wij nog eens om de dingen die ze gezegd hebben. Was dat ook nog vergeten te zeggen in het verhaal, maar de vriendin van m'n schoonvader heeft ook nog zitten zeggen dat ze mij wel wil slaan. Dus daar hebben we ook al eigenlijk geen eens meer zin in.. En daarnaast dan ook als ze die kleine 'moeite' niet eens willen doen, laat ook al weer zien hoe graag ze met hun kleinzoon willen zijn. Dus vind ook dat ze eerst maar eens mogen zien dat ze het willen, dan kunnen we nog wel eens kijken of het anders nog kan. Maarja, ze zijn hier afgelopen tijd ook echt minimaal geweest, want ze vinden het hier te klein. Valt best mee, maar hun vinden dat zo en komen dus ook niet graag.. Dus het zou er hier toch niet in zitten.
Bizar mijn beesten zijn ook alles voor me maar als ze een kind of uberhaupt een mens bijten of krabbelen krijgen ze toch echt op de sodemieter hoor. En zoals iedereen zegt het is hun verlies!
Afgezien van die hond, vind ik het zeer ernstig dat ze dingen over jullie zeggen die niet waar zijn!!! Ik zou er even klaar mee zijn
Wat betreft die hond begrijp ik je volkomen...ik zou dat ook niet pikken. Ik zou willen dat alle hondeneigenaren zo zijn als eenkadootje. Ik zou toch proberen wat kaboutermeis zegt...jullie de stoute schoenen aantrekken en hen uitnodigen bij jullie thuis. Niet omdat ik vind dat jullie iets fout gedaan hebben...absoluut niet, maar omdat het fijn voor je zoontje is als hij zijn opa en oma blijft zien. Jullie laten zien dat je de verstandigste bent dus dat kan je later nooit verweten worden.