Hallo allemaal, mag ik bij jullie even mijn verhaal kwijt over de 'problemen' tussen mij en mijn man? Hij snapt het namelijk gewoon echt niet, hij kan het niet begrijpen en zal daar waarschijnlijk ook nooit komen. En als hij zich daar nou eens bij neer kon leggen zou het niet zo erg zijn, maar dat gebeurd dus niet. Mijn man begrijpt niet hoe mijn gevoelens en emoties werken. Jullie herkennen dat vast wel. Als ik hem iets vertel waar ik mee zit, dan komt hij altijd meteen met mogelijke oplossingen, het liefst nog op een 'advocaat van de duivel' manier. Terwijl ik gewoon even een luisterend oor zoek, een beetje begrip en empathie. Als ik hem om advies vraag, en hij blijkt het niet met mij eens te zijn, dan baal ik daarvan en dat laat ik weleens blijken. Ik vind het normaal dat ik zulke emoties heb als blijkt dat ik niet op één lijn zit met de man van wie ik hou. Maar hij vind dat raar en eng en niet gezond, want ik zou me dat niet zo moeten aantrekken... Hij begrijpt niet dat ik mij druk kan maken over onze financiele toekomst. Dat de onzekerheid hierover altijd bij mij in de achtergrond aanwezig is. Hij zegt dan dat ik niet zoveel moet piekeren. Maar het is niet piekeren, ik ben er niet altijd bewust mee bezig. Maar er is dan gewoon zo'n gevoel op de achtergrond, terwijl ik de was doe of naar de supermarkt fiets, van onzekerheid en twijfel en angst. Hij zegt dat niet te kennen. Hij heeft een enorme 'wie dan leeft wie dan zorgt' instelling. Wat hij ook niet kan bevatten is dat iemand iets gewoon voor iemand anders zou doen, gewoon om diegene te plezieren. Hij wil niet dat ik iets doe om hem te plezieren. Volgens hem is er altijd een gulde middenweg, een manier waarop iets kan, of een ding om te kopen, waar we beiden evenveel goed gevoel over hebben. Maar ik wil daar niet altijd naar zoeken, soms is het gewoon gemakkelijker om de weg van één te volgen, zeker als het de ander niet uitmaakt. Ik word er zo moe van dat hij nooit zegt wat hij wil als ik dat vraag, maar altijd wil weten wat ik wil. En als ik dan zeg wat ik wil, dan wil hij eigenlijk altijd wat anders. De emmer en de druppel zijn ook onbekend voor hem. "Ik zorg er gewoon voor dat ik geen emmer heb die gevuld kan raken". Tja, lekker makkelijk gezegd. Owww, ik zou nog zoveel willen schrijven, maar mijn verhaal word al te lang. Sorry... Waar ik eigenlijk naar op zoek ben, kennen jullie een boek die mijn man zou kunnen lezen die hem een wat beter inzicht zou kunnen leveren over het vrouwelijke gevoelsleven?
waarom leg je hem niet dit verhaal voor inplaats van een boek? praat erover hoe jij dingen ziet en wat je van hem verwacht en andersom net zo, ik zeg communicatie
@Pocahontas Dat is nou juist een probleem, communicatie tussen ons lijkt niets op te lossen. WE lopen steeds tegen dezelfde problemen aan. Mijn woorden lijken het niet duidelijk te maken, daarom was ik op zoek naar een boek, zodat misschien de woorden van iemand anders konden helpen. Mijn man leest veel zelfhulpboeken (bv van Steven Covey), en daarom leek dit me een goed idee...
Wauw, ik zou het geschreven kunnen hebben. En god wat doet het pijn als degene waar je zo van houdt je gevoelens 'raar' of zelfs 'ongezond' noemt.. Ik heb helaas niet dé tip voor je.. Was het maar waar
huh ... hebben mannen emoties dan??? (sorry, flauw grapje) Tja, die van mij is net zo pragmatisch ingesteld. Als ik hem om advies vraag, dan zal hij zijn zienwijze geven, want dat is namelijk wat ik van hem vraag. Anders zou moeten vragen 'ik wil graag dat je mij van het advies voorziet, die ik graag wil horen'. En ook idd wanneer ik mijn gevoelens vertel of een probleem voorleg, zal hij ook met oplossingen komen. En ook een "wie dan leeft wie dan zorgt" instelling Heel eerlijk ... daar ben ik ook voor gevallen. Ik kan soms af en toe mezelf verdrinken in zelfmedelijden, hij is er dan weer om me met beide benen op de grond te zetten. Omdat ik dat nodig heb. En als ik een arm om me heen nodig heb, dan zeg ik dat dus gewoon "schat, ik heb ff een knuffel nodig" - en dan krijg ik die ook. Ook hij vind dat ik me vaak druk maak om dingen die hij heel anders ziet. Aan de andere kant wordt ik vaak doodmoe van zijn eeuwige geklaag (echt iedere ochtend dat gemekker over hoelang ie wel in de auto moet zitten :x) en daar zeg ik dus ook wat van. Ik begrijp dat dat voor hem een big deal is (en dat is het ook hoor), maar ik ga niet iedere ochtend mee in zijn gezemel. Ik denk niet dat een boek je (of hem) gaat helpen. Ik denk wel dat je een beetje naar jezelf moeten kijken of hij misschien soms niet een beetje gelijk heeft. Ik vind het zeker niet normaal dat hij zegt dat jij niet normaal bent. Dat zou mijn man ook niet moeten zeggen tegen mij, dan heeft ie ruzie. Sterkte
Je hebt nog geluk vind ik. Als ik met de mijne praat praat ik tegen de muur. Dat is al jaren zo en dat heeft me al menig keer tot wanhoop gedreven. :x Dus geen tips voor je.
Euhm, zo zijn mannen? Ik snap wel wat je bedoelt hoor, loop ik ook tegen aan. En met ons denk ik vele en vele vrouwen... Maar, zoals jij hem een boek wil laten lezen over vrouwen, zou je net zo goed zelf een boek kunnen lezen over mannen. Het is nl heel cliché wat je allemaal beschrijft, staat in honderden werken beschreven. Dus benbang dat je de mee aalboeren leren leven
Kun je dat dan niet tegen hem zeggen op dat moment? Zoiets van: "Ik wil dat je nu gewoon even luistert, ik moet dit kwijt. Je hoeft het niet op te lossen". Gewoon superduidelijk zijn in wat je wil. Heel eerlijk? Ik vind dit ook niet helemaal gezond... Ik ben van mening dat je zelfs als je van elkaar houdt best andere ideeen over dingen kunt hebben. Je kunt daarna praten over waar jullie verschillen vandaan komen en wat de voor- en nadelen daarvan zijn. Ik vind het juist wel gezond, lijkt me ook erg saai als mijn vriend steeds precies hetzelfde denkt als ik. Dan zou ik hem ook helemaal niet om advies hoeven vragen, want dan krijg ik toch geen andere ideeen meer... Hierin kunnen jullie denk ik veel van elkaar leren. Jij zou van hem kunnen leren om het wat meer los te laten en hij zou van jou kunnen leren om iets meer over de toekomst na te denken. Misschien kunnen jullie hierin afspraken maken? Dat als jullie iets moeten beslissen je hebt er een sterke mening over dat je dat dan ook zegt. Maar als je zegt dat het je niet uitmaakt, dan maakt het je ook echt niets uit... dan kun je dus niet later zijn keus bekritiseren... (ik heb het gevoel dat hij daar bang voor is, dat hij denkt: ze zegt nu wel dat het niet uitmaakt, maar straks krijg ik te horen dat ik dus de rode had moeten kiezen ipv de zwarte...) Ik denk dat jullie beiden gebaat zijn bij een boek over communicatie (probeer 'geweldloze communicatie' bijvoorbeeld). Jullie praten misschien wel veel, maar daarbij heb je voor mijn gevoel vooral je eigen gevoelens en ideeen voor oog. Probeer te communiceren vanuit het idee er achter te willen komen wat de ander beweegt en waar de ander vandaan komt. Probeer elkaar te zien als een mooie bron van nieuwe ideeen en leermomenten!
Shaddixxx, Strijkkraal, pnirmal, mawaikee, super bedankt voor het meeleven en de blijk van herkenning. Daar was ik even naar op zoek... Mijn man is echt een lieverd hoor, en hij heeft in principe alles voor mij over. Ik zou ook echt niet zonder hem willen. Maar er is altijd een paar keer per jaar dat we enorm botsen en dat we elkaar gewoon zo niet lijken te begrijpen... @ de anderen, hartelijk bedankt voor jullie reflectie en tips. Op zich schrijven jullie niets nieuws voor mij, want ik ben wel blond maar niet dom. Als ik alles met mijn hoofd erbij beschouw, weet ik dat ook allemaal wel. Maar sometimes the heart takes over... Een vriendin van mij zei op een gegeven moment in een gesprek: "Je bent ook met hem getrouwd omdat je van hem houdt, niet omdat het praktisch was". En dat is helemaal waar...
Tja, mannen zijn nu 1x anders. Dat weet iedereen. En vrouwen zijn voor hun weer vreemd. Alleen dat onbezorgde wat hij heeft is niet typisch mannen wel? Als ik naar onze relatie kijk is het namelijk precies andersom, ik heb ook altijd de instelling van het komt wel goed en maak je niet druk. terwijl hij zich juist druk kan maken over bv de financiele situatie. (of ben ik eigenlijk een man??? haha) Ik zou hem laten lezen wat je hier schrijft, misschien ziet hij dan in wat het met je doet
Als het praktisch moest zijn dan waren er heeel wat minder stelletjes hahaha! Eigenlijk moet je je man als je dit soort dingen aanhaald zien als iemand met een defecte emiotonele ontvanger. Die is niet defect maar is mannelijk. En jou emotie is vrouwelijk. Dus dan past het niet! DUS moet je jezelf aanleren om heel duidelijk te zijn en je gevoel met woorden bij te staan. Ga niet zonder meer over een probleem beginnen maar geef erbij aan wat je van hem wilt. "kan je even luisteren, ik wil dit even kwijt" geeft al aan dat je je gevoel kwijt wil maar van hem geen oplossing verwacht. En als je WEL een oplossing wil: " Weet jij wat ik hier mee moet?" en dan het probleem uitleggen. Het is even een aantal standaard zinnetjes leren gebruiken zodat hij voor je je probleem uit de doeken doet al weet wat hij met deze informatie moet. Mannen zijn van de niet lullen maar doen (nouja...hier alleen als t over problemen gaat....helaas niet als t over schilderen oid gaat ) En vrouwen zijn meer van we gooien het in de groep en dan zijn we het grotendeels al kwijt. En het "wie dan leeft wie dan zorgt" Ik ben niet anders gewend maar er schijnen ook mannen te zijn (alsof ik er honderden gehad heb...) die juist andersom zijn. Maar die zullen dan wel bij vrouwen terecht komen met deze instelling...ik ben nml dezelfde "piekeraar" als jij. En mn man die ziet t wel gebeuren als t zover is (sparen? ...waar voor dan? Voor ALS er wat kapot gaat!?!?!..... Nooit van gehoord!!!!) En blijf over dit soort zaken praten en doen met je man. OOOIT krijgt hij door dat vrouwen anders denken en werken van binnen...ooit... Mijn man is al wat jaartjes ouder (hij is 10 jaar ouder als ik en ik ben 38) en begint het nu door te krijgen! Want zo'n manier van omgaan voor mannen met vrouwen is er uiteraard ook!
bol.com | You Just Don't Understand, Deborah Tannen | Engelse boeken bol.com | Je begrijpt me gewoon niet, Deborah Tannen | Nederlandse boeken Voor hem, maar OOK voor jou.
Hahahahaha Oh, zo waar!!! Met een hysterische huilbui en klaar is kees! Geen oplossing nodig. Maar ik zie er zo tegenop om de rest van mijn leven die situatie altijd maar met zo'n zinnetje te moeten inleiden, dat voelt zo gemaakt... @LadyXochi Dank voor de tip, klinkt heel interessant. Ik ga zo even kijken!
Dat had ik ook in het begin hoor! Het voelt zo...vaag/onnatuurlijk/overbodig. Maar het is heel simpel eigenlijk. OF je legt je man uit hoe het zit en jij je voelt. OF je krijgt de verkeerde reactie! Want het is niet dat hij niet wil. Het is zijn natuur om LETTERLIJK te doen wat jij van hem vraagt (of eigenlijk wat hij denkt dat je vraagt) DUS moet jij wat meer LETTERLIJK of beter gezegd woordelijk vragen wat je van hem verlangt. Dat vraagt inderdaad wat aanpassing en soms wat verzet vanuit je vrouwelijke natuur (believe me...Ik had er ook geen zin in!) maar het werkt dus WEL! En dan zijn er nog de dingen die je niet kan veranderen aan jezelf en dat zal hij moeten opvangen door van zijn kant wat meer te leren over het gevoels leven van een vrouw. Is geen overbodige inverstering voor zoiets als je huwelijk en het geluk van de ander, toch!?