Af en toe herken ik dat wel. Mijne denkt dat ik nog gewoon alles kan terwijl ik echt onwijs moe ben vanaf het begin en 's avonds nergens puf meer voor heb. Maar zodra ik controle heb of onverwachts bloed moet prikken, mag ik er niet eens zelf heen rijden. Gaat 'ie heel lief met me mee enzo. Dus hij maakt zich best wel zorgen. Hij snapt denk ik alleen niet hoeveel inpact het op je lichaam heeft als je zwanger bent. Dit is voor mannen denk ik erg moeilijk om te begrijpen. Zij kunnen dit niet voelen. Geef je man dus gewoon even de tijd om eraan te wennen. Het is voor hem ook een hele verandering. En soms hebben onze mannen ook heel wat te verduren als wij zwanger zijn. Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik kan af en toe toch behoorlijk sagarijnig zijn zonder reden. Vergeet dingen, heb vaak geen zin meer om met hem 's avonds ergens heen te gaan(zoooo moe....) enz. Dus ook ik denk dat je een beetje overreageert. Relax en alles komt goed. Morgen is er weer een dag. Dan blijft de boel nu maar wat langer staan. Over een paar weken heb je waarschijnlijk weer energie voor 10!
Zo.... Het verbaast me hoe mensen hun mening hier kunnen uiten over een persoon die ze niet kennen. De opmerking van stel je niet aan het is maar zus of zo vind ik vreemd. Het ligt niet aan een wasmand was het maar waar. Ik ben 5 jaar geleden van mijn paard afgevallen met het gevolg dat ik dus bijna een dwarslesie heb gehad waar ik dus blijvende schade aan rug, schouders en nek heb overgehouden,gevolg ook hiervan regelmatig migraine, dit samen met een staand beroep en de zwangerschap maakt het niet gemakkelijk nee... Maar goed zoals sommige van jullie zeggen moet me niet aanstellen misschien gaat de pijn dan vanzelf weg kan het proberen he lukt alleen al 5 jaar lang niet. En het is niet zo dat hij niets goed doet ik bedoel alleen maar een beetje hulp ook toen hij NIET in ploegen werkte vond hij het niet nodig. Dus ik vind het nu wel nodig vooral omdat het alleen maar zwaarder wordt en als de kleine er is we er samen voor moeten zijn en niet eentje. Daarin tegen werk ik zelf ook 40 uur dus het is niet zo dat ik de hele dag lekker thuis zit.. Voor de vrouwen die het een beetje herkennen succes en bedankt voor jullie verhalen!
Ik ben eigenlijk niet zo van het aanvallen. Maar jongens! Ik snap wel dat iedereen wilt dat ze het zelfde denken als jij (snap je hem nog?) maar dat is niet zo. Ze wil gewoon even haar ei kwijt. En mag dat toch? Mijn eerste 16 weken waren het zwaarst van mijn zwangerschap, letterlijk: ziek! Dus hoe kun je nou uit zo'n verhaaltje ophalen hoe iemand zich voelt? Sommige mannen moeten geactiveerd worden. En niemand weet van elkaar hoe moe nou het vermoeiendst is. Zoals iemand eerder zei, praten lijkt me ook een goede oplossing. groetjes
Ik wil je niet aanvallen (realiseer me als ik het teruglees dat het best aanvallend lijkt) ik wil je laten zien hoe het anders kan en ik probeer je te helpen. Ik vind het vervelend dat je je zo rot voelt en hoop dat je man toch een beetje bijdraait want alle hulp is welkom als je zwanger bent, het is niet niks... Wij zijn erg ouderwets en dat terwijl we erg jong zijn haha (20 en 22) Ik werk niet, ik ben thuis met onze peuter van 3,5 en hij werkt de hele week. Nu zit ik alleen een beetje aan de bank gebonden vanwege bloedingen en mijn man doet alles voor me, hij doet boodschappen, de was, tilt alles naar boven en naar beneden, stofzuigt dweilt kookt, noem het maar op. zelfs als ik even er doorheen zit en een huilbui heb, houd hij ons zoontje even bij mij vandaan tot ik weer rustig ben. Ik weet dat niet alle mannen zo zijn, maar mijn man was de eerste zwangerschap ook lang niet zo behulpzaam, maar het is voor hun ook niet makkelijk, de hormonen dan ja dan nee, dan boos dan weer huilen, dan wel mee willen dan weer niet, dan zeggen dat je zo'n goede dag hebt vandaag en dan ineens heb je een rot week. plus dingen die je eerst wel kon kan je nu niet en hij werkt wel de hele week. ik mopper niet op mijn man als hij iets niet doet, hij doet genoeg en daar heb ik heel veel respect voor. Als het niet zo lekker loopt allemaal, moet je dit aangeven en er rustig over praten, kan je man niets extra doen in het huishouden, geef dan aan bij de vk dat je het niet alleen kan, misschien is er een manier om hulp te krijgen, en ben niet bang om te vragen. Mensen zeggen wel eens: ik ben zwanger niet gehandicapt, mijn man zegt: je bent dat wel zwanger en niet gehandicapt maar dat betekent niet dat je nog steeds de marathon moet lopen! Ik wens je veel succes want het is niet fijn hoe je je voelt, maar ondanks dat mijn man dus alles doet, voel ik me ook vaak heel erg alleen... misschien is dat toch een troost voor je. xxx
Misschien dat je even met je man moet gaan zitten om dit te bespreken? Mijn man daar ben ik juist blij mee! Ik doe de was, ik kook doe alle huishouden. Maar als hij iets kan doen om me te helpen doet hij het ook. Ik ben de hele week thuis en hij werkt fulltime. Van de week had hij uitzichzelf de keuken aangepakt. Alles schoon gemaakt, en handiger ingericht voor mij, zodat ik er wat beter bij kan. Soms doet hij ook teveel haha, zoals gister avond had hij de badkamer spullen opnieuw ingericht, en dat wou ik dus absoluut niet!! Dus om 23:30 heb ik de badkamer her ingericht en schoongemaakt Hij bedoeld het goed, en daar gaat het om. Als hij iets voor me kan doen doet hij het ook. Voor een afspraak bij de verloskundige of internist, gaat hij ook gewoon mee voor steun. Meestal werkt hij als ik boodschappen doe met mn schoonmoeder, maar is hij thuis, dan helpt hij me wel met alles. Hij stopt alles ook in de tassen (mag ik zelf niet doen van hem als hij er in), doet alles dan in de auto. Wat dat betreft heb ik een hele lieve en zorgzame man, dat als hij me kan helpen, dat hij dat dan ook zeker doet.
Nou ben ik ook nog niet zo ver, maar toch wil ik graag reageren. Wij werken alle twee fulltime. Ik werk zelf op een middelbare school, geef meer dan 30 uur les en heb daarnaast nog een heleboel taken. Druk dus. Huishouden doe ik ook. Boodschappen, de was, koken etc. Vriendlief doet alles rond huis en maakt de auto's. Nu kan ik alles nog gewoon, dus doe ik ook gewoon alles. Hij verschoont de kattenak (gaat met wat gemonsterd, maar hij doet t wel).als hij dat dan gedaan heeft, geef ik m ook ff een knuffel! Ik weet dat hij er een spuug heel aan heeft, vandaar.... Ik moet zeggen dat hij goed om gaat met m'n humeur. Kan na een dag stress altijd ff m'n ei bij m kwijt. En ondanks dat ik nu al dik word, zegt hij dat ie e nog steeds mooi vind. Ik weet ook zeker dat hij echt wel meer gaat doen als ik t niet meer kan. Bedenk ook dat het vaak ligt aan hoe je het vraagt en brengt. En met een extra knuffel bereik je eer dan met een grauw en een snauw
Ik oordeel niet wat je wel of niet kan maar meid... hij deed het voor je zwangerschap dus ook niet. Waarom verwachte je dat hij als ene blad aan een boom om zou slaan?? Ik begrijp dat nooit zo goed. Je weet toch met wie je samen bent. Je weet dat je rugpatient bent. Dus je weet dat je zwangerschap zwaar zal zijn. Allemaal dingen waar je al voor je zwangerschap rekening mee kan houden.. Neem een poetsmiep voor de tijd dat je zwanger bent. kost je tientje per uur. dan laat je die de echte zware dingen doen. Vraag een niet zwangere vriendin zus of iemand anders mee om je helpen boodschappen te doen. Probeer dan een oplossing te zoeken for the time beeing.
Gelukkig is mijn man heel begripvol en hij doet alles voor me. Meer dan nodig is hihi. Zou niet weten wat ik zonder hem moest